Mijn galblaas gaat er eindelijk uit! Ik zie er soort van naar uit, omdat ik eindelijk van de koliek aanvallen verlost zal zijn maar makkelijk zal het niet worden. Nou is deze kraamperiode echt een hel van een rollercoaster. Mijn oudste 2 x goed ziek, ik keelontsteking, hoge koorts, kuur, 2x borstontsteking (in 2 weken kraamtijd haha) uiteindelijk een burnout door het heftige slaaptekort en het vele huilen, en dan al die koliek aanvallen nog, ontslag genomen en een andere baan genomen Tja. Het lijkt wel een grap, maar bij mij gaat altijd alles tegelijk.
Ik ben het echt helemaal eens met @Pien86. En als het boek je houvast geeft is dat natuurlijk prima en fijn. Misschien moet je de laatste zinnetjes van de schema’s even laten inwerken wie weet helpt dat om iets beter te accepteren dat hij ‘s nachts komt. Ik weet echt hoe zwaar het is. Mijn dochter kwam tot na haar eerste verjaardag regelmatig ‘s nachts. Maar hoe harder je je er tegen verzet en hoe drukker je je er om maakt hoe zwaarder het wordt. Accepteer en laat los is mijn advies. Je gaf aan dat je een coach hebt gehad. Heeft die ook meegekeken naar signalen? Want ik denk dat je daar meer winst kunt behalen dan met een (strak) schema. Ik geloof namelijk echt dat ieder kind signalen afgeeft. Maar ze kunnen heel subtiel zijn en met een druk leven met een tweede kindje kun je ze denk ik snel missen.
Ik hou hoop! Mijn eerste was ook een pittig ding tot een maand of 3 a 4,en toen er eenmaal rust en regelmaat in zat had ik echt een wolk van een baby. Zolang ik maar zijn ritme aan hield, en echt stug. Half uurtje te vroeg wakker maken, of een kwartier later naar bed was ellende. Teveel prikkels, was snachts drama. Maar ik had zo'n makkelijk kind joh, wel 1 met een kop erop maar al die slaapdramas op sprongen en ziek zijn na ken ik niet. Ik hoop dat dit bij deze man ook zo werkt, dat als ik luister en zijn gebruiksaanwijzing vind het beter gaat. En hij blij is! Alleen hij laat zich minder goed lezen, komt niet wanneer ik hem verwacht etc
Klopt ik heb een sph gezinscoach gehad, verwezen vanuit het zh doordat hij zoveel huilde! En zij beaamde, hij geeft nauwelijks tot geen signalen. Hij gaapt bijvoorbeeld niet. Als je hem heel goed kent, zie je heel soms een rode waas boven zijn ogen. Maar dan kan het net zo goed te laat zijn
Poeeeh precies wat je zegt bij jou komt dus alles tegelijk! Veel succes met je operatie donderdag. Hopelijk daarna een goed herstel en kan je je mannetje ondanks ontbreken van signalen steeds beter gaan lezen, komt vast goed!!
Ik wil wel een ritme, maar kan het niet afdwingen bij hem helaas. Het is gewoon kut hoe het nu gaat, even Hollands gezegd. Want ik moet hem nu heel vaak langer wakker houden, of na een hele korte slaap wakker maken vanwege de psz. En nee, er waren geen andere manieren zoals oppas etc. Vandaag is het weer een rotzooi met slapen overdag, en dan baal ik wel. Zit met een diep ongelukkig kind en dan denk ik wel dat een ritme veel en veel handiger zou zijn ja.
Mijn ervaring is: een ritme laat zich bij sommige kinderen simpelweg niet afdwingen. En ja, dat is jammer en vervelend, vooral als je zelf heel gestructureerd bent. Onze dochter is nu bijna negen maanden en heeft nog nul ritme. We bieden haar ontzettend veel structuur, maar ze trekt zich er gewoon niets van aan. We hebben ons daar een tijdje geleden bij neergelegd, en ook bij het feit dat ze nog voor twee nachtvoedingen komt, en ik zal je vertellen: dat geeft ons een boel rust. Ja, we zijn uitgeput en ja, we zouden ook zo zo zo graag weer eens een keertje langer dan drie uur aan een stuk willen slapen. Maar ja, dit hoort er een beetje bij als je jonge kinderen hebt, toch? Je weet van tevoren helaas niet wat voor type slaper je gaat krijgen. Wij maken er nu in elk geval geen strijd meer van en dat is voor alle partijen beter. Ik functioneer zelfs weer op mijn werk! Ik zou echt proberen het wat meer los te laten, meis. Dan zakt de stress bij jou misschien ook een beetje. Sterkte!
Ik ben nu niet perse gestresst, en ik heb echt een heleboel losgelaten maar je blijft het toch onbewust aan het vergelijken met mijn eerste. Ik weet ook niet hoe jij dat dan doet, of anderen, als je kind moet slapen maar je andere moet naar school, of je moet naar je werk? Hier is dat dus drama. Kijk, ik vind het best als er geen ritme is, zou ik best mee kunnen leven. Maar ik zit met een gillende baby als hij langer wakker gehouden wordt, en hij slaapt niet inde maxicosi en school/werk/opvang is geen loopafstand En daar wringt het dus, daar heb ik dan wel stress van. Dat ik dan mijn peuter weg breng met een hysterisch krijsend kind, wat dan thuis niet kan slapen want te moe. En dan als tie eindelijk slaapt een rot slaapje doet en zo heel snel oververmoeid raakt. Dat is gewoon heel lastig, ik heb nou eenmaal geen easy going kind...
Ik heb er nu twee sinds 2,5 maand. En mijn levensmotto is geworden: gaat het niet zoals het “moet”, dan moet het maar zoals het gaat. Slaapt je jongste wel in de draagzak/doek? En hoe ver zijn dingen als opvang lopen? Als dat bv. 40-50 minuten is zou ik dat toch doen met de oudste in de buggy. Kan je jongste mooi slapen in de draagzak/doek. Heb je zelf je beweging weer gehad. En iedereen een lekker frisse neus. Ik heb echt in de kraamweek al losgelaten dat het hetzelfde zou gaan als bij de eerste. Dan maak je het jezelf onnodig moeilijk. Kindjes voelen dingen feilloos aan. Kan het zijn dat je jongste historisch wordt omdat jij op zo’n moment gestresst bent, bang bent dat het allemaal niet goed loopt? Mijn oudste had geen schema en de jongste lijkt er vooralsnog ook niets van te willen weten. Ik vind het ook niet gek want baby’s kunnen geen klok kijken . En ik zie het zelf ergens als een voordeel; als er geen schema is kun je het ook niet in de war schoppen.
Ik snap je antwoord ergens wel, ik kom ws ook over als een neurotisch zeik wijf. Ergens ben ik dat ook wel hoor, ik vind het niet erg om mijn kids thuis te houden en op bed te laten slapen. Rust en regelmaat, gaat hier voor alles. Echter betekent regelmaat voor mij geen vaste tijden meer, dat heb ik losgelaten. Los moeten laten. Met behulp van mijn coach is dat me gelukt, en het ging ook echt een tijd prima. Hij sliep wat hij wilde slapen, en dat ging perfect. Ik vond er wel een weg om heen, paste me aan etc. Alleen toen begon school weer en het werd het lastiger. Want ze starten gewoon om 8.30, of ik nou een slapende baby heb of niet. Het is echt niet aan te lopen, dat red ik fysiek ook niet. Daarnaast slaapt hij niet meer in de draagzak, teveel prikkels. In bed slaapt hij het beste, strak ingebakerd met white noise. Maxicosi is eenno, wandelwagen kort maar oké. Bij mijn eerste was het 1 grote puzzel, prikkelgevoelig, reflux, kma en janken. 7 weken non stop in de draagdoek en uiteindelijk uitgeput en huilend op het cb. Hulp van een fantastische slaapcoach. Met 3 maanden had ik een droombaby, zonder hysterisch krijsen en huilen. Alleen ik had toen wel alle tijd, geen verplichtingen, geen andere afspraken en tegen de tijd dat hij rust en regelmaat had, ging ik weer werken. Met deze man zelfde kut start, vermoeden kma, reflux, de hele Rambam. Met 8 weken uitgedroogd (ik) en uitgeput naar het ziekenhuis gestuurd door m'n dokter. Het was dit of ze ging me dwingen tot ziekenhuis opname. Het ging niet meer, ik viel om. Ze hebben daar gelijk medicatie, voeding en fysio gestart en binnen een week kreeg ik een coach thuis. Osteopathie trouwens ook gehad. Bij beiden. Regelmatig kinderartsen gezien etc. Allen zeiden ze, prikkelgevoelige baby's die niet zelf kunnen slapen en steeds meer nodig hebben om in slaap te vallen En dat herkende ik, eerst was op mijn borst nog goed. Op het einde liep ik hele dagen en nachten op, ik wiegde in mijn slaap de baby's op mijn borst. Ik heb gewoon geen makkelijke slapers, en geen samenslapers. Ik ben namelijk de grootste prikkel die er is. Al hou ik mijn baby nu de hele dag wakker, met krijsen tot aan toe... Als ik naar 'm lach is ie klaar wakker en klaar voor een feestje. (met of zonder gillen) Hij huilt verder nooit meer eigenlijk, alleen voor een flesje snachts. Overdag komt een flesje na een dutje, en dat weet hij en wacht best geduldig. Krijsen doet hij alleen als hij oververmoeid is, en heel eerlijk... Het doet me steeds minder want ik kan er soms niks aan veranderen. Ik vind het niet chill om te horen maar ik raak niet in paniek. Ik race niet naar huis omdat de baby moet slapen, tis hoe het is. Dat heb ik gelukkig wel geleerd. De reden dat ik nu aan het mauwen ben is niet omdat hij niet doet wat ik wil, dan doen ze geen van beiden... Dwars, maar omdat elke slaapje een gevecht is. Ik zie dat hij moe is, het komt overeen met de wakkertijd, en toch is hij rustig een half uur tot uur aan het joelen, kraaien en keten in bed. Waardoor hij dus oververmoeid is en in een cirkel komt.
Iets anders wat ik me afvraag, ik lees dat school/opvang niet in de buurt zijn. Is hier voor jou niet iets in te winnen? Dat je minder vaak (lang) onderweg bent en het jezelf zo makkelijker en rustiger maakt omdat je even snel heen en weer kan wippen?
Logische vraag! Het klinkt ook als waanzin he? Ik zal het uitleggen, want er zit ergens wel logica in mijn. Ik werk 24 uur in de zorg, in een wijk ongeveer 20 a 30 minuten van huis en school vandaan. Sowieso in de zorg kan je niet altijd direct weg, want je bent er voor de mensen. Mijn man werkt als timmerman door heel het land, en gaat vaak/zo niet altijd met meerdere collega's in 1 bus naar een klus. Hij kan dus bij nood niet heel makkelijk snel terug naar huis. Daarnaast werkt hij van 6 tot 6 en komen kleine calamiteiten op mijn schouders. Net zoals het brengen en halen. Mijn moeder wootn vlak bij school/gastouder en de aansluitende psz, en daarom hebben we in samenspraak met haar gekozen om die school te kiezen. Daarnaast voelde ik me prettig bij de school waar hij nu ingeschreven staat, omdat mijn broertje en neefjes daar hebben gezeten. Dus gaat hij ook naar de Psz die daar op aangesloten is en op hetzelfde terrein zit. Voor mijn moeder is alles op loopafstand, en zij is dus mijn back up als er wat is! Met de auto is het ongeveer 15 minuutjes rijden, en ik hoop volgend jaar te kunnen gaan fietsen, nu is de kleine nog net iets te klein en het weer is zo slecht dat het ook niet echt lekker is! Ik had laatst nog gekeken of het wandelen te doen was, maar zelfs als ik door stap ben ik gewoon een uur kwijt. . En dat met een vermoeide peuter. Oef. En als ik dan zo 8m15 op school moet zijn moet ik half 8 weg haha (nee dus want ik hou niet van vroeg) Achteraf is het voor nu niet de meest praktische oplossing geweest, maar als ik straks weer ga werken weer wel. Want dan is er altijd back up in de buurt, en dat vind ik echt een fijn gevoel!
Ik denk dat onze kleine man tegen de 5 maanden 2 tot 3 slaapjes deed 7:00 wakker fles 8:45 oudste psz Bij terugkomst 9:15 naar bed Meestal tot 11:00 Om 11:45 oudste ophalen en bij thuiskomst Een fles voor de jongste en om 12:30 naar bed. Meestal sliep hij tot 14:30 en dan deed ik hem meestal niet meer naar bed maar om 18:00 naar boven badderen flesje en dan om 19:00 weer naar bed
@Nonamenononsense ja dat werkt voor hem het beste. Vanaf 10 maanden nog maar 1 slaapje. Van 12;30 tot meestal 14:30 als ik hem meer laat slapen gaat hij in de nacht helemaal spoken nu 11 maanden en ik moet er ook nog steeds in de nacht uit voor een fles.
Zo zie je maar dat dat onwijs verschilt (hoeveel slaap ze nodig hebben) Na 9 maanden zeggen ze toch dat het gewenning is?
ja ze zeggen het.... vorige week 1,30 op gezeten met hem huilen , huilen... fles erin en stil.. ben dit ook zo niet gewend. Oudste sliep vanaf 10 weken door
Pffff ja wat moet je dan.. Mzou ik ook geen zin in hebben snachts! Is gelijk m'n peuter ook wakker pfff