Sinds enige weken gooit ons zoontje veel met voorwerpen. Vooral wanneer hij iets niet mag, dan smijt hij het echt weg. Daarnaast gooit hij ook graag met voorwerpen als hij boos is. Vorige week zat hij in het karretje bij de AH en gooide hij zo (bovenhands, best knap eigenlijk ) zijn tuitbeker in het gezicht van een man achter ons. Het stomme is alleen dat hoe ik hem ook corrigeer (dmv stemverheffen) het doet hem gewoon niets. Hij lacht er vaak om en hij gaat een seconde later (indien dit mogelijk is) gewoon weer verder met gooien. Idemdito voor slaan. Hij heeft de neiging om mij en mijn vriend in ons gezicht of op onze benen te slaan als hij boos is. Ik word dan boos, pak zijn handjes vast (gewoon losjes hoor, zodat hij niet kan slaan ) en vertel hem dat hij dat niet meer mag doen. Maar zodra ik los laat slaat hij meteen weer en gaat heel hard lachen. Ik dacht eerst dat het wel over zou gaan, gewoon consequent zijn en volhouden maar het wordt alleen maar erger. Het slaan valt opzich wel mee, het is voornamelijk het gooien met spullen en eten. Iemand misschien tips hoe we hier het beste mee om kunnen gaan?
heel herkenbaar!!! hier ook een drift kikkertje die met dingen gaat gooien als hij boos is ook hier helpt corrigeren niet en nee zeggen ook nie want meneertje gaat idd vrolijk verder en je ziet alles door de kamer vliegen
Heel herkenbaar. Ik blijf consequent en corrigeer Kyra inderdaad met mijn 'mama-vind-dit-niet-goed stem'. Het lijkt niet heel veel zin te hebben, maar toch pikken ze er wat van mee. Een voorbeeld hiervan is de drinkensbak van de hond. Ze gooide hem gemiddeld op een dag wel een keer of twee over de keukenvloer en reageerde niet op mij als ik haar corrigeerde. Nu heeft de hond op dit moment last van een blaasontsteking en staat de bak dus midden in de kamer dichtbij het honderkussen. Tot mijn verbazing blijft ze er nu wel vanaf (tsja één 'ongelukje', maar dat tel ik maar niet mee). Al die maanden van corrigeren blijken nu wel zijn vruchten af te werpen. Ook met het slaan/knijpen/gooien is er nu verbetering te zien. Ik zeg dat als ze dat doet een stout meisje is (eigenlijk fout want ik moet het gedrag als stout bestempelen en niet Kyra zelf) en dan stopt ze met het gedrag en komt ze me knuffelen. Dan zeg ik dat ze op die manier wel heel lief is en doet ze het een tijd(je) niet meer.
Het is net een dreumes. Uiteraard min of meer herkenbaar voor de meeste dreumes- peutermoeders. Met dingen smijten gebeurt hier op de meest onverwachte momenten. Hij zit heel lief te spelen en ineens uit niets is hij er helemaal klaar mee en vliegt zijn speelgoed door de hele kamer. Ik kies ervoor om daar dus 0 aandacht aan te besteden. Negeren werkt hier in ieder geval het beste, want binnen 1 minuut is de driftbui over en zit hij weer lief te spelen. Slaan is hier totaal maar 2 a 3 keer gebeurd maar dat accepteer dus echt niet. Ik pak ook zijn handjes vast en niet losjes maar stevig en vertel heb dat hij dit niet meer moet doen. Helpt dat niet dan zet ik hem op de gang . Op de gang staat hij alleen als hij echt dingen doet die wij echt niet accepteren. Dat werkt volgens mij het beste. Zo weet hij dat hij iets gedaan wat echt niet door de beugel kan. Zo doen wij het in ieder geval. Succes!
Vanaf welke leeftijd is zo'n echte time out zeg maar effectief? Als ik mijn zoontje op de gang zet gaat hij voor de spiegel dansen Hier dus ook een onwijze driftkikker... alles is "NEE!" (ik dacht dat dit bij 2 jaar begon, nou hier begon het met 15-16 mnd) en hij kan ook onwijs kwaad worden... voet stampen, slaan, en ook heel veel gooien met spullen! En hoe vaker/harder ik NEE zeg hoe harder hij erom lacht...
Ik merk dat Kyra het merkt wanneer ik echt boos word en dan juist gaat ze erom lachen. Ik tel dus varierend van 10 tot een miljoen (af en toe ben ik echt niet kalm na maar 10 tellen ) en corrigeer haar dan als het bloed weer terug zit onder mijn nagels. En die time-out werkt hier nog niet. Ze gaat of hysterisch hard huilen als ze in een aanhankelijke bui is, of het interesseert haar niets en gaat ze vrolijk voor het raam van voordeur staan zwaaien of het een of ander uitladen.
Vanaf ca 1,5 jaar is het wel effectief. Dan zet je hem even in een andere kamer of zo. In ieder geval ergens waar hij geen lol kan beleven. Mijn zoon zette ik eerst in een hoekje in de woonkamer, maar dat vond hij wel geestig, zat kiekeboe met me te spelen. Toen moest hij naar de gang onder de trap zitten, met de deur dicht. Natuurlijk maar heel even, 1 minuut of zo. Maar dat vond hij niet zo grappig.
Hier ook heel herkenbaar En mijn zoontje is nog niet eens 1 jaar. Hij doet dit vanaf dat ie 10 maanden is. Heb hem zelfs ook weleens een tik op zijn vingers gegeven maar dan lacht ie gewoon. Moet wel zeggen dat het nu iets beter gaat. Blijf echt heel streng en duidelijk met stemverheffing NEEEE zeggen en nu luistert ie wat beter. Ja meer als dit kan ik niet doen. Consequent blijven. Maar het is me er een hoor. Je ziet de ondeugd al in zijn ogen Maar hij blijft wel met dingen gooien. Als bijvoorbeeld zijn fles op is gooit ie em op de grond. Of bordje leeg betekent ook op de grond gooien:x Maar dat is meer van zooo die is op. Maar met afstandsbedieningen gooien dat is echt om dingen te doen die niet mogen. Hij heeft nu ook uitgevonden dat als die het knopje van de wii aan zet dat er een lichtje gaat branden dus die zet ie nu heel de tijd aan en uit Als ik dan NEEEEEE zeg dan draait ie zich om en probeert ie boos te kijken(omdat mama ook boos kijkt) en draait zich weer doodleuk naar de wii8). Soms maak ik gewoon echt geen indruk lijkt het
Herkenbaar... Sowieso alles wat ik NIET leuk vind, vindt hij erg grappig! Tv 100x aan en uit, zand eten, auto's op de hond gooien, slaan/duwen/bijten/schreeuwen etc. Het is echt een onwijs schatje maar af en toe haalt hij zo t bloed onder je nagels vandaan!
En dat is echt peutergedrag?? Pffffffff...dan zit ik er nog lang mee! Hier is al al een maand of 2 zo! Ik krijg ook regelmatig een beet of krab of klap! En Gillen en gooien kan meneer ook als de beste! Zijn vader heeft dat ook echt heel extreem gehad...ze zijn zelfs met hem naar een psychiater geweest toen hij 1,5 was. Het was met 2 jaar helemaal weg dacht ik...en hij heeft niet echt een heftige pubertijd gehad...dus daar hoop ik dan ook maar op
@Sarah84; Ik moest wel lachen om je onderschrift.. Maar idd erg herkenbaar. Onze dochter gaat echt met dingen gooien als ze boos is. Soms ook wel als spelletje, maar dat doet ze minder vaak. Ben blij om te lezen dat consequent zijn ooit gaat helpen. Als we zien dat ze gaat gooien zeg ik; Geef maar aan mama, dankjewel! Gaat meestal ook goed, maar soms is ze zo boos dat dat ook niet lukt. Tjah, ze heeft een sterke eigen wil..
Mijn zoontje doet het ook wel eens. Ik zeg dat altijd '*naam*, nee!' of iets in de richting met wat extra uitleg. Daar laat ik het bij. Als hij echt driftig is, dan negeer ik hem eerst een tijdje. Daarna pak ik hem op en loop ik met hem naar een andere kamer (dat is echt een tip, want dan vergeten ze vaak waarom ze ook alweer driftig waren en gaat het sneller over). Ik geloof niet dat als hij nu niet direct reageert op mijn correctie, dat hij daar een rot kind van wordt. Ik denk eerder dat dit hun enige manier van frustratie uiten is. En daar verander je op dit moment niet zoveel aan... Ik denk dus dat consequent aangeven dat je daar niet van gediend bent, uiteindelijk de goede methode is om hier mee om te gaan. Totdat ze weer wat ouder zijn natuurlijk en je zelf ook duidelijk aanvoelt dat een andere aanpak vereist is.
@Yukl Als Kyra echt een driftaanval heeft laat ik haar ook heel dramatisch huilend op de grond liggen totdat ze een beetje gekalmeerd is. Ik zeg dan 'mama weet dat je heel boos bent en dat mag ook, maar op de grond liggen krijsen helpt niet ook echt he, zodra je wat gekalmeerd bent mag je bij mama op schoot even knuffelen'. Troosten tijdens het hoogtepunt van een driftaanval leidt tot overstrekken en een trappelpartij dus daar kies ik niet voor nog afgezien van het feit dat ik haar niet wil 'belonen' voor haar gedrag.
Troosten werkt hier dan inderdaad ook helemaal niet Dan gaat ie wild om zich heen slaan en zich inderdaad overstrekken. Dus ik laat hem altijd eerst even gaan. En ik zeg dan inderdaad hetzelfde haha. Heel droogjes
Volgens mij begint die peuterpuberteit ook rond 15 maand (ergens gelezen) en dat is hier ook duidelijk te merken! Als Emma op schoot zit en ze gaat me slaan, houdt ik haar handjes vast en zeg dat het niet mag. Doet ze het dan weer, dan zet ik haar op de grond en negeer haar gekrijs. Dan vraag ik of ze klaar is met huilen en dan zegt ze klaar en is het ook klaar. Als ze echt erg door gaat, zet ik haar op de trap... Eventjes maar, maar dat is ook erg duidelijk voor haar!
herkenbaar, sinds een paar weken mept onze dochter ook wel eens.....! Spullen gooien doet ze soms ook, dat negeer ik dan (tenzij het gaat om eten uit de kinderstoel gooien). Ik weet niet of ze ons bewust mept, want als ze bijvoorbeeld aan de bank staat dan mept ze daarop... maar als ze dat doet pak ik haar hand vast en zeg : uh uh, nee! Ik ben benieuwd naar tips van anderen...
Volgens mij komt het echt door de toon. Ik was laatst op bezoek bij mijn oma (dus overgrootoma van mn dochtertje) en mn dochtertje deed iets wat niet mocht. Mijn oma zei met een strenge toon: uh-uh nee! Gewoon heel kort en krachtig. Nou dat was genoeg, mn dochtertje keek heel beteuterd en moest toen even huilen. Daarna deed ze het niet meer. Natuurlijk dwingen vreemde ogen meer (zeg je dat zo...). Maar sindsdien heb ik mijn stem op een standje strenger gezet en het werkt echt. ik loop er ook altijd naartoe, in plaats vanaf een afstand. Tot nu toe gaat het super en heb ik geen andere straffen nodig. Natuurlijk hebben we ook hier weleens driftbuien maar dan laat ik dr gewoon gaan tot ze is uitgeraast.
ja, dat is zeker zo! Dat zie je ook bij bijvoorbeeld honden of katten. Kids begrijpen de woorden denk ik niet altijd, maar zeker wel je toon!
@Emy...hahahahahahahaha! Ja die gaat eigenlijk niet op heh?! Hahahaha! Ik merk trouwens al wel dat hij nee al wel begint te begrijpen ook al is hij pas 10 maanden. Als hij voor de 278926x naar de playstation kruipt en ik zeg Nee! kijkt ie me aan...kijkt naar de PS en begint ie te brullen en gaat de andere kant op! Maar dit is nog niet bij alles zo! En als hij aan tafel staat en een kaars te pakken heeft en ik zegt dat dat niet mag en zegt dat ie het aan mij moet geven gaat dat ok al vaker goed...hij geeft het dan echt! Hij is pas 10 maanden...dus ik hoop niet dat het met 15 maanden nog erger gaat worden! Haha!
Ik heb 2 methodes geprobeerd en tot nu toe werkt negeren het beste. Heb ook geprobeerd om hem iedere keer te corrigeren. Dus eerst waarschuwen, (nee Jayden oid) daarna waarschuwen en 'dreigen' met de hoek/gang en daarna dit ook daadwerkelijk doen. Meestal bleef hij dan even driftig. Als ik nu meteen zijn driftbui negeer, gaat ie na een tijdje toch weer knuffelen. Mijn zoontje is nu trouwens bijna 16 maanden.