Mijn zoontje van ruim 17 maanden heeft het slaan gevonden. Nou echt niet leuk dus en soms nog pijnlijk ook. Als ik hem dan corrigeer dan gaat ie staan lachen. Iemand nog tips hoe ik hem duidelijk kan maken dat slaan niet mag. Of hoe hebben jullie het opgelost.
mijn zoontje doet het soms voor de grap bij mij maar ik ga er bewust niet op in want als ik het spelletje meespeel denkt hij al gauw dat slaan ok is. slaan is hier bij de arm pakken streng aanspreken, zeggen dat dat pijn doet en niet mag. enige dat je kan doen is blijven herhalen..dat schijnt alleen te helpen bij kleine kindjes. herhalen herhalen en nogmaals herhalen
Oh als je het goed vindt, lees ik mee.... Hier een meisje van 16 maanden die het bijten, slaan en krabben heeft uitgevonden. Het is momenteel een kleine driftkikker.. Ik hoop maar dat het een fase is en niet een belofte voor de toekomst... Als ze het doet, dan dan zorg ik dat ze me aankijkt en zeg ik dat dat pijn doet en daarna zet ik haar eventjes weg. Ik loop dan weg en laat haar daar maar even staan brullen. Meestal komt ze me 3 tellen later achterna en wil ze getroost worden. Als ze me dan een knuffel geeft dan benoem ik dat knuffelen lief is en dat ik dat fijn vind. Ik hoop dat deze aanpak op de lange termijn effect heeft.... (voorlopig nog niet heel veel resultaat)
hier nog zo'n drift kikker ik lees graag even mee.... gister had hij zo'n bui niets was goed overal tegen aan slaan en toen hij een kleine tik op zijn handen terug kreeg was hij huilen huilen en huilen en hij bleef erin hangen.. toen heb ik hem bij de achter deur neer gezet... en hij is 2x huilend naar mij toe gekomen.. terwijl er echt niets was gewoon aanstel! en de derde keer keek hij boos in het rond en is verder gaan spelen. waar o waar is die grote handleiding
Sil heeft ook zo'n periode gehad (lijkt nu minder te worden!! Hoeraaaaaa) Eerst probeerde ik het met uitleggen (doet zeer, mag niet), maar dat kwam niet aan. Terugslaan geloof ik niet in, want dan wordt het een soort spelletje. Uiteindelijk ben ik zijn arm gaan vasthouden. Als hij me sloeg, pakte ik hem heel losjes bij zijn pols, maar wel zo dat hij geen kant op kon. Dat hield ik dan heel lang vol, totdat hij het vervelend ging vinden. Dan zei ik tegen hem (moest ie me wel aankijken!) dat dat het gevolg was van het slaan, omdat hij me daarmee zeer deed. Als hij dan beloofde niet meer te slaan, liet ik hem los. Heeft echt wel weken geduurd voor het resultaat had, hoor, maar inmiddels is het echt een zeldzaamheid en slaat hij alleen heel soms nog als hij heel moe is en iets niet mag van me (en ja, dan pak ik dus zijn arm weer vast, hahahahaha)
Hier ook een mepper...Nu al. Ik heb meerdere reacties gekregen dat je het zoveel mogelijk moet negeren. Vooral niet op reageren. Doen ze iets liefs, mijn zoontje kan inmiddels een kusje geven, dan klap ik in mijn handen en zeg heel vrolijk LIEF LIEF dat is lief en knuffel hem. Als hij slaat dan zeg ik niks en loop bij hem weg, hij gaat dan meestal gelijk huilen. Zo hoop ik dat hij het verschil herkent van gedrag. Hier helpt het, niet altijd maar wel vaak!
Bij mijn dochtertje deed ik het volgende: als ze sloeg, pakte ik haar handje en zij streng: nee, dat mag niet. Vervolgens hield ik dr handje vast en liet zien hoe ze moest aaien. Dus slaan vervangen in aaien, ging erg goed! Na een paar dagen heeft ze geen 1 keer meer geslagen. Ik denk dat terug'slaan' averechts werkt, maar das mijn mening.
Vandaag was Beau op het KDV. En ja hoor ik hoorde dat hij 2x stout was geweest en op de bank moest zitten. Meneertje had dus weer geslagen. Pffff moeilijk hoor omdat te horen. Vanavond thuis ging het verder wel goed. Het zal er wel bij horen maar ik hoop toch dat ik het hem snel kan afleren en uit kan leggen dat slaan niet mag en dat het pijn doet.