Hier ook angst voor sinterklaas en zwarte piet; behalve op afstand met glas ertussen Wat hier wel helpt is het gevoel erkennen maar niet als angst benoemen maar als 'spannend'. Iets waar ze bang voor zijn, is 'spannend'. En iedereen mag iets spannend vinden, is een gevoel dus daar kun je niet omheen wat mij betreft. "Vind je het spannend? Snap ik wel. Als je wilt gaan we samen". Hier werkt het. En mijn kinderen zijn ook niet bang voor prikjes, doktoren, narcosekapje, noem het maar op. Omdat ik ze het vertrouwen geef dat ze iets spannend mogen vinden. New age? Ik praat echt niet overal over met mijn kinderen en leg ze niet alles uit, maar hun gevoelens zijn echt. Door er overheen te walzen haal ik de angst niet weg, maar zorg ik dat ze zich niet meer kunnen uiten. Lijkt mij geen goede zaak.
mijn dochter was ook alle voorgaande jaren bang voor zwarte piet en sinterklaas en owee als we er een tegen kwamen die haar pepernootjes wilde geven. En dit jaar is het helemaal over. ze geeft de pieten een handje, kletst tegen ze, neemt pepernootjes in ontvangst en heeft naar sinterklaas gezwaaid. Overigens nam ik dochters angst wel serieus en pakte het arme trillende en oversture meisje wel op. Maar bang voor prikken en dochters bezoeken is ze niet ook al vertel ik haar wel van te voren wat er gebeurt.
Dat is echt de leeftijd. Vorig jaar, moest de oudste ook niets van de sint weten. Nu klimt ze bij hem op schoot en geeft netjes antwoord. De jongste kruipt nu in mij weg, als we de sint tegenkomen. Als ze niet willen hoeven ze van mij niet.