Hi allemaal, Ik merk de laatste tijd dat ik heel veel opvoedregels kwijt ben. Ik heb vroeger natuurlijk wel geleerd om U te zeggen tegen oudere mensen en dat ik niet met mijn mond vol mag praten.. maar in de loop der jaren ben ik het allemaal een beetje kwijt geraakt. #lompeboer Ik kan me ze ook niet allemaal goed herinneren en zou graag wat hulp zien van jullie. Kunnen we met zijn allen een lijstje maken met opvoedkundige regels? * Niet met je mond vol praten * Na een boer 'pardon' zeggen * Dankjewel zeggen als je iets krijgt * U zeggen tegen oudere mensen * * * Bedankt!!
Ben je op zoek naar 'netjes gedragen' regels of in het algemeen? Want de opvoeding bestaat uit vele verschillende regels en afspraken, van opruimen, bedtijd, speelregels enz. Maar over de eerste soort geldt hier verder: - aan tafel blijven totdat iedereen klaar is; - anderen laten uitpraten; - netjes begroeten bij aankomst en vertrek ergens; - volwassenen niet zomaar bij voornaam aanspreken, - netjes met bestek eten, niet proppen; En vast nog tig meer gedragsmanieren die we over het algemeen voorleven en ze zo overgenomen worden door de kinderen. Ik spreek onbekenden en ouderen ook aan met u, dus kinderen automatisch ook.
Ik vind dit best een goed idee want ik heb hetzelfde . Soms zie ik een andere moeder een kind corrigeren en dan denk ik: o ja, natuurlijk hoort dat zo, waarom denk ik daar niet aan Waar ik nu druk mee ben is * met je mond dicht eten * wachten op je beurt * vragen als je iets wilt ipv opeisen
Niet alleen na een boer, maar ook na een scheet pardon zeggen. Maar liever nog helemaal geen boren / scheten laten in gezelschap. * Vragen stellen met "alsjeblieft" of "alstublieft" in plaats van gewoon melden wat je wilt. * De ander aankijken als je tegen elkaar praat. Ook bijv. de caissière. * De deur open houden als er iemand vlak achter je aan komt. * Bij openbaar vervoer als je kunt staan je plek afstaan aan iemand die slecht te been is. * Als je voor jezelf iets te eten of drinken pakt, ook de ander iets aanbieden.
* als mama met andere grote mensen aan het praten is, moet je haar even met rust laten. Heel belangrijk voor mijn oudste die zich met alle gesprekken bemoeit. * als je een bekende tegenkomt zeg je netjes gedag. Voor mijn jongste die klasgenootjes soms totaal negeert als hij ze in de winkel ziet.
Ik kan me niet echt iets voorstellen bij het "kwijt zijn" van de opvoedregels. Je begeeft je toch in de wereld, met andere mensen om je heen? Dan ga je toch hopelijk prettig met ze om, doordat je ze aangenaam bejegent, op een manier zoals je zelf bejegend zou willen worden. Gaat allemaal automatisch, toch? Het enige waar ik zelf wel eens de fout in ga is beginnen met eten als nog niet iedereen zit of opgeschept heeft . Met een bord eten voor mn neus komt de oermens in me boven... hongerrrrrr Maar verder denk ik er nooit over na. Heb ook niet echt een lijst in mn hoofd van, dit ga ik mn kinderen leren. Ik corrigeer mn kinderen als ik vind dat het niet netjes is wat ze doen, maar dat gaat allemaal heel organisch.
Ik heb eigenlijk geen vaste regels hier. We leren hem fatsoensnormen aan maar dan op gevoel. De gewone standaardnormen. Het woord 'u' leer ik hem niet bewust aan. Dat vind ik zo een onzinregel maar dat maakt eigenlijk helemaal niks uit want hij is een halve mij. En ik zeg tegen iedereen 'u'. Ook naar hem toe Ik ben opgevoed met 'u' 'ge' en 'gij'.
Nou het zijn denk ik geen opvoedregels, maar algemene omgangsregels en ik snap best dat je bij je opgroeiend kind soms even moet nadenken over welke regels nu belangrijk zijn. Als je kind 1,5 is en hij roept “majo!’ als hij aan tafel zit en hij wil mayonaise... dan is dat hardstikke knap, maar tegen de tijd dat hij 7 is, is het ineens onbeleefd geworden. Ergens daar tussen kun je nadenken over de regels die je je kind wilt bijbrengen. Want soms slijt het er gewoon in...
Hier gaat dat ook vanzelf. Als ze toen ze kleiner waren riepen 'drinkuh!!' dan gaf ik bv de beker met een 'alsjeblieft, hier is je beker!' waardoor ze zelf dat 'alsjeblieft' ook overnamen. Ik kan eigenlijk niks verzinnen in deze orde waar ik ze heel bewust op aanspreek...
Meestal komen die dingen hier vanzelf idd. Je niet bemoeien als volwassenen praten is er 1 die heel belangrijk is voor mijn kinderen, die tetteren overal doorheen. En bij de oudste: gedag zeggen als je een bekende tegenkomt ook al heb je niet zo'n zin. Die durft een klasgenoot nl straal te negeren als dr pet er niet naar staat. Ik vind dat onbeleefd dus dat vind ik wel belangrijk.
Laatst waren we op een verjaardag en daar kwamen kinderen van 4 en 6 binnen en die gingen alle andere gasten keurig een hand geven en zich voorstellen in nette volzinnen. Toen dacht ik wel even van “O ja, dat zou ik mijn kinderen ook kunnen leren...” Dus ik vind een lijstje wel handig hoor
Haha ik moet wel lachen om de voorbeelden van @tuc. Mijn oudste is precies zo, roept een klasgenootje heel spontaan “hoi, (naam dochter)!!!” Zegt ze gewoon niks terug Ook als ze de buurvrouw of de moeder van een vriendinnetje een straat verderop tegenkomt moeten van van mij gedag zeggen trouwens. Ik vind dat altijd zo raar wanneer ik vrienden van mijn kinderen tegenkom (die hier wekelijks spelen) en dat ze dan gewoon niks zeggen. Wanneer je de hele zomer in mijn tuin op de trampoline hebt kunnen springen, kan je ook wel even gedag zeggen lijkt me. Wat ik zelf ook een belangrijke vind bij kleine kinderen is ze corrigeren wanneer ze beginnen met “jij moet.....”. Dat hoor ik echt ontzettend vaak om mij heen, ook vriendjes van mijn zoon hebben daar nog wel eens een handje van. ”Jij moet mijn schoenen pakken”
Wij hebben televisieschermpjes in de hoofdsteun van de auto. Als we weg gaan zegt Fayèn altijd meteen ‘ doe mijn televisie aan’. Ik vraag dan altijd ‘ wat zeg je?’ En dan is het meteen ‘Wil je mijn televisie aan doen?’ Maar ‘jij moet’ of ‘ ik wil’ probeer ik ze wel af te leren. Ze zeggen het namelijk geregeld, terwijl ze heel goed weten dat ze het kunnen vragen.
Dingen die me te binnenschieten - je noemt jezelf niet als eerste. (Dus niet" ik en jantje en pietje) gruwelijk gewoon - je kijkt mensen aan - een gesprek heeft een begin en een eind. Je loopt niet gewoon verder - je stelt jezelf bescheiden op - een nieuwe: je eet pas als de gastheer/vrouw zit. Misschien ouderwets. Maar ik erger me eraan dat jan en allemaal alles naar binnen schuift als er nog iemand met koffie loopt te redderen - je praat gewoon abn. Het is "groter dan" en "net als ik". Je zit "naast iemand" en je fietst "langs de bakker". - aan het eind van de schooldag kijk je de juf aan en je zegt gedag. - je mag nooit en dan ook echt nooit sokken in sandalen Ikcorrigeer gerust ook andere kinderen. Ik ben niet van de.hofhuishouding, dus als je iets van me wilt, zul je het (netjes!!) Moeten vragen.
Dat vind ik dan weer zo onnodig. Ik heb er een hekel aan iedereen langs te gaan, dat zijn we in Brabant niet gewend. Ik ga echt niet al die mensen die ik niet ken feliciteren met de jarige. En ik ga dat echt mn kind niet verplichten.
Ik heb er zelf ook een hekel aan, als ik naar een verjaardag ga en er zitten nog 3 andere mensen dan doe ik het wel... maar bij meer dan 10 roep ik even “gefeliciteerd allemaal!” Maar het gaat me om het idee, dat je in beeld hebt welke beleefdheden je je kind aan zou kunnen leren en dat je daar dan bewust zelf dingen uitpikt die jij belangrijk vindt. Dat vind ik wel handig.
Wauw wat een leuke reacties met goede tips! Precie som deze redenen heb ik dit topic geopend. Het is geen onwil, of het niet beter weten. Maar soms ben ik zelf gewoon een lompe boer en zie ik ineens om mij heen hoe het wel moet. Dan vraag ik me bij mezelf af welke omgangsnormen ik nog meer vergeten ben.. Het is voor mijzelf ook even een reminder, aangezien ik toch het goede voorbeeld moet geven. Goeie, vooral die laatste
Ik heb juist een gruwel aan mensen die op andermans verjaardagen iedereen een hand gaan geven. Kom het gelukkig niet vaak tegen
Ja ik heb daar ook niet zoveel mee. De kinderen hier moeten de jarige en eventueel gezinsleden feliciteren maar ik hoef op de verjaardag van een vriendin geen hand van een vage oom ofzo.
Soms denk ik ook dat wij "lompe boeren" zijn en soms vind ik dat we "overdrijven" Een paar van onze "regels": Met stip op 1: Duidelijk spreken/articuleren (mijn moeder heeft sinds een aantal jaren gehoorapparaatjes in beide oren); En verder: * Alsjeblieft en Dankjewel zeggen; * Groeten; * U/meneer/mevrouw zeggen wordt er op school in gestampt, in Duitsland is het allemaal nog wat hiërarchischer ; * Opletten in welke taal je onderling spreekt, afhankelijk van het gezelschap. Ik vind het zeer storend wanneer mijn kids in een taal spreken die iemand anders niet verstaat (Fries, Nederlands of Duits ); * aan tafel blijven tot iedereen klaar is met eten; * met je mond dicht eten