Mijn zoon gaat dit jaar voor het eerst zijn schoen zetten. Vorig jaar was hij daar nog net te klein voor. Ik ga wel zeggen dat Sinterklaas er iets in gaat doen. Ik vond het vroeger zooo spannend (leuk spannend, dat scheelt) Als ik had geweten dat mijn ouders het in mijn schoen hadden gedaan had ik dat echt minder leuk gevonden. Het woord liegen klinkt zo negatief. Maar ja, als je naar de betekenis van het woord liegen kijkt is dat het wel ja. Ik ga dus liegen Zodra ik zou merken dat hij het eng of te spannend vindt of het hem stress geeft zou ik meteen vertellen hoe het zit.
Ik lieg wel vaker trouwens. Dat het snoep op is. Dat alle kindjes al slapen en hij ook echt moet gaan slapen. Het woord 'liegen' klinkt heftiger dan het soms is.
Mijn ouders hebben mij ook al heel jong verteld dat Sinterklaas niet bestaat, omdat ze zagen dat ik er veel teveel stress van had. Ik vond het wel spannend om samen met mijn ouders een geheimpje te hebben wat ik niet verder mocht vertellen. Mijn zoontje zit in groep vier, maar zijn beste vriendje geloofde vorig jaar ookal niet meer. Er zouden best weleens meer kinderen kunnen zijn die in groep 3 niet meer geloven
Ik hoef helemaal niets beter uit te leggen of meer zelfreflectie op mijn manier van opvoeden te hebben. Ik leer mijn kinderen niet dat kinderen die geloven zielig zijn. Dat is iets wat de oudste zelf zegt. Eerlijkheid is één van de belangrijkste dingen. Hij kan niet begrijpen dat ouders liegen tegen hun kinderen. Hoe je het went of keert, het blijft liegen. Bij het lezen van een verhaal weten mijn kinderen ook dat het een verhaal is. Dan nog kunnen ze er in wegdromen. Maar ze snappen wel dat het fantasie is. Vind het nogal wat om dan te zeggen dat ik wat meer zelfreflectie moet hebben. We doen het allemaal op onze eigen manier. Niks mis mee lijkt me. Niet nodig om het zó persoonlijk te maken.
Op het moment dat jouw kind ermee komt dat het zielig is dat kinderen voorgelogen worden door hun ouders is het jouw taak als ouder om uit te leggen dat het heel anders zit. Of zeg je dat ook van kinderen die in god geloven? Uitleggen dat die kinderen helemaal niet zielig zijn en dat iedereen zn eigen keuzes hierin maakt. Een kind verzint niet zelf dat hij meent dat andere kinderen voorgelogen worden. Jij hebt hem vertelt dat sinterklaas niet echt is en dat andere ouders daarover liegen tegen hun kinderen. Hoe weet hij anders dat de ouders daarover "liegen"? Netter was geweest als je gezegd had dat sommige kinderen in sinterklaas geloven en dat dat ook prima is. Maar als ouder moet je uitleggen dat kinderen helemaal niet zielig zijn ook al doen ze het anders dan jullie. Net zo goed als dat ik mijn kinderen uitleg dat het niet erg of zielig is dat sommige kinderen geen sinterklaas vieren. Buiten dat "lieg" ik dus niet tegen mijn kinderen. Sinterklaas is iets wat erbij hoort hier en ik heb hen nooit hoeven "voorliegen" dat sinterklaas een 2000 jaar oude man uit Spanje is die cadeautjes in de schoen stopt. Met de intocht gaan wij kijken in de haven, ik hoef niet te liegen hoor, ze zien hem letterlijk vsn boord stappen: hoezo is dat niet echt, zie het al 33 jaar gebeuren. En ja zij mogen hun schoen zetten, ik zeg nooit dat sint en piet dat erin doen hoor. Dat maken ze er helemaal zelf van. Bij een briefje in de schoen kwam wel eens de vraag: ooo wie heeft dat gedaan. En weet je wat wij dan zeggen? Wie denk jij dat dat gedaan heeft? Zeg tegen mij niet dat sinterklaas niet bestaat, want ik zie de goede man elk jaar weer aankomen.
Dank jullie wel voor alle reacties! Mijn man en ik hebben het er over gehad en we gaan het vertellen. Hopelijk meer genieten, minder stress en vragen voor hem. Nu maar hopen dat hij zijn mondje kan houden. Wbt het 'liegen'. Ik ben ook altijd van de weder vragen geweest: Hoe denk jij dat het zit? Hoe denk jij dat het kan. Daar kwam ik vorig jaar al niet echt meer mee weg, nu helemaal niet meer. En dan gaat het toch wel voelen als liegen. Daar ligt voor mij bij hem echt een grens. Maar ik denk dat dat voor elk kindje weer anders ligt.
Mijn 6 jarige kwam van de week met vraag of sinterklaas bestaat, want een klasgenootje had gezegd van niet. Ik heb teruggekaatst met wat denk jij, wat wil je, maar hij kwam niet verder. Ben nog steeds in dubio wat ik de volgende keer zal doen. Vind hem nog zo jong en stelde zelf nog geen vragen...
Ik denk ook dat vertellen de beste oplossing is Wij wisten vroeger ook al heel jong dat sinterklaas niet bestaat en dat ma de kadootjes kocht maar daarom was het niet minder leuk
Wij hebben de oudste actief gevraagd hoe ze dacht dat het zat toen ze 6 was, omdat het haar teveel stress gaf. Toen ze wist hoe het zat, gaf dat haar heel veel rust. Ze weet ook gewoon wat voor cadeautjes ze krijgt ed. Sindsdien kan ze volledig genieten van de periode. In ons geval dus veel fijner zo. Hopelijk werkt het voor jullie ook zo.