Hallo allemaal! Ik ben bijna 21 weken zwanger en ben daar ontzettend blij mee. Helaas heb ik tot nu toe niet echt wat je noemt een fijne zwangerschap gehad. Het begon in week 6 met lichte bloedingen die dagelijks tot week 10 hebben geduurt. Ook had ik zo goed als geen zwangerschapskwaaltjes. Een erg onzekere tijd maar telkens waren de echo's goed en beebje deed het voorbeeldig. Daarna hadden we een rustige tijd waar ik eigenlijk mij helemaal niet zwanger voelde, best fijn zou je zeggen maar soms stak toch de onzekerheid op. Ook hier ging alles goed met het beebje. Week 14, zondag morgen om 5 uur. Weer een bloeding, ik dacht dat ik de grond onder mij weg voelde zakken want het was meer dan wat ik tussen week 6 en 10 had en ook veel meer roze en rood. Die dag nog in het ziekenhuis een uitgebreide echo gehad. Placenta lag voor de baarmoedermond, waarschijnlijke oorzaak bloeding. Echt gerust was ik nu echt niet meer maar de bloedingen bleven weg. Maar voor mij was toen de onbezorgde zwangerschap helemaal voorbij. Week 17. Begin harde buiken. Veeeeel te vroeg voor mijn gevoel en ook best veel. Moest het rustiger aan gaan doen van de verloskundige met als gevolg ik nu al thuis zit..... In week 19 en 20 nog naar de verlos geweest omdat de harde buiken aan hielden. Hier werd mij verteld dat ik het los moet laten en dat ik misschien beter met een psycholoog kan praten.... tjah... hier had ik niet zoveel aan. 19 weken 6 dagen. 20 weken echo. alles helemaal toppie! en de placenta ligt niet meer voor de baarmoedermond (3cm er vandaan joepie!) 20 weken 2 dagen. Hele dag al pijn in de buik, harde buiken en rugpijn. Ik wist echt niet meer wat ik moest doen aangezien de verloskundige al 2 keer mij had vergewuift met het psycholoog verhaal. Ik dus maar naar de HAP. Uiteindelijk moest toch de verlos komen en die heeft me weer naar het ziekenhuis gestuurd voor een uitgebreide echo. Hier is ook de baarmoederhals gemeten die erg mooi lang was; 4,5 cm. Voorals nog niets om je druk om te maken dus. Mijn mannetje was flink aan het feesten op de echo. Ondertussen blijven de harde buiken. Mijn mannetje schopt ook flink en is erg actief (voel hem al sinds week 14! Erg leuk) Harde buiken zijn niet pijnlijk, niet regelmatig en sinds ik niet meer werk ook niet echt heel heftig meer. Ik weet ook niet zo goed wat ik moet tellen. Die heftige waarbij ik mijn baarmoeder echt voel vertrekken of die 'halve' of lichte die ik alleen voel als ik op mijn buik druk. Als ik alleen die harde tel heb ik er misschien 7 a 8 op een hele dag. Als ik die lichte/halve tel kom ik wel op 20 of meer uit! Ik probeer zoveel mogelijk positief te blijven! Maar helaas lukt dat niet altijd en raak ik in paniek omdat ik denk dat door al die harde buiken mijn mannetje veel te vroeg geboren gaat worden. Lang verhaal maar moest het even van mij afschrijven. Morgen ochtend controle verlos. wil toch gaan vragen of het toch niet verstandiger is dat de gynocoloog mij een keer goed onderzoekt.... Wie herkent de harde buiken al zo vroeg? en hoe is het de verdere zwangerschap gegaan?
Ow en het is by the way geen blaasonsteking. Deze is de afgelopen week 2 keer gechecked waaronder ook een keer op kweek in het ziekenhuis. Dus daar ligt het niet aan
Ik weet niet zo goed of het echt zorgwekkend is voor het fysieke aspect? Bij veel harde buiken (en dan vind ik 20 op een dag niet echt extreem, als je er 10 per uur hebt wel, en je hebt ze vrij vroeg - ik had dat ook, niet leuk...) moet je het rustiger aan doen. Ik vind je vooral somber en bezorgd klinken, maar misschien staat je stemming (dat je je zwangerschap niet fijn vindt zoals je in je titel zegt) los van deze klachten? Het is ook normaal dat je door de hormonen down of bezorgd kan zijn. Ik had dat nu en de vorige keer ook een lange tijd iig (tot bijna het depressieve toe, vooral omdat ik zo vreselijk misselijk was en mezelf nergens toe kon zetten). Daarom snap ik het advies van een psycholoog wel. Dat is niet om het weg te wuiven, denk ik, en iets dat 'tussen je oren' zit is net zo echt als iets dat fysiek aanwijsbaar is. Gelukkig maakt je kindje het goed. Ik hoop voor je dat je jezelf ook beter zult voelen.
Wat vervelend meid! Maar herkenbaar, hier ook al vroeg harde buiken en bloedingen. Zowel de harde buiken als de bloedingen zijn niet weg geweest, maar vandaag wel al weer 37 weken zwanger. Het hoeft dus niets te betekenen. Wel heb ik hg en doe dus weinig tot niets al de hele zwangerschap, ws is dat de reden dat mijn bmh best redelijk stabiel is gebleven. Ik denk dat je moet stoppen met stressen hoeveel harde buiken je nou precies hebt, geeft alleen maar spanning en weer harde buiken. De echte harde buiken voel je wel dus dan voel je ook automatisch of het er meer worden, regelmatiger of pijnlijk. Ook kun je gewoon gevoelige baarmoeder hebben toe helaas reageert op alles en daarbij een druk mannetje in je buik is nog meer harde buiken. Sterkte en probeer ook te genieten! En soms is zo gesprek met de psycholoog een uitkomst, het kan helpen je angst wat te relativeren.
Ik had ook zoveel harde buiken maar heb eerlijk gezegd nooit gedacht dat ze eerder zou komen. Ik verweet het aan de stresszwangerschap die ik had. Dat neemt niet weg dat als je twijfels altijd contact op moet nemen met je verloskundige. Ik zou proberen iets te ontspannen, desnoods afleiding te zoeken. Je laatste onderzoeken waren goed. Probeer je daaraan vast te houden! Bij twijfel bel je gewoon weer..
Heel eerlijk? Ik denk dat het advies van de VK nog niet zo gek is. Zelfs positieve dingen (geen kwaaltjes, rustige periode) leveren jou stress op. Dat lijkt me heel onprettig voor je en zo medicaliseer je je zwangerschap onnodig. Sterkte!
Je symptomen komen me wel bekend voor en ik snap dat het heel beangstigend is. Misschien dat je het idee dood eng vind maar voor mij gaf het rust om te weten dat ik het toch niet in de hand had. Ik at gezond bewoog nog wel enigszins en rustte goed uit. Ook hier een heel druk en bewegelijk kindje wat die harde buiken kan veroorzaken. En ik had er veel meer op een dag dan jij moest ook stoppen met het werk dat ik deed wat financieel een hele hoop stres met zich meebracht plus dat ik het eigenlijk alleen doe. Al met al doet dat veel met je hoofd. Toen ik de 24 weken passeerde voelde ik een soort rust over me heen komen omdat ik wist dat m'n kindje vavaf dan levensvatbaar zou zijn. Nog meer rust kwam er toen ik de 34 weken passeerde als m'n kindje nu geboren wordt maakt hij bijna net zo'n goede kans als een kindje van 38 weken op de lange termijn. Na de 26 weken namen bij mij de harde buiken af en nu heb ik sinds een week of twee een paar keer per dag een harde buik. Niet pijnlijk maar het beneemt me soms wel de adem. Al met al merk ik hoe dichter ik bij de uitgerekende datum kom hoe rustiger ik wordt. Heb er overigens wel voor gekozen naar de psycholoog te gaan. Gewoon om mezelf een beetje in de gaten te houden en om bepaalde zaken in perspectief te krijgen. En moet zeggen dat dat erg fijn is en yoga is ook een aanrader. In elk geval een hele fijne zwangerschap.
Misschien het advies van de VK niet zomaar in de wind slaan. Een psycholoog bezoeken is geen schande, heel veel mensen zouden er op bepaalde punten in het leven baat bij hebben, bij jou is dat misschien de zwangerschap. Ik ken je verder natuurlijk niet maar uit de beginpost vind ik een pessimistische kijk doorklinken dus zo stom is het advies misschien niet.
Hoi, Ik herken je verhaal, Teminste de harde buiken, ik heb er ook iedere dag tussen de 10/16 die dan ongeveer 5 minuten aanhouden en de ene keer zit er 1 uur tussen en de andere keer 2 minuten. Zolang ze geen pijn doen is er niks aan de hand. Je voelt je kleine goed, dat heb ik ook en omdat ze zo beweeglijk zijn ( de mijne beweegt +/- 20 minuten en dan zeker 8 keer per dag) kan dat ook de reden zijn van de harde buiken. Wel zou ik even een blaasontsteking uit laten sluiten want dit kan ook een oorzaak zijn. Stress trouwens ook. Succes!