Onze peuter dochter van 2 jaar heeft een duidelijke favoriet. En ik ben het niet (helaas ) als papa er is zegt ze dat mama weg moet en duwt ze me en maakt soms ook slaande bewegingen naar me. Ook zegt ze steeds dat ik stink, wat op zich best grappig klinkt maar ik vind het eigenlijk niet meer zo leuk. Word er de laatste tijd best wel verdrietig van. Als hij er niet is gaat het meestal beter. is er iemand die dit herkent en me missxhien weer een beetje moed in kan praten? Deze fase zoals mensen het soms noemen duurt nu al bijna een jaar.
Das een hele lange fase dan! Zijn er dingen die alleen jij met haar doet? Ook al is papa er? Mijn dochter is een echte mamaplakker. Ze wilt alleen maar mama. Maar als der vader thuis is verschoont hij haar luiers, hij doucht haar, poetst haar tanden en hij legt haar op bed. Ook al gilt ze alles bij elkaar en hangt ze aan mijn been. Papa doet die dingen punt uit. Hier werkt dat erg goed. Soms probeerd ze alsnog mama mee te krijgen maar helaas
Zou het mss kunnen komen omdat als papa thuis komt hij leuk met haar doet en als jij de hele dag met haar ben je haar mss wel eens moet afwijzen omdat er ook huishoudelijke klusjes gedaan moeten worden en dat ze daarok zichzelf moet vermaken?... hier is het nml wel vaak dat als papa eindelijk thuis is hij lekker kan gaan spelen en verder nix hoeft te doen...en als moeder zijnde vaak moet koken etc
Mijn oudste is heel erg fan van mij. Hij zou ook het liefst hebben dat ik alles met hem deed. Naar bed brengen was bijv. 1 groot drama als ik dat niet deed. Nu hebben we een planbord met pictogrammen en daarop mag hij aan het begin vd week aangeven wie hem naar bed brengt (4x papa en 3x mama of andersom), maar dat zou je ook met activiteiten kunnen doen: knutselen met mama, fietsen met papa, etc. Hier wordt het nu meer geaccepteerd dat ik niet alles doe met hem. Maar ik blijf zijn liefste vriendinnetje zoals hij dat altijd zegt
Wat doet je man daaraan? Hier is het héél lang omgekeerd geweest. Ik zorgde er dan voor dat ik de stomme dingen met haar deed, en mijn man altijd de leuke dingen mocht aankondigen en snoepjes uitdelen etc. En natuurlijk werd ik ook boos op haar als ze iets stouts zei over papa of gemeen deed naar hem toe. Ik heb dat overigens iets té goed gedaan, want tegenwoordig is het echt een papa's kindje geworden. Maar goed: hoe reageert je man, dus?
Ja ik zou bijna willen dat ik vond dat Mn vriend iets fout deed of iets zodat ik hem de schuld kon geven Hij brengt overdag de meeste tijd met haar door, dus ook tijdens het koken en de was doen. Hij corrigeert haar (of iig een poging toe) als ze dit toont naar mij toe. Ik breng ook tijd met haar door en we hebben dan een goede tijd, het is echt vooral als hij er ook bij is. maar goed, ik weet dus niet precies waar het aan ligt. Moest vooral ff Mn ei kwijt geloof ik. Er zijn wel weken dat het even minder is maar het komt altijd weer terug en dan heb ik altijd even Zo een moment als dit, dat ik t even niet meer zo zonnig in kan zien dan.
Hier was mijn dochter ook echt een papakindje. De meeste tijd was ik bij haar en dan was ze gewoon blij dat papa er was. Hij is ook meer van het stoeien. Ik heb er maar m'n voordeel van gemaakt. Ik kon eens gaan zitten op de bank, wat een verademing. Over het stinken, dat lijkt me ook niet leuk. Rook je misschien of drink je koffie, eet je veel knoflook/ui, bepaalde parfum of misschien zweet? Kinderen zijn daar meestal wel eerlijk in helaas.
Hier helaas hetzelfde, maar dan is het vader die ze afwijst. Onze dochter is nu 2,5, maar vanaf 1 jaar had ze al een sterke voorkeur. Man heeft eigen bedrijf waardoor ik degene was die veel met haar deed. Mijn man deed altijd zoveel mogelijk en daarnaast de meest leuke dingen. Helaas heeft dit tot nu toe nog niet veel geholpen. De laatste tijd zijn de afwijzingen weer best extreem. Vader negeren als hij wat vraagt, slaande bewegingen maken als hij een kus of knuffel wil geven, soms weg duwen. Laatst ben ik behoorlijk boos geworden omdat ze direct begon te stampen toen vader gewoon iets zei wat haar op dat moment niet aan stond. Wij weten het soms echt niet meer.. dus ik lees mee..