Hier kijken ze op school het sinterklaasjournaal Ik woon in een grote stad en de intocht was leuk maar jemig sommige ouders en opa's en oma's zouden mijn kleine meisje even aan de kant schuiven staan hard te schreeuwen voor pepernoten.. Echt schaam je
Ja die heb je er ieder jaar weer bij. De volwassenen die zichzelf het belangrijkst vinden op een kinderfeest. Heel irritant! Ik zeg daar dus ook meteen wat van. Laat die kinderen lekker vooraan staan.
Ik vond zelf het perron-geluk wel grappig. Ik houd wel van dat soort woordgrapjes. Verder vind ik het verhaal tot nu toe nog niet echt boeiend. Ben wel benieuwd of Ozosnel nog over z'n koudwatervrees heenkomt of dat ze alsnog Amerigo invliegen. 't Klopt trouwens wel dat het paard van Sinterklaas niet altijd Amerigo heeft geheten. Die naam is er trouwens wel lang geweest, vanaf 1990 al. Maar voor die tijd werden andere namen gebruikt of had het paard geen naam. Onze jongste zoon zag trouwens tijdens de plaatselijke intocht wel dat Sinterklaas op een ander paard reed. Dat krijg je natuurlijk wel, als er veel aandacht aan dat paard wordt besteed. Gek genoeg heb ik hem er trouwens niet over gehoord dat de Pieten bij de intocht in onze stad allemaal pikzwart waren, terwijl ze er op tv toch echt anders uitzien. Ik vind het altijd leuk om met schoen zetten toch iets te doen wat bij het Sinterklaasjournaal aansluit. Zoals ooit met opa Piet en dan zo'n belachelijk grote berg pepernoten. Tot nu toe heb je alleen die lege pakjes van Malle Pietje, maar dat vind ik niet zo'n succes, om dan een schooldag te beginnen met twee verdrietige kinderen die blij gemaakt zijn met een dooie mus. Ik doe niet elke keer iets geks, maar probeer elk jaar wel 1 of 2 bijzondere dingen te doen. Heeft nog iemand leuke suggesties? Ik heb al gedaan: - rommelpiet - spoor van pepernoten - pepernoten letter - gouden hoefijzer in voortuin - borden en bestek op tafel, alsof er iemand gegeten heeft, met bedank briefje - alle schoenen aan een touw geknoopt als slinger (jongste zoon is in deze periode jarig, leek me dus wel geinig. Echt hartstikke lang mee bezig geweest, schoenen waren te zwaar voor het touw dat ik had, hoop gedoe. Uiteindelijk gelukt, volgende dag zoontje in tranen, hij vond het niet leuk dat de Pieten alle schoenen aan elkaar vast hadden gemaakt want nu moesten wij ze weer losmaken.) - Foto van 'betrapte' Piet in onze woonkamer (met dank aan photoshop) - Cadeau in schoen, daarna hele schoen inpakken - Schoen + cadeau in kist met cijferslot en raadsel om het slot open te krijgen. Ik twijfel nog of ik een keer met zwarte verf een handafdruk maak op onze tegelvloer. Ik ben zo bang dat ik het er niet af krijg. Misschien is op het raam een betere optie. Spoor van schoenen naar de cadeautjes staat ook nog op m'n lijstje van dingen die ik zou kunnen doen. Of ik ga even naar de plaatselijke verkleedwinkel en kijk of ik een keer een veer of oorbel bij de schoenen kan leggen, dat Piet die verloren is.
Hier waren ze vanmorgen door het dolle; rommelpiet had de koffietafel op z’n kop gezet, alle stoelen waren van hun plek, en de kussens van de bank lagen op de vloer. Die gekke Piet toch! Extra gek omdat mijn man en ik het niet gedaan hebben en we om 7u een boel gerommel en gegiechel hoorden beneden Ook bijzonder dat ik 3 pepernoten in mijn schoen had, terwijl ik er toch echt meer in had gestopt... en de taaitaai-pop was gek genoeg foetsie...
Misschien kan je met zwarte schoenpoets een afdruk maken, en dat dan die Piet uit de trein geweest is.
Hier was malle pietje geweest. Die heeft een brief geschreven, uiteraard met grapje van er zit iets op je neus en de zakjes koek lagen in een doos ipv in de schoen. Ik vind het vooral verbazend dat de oudste 2 zo geloven. Ik heb ze pas de waarheid vertelt, incl budget pp en hoeveel kadootjes ik daarvoor wil kopen. Oudste vond een "retourkado" van vorig jaar op mijn kamer...
Ligt het aan mij of is er onder de pieten totaal geen diversiteit? Ik zie alleen maar blanke mensen met vegen, dat is toch geen afspiegeling van onze samenleving? Ja in de bijkomende mensen is er diversiteit, maar onder de pieten die veel in beeld komen zie ik dat niet.
Ben ik de enige die juist steeds meer een hekel aan het Sinterklaasjournaal begint te krijgen door ‘lollige’ verhaallijnen als malle pietje? Mijn middelste is nogal gevoelig en is hartstikke nerveus over malle pietje en die stomme fopcadeautjes. Hij is bijna de hele dag erover bezig en gestresst iedere keer dat hij zijn schoen mag zetten. Ik heb gezegd dat Sinterklaasjournaal maar een tv programma is en dat hij zich daar echt geen zorgen om hoeft te maken ‘in het echt’, maar vervolgens hebben meerdere kinderen in zijn klas al wel een fopcadeautje gehad. Wat normaal gesproken een leuke, vrolijke tijd is levert hem nu vooral veel onrust op, door dat irritante programma. En ze kijken op school, dus er is geen ontkomen aan. Andere jaren ook al geweest, met allerlei soap-achtige verwikkelingen over de boot die niet aankomt, pakjes die zoek zijn, enzv. Waarom moet er altijd iets ‘spannends’ gebeuren? Niet alle kinderen kunnen daar goed mee omgaan.
Ik kan je geen antwoord geven op de waarom maar herinner me uit mijn eigen jeugd nog wel dat het toen ook altijd al spannende verhaallijnen waren. Inderdaad dingen als komt de boot op tijd aan, zijn de pakjes niet zoek, hebben ze genoeg pepernoten enz enz.
Ik vind dat dat nou juist het Sinterklaas journaal zo leuk maakt! Anders wordt het ook wel een beetje saai. Als ouder kan je er helemaal in mee gaan en thuis toepassen. Dit gaat al zo vanaf het begin van het sinterklaasjournaal volgensmij. Er gaat altijd iets mis. Mijn zoon is ook gevoelig voor bepaalde plekken en dingen en die ontwijk ik dus. Ik zou dus het Sinterklaasjournaal thuis niet gaan volgen dan maar misschien een alternatief programma? En qua stress met schoen zetten...misschien op een dag dat hij geen schoen zet gewoon zo'n fopcadeautje neerleggen met briefje van mallepietje en wat kruidnootjes erin. Dan is malle pietje in elk geval al geweest en is de druk er misschien af En wat ze op school horen zou ik gewoon thuis bespreken. Hier komen ze soms buiten Sinterklaas ook met de wildste verhalen thuis. De IT- fase is hier gelukkig weer voorbij.
Ze kijken op school ernaar, dus ik heb geen keuze hierin. En ik ben zelf van voor het sintjournaal-tijdperk, dus misschien dat ik daarom geen bijzonder warme herinneringen eraan heb of zo. In mijn tijd kwam sinterklaas een keer bij Sesamstraat en een keer bij de mini playbackshow opdraven en verder was hij er wel, maar zag je hem niet. En spannend dat dat was, het was allemaal wat geheimzinniger. Ik vind echt niet dat er allemaal spannende gebeurtenissen nodig zijn om het voor kinderen leuker te maken. Sinterklaasjournaal was de eerste jaren best grappig vond ik, maar ik vind wel echt dat de kinderen veel te veel sinterklaas overal om hen heen zien en veel te veel opgehypt worden door alle programma’s met GTST-achtige verwikkelingen. Mijn oudste vond het allemaal erg leuk, maar met mijn middelste vind ik de invloed van het journaal echt zijn ervaring verpesten, want er is geen ontkomen aan, en hij heeft er gewoon last van. Het malle pietje verhaal heb ik inmiddels opgelost door alle benodigdheden voor kruidnoten bakken in zijn schoen te doen met een grappig gedichtje van malle pietje dat hij ze zelf moet bakken als hij kruidnootjes wil. Daarmee heeft malle pietje al een grapje uitgehaald en is hij ‘veilig’. Maar ik vind het behoorlijk vervelend dat ik zoiets moet verzinnen door een tv programma.
@EdN , nee dat herken ik niet. Onze kinderen kijken graag naar het Sinterklaasjournaal, maar betrekken dit nooit op hun eigen leven.
Ik herken het niet en hoe vervelend ook; moet het hele verhaal anders worden om jouw kind daar last van heeft? Hetzelfde met degene die eerder noemde dat de uitzending rondom de aankomst vroeger zou moeten omdat het tegelijk valt met de intocht in het dorp? Omdenken is in deze wel een optie misschien?? Vraag eens bij de organisatie of zij later kunnen starten en bespreek met jouw kind een passende oplossing ipv hopen dat het Sinterklaasjournaal veranderd
Hier reageren ze er juist leuk op. Dikke pret gisteren bij alle 4 dat malle pietje hun schoenen had ingepakt. Of toen met de chocoladeletters, happen eraf/in het verkeerde doosje. Dat maakt het hier juist leuk en leuk spannend. En iedereen krijgt te horen "er zit wat op je neus"
Je kunt het ook omdraaien toch? Sinterklaas is een oud feest, dat al generaties lang gevierd wordt. En ‘opeens’ is het feest gekaapt door een tv-programma, dat zo dominant aanwezig is in alles (oa doordat er op school naar wordt gekeken) dat iedereen opeens gedwongen is mee te gaan in allerlei vergezochte verhaallijnen. Ik snap gewoon niet waarom het überhaupt nodig is om Sinterklaas op te leuken met spannende avonturen. De aanwezigheid van sinterklaas, de wetenschap dat overal pieten lopen, zonder dat je ze altijd ziet, de spanning van schoentjes zetten en pakjesavond: dat is waar het om draait. Mijn oudste heeft nergens last van en heeft altijd gewoon met plezier naar het Sinterklaasjournaal gekeken, nou prima dan, maar zijn broertje is een heel ander kind en maakt zich dus ieder jaar oprecht zorgen over de verzonnen problemen. En er zijn vast nog meer kinderen zoals hij. Dan kun je zeggen ‘moet alles dan voor hem worden aangepast?’, maar ik vind dat je het om moet draaien: ik vind niet dat ik allerlei verhalen zou moeten hoeven verzinnen om recht te breien wat het Sinterklaasjournaal de ether in slingert.
Mijn oudste met ASS heeft ook moeite met Sinterklaas. De spanning, het onverwachte, de drukke pieten. Enkele dingen die wij doen of aanbieden; - vragen of Sint de cadeaus in de schoen of zak moet inpakken in papier of dat hij liever meteen ziet wat hij krijgt - vragen of malle pietje langs mag komen om hem te foppen of dat hij bij iemand anders langs mag gaan. Zoon wilde niet dat de pieten druk deden en alles overhoop halen, dus die pieten komen hier niet. Ook mochten ze niet meer met zijn speelgoed spelen. (Die fout heeft mama een keer gemaakt ) - schoenschema ophangen zodat hij ziet wanneer hij hem mag zetten, samen met de aftelkalender voor pakjesavond. - geen sintjournaal kijken, alleen desnoods in het begin om te weten waar het over gaat en hoe iedereen er uit ziet. Nu kijken we niet meer. - op school (SO) kijken ze wel, maar zoon mag op de gang wachten. Dat vindt hij erg fijn. - zeggen welke cadeaus hij krijgt. Hij kan iets specifieks van lego vragen en dan zeggen we dat hij dat krijgt van sint, of we zeggen dat hij iets van lego krijgt maar niet precies wát. Afhankelijk van hoeveel spanning je kind aankan. En als laatste hebben we ons voorgenomen om, als het echt uit de hand zou lopen, pakjesavond eerder te vieren zodat we er van af zijn en de spanning van het grote pakjesfeest al geweest is. Desnoods een klein cadeautje op 5 december maar geen groot feest. Nu vieren we het toch al niet groot, maar het zou een oplossing kunnen zijn. Dat hebben we nog niet hoeven doen. Maar spannend is het zeker en volgend jaar denk ik dat ik hem het geheim vertel. Hij weet dat hij met kerst de cadeaus van papa en mama krijgt en hij is daar totaal niet nerveus voor. En ik heb niet gezegd of de kerstman bestaat of niet. Dat kan met Sinterklaas helaas niet.
Waarom kan dat niet? Niet vervelend bedoeld, maar als je ziet dat Sinterklaas zoveel spanning oplevert tov kerst, zou ik niet aarzelen om gewoon te vertellen dat hij de Sinterklaas cadeaus ook van jullie krijgt.
Dat hij niet bestaat kan ik nu niet zeggen, omdat hij zich nu nog niet in kan houden en het stil kan houden voor anderen. Daarbij kan ik dat nu niet halverwege deze drukte doen. Daar had ik dan eerder mee moeten beginnen. Ik wilde dat toen niet om af te wachten of hij er overheen gegroeid was, maar dat is helaas niet zo. Als ik het nu vertel is het teveel verwarring en wordt pakjesavond helemaal niet leuk voor hem. En hij vind het wel mooi, maar ook spannend. En in het midden laten of hij wel of niet bestaat en zeggen dat hij de cadeaus van ons krijgt zoals met kerst kan ook niet nu, want hij denkt nu dus al dat Sint het geeft. Volgend jaar kan dat ook niet, want hij hoort overal dat Sint bij andere kinderen wel langskomt. Ik wil niet dat hij zich ondanks de cadeaus toch achtergesteld voelt. Vaak hoort hij al via mensen of liedjes dat sint komt als je lief bent geweest. Dus ik zal het volgend jaar rond oktober moeten zeggen. Ik hoop dat het duidelijk is. In mijn hoofd wel, maar geschreven tekst komt soms warrig over
Ik snap je wel hoor, zeker dat je het nu in deze periode niet meer gaat vertellen. Dat zou idd verwarrend zijn. Maar om het hem volgend jaar ruim van tevoren uit te leggen, lijkt me niks mis mee. Dat hij het misschien tegen andere kinderen zegt, lijkt me niet opwegen tegen de spanning die hij er nu van heeft.. Je moet het zelf weten uiteraard Maar wij vertellen onze kinderen ook vanaf het begin dat Sinterklaas een verzinsel is (om diverse redenen) maar dat ze wel van ons een cadeautje krijgen, net als andere kinderen. Werkt tot nog toe prima.