Ik ben nu bijna 28 weken zwanger en kamp met een ernstige depressie. Voor mijn zwangerschap nooit last van gehad maar vanaf week 16 kwamen de angsten op mij af. Heel raar, zonder reden kon in constant de adrenaline door mijn lijf voelen gieren. voor het slapen moest ik eerst een half uur ademhalingsoefeningen doen om mezelf rustig te krijgen. ik wou dit zonder medicijnen doen, heb cognitieve therapie geprobeerd maar nadat ik op 25 weken door teveel stress ben openomen met premature contracties, werd duidelijk dat ik er toch maar iets aan moest doen; Ze hebben mij doorgestuurd naar een psychiater in pre en postnatale depressies, die mij een AD voorschreef, samen met een kalmeringsmiddel om de inwerkperiode van de AD te overbruggen. Maar nu voel ik mij zo schuldig!! Ik steek mijn kindje vol pillen. Maar als ik het niet doe, loopt het ook niet goed af. Waarom kan ik nu gewoon niet genieten van mijn zwangerschap? Ik wou het juist zo graag en nu draait het uit in zo'n nachtmerrie. ik snap het niet:x Iemand bemoedigende woorden? Liefs
Hoi hoi! Jeetje zeg wat naar voor je! Je moet je niet schuldig voelen door die pillen. Stress is echt vele malen schadelijker voor je kindje! En het is niet iets waar je voor kiest, je zo voelen!! Ik hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen en dat je zeker geen postnatale depressie eraan overhoudt! Sterkte
Die hormonen kunnen je aardig uit je evenwicht brengen. Je zwangerschap is dan helemaal geen roze wolk meer, helaas. Maar weet vooral dat je er nu alles aan doet om redelijk gezond de zwangerschap door te komen. Je hebt een ernstige zwangerschapsgerelateerde ziekte te pakken! Eentje waardoor je je kindje zou kunnen verliezen. Gelukkig heb jij dat heel serieus genomen en heb je er alles aan gedaan om met zo min mogelijk chemische hulpmiddelen zo gezond mogelijk te blijven. Helemaal zonder medicijnen gaat het nu even niet lukken. Dat is helemaal niet erg. Want met een minimale hoeveelheid medicijnen ga jij straks je kindje gezond ter wereld brengen. Je doet dus niets slechts, maar juist iets goeds. Wil je meer weten over zwangerschap en psychische klachten, kijk dan eens op de website van de pop poli: http://www.poppoli.nl/
ik weet wel dat ik nu niet ander kan, maar ik hoop zo dat ze er niets aan zal overhouden. ik voel mij er echt niet goed bij. zeker nu ik nog eens moet platliggen, heb ik veel tijd om na te denken.maar kom, we moeten erdoor. Het is voor het goede doel he, en hopelijk een gezo,de baby.... bedankt alleszins voor de reacties
He wat vervelend zeg Ik raad je aan even een bloedtestje te doen om je b12 te laten controleren, deze kan wat afnemen in je zwangerschap doordat je kindje een gedeelte neemt. Van een tekort aan b12 kun je onwijs veel last krijgen! Ook het gevoel wat jij hebt.
Wat naar voor je zeg maar onthou dit maar (en dit is echt het enige wat je hoeft te onthouden): Je beebje heeft een mama nodig! En die pillen helpen jou om NU en STRAKS een goeie mama te zijn! Veel sterkte!
ja he, uiteindelijk heb ik het echt wel nodig, maar toch... er is al vanalles getest in mijn bloed bij de huisarts maar van vitamines, .... niets tekort. Door de zwangerschapshormonen dus maar. Ik ben gewoon zo bang dat mijn meisje al die medicijnen gewoon niet gaat overleven. Maar daar mag ik nu niet van uitgaan, hopen op het beste...
Zo'n uk is misschien wel heel klein maar erg sterk hoor! En je staat onder goede controle. Die medicijnen... tja liever niet maar je bloed en placenta scheiden al een heleboel hoor en komt er maar een pietsiebeetje bij de beeb. En weet je wat de beeb dan denkt: Joehoe, happy! Net alsof je veel chocolade hebt gegeten! En daarvan schijn je heel slimme kindjes te krijgen. Lieve meid, probeer je niet te druk te maken. Je kindje heeft jouw buik heel hard nodig om groot te worden maar nog veel belangrijker is dat mama hier goed doorheen komt om straks haar kleine kindje in de armen te sluiten! Praat over je gevoelens en mijn tip is: doe iets aan haptonomie of yoga zodat je goed in contact komt met je baby. Op die manier kan je zelf voelen hoe goed het met je kindje gaat daar in de buik! Met die meid van jou gaat het helemaal goed hoor. Kan ook niet anders met zo'n lieve mama!! Blijven praten! (PS: als je wilt pb-en mag dat!)
zo'n lieve reacties doen echt deugd!!! Ik kan er verder, behalve dan met mijn vriend, met niet veel mensen over praten. Het is ook zo moeilijk begrijpbaar waarschijnlijk; Ik ben zo blij dat ik zwanger ben en toch zo raar doen. Ik ga inderdaad eens kijken voor yoga of een andere bezigheid. positief denken is nog nooit mijn sterkste punt geweest (zal er dus wel wat aanleg voor hebben), maar ik ga er ondanks de medicatie toch nog van proberen te genieten. veel liefs