Nu is het dan zover.... Mijn moeder heeft in juli 2011 te horen gekregen dat ze longkanker heeft en dat er niks aan te doen was. Ze is wel bestraald en heeft chemo gehad, dat was allemaal levensverlengend. Toen heeft ze al gezegd dat ze euthanasie wou. Nu is het dan bijna zover. Ze gaat zo hard achteruit. Niet leuk om te zien. Van de week was de ha al weer bij haar geweest en toen weer gesproken over euthanasie en dat de 2e arts er nog bij moet komen. Morgen gaat ze de ha bellen om de 2e arts erbij te halen. Ze wil de euthanasie gaan plannen. Het doet me pijn maar voor haar is het beter. Weer iemand hoe lang het nu nog kan gaan duren? Wij zouden de herfstvakantie met schoonfamilie weggaan maar ik denk dat prinsje alleen mee gaat en manlief en ik niet. De laatste weken wil ik nog zoveel mogelijk bij haar zijn...
Jeetje! Wat heftig! Ik zou niet weten hoelang dit duurt, maar wilde jullie toch even heel veel kracht en sterkte wensen de komende tijd!!
Ik zit met een brok in m'n keel... Wat heftig. Ik heb echt geen idee hoe dat in z'n werk gaat. Ik wil jou en jouw familie heel veel sterkte en kracht toewensen.
Net zoals anderen heb ik ook geen idee, maar ik wil jou en je familie heel veel sterkte wensen de komende tijd! Geniet van de tijd die je samen hebt.
Ik heb geen idee hoe het allemaal werkt. Maar volgens mij kan het wel heel snel gaan. Ik heb vorig jaar mn moeder verloren aan kanker. Dus ik weet hoe zwaar het is.Veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd.
Sterkte meid! Mijn vader heeft al bijna 10 jaar geleden euthanasie gehad. Toen ging het zo: hij had sowieso de afspraak dat hij dagelijks naar de ha aangaf dat hij echt de euthanasie wilde (stukje wetgeving geloof ik). Uiteindelijk ging het zo slecht, net als bij je moeder dat de ha het duidelijk vond. Hij heeft geloof ik op donderdag of vrijdag de scen- arts (2e arts) gecontacteerd. Op zondag kwam zij langs om het verhaal aan te horen etc. Zij heeft akkoord gegeven. Dat ging per fax. Op maandag alles besteld. Dinsdag kwam er een anaesthesist om infusen te prikken (in iedere arm een, stel het infuus verstopt op het moment...). En op woensdagmiddag was de euthanasie gepland. Dus minder dan een week. Ik wens jullie heel veel sterkte, het is een hele zware tijd. Je weet dat het na die dag, zo laat definitief is. Toch kijk ik er met een heel goed gevoel op terug. Het was een mooie dood! Als je nog vragen hebt, dan mag je me pb'en. Er zijn dingen weg door de emoties, maar wie weet kan ik je helpen.
Bij mijn schoonmoeder 3 jaar geleden ging dat met een paar dagen. 2e arts was gekomen op maandag en zou op vrijdag gebeuren. Van woensdag op donderdag is ze toen zelf overleden. Wil je veel sterkte wensen!
Poeh wat een moeilijke en dappere beslissing van je moeder. Maar ook begrijpelijk... Voor jullie heel veel sterkte de komende tijd. Geniet van de momentjes die er nog zijn!
Bij mijn opa precies een week. Vrijdag kwam de arts en de tweede arts en op de vrijdag erop werd het gedaan. Probeer Zo veel mogelijk te zeggen wat je nog kwijt wil. Knuffel Veel. Het is heel raar om zo afscheid te nemen. Wij werden pas een dag van te voren ingelicht waardoor we gelukkig nog net afscheid konden nemen. Het voelde heel raar, niet werkelijk, tot morgen is er dan niet meer bij. maar ik ben wel ontzettend blij een stevige knuffel gehad te hebben en te kunnen geven en hem recht in de ogen aan heb kunnen kijken en heb kunnen zeggen dat het echt Oké was en dat ie zich geen zorgen om ons hoefde te maken, dat we echt achter zijn keuze staan. Hij was Zo helder op dat moment en ik denk dat dat beter voor ons was dan dat hij er zomaar tussenuit gepiept was en dat laatste moment er niet was geweest (klaar is klaar natuurlijk, daar kan niemand wat tegen doen hoor, als dat zo was dan had Ik dat natuurlijk moeten accepteren)
Een heel veel sterkte voor jullie natuurlijk. Koester de laatste momenten die je nog samen kunt zijn.
Sterkte, moeilijke tijd zo! Als de 2e arts erbij gehaald wordt kan het binnen een dag gedaan zijn. Was bij ons in ieder geval wel zo. Zal een beetje aannje moeder zelf liggen wat ze wil denk ik.
Mijn moeder heeft op 4 juli 2012 euthanasie laten plegen in het ziekenhuis. In december 2010 werd ze ziek en in januari 2011 kreeg ze de diagnose: ongeneselijke longkanker. Ze heeft meerdere keren chemo gehad en ook bestraling. In april 2012 hebben de artsen haar officieel opgegeven. Eind juni werd ze opeens erg ziek en al haar organen vielen uit. Mijn moeder wilde euthanasie om toch nog aan een waardig eind te komen i.p.v in coma gebracht te worden d.m.v. palliatieve sedatie of simpel weg te creperen tot ze zou overlijden. Er is een onafhankelijk arts bijgekomen met wie mijn moeder heeft gesproken. Mijn oma en ik hebben ook met hem een gesprek gevoerd en daarna is er een datum met haar eigen arts afgesproken. Ondanks dat mijn moeder aan de zware morfine zat, ondraaglijke pijn had, 24/7 aan het zuurstof zat en ik haar verzorgde (wat ze vreselijk vond) heeft mijn moeder gelachen tot het laatste moment en afscheid genomen van de mensen van wie zij het nog wilde. De dag dat de euthanasie plaats vond zaten wij (ik, mijn vader, broertje, oma, nichten en ooms) om haar heen.... De arts vroeg of ze het zeker wist.. Mijn moeder antwoordde: ja 100%. Ze spoten de vloeistof in en mijn moeder zei: hé, ik voel het in mijn aders en proef het in mijn mond... Haar hoofd viel naar rechts en weg was ze Het was het meest vreselijkste en bovenal pijnlijkste gebeurtenis in mijn leven.. Naar de euthansie datum leven is ook vreselijk... De nacht ervoor heb ik in het ziekenhuis geslapen en het was zo onwerkelijk.. Ik was zo bang en ik dacht steeds: morgen om deze tijd is ze er niet meer... Ik kon ook niks bedenken wat ik nog zou moeten zeggen o.i.d. Mijn moeder, de nuchtere zelve heeft gewoon nog savonds een boek gelezen en uiteindelijk zijn we in elkaars armen in slaap gevallen. Natuurlijk had ik haar liever bij mij gehad.. Maar haar zo te zien lijden was ook vreselijk... Zo'n sterke vrouw die de strijd helaas niet kon winnen van die kl*te kanker! Nu ik dit type springen de tranen in mijn ogen... En dit verdriet gun ik niemand toe. Ik heb het nu allemaal even in het kort beschreven. Je mag mij altijd een berichtje sturen!
Dat kan best snel geregeld zijn dan, mijn moeder heeft bewust voor palliatieve sedatie gekozen omdat ze het een arts niet aan wilde doen om actief iemands leven te beëindigen. Had ze wel euthenasie willen plegen dan had ze minstens 3x moeten aangeven bij de huisarts op het moment dat ze bij vol verstand was dat ze haar leven wilde beeïndigen, daarna zou de 2e arts komen (moet ook voor palliatieve sedatie trouwens) en kon het medicijn besteld worden, dit duurt 2 dagen en wordt dubbel gecontroleerd.
Ik vind het vreselijk voor je en wil je heel veel moed en kracht toewensen... Ik denk nu vaak aan deze quote om mezelf te herinneren dat er echt geen andere uitweg mogelijk is.. "Als het leven lijden word, dan is de dood welkom." Lieve meid, geniet van alle momenten samen met je mama! Dikke knuffel!
Heel veel sterkte. Bij mijn schoonmoeder is euthanasie gepleegd. Ik was toen nog niet in beeld. Is 15 jaar geleden..ik zal me man moeten vragen hoe het ging, we hebben vaak over haar.. maar de gang van zaken heb ik niet onthouden