Soms maak ik me nogal zorgen mijn zoon van bijna 5. Hij lijkt de laatste tijd zo down. Het is net alsof hij heel weinig lol heeft in dingen doen. Hij zegt ook van van: ow wat ben ik dom, ik kan niets goed doen he. Zodra hij iets doet en het lukt hem niet of het gaat net iets anders begint hij echt hartverscheurend te huilen...ik kan niks doen enz. Ik snap niet waar dit vandaan komt, er is niet iets gebeurd de laatste tijd. Wij prijzen hem zo vaak mogelijk en zeggen Wat doe je dat goed, wat ben je slimme jongen enz maar hij blijft zo neerslachtig. Herkent iemand van jullie dit gedrag? Is het een fase en gaat het weer over? Vind het vreselijk om hem zo verdrietig te zien. Als ik vraag waarom hij zo verdrietig zgt hij gewoon dat een bepaalde opdracht niet lukt en dat er verder niets is. Alle tips en hulp zijn welkom
O en hij houd absoluut niet van harde geluiden...weetdat autistische kinderen dat ook hebben maar herken daar niets in van hem
Dat klinkt niet echt goed voor een kind van 5 jaar. Ik zou eerst eens gaan vragen hoe het op school gaat met hem.
Ik herken het wel wat van mijn dochter. Die wordt ook boos of verdrietig als iets niet lukt en vind dan ook dat ze niets kan. Je kunt beter niet zeggen dat hij slim is. Hij denk dan, als iets niet lukt, dat hij dom is. Beter kan je zeggen: "wauw jij hebt goed je best gedaan".
Ik zou inderdaad op school informeren. En als je je zorgen blijft maken zou ik eens bij de huisarts aan de bel trekken. Daar wordt je nooit slechter van en hij/zij kan je verder helpen of in ieder geval wat tips geven. Daar is een huisarts voor dus schroom niet om een afspraak te maken.
Ja, ik herken het. Alleen even enkel een telefoon om op te reageren dus dat is onhandig. (Heb al 3x m'n tekst per ongeluk gewist dus vanavond meer evt) Stuur maar een pb als je iets wil weten. En wat leesvoer: MindSet: A Book written by Carol Dweck. Teaching a growth mindset creates motivation and productivity in the worlds of business, education, and sports.
Zie dat Saskia al heeft gereageerd. En idd wat Bonnie zegt, zo, ik zie dat je hier hard aan hebt gewerkt! Mijn tip is ook om eens te vragen op school hoe hij zich daar gedraagt. Succes!
Inderdaad, hoe gaat het op school? Mijn jochie heeft er ook last van in fases. En hij is ook gevoelig (geluid, warm eten, warm water). Dat complimenteren helpt hier juist niet. Juist als je zegt dat hij slim is als hij iets goed doet, dan denkt hij dat hij niet slim is als het niet goed gaat. Ik probeer liever iets te zeggen als "wat goed dat je doorzet", of "ik zie dat je erg je best doet". Of iets nou wel of niet goed eindigt, je kunt beter de weg erheen bekijken.. Bij mijn jochie (nu 6) laat ik het hem ook weleens herhalen, dat hij echt even bewust wordt dat hij gewoon goed zijn best doet, of dat hij een deel van het probleem goed zelf heeft opgelost..
Ze denken gewoon dat je staat te liegen.... Want als ie zo goed is dan had het toch zeker wel gelukt? Door die redenatie leg je de lat dus ongemerkt steeds hoger voor je kind.
Daar had ik niet zi bij stil gestaan dat je beter niet kan complimenteren met oh wat ben je slim...ik zeg ook gewoon vaak genoeg wat doe je dat goed zeg enz. Op school gaat het goed, hij hft het erg naar zijn zin. Zijn juffen zeggen dat ook.
Dat zei mijn dochter ook want e jut zei steeds dat het so elk is op schoo en in haar klas. En de juf heeft altijd gelijk. Dat kwam er pas uit nadat ze dagen continu niet te genieten was en uiteindelijk op een middag na school op de deurmat bleef staan huilen. Er moest wel iets mis zijn met haar... Al school zo leuk is waarom kon zij het dan niet leuk vinden? Alle klasgenootjes vonden het ook leuk op school dus het moest wel aan haar liggen. Mijn arme mama-hartje was in duizend stukjes.... (Het was al wat gebarsten omdat wij ook wel wisten dat het niet goed ging maar heb toen bijna mee zitten huilen.)
Overigens.. Hoeft bij jullie natuurlijk niet zo te zijn maar een kleuterbrein maakt rare sprongen. Dus volg je moederinstinct, gevoel en je hart! En luister tussen de regels. Onmogelijke opgave maar je zoontje kan zelf ook niet zo goed verwoorden wat het probleem is. Volwassen kunnen dat a vaak niet.. Laat staan als je 5 bent.
Mijn dochter van net 5 had ook soort teksten. Heb toen met de juf gepraat en zij toen weer met mijn dochter. Het gaf haar veel vertrouwen dat de juf trots op haar was. Volgens de juf legt ze de lat te hoog voor zichzelf
Heel herkenbaar, mijn dochter (wordt 5 in december) gaat het hetzelfde. Gisteren ontplofte ze nadat een aantal dingen niet naar haar wens waren gegaan en zat ze me al snikkend te vertellen dat "het verkeerd zit" in haar hoofd. Hartverscheurend vind ik dat. Vanochtend heb ik het er nog even met haar over gehad en toen zei ze dat ze dat zegt omdat ze dingen wil maar die (nog) niet lukken. ( ze kan al aardig lezen en schrijven maar haar inziens nog niet goed genoeg) ook zei ze dat ze het op school vaak zo druk vindt dat ze niet kan doen wat ze moet doen op school. Wij zeggen dagelijks " van proberen kan je leren" en ergens weet ze dat ook wel maar toch....
Pinguïn: ja want jij kunt beter lezen dus kan zij het niet goed genoeg. Inmiddels is hier het idee dat je lezen enkel kunt leren door het vaak te doen gelukkig wel geland. Na het voorlezen leest ze nu zal ook 1 of 2 bladzijden uit een ander boekje. En het gaat inderdaad prima Ze merkt zelf ook dat er vooruitgang in zit en dat doet d'r goed. Overigens landde "van proberen kun je leren" pas nadat ons buurmeisje geïrriteerd uitriep: "hoe kun je nou zeggen dat je het niet kan als je het niet eens probeert!! Van proberen kun je leren!!"
Ze zit nu in een fase waarbij ze van het hakken en plakken naar een woordje in één keer kunnen lezen gaat. Ze begint opeens van alles te lezen( verkeers borden, dingen op tv, verpakkingen) dus denk dat ze ook nog eens in een flinke sprong zit. En dat zal haar ook de nodige frustratie opleveren. En inderdaad, ze ziet ons en haar broer voluit lezen dus dat wil zij ook! Logisch!
mijn dochter is ook zo down ze is gisteren 6 jaar geworden en is dit jaar ook blijven zitten in groep 2 ze snapt niks op school ze vind het allemaal erg moeilijk maar we kwamen erachter dat ze slecht hoorde en heeft 2 maanden geleden buisjes gekregen had gehoopt dat ze snel zou op knappen maar niet en heb dan nog een dochter van bijna 5 die al kan lezen en dat is weer verschrikkelijk voor de oudste. ben zelf bekend met depressie! dus lijkt me zo erg
Klinkt inderdaad rot voor je oudste En als dan ook er kleine zusje d'r met weinig moeite inhaalt... Kan me voorstellen dat ze daar niet blij van word Hoe gaan jullie daar mee om dan? Kun je een beetje overbrengen dat ze echt niet minder is dan haar zusje? (Kan me namelijk voorstellen dat ze het zelf wel zo ziet)