@judi: mijn mannetje is ook met een keizersnede geboren, dus ik dacht ook...wat heeft hij nou 'geleden' tijdens de bevalling? Maar de ostheopaat vertelde dat de wijze waarop de artsen vaak het kindje uit de baarmoeder 'trekken' (bij het hoofdje) niet goed is voor de wervels en de weke delen van een bot in het hoofd.
Mmm... mijn zoontje slaapt ook behoorlijk slecht, eigenlijk al sinds de eerste weken. Ik gebruik ongeveer dezelfde methode als Gies, maar bij mij komt het te vaak voor dat hij uiteindelijk echt niet meer in slaap valt. Dus dan loop ik tien keer voor jan joker, waardoor ik hem er uiteindelijk steeds sneller uithaal (hoef ik in ieder geval niet meer te lopen), maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Ik zit er nu ook aan te denken om naar de osteopaat te gaan. Hij is namelijk met de keizersnede geboren omdat hij in stuit lag en hij heeft nog steeds een behoorlijke bult op zijn hoofd. Maar of dat er iets mee te maken heeft, geen idee. Ik vraag me de laatste dagen trouwens ook af of het nu een sprongetje kan zijn, want sinds vrijdag is het echt soep met ballen. Hij slaapt heel kort, en als hij wakker is, is hij binnen no time verschrikkelijk ongezellig. De hele tijd piepen en zeuren en hij kletst en lacht ook bijna niet meer. En dat terwijl hij over het algemeen juist slecht slaapt doordat hij te geinteresseerd is in de wereld. Nou, hij lijkt nu nergens meer geinteresseerd in. Maar goed, dat is misschien een ander onderwerp.
Wat een herkenbaar probleem. Mijn dochtertje is ook 3 maanden, slaapt vanaf dat ze drie weken is niet meer over. Ze krijgt de fles op exact dezelfde tijden als jouw kindje. S'nachts slaapt ze als een roosje en wordt geen moment wakker. Overdag slaapt ze geen minuut. Af en toe heeft ze een dag dat ze twee keer een kwartier slaapt. Het enige verschil is dat Caitlin wel erg vrolijk is en weinig huilt, ik denk dan ook dat ze het gewoon niet nodig heeft. Ook is ze, net als jouw kindje heel nieuwsgierig en wil ze gewoon overal bij zijn. Kijk, zolang ze er vrolijk onder is, is het geen probleem en ben ik heel blij dat ze s'nachts lekker slaapt. Het zou een ander verhaal zijn als ze veel zou huilen, dan zou ik toch een bezoekje brengen aan een kinderarts. Succes!
Hallo Allemaal, Nog bedankt voor al jullie antwoorden en ik wilde nu toch nog even laten weten, dat we inmiddels met Noëlle bij de osteopaat zijn geweest. Hoewel Geert Habing in Dalen normaal gesproken een wachtlijst heeft van wel haast 4 maanden, maakt hij voor baby's altijd een uitzondering en we mochten dus zelfs op zaterdagmorgen komen, terwijl hij dan normaal nooit werkt. Afgelopen zaterdag zijn we dus bij hem geweest en hij constateerde, dat , hoewel Noëlle dus met de keizersnede ter wereld is gekomen (en dat was zelfs met een geplande keizersnede, dus ze heeft niet lang in het geboortekanaal gezeten ofzo) toch haar nekje aan beide kanten wat vast zat. Dit kan dus komen, door de manier waarop ze door de opening in de buik is getrokken of het kan zijn, dat ze bijvoorbeeld de navelstreng om haar nek had zitten. Als ouders weet je echter niet, hoe ze er nu precies uit is gehaald en of ze de navelstreng om haar nek had, want bij de operatie zit je achter dat groene doek, waardoor je van de operatie zelf niets ziet en dit soort dingen staan ook niet in het bevallingsverslag. Al met al is de osteopaat wel 3 kwartier met Noëlle bezig geweest en op een hele zachte manier heeft hij op bepaalde punten in haar nek en hals druk uitgeoefend. Het leek erop, dat ze dus echt wel veel last had van haar nekje, want tijdens de hele behandeling heeft ze ontzettend gehuild. De osteopaat heeft trouwens ook aangegeven, dat er na de behandeling eerst een verergering van de klachten kan optreden en sinds ze is behandeld, slaapt ze tot nu toe nog slechter overdag en 's avonds, waardoor ze nog meer jengelt. Ze geeft zich nauwelijks over aan de slaap en wordt dan steeds onrustiger en drukker, waardoor ze de slaap soms helemaal niet meer kan vatten en flinke huilbuien krijgt. Omdat ik dit weekend ook ben begonnen om een boek te lezen over huilen, laten we haar af en toe dan ook maar eens flink 'brullen', terwijl we haar liefdevol vast houden. We willen dus eens uitproberen of ze daardoor uiteindelijk meer 'stress' kwijt raakt en rustiger wordt. Het schijnt namelijk, volgens het boek van Aletha Solter "De taal van huilen", dat het beter is om een baby uit te laten huilen, terwijl het zich veilig voelt in je armen, en een baby niet steeds te sussen door een speen te geven, te wiegen of andere afleiding te geven. Uiteindelijk schijnen baby's op den duur rustiger te worden als ze hun emoties vrijelijk mogen uiten. Anders sla je de emoties, als boosheid en verdriet, op in je lichaam en kan het later juist allerlei problemen (bv leer- en/of gedragsproblemen of ziektes) teweeg brengen. Wel interessant om te lezen, vond ik, want als je het bij jezelf nagaat, lucht het ook enorm op om eens flink uit te huilen in plaats van je emoties te onderdrukken. En door een baby dus met allerlei middelen te sussen, onderdruk je zijn emoties, waardoor het dus eigenlijk ook de boodschap krijgt dat je je niet mag uiten en dus niet mag huilen. Ik ben dus eigenlijk ook wel benieuwd, wat anderen van deze visie vinden. Maar goed, voorlopig wachten we maar eens af, wat de osteopathische behandeling bij Noëlle voor verbeteringen te weeg brengt, maar op dit moment zien wij eigenlijk meer verslechtering dan verbetering. Aan het eind van de week moeten we de osteopaat de veranderingen laten weten en wordt er gekeken, wanneer ze een volgende behandeling nodig heeft. Over het algemeen hebben de meeste baby's ongeveer 3 behandelingen nodig, heb ik begrepen. Hoe zijn de ervaringen van anderen hiermee? En trad er bij jullie meteen verbetering na de 1ste behandeling op? Of zijn er meer ervaringen met eerst een verslechtering? Ik ben heel benieuwd naar de ervaringen van anderen na een 1ste behandeling bij de osteopaat. Dus ik hoop nog wat reacties van jullie te krijgen....... Frieda
Daar ben ik ook wel benieuwd naar Frieda. Onze zoon heeft ook last van de meeste opgenoemde problemen en wij hebben een afspraak staan bij een osteopaat, voor over twee weken. Ik hoop in ieder geval voor jou Frieda dat je meissie snel opknapt!
Ja Angel, ik heb zonet ook nog even een nieuw bericht geplaatst om te vragen naar de ervaringen met een osteopatische behandeling, want omdat hier al zoveel antwoorden bij dit bericht staan, wordt het misschien niet meer door zoveel mensen gelezen. Frieda
Ik heb dat boek ook gelezen en wij hebben hier echt een aantal weken volgens het principe van de schrijfster "gewerkt". Ik ( en mijn schoonzus ook!) zijn heel positief erover. Ik moet wel zeggen dat ik me wel vaak heb afgevraagd of dit nu dé manier was, want het kost wat geduld........ Wij merkten dat onze jongen steeds minder begon te huilen. Hij had nl veel ontroostbare buien. Ook onze bezoeken aan de osteopaat zijn goed bevallen. Zoals ik al eerder schreef had hij er 3 nodig. Het kost inderdaad even wat tijd voordat de behandelingen werken en misschien heeft jouw dochter er ook wel meerdere nodig. Bij onze zoon zat ook wat weinig speling bij zijn nekje. Nog steeds is het een onregelmatige slaperk, maar hij pakt wel wat uurtjes overdag inmiddels ( ongeveer 5, soms wat minder ) en na de voorlaatste fles slaapt hij goed. Wij hadden in het begin ok nooit gedacht dat dat er nog ns van zou komen. Tuurlijk, helemaal perfect krijg je het toch niet, maar dit is al pure winst.
Hoi Gies, Ik ben er met Noëlle nu ook mee begonnen om haar wat meer te laten uithuilen en niet meteen te sussen. Ik moet wel zeggen dat ik het wel moeilijk vind, want het gaat eigenlijk zo tegen je natuur in en ik vraag me dan ook wel af of de methode van het boek wel de juiste manier is. Door wat je aangeleerd is, heb je juist de neiging om er altijd voor te zorgen, dat je kind zo min mogelijk huilt en het dus juist te sussen. Ik laat haar trouwens niet echt een uur doorhuilen en ga, na een kwartier of een half uur, dan toch maar weer even met haar rondlopen om haar af te leiden en dus te kalmeren. Ze maakt zich met het huilen namelijk soms behoorlijk overstuur en dan begin ik het haast wat eng te vinden. 'Als ze er maar niet in blijft', denk ik dan. Ik merk echter wel, dat ze er naderhand rustiger door is en dat het onrustige bewegen van haar lijfje dan ook minder wordt. Ze slaapt na zo'n huilbui veel rustiger (want je wordt er ook moe van natuurlijk) en wordt ook vrolijker weer wakker, terwijl ze normaal ook wel vaak heel jengelig wakker wordt overdag. Dus ik geloof toch wel dat het een betere uitwerking heeft, dan het huilen steeds te onderdrukken. Frieda
hoiiii, je schrijft dat je het idee hebt dat je kindje ook veel last heeft van alle prikkels, hebben jullie ook een beetje een vast dagritme? kan me voorstellen dat het voor een kindje dat snel erg overprikkeld is, erg prettig moet zijn om te weten waar het aan toe is. bijv. elke keer op dezelfde tijd naar bed doen, op dezelde plek verschonen en de fles geven. lekker laten slapen in zijn bedje, en bij huilen niet direct uit zijn bedje halen. bijv. 5 minuutjes laten huilen dan even een kus geven en weer gaan. ik merkte bij mijn dochtertje dat het huilen dan steeds minder werd. zij leek het ook echt nodig te hebben om alle indrukken van haar af te huilen. een heel vast dagritme en veel rust deed bij onze dochter wonderen! succes!
Hoi Joyce, Het probleem vind ik juist dat er geen ritme in te krijgen is, wanneer ze steeds die slaapproblemen heeft. Ik wilde juist ook zo graag dat er een vast ritme zou ontstaan, maar ze slaapt juist zo onregelmatig en de laatste tijd werden de slaapjes overdag steeds korter. Ik probeer ook alles zo rustig mogelijk te houden en verschoon en voed ook altijd op dezelfde plaats. Qua voedingen probeer ik ook wel echt regelmaat aan te houden, maar qua slaaptijden overdag wil dat echt niet lukken. Ten eerste al het probleem, dat het al meteen brullen is, als je haar in bed legt en wanneer we haar dan niet oppakken, wordt ze steeds hysterischer. En ten tweede als ze dan uiteindelijk slaapt, wordt ze na 3 kwartier of 1 uur al weer wakker en begint het gejengel weer, omdat ze nog heel moe is. Ze geeft zich zo moeilijk over aan de slaap en haar laten huilen in haar bedje staat mij heel erg tegen. De enige manier om haar te kalmeren is dan, haar ronddragen op je arm en ondertussen de speen er in zien te krijgen en als ze dan wat wegdommelt, kun je haar met een beetje geluk in haar bedje leggen. We hebben ook wel uitgeprobeerd om haar zichzelf in slaap te laten huilen en dan wel bij haar te blijven, maar het huilen werd dan na verloop van tijd wel minder, maar een tijdje later begon ze dan ook weer steeds langer te huilen. Met de methode uit het boek De taal van huilen, waarin wordt beschreven om een baby in je armen te laten uithuilen, geef je je kind toch een veiliger gevoel, denk ik. Wanneer je een kind namelijk in bed laat huilen, gaat het zijn emoties juist steeds meer onderdrukken, omdat het merkt, dat er toch geen gehoor aan wordt gegeven. Een kind voelt zich ten allen tijde het veiligste wanneer het tijdens het troosten lichaamscontact met de ouders heeft. Althans dat is de gedachte erachter volgens het boek. Allerlei manieren om huilen te stoppen, zouden emoties juist onderdrukken en wanneer een kind dus dan ook overprikkelt is, zou het deze overprikkeling, er in alle veiligheid, met het gevoel van lichaamscontact om zich heen, uit moeten kunnen huilen. Ik laat Noëlle, sinds deze week, nu dus toch wat vaker uithuilen in mijn armen en ik moet zeggen, dat ze daarna wel rustiger in slaap valt en vrolijker wakker wordt. Verder lijkt de osteopatische behandeling ook wel aan te slaan, want ze slaapt nu vanaf maandagavond elke avond en daarvoor had ze nog zelden de avond geslapen. Sinds gisteren gaat het overdag nu ook beter, want wanneer ze nu eenmaal slaapt, slaapt ze toch een langere periode achter elkaar. Dus dat ze snel overprikkelt is, heeft misschien ook wel deels een lichamelijke oorzaak. Frieda
hoii frieda, wat goed om te lezen dat je het idee hebt dat het wat beter gaat! Als moeder zijnde weet je toch het beste wat jouw eigen kindje helpt he! lekker vertrouwen op je eigen instinct. bij mijn dochter hielp het juist wel erg goed om zichzelf in slaap te huilen, wel kwam ik om de 5 minuten een kus brengen hoor, maar wanneer je haar uit haar bedje haalde begon ze alleen maar harder te brullen. maar goed zij had verder ook niet iets lichamelijks en inderdaad goed mogelijk dat die overprikkeling van je dochtertje daar ook mee te maken heeft. nou veel succes en hopelijk gaat het steeds beter. groetjes joyce