Onze zoon is ruim 5 en gaat na de zomervakantie op zwemles. Hij heeft tijdens onze vakantie volop gezwommen en kan nu het volgende: -springen in het diepe zonder bandjes en zelf weer boven komen. -'duiken', met zijn hoofd dus eerst in het water vanaf de kant en dan een stukje onder water naar mij toe zwemmen, ook zonder bandjes. -met bandjes aan een aantal meter met zijn hoofd onder water zwemmen. Hij is zelf enorm fanatiek, haha, wilde continue oefenen en zegt: 'nu mag ik gelijk naar het laatste badje'. Die illusie heb ik natuurlijk niet, maar is dit bovenstaande een positief voorteken dat het wel gaat vlotten met de zwemlessen of maak ik me dan te blij?
Als hij leergierig is en ook goed luistert en nadoet, kan het snel gaan. Maar zo niet, kan het gewoon even lang als normaal duren. De slagen zijn best moeilijk en moet hij wel goed onder de knie krijgen. Is ook heel anders dan met jullie zwemmen. En nu denkt hij dat hij heel wat kan, dat kan met zwemles toch tegenvallen.
Lisa is ook best watervrij, maar we oefenen bewust niet zonder bandjes, omdat ze met zwemles toch met bandjes begint totdat ze de slagen onder de knie heeft. Het is niet handig als een kind denkt dat ie het al wel kan. Al hoop ik wel dat Lisa het snel oppakt doordat ze niet bang is. En ze heeft er veel zin in, ze begint eind deze maand.
Zo was mijn zoon vorig jaar, hij was toen 4 jr 4 mnd. Het gaat goed op zwemles. Een kind van 5 jaar is sterker en daardoor kam het sneller gaan. Al zie ik op zwemles ook oudere kinderen die geen zin hebben en lopen te huilen en te rillen. Mijn zoon dook als jongste van de groep als eerste door het gat!
Dank jullie wel voor jullie reacties! Misschien inderdaad niet slim om hem nu al af en toe zonder bandjes te laten zwemmen, zal daar eens over nadenken. Hij is heel serieus en luistert goed, heb dus wel goede hoop, maar er hoeft inderdaad maar net een bepaalde zwemslag niet te lukken...
Ik merk weinig verschil. Mijn dochter vond water hartstikke eng voor ze op zwemles ging, maar sprong de tweede les al gewoon het water in en de derde les was de angst ook weg. Ze is best jong begonnen, met 4 jaar en 3 maanden, maar had 10 maanden later haar zwemdiploma. Het is ook wel een meisje wat goed luistert. Mijn zoontje is het tegenovergestelde, totaal niet bang, duikt zo het water in, maakte al salto's vanaf de kant met twee jaar oud en ja, de eerste lessen heb je dan wel een voorsprong, hij zit als enige met nog een kindje van zijn startersgroepje een groep verder en is de jongste, maar daarna heb ik niet het idee dat het veel sneller gaat, terwijl hij ook een paar maanden later is begonnen dan mijn dochter. Al is hij nogal speels en luistert ook niet als hij geen zin heeft. Dat zijn natuurlijk allemaal dingen die meespelen met zwemles: hoeveel lol ze er in hebben, hoe ze motorisch zijn, hoelang ze zich kunnen concentreren en of ze een beetje goed luisteren naar de zwemjuf/meester, uithoudingsvermogen etc.
Volgens mij gaat het sowieso makkelijker als ze wat ouder zijn. Sterker, meer concentratie, beter (kunnen) luisteren/begrip.
De oudste hier is hartstikke watervrij. Duikt in het water (ja, echt een duík), zwemt meters onder water en zwemt heel het zwembad door. Nou ja, zwemmen... spartelt dus. Ze heeft nu 25 zwemlessen gehad. In het begin ging het heel snel maar ze krijgt de schoolslag nog niet helemaal te pakken. Doet dat door als een potlood in het water te hangen, maar horizontaal lukt het niet. Duiken en door het gat zwemmen gaat als een speer. Achteraf gezien is ze misschien wat jong op zwemles gegaan (ze was net 4 jaar), maar dat kan ik pas zeggen als ze haar diploma's heeft. Ik denk dat ie in ieder geval de eerste lessen sneller gaat. Het voordeel is dat hij ouder is en daardoor sterker is.