Hallo, Ik ben al lid op dit forum onder mijn eigen naam maar vind dit wat te persoonlijk dus doe dit liever 'los'. Hopelijk is dat oké en is daar begrip voor. Fotografie is een bijzonder iets om een moment vast te leggen. Zelf weet ik hoe het is een kindje te verliezen in de zwangerschap en ook hoe het is daar geen beelden van te hebben. Op het heftige moment zelf denk je er misschien niet zo aan en lijkt het misschien zelfs overbodig, maar later merk je pas dat je het mist. Dat de herinneringen misschien vervagen en je mist dat er 'iets' van je overleden kindje is. In Nederland 'bestaat' een kindje officieel pas vanaf 24 weken. Maar daarvoor dan? Zijn de tien vingers en teentjes het dan niet waard om op de foto te zetten? Als er geen fotograaf komt fotografeer je tussen je eigen tranen door, of een verpleegkundige doet het even snel. Maar hoe zij ook hun best doen, ze missen de kennis, ze hebben hun eigen werk eromheen. Ik heb er al heel lang over nagedacht. Nu ik zelf mijn eigen deel verwerkt heb komt het steeds meer in beeld. Graag zou ik willen informeren of er behoefte aan is. Of je zou willen dat een fotograaf op een rustige en begripvolle manier jouw kindje mooi op de foto zet of misschien op een andere manier voor jullie een soort 'monument' kan maken. Zodat je iets hebt, iets tastbaars. Mijn vraag is eigenlijk dus vooral of jullie zouden willen reageren. Mij willen helpen of het in de situatie die je hebt meegemaakt een aanwinst was geweest als een professionele fotograaf zou komen. Of -als je het niet hebt meegemaakt- je je er een voorstelling van kunt maken hoe dat zou zijn voor je. Dit zou mij erg helpen om te kijken of ik dit concreet kan maken. Ik wil het proberen vrijwillig te doen, juist omdat kosten het laatste is waar je je op dat moment druk om wilt en kunt maken en omdat je al nergens in valt als je zoiets vreselijks meemaakt voor de 24 weken. Mocht je privé willen reageren dan mag dat natuurlijk ook altijd. Groetjes
Hoi Jena, Wat lief dat je dat wil doen! In het ziekenhuis heeft de verpleegkundige foto's gemaakt en wij zelf. We hebben dat niet anders gewild omdat het echt emotioneel was, en om er een "buitenstaander" bij te hebben terwijl je al zoveel aan je bed krijgt zagen wij niet zitten. Wel hebben wij een fotograaf laten komen op de dag van crematie, hij heeft foto's van déon gemaakt, van ons als gezinnetje en van het afscheid van de familie, dit allemaal bij ons thuis. Daarna is hij meegegaan na het crematorium waar hij foto's heeft gemaakt in de familie kamer, van heel de crematie, van de ballonnen die omhoog gingen, hoe wij déon naar de ovenkamers brachten en hem erin hebben gezet, en als laatste van de koffie tafel en de beschuit met muisjes. Deze foto's zijn bijzonder mooi geworden en hadden wij zelf nooit kunnen maken. We zijn er erg blij mee. Uit de foto's die wij zelf hebben gemaakt zijn ook bijzonder mooi geworden. ( zie avatar) De onprofessionele foto's uit het ziekenhuis hebben wat intiems, maar de foto's van de fotograaf sluiten het perfect af.
Hoi Jena, Jeetje wat raak jij de waarheid! Een kindje geboren voor de 24 weken is officieel geen kindje, hoe pijnlijk ook... En jij als nieuwe moeder blijft achter zonder rechten... Wij hebben ons al vanaf het moment dat we wisten dat we ons zoontje gingen verliezen gerealiseerd dat we fotos van onze zoon wilde hebben. We hebben contact opgenomen met Make a Memory, een geweldig initiatief om ouders die hun kindje verliezen mooie blijvende herinnering te schenken. Helaas, ons kindje zou 23 weken en 4 dagen zijn, en hoe pijnlijk ook, deze stichting moet ook een grens trekken en hanteert de grens van 24 weken... Omdat het ons niet veel kon schelen of het geld ging kosten, hebben we zelf een fotograaf geregeld, maar het vinden van een fotograaf die dit werk wil en kan is niet heel gemakkelijk. De dag nadat ons zoontje thuisgekomen is hebben we een sessie gedaan. Ik ben er erg gelukkig mee. We hebben een aantal fotos direct gekregen zodat we deze voor het geboortekaartje en de crematie konden gebruiken. Ik kijk elke dag wel naar de fotos en heb er veel steun aan. Ik ben de fotografe dan ook heel erg dankbaar. Ik denk zeker dat er animo is. Succes met je initiatief!
Bij ons is het te snel gegaan om van tevoren na te denken over het afscheid. De verloskundigen in het ziekenhuis hebben foto's van Vlinder* gemaakt vlak na de geboorte. Vooraf dacht ik hier geen behoefte aan te hebben, achteraf is het mijn meest kostbare bezit in moeilijke tijden... Helaas zijn verloskundigen geen fotografen, en zijn de meeste foto's verschrikkelijk... Ik wou dat ik beter voorbereid was en tijd had gehad een professionele fotograaf in te schakelen. Waarschijnlijk is dat teveel gevraagd, want de tijd in het ziekenhuis was veel te kort.
Hoi Jena, Wat ontzettend mooi dat je dat wil gaan doen! Voor ons is het zo ontzettend waardevol om mooie foto's te hebben. Toen wij wisten dat we ons kindje gingen verliezen kregen wij in het ziekenhuis te horen dat de medisch fotograaf van het ziekenhuis in zijn studio een fotoreportage van ons kindje zou kunnen maken. Wij waren erg blij met deze mogelijkheid. Zelf heb ik na de bevalling foto's gemaakt en er zijn ook foto's van ons als gezinnetje. Mijn man is meegeweest toen de foto reportage werd gemaakt. Onze zoon is 's nachts geboren en dit was in de loop van de morgen. 2 foto's kregen we gelijk mee. Ik vond het heel fijn om deze gelijk te hebben. Gisteren bij de nacontrole bij de gynaecoloog hebben we de rest van de foto's gekregen. We vinden het een hele waardevolle aanvulling op de vele foto's die we zelf gemaakt hebben. Zelf hebben we zulke mooie foto's niet kunnen maken. Ik vind het wel fijn dat we eerst een tijdje samen met onze zoon zijn geweest. Een fotograaf die tijdens de bevalling er bij is lijkt mij niet fijn. Ik denk dat er velen zijn die in deze situatie niet over zulke dingen nadenken of pas achteraf beseffen dat het wel heel waardevol is om echt mooie foto's te hebben. Ikzelf besef dat ook nu pas. Ik vind het daarom heel goed dat je dit wil gaan doen! Ik hoop dat je het concreet kunt maken!
zo iets bestaat: Make a Memory | Een blijvende herinnering deze heeft de foto's gemaakt van mijn overleden kindjes, het grootste en waardevolste bezit wat ik van ze heb
Ik meende dat iemand hen benaderd had en dat ze toen aangaven deze grens te moeten hanteren... Weet zo niet meer wie... Fijn dat ze bij jullie toch gekomen zijn. Edit; ik zie nu dat dat bij j10 het geval was
Mijn kindje is geboren met 17 weken, en hebben geen mooie foto's. Nu zullen de meesten de foto's die ik wel heb afschuwelijk vinden, maar dit is het enigste wat ik heb. Mijn kindje is voor mij prachtig, maar ben je ook in staat en van plan om van deze jonge kindjes een foto te maken? Ik had het erg fijn gevonden als er iets meer was gedaan aan de foto's en ze duidelijker waren geweest. Dus ik had graag je hulp ingeroepen voor foto,s. Ik heb 1 foto van mijn zoontje in het album staan, bewerkt zodat hij minder schokkend is.
Hier werd Vlinder met 23 week geboren. Dus was ze ook niet in aanmerking gekomen voor "make a memory" (staat ook op hun website dat ze vanaf 24 weken aanhouden) Wij stonden er bij de geboorte van Vlinder* niet eens bij stil dat er foto's gemaakt konden worden, het is dan ook allemaal zo snel gegaan. De meeste foto's die ik van Vlinder* heb zijn verschrikkelijk, bloederig, huidvet en fel ziekenhuis licht. Dat maakt ze moeilijk te delen met zelfs mijn meest intieme familie... Ik wil verschrikkelijk graag vertellen over Vlinder, en zou heel graag iedereen laten zien hoe mooi ze is, maar de foto's die we hebben zijn niet echt geschikt voor op de schoorsteenmantel. Ik had erg graag mooie professionele foto's van haar gehad zoals ik hier bij sommige op het forum zie. Ik weet zeker dat je een grote doelgroep hebt. Probleem lijkt mij dat deze doelgroep geen doelgroep WIL zijn. Het is moeilijk om bekendheid te geven aan iets waar men nog geen behoefte aan heeft. De groep die tijd heeft informatie op te zoeken over deze situaties is een stuk kleiner (en misschien ook verder in de zwangerschap gevorderd) Denk dat bekendheid en samenwerking met ziekenhuizen daarom heel belangrijk is.
Hoi verox, Misschien heb ik nog wel een tip voor je. Wij hebben ook veel fotos vanuit het ziekenhuis, vrij rood, verkeerde belcihting, veel oranje in de achtergrond, kortom 'slechte fotos'. Van een deel van de foto's kan je nog wel iets moois maken door de belichting wat aan te passen en ze om te zetten naar zwart/wit. Door de kleur er uit te halen tonen de fotos minder bloed en ogen ze vriendelijker voor de familie. Daarnaast heb ik ook details uit de fotos 'geknipt' alleen een scherp voetje, handje of neusje. Die kunnen prachtig zijn terwijl de totaalfoto helemaal niet zo mooi zijn. Wij hadden dan ook wel ruim 100 fotos van de 3 uurtjes ziekenhuis Ik heb photoshop gebruikt, maar het kan ook met gratis programmas zoals gimp en picasa Het felle ziekenhuislicht is lastiger weg te werken... Ik hoop dat je hier nog wat aan hebt. -X-
@ verox , wat j10 zegt, foto's zijn mooi te maken. Mocht je dat niet zelf kunnen of willen, dan wil ik je er best bij helpen. Weet hoe waardevol het kan zijn,,,
Yvon en J10 Heel erg bedankt voor het superlieve aanbod, maar dit zijn foto's waar echt niets meer uit te halen is. Heb zelf een grafische / fotografie achtergrond, dus ken alle mogelijkheden. De zuster in het ziekenhuis heeft totaal 7 foto's gemaakt twee close ups van Vlinders gezichtje (erg mooi voor ons), maar ivm bloed en huidvet niet geschikt voor iedereen, zal photoshop er eens op los laten... een close up van de voetjes, maar die is verschrikkelijk onscherp een close up van een handje, maar scherpgesteld op de drukke achtergrond En drie kiekjes van ons als gezinnetje, maar daar kan ik zelf nauwelijks naar kijken... Het intense verdriet van mijn partner, en het kei-harde emotieloze gezicht van mezelf... Hier zitten wel mooie details in, maar die zijn dan niet scherp te krijgen... Tip voor iedereen om héél veel foto's te maken!
Hey Verox, Met een grafische achtergrond hoeven we je inderdaad niet veel vertellen. 7 fotos is inderdaad niet zoveel om nog selecties uit te halen. Ik hoop dat je er toch nog iets moois van kan maken wat je in de toekomst vol trots aan familie kan laten zien Veel fotos maken blijft de tip voor iedere moeder die hier mee te maken krijgt! Jena, je ziet, er is veel behoefde aan fotos, en in de emotie komen jonge ouders daar dus niet altijd voldoende aan toe. Hopelijk kun je iets moois opzetten in samenwerking met bijv een ziekenhuis.
Hoi Jena, Bij ons heeft een hele goede vriendin foto's gemaakt, met een luxe fototoestel.... we hebben prachtige foto's van onze kleine man. Een aantal foto's zijn zo mooi dat ik ze zelfs aan vrienden en familie laat zien. Ik moet wel erbij zeggen dat ze een kwartier na de geboorte er al was, dus ons mannetje was nog heel gaaf toen. Wat heel fijn was is dat we eigenlijk bijna niet gemerkt hebben dat ze er was.... Zelf waren we echt niet bezig met foto's maken. Ik denk dat je veel mensen blij kan maken door deze dienst aan te bieden. Weet alleen niet of dat via het ziekenhuis kan, omdat zij die dienst ook aanbieden. Heb alleen wel vernomen dat die foto's tegenvallen. Succes met je plannen meis!
Ontzettend bedankt voor jullie reacties. Allereerst allemaal veel sterkte. In welk deel van het proces je ook zit. Jullie reacties helpen me goed bij het nadenken hierover. Zelf heb ik geen foto's, een behoorlijk gemis. Ook heb ik wel eens foto's gezien die gemaakt zijn door verpleeg-/verloskundigen en, nou ja, niet altijd even mooi, hoe goedbedoeld ook. Vaak hebben ze niet alle tijd ervoor om goed aandacht te besteden eraan of weten ze gewoon niet hoe het moet. Fotograferen bij de begrafenis/crematie zette me ook wel aan het denken. Het is eigenlijk heel begrijpelijk. Een bruiloft maak je vaak al niet helemaal mee en dan zijn de foto's een fijne herinnering maar bij een begrafenis helemaal. Dan beleef je zo'n dag compleet in een soort roes en is het begrijpelijk dat foto's achteraf echt heel erg 'nuttig' zijn. Zowel bij het verwerkingsproces als daarna (hoewel je altijd blijft verwerken, volgens mij). Een professionele fotograaf kan objectief zijn en een goede en mooie reportage maken. Zowel na de geboorte als tijdens de begrafenis/crematie. Je hoeft je geen zorgen te maken om de foto's, of ze zelf te nemen waar je echt de energie niet voor hebt en hulpverleners hoeven het niet naast hun eigenlijke werk te doen. Ik weet dat er een organisatie is die dit doet. Maar wat ik al in m'n eerdere post zei, vanaf 24 weken. En dat raakt me zo ontzettend. Ik snap dat er een grens moet zijn maar waarom zo'n harde grens? Waarom is er niet zoiets voor de ouders van een kindje ónder die 'grens' die ook graag mooie foto's willen om hun kindje vast te leggen. Immers, hoe klein ook, hij/zij bestáát. En dat verdient mooie foto's. Vind ik.
Ik vind dat inderdaad een moeilijk iets. Ik wil niet dat het commercieel wordt. Dat is mijn intentie niet. Ik doe het niet om eraan te verdienen, of wat dan ook. Daar heb ik m'n andere werk wel voor waar ik veel plezier uit haal. Dit is puur omdat juist die 'doelgroep' me zo raakt. Maar inderdaad, hoe bereik je zo'n doelgroep. Ik denk via het ziekenhuis de beste weg is. Ik vind gewoon dat iedereen er recht op heeft. Op foto's van je kleintje. Op 'bestaansrecht'. Dat je je als ouder niet na de bevalling nog druk hoeft te maken om die dingen. Het nogmaals, hoe goedbedoeld ook van het ziekenhuispersoneel, ze hebben veelal geen kennis van belichting, posities enzovoort. Ze maken foto's en dat is super maar als je vervolgens thuis niet echt de foto's hebt waar je op hoopte is dat wel heel verdrietig. Nogmaals bedankt voor alle reacties. Ik weet niet hoe maar ik voel dat ik er iets mee moet. Om m'n professionaliteit te combineren met m'n eigen ervaringen. Nu nog bedenken hoe maar jullie helpen me erg met de reacties.