Kiest je kindje jou speciaal uit als mama?

Ik vind het een hele mooie gedachte. En soms geloof ik dat ook wel. Maar dan denk ik weer aan al die kinderen die mishandeld worden, honger hebben, op vuilnisbelten opgroeien. Kiezen die daar dan zelf voor? Ik twijfel dus. Maar het blijft een mooie gedachte.

 

Zo denk ik er ook over Marjolein! Ik vind het een hele mooie gedachte, dat ons kindje ons als zijn/haar papa en mama heeft uitgekozen..

 

mooi verzonnen , maar ik geloof er zelf niks van

 

Kan maar zo hoor...
Ik droom af en toe over mijn vader, die 1,5 jaar geleden is overleden.
Als ik dan wakker word, heb ik echt het idee gehad, dat m'n vader s'nachts aan me heeft gedacht.
Vannacht droomde ik dat ik m'n vader zag, en hem een kus gaf, maar op dat moment had ik niet zoiets van, he dat kan niet.
Ook heb ik wel eens gedroomd dat ik vertelde dat ik zwanger was, en dat hij zij, dat ik hartstikke mooi.
Terwijl m'n vader het nooit heeft geweten, hij is gestorven toen ik 6 weken zwanger was.
Ik vind het wel fijn dat ik soms over hem droom, ik geloof echt dat dat wat betekend.pas dan zie ik m'n vader weer even in het echt, en dat is wel fijn, als dat in het echt nooit meer zo zal zijn.

 

hele mooie gedahte, maar wat dan met die kindjes die na 3 weken doodgaan, welke les hebben zij geleerd? en ik vind t moeilijk dat er mensen zijn die voor armoede,pijn en onbehagen kiezen...

maar tis wel een mooie gedachte

 

'

Hier sluit ik me bij aan...
Het is wel een mooie gedachte hoor!

 

Tsja, ik kan er helemaal niets mee... Ik vind zulke dingen altijd een beetje eng.. moet ook zeggen dat ik christen ben en heel anders denk over dit soort zaken

 

misschien een paar tocht strippen kopen?

nee, zal even serieus antwoorden.
Ik heb hier ook niet zoveel mee, en ik vind het ook een beetje eng.
Ben er denk ik ook iets te nuchter voor.
Maar het is als je er wel in gelooft een hardstikke mooie gedachte.

 

Wel een mooie gedachten..maar of het waar is..

 

Ik geloof er ook zeer heilig in dat kindjes zelf hun ouders al lang voor de zwangerschap uitzoeken. Er wordt tevens gezegt, maar dit geloof ikzelf niet, dat de ziel van het kind pas rond de 10de week in het lichaampje gaat. Ikzelf geloof dat de ziel is geïncarneerd zodra het hartje klopt.
Hier in ieder geval het verhaal over abigail, beetje lang maar zeker de moeite waard eens te lezen als je er in geïnteresseerd bent:

Het verhaal van de Engel Abigail
Aartsengel Michaël gechanneld door Carolyn Ann O’Riley

Hier is het verhaal van de kleine Engel Abigail voor een beter zelfbegrip en misschien wakkert het wel je herinnering aan.

Abigail reageerde op een Engelenadvertentie waarin “Engelen Gevraagd” werden om op Aarde te incarneren voor een groots spel. De advertentie vermelde: “Gevraagd Engelen, alleen te ervaren tijdens incarnatie, om te reizen en deel te nemen aan de Grootste Productie tot NU toe bekend, genaamd “Planeet Aarde”. Alleen de meest gevorderde Engelen kunnen reageren.”
Abigail was één maal eerder op Aarde geweest voor twee Aardse dagen, dus ze dacht dat zij misschien wel voldeed aan de gestelde eisen.
Ze zat in de wachtkamer met veel oudere Engelen en luisterde naar hun verhalen over incarnaties op Planeet Aarde. De verhalen deden haar alleen maar nog meer verlangen om te gaan.
Abigail mocht eindelijk naar binnen bij de Manager van Vrijwillige Engelen en hij keek eens naar deze kleine Engel en krabde aan zijn kin. “Abigail, Abigail, Abigail, hoe kóm je erbij om te denken dat een kleine onervaren Engel zoals jij, deze betrekking aan kan? Abigail, dit is een zeer moeilijke en harde opdracht.” zei de Manager glimlachend. “Eerst moet je een lijst en een plan opstellen van alle ervaringen die je zou willen ervaren op Aarde. Denk eraan, hoe moeilijker de ervaring is, des te sneller je evolutionaire groei zal zijn,” ging hij verder. “Dán moet je dit plan door je Engelen Adviseur laten bekijken. Als je Adviseur je plan goedkeurt, moet je als volgt al de benodigde deelnemers vinden die je medespelers, helpers en vijanden voor elk deel van je plan zullen zijn. Met deze spelers, die al op Planeet Aarde zijn, zal contact gezocht moeten worden via hun Spirituele Essences hier aanwezig, voor een overeenkomst,” legde de Manager uit. “Weet je nog, Abigail, de laatste keer was je alleen maar een medespeler voor iemand anders, voor maar twee dagen en je had er een hekel aan, dus waarom nu? Weet je nog hoe verschrikkelijk je het hebt gevonden? Je zei toen dat je dit nooit meer zou doen?”
“Ja Meneer, ik weet het, maar ik voel dat ik dit moet doen om meer ervaring op te doen en om sneller te kunnen evolueren. Ik bedoel...... kijk eens naar mij Meneer. Ik ben klein en al heel lang hier. Ja, er zijn andere manieren om te groeien, maar die zijn zo langzaam. Alsjeblieft, denk erover na Meneer, ik zal mezelf in deze niet teleurstellen”, zei Abigail ernstig.
De Manager accepteerde eindelijk. “Abigail, ik heb het altijd moeilijk gevonden om nee tegen je te zeggen, dus begin maar snel aan de lijst. Ik laat je Engelen Adviseur wel weten dat ik het goed vind.
Dank u wel Meneer, ik beloof dat u trots op me zult zijn. Dank u wel voor het geven van deze kans en bedank de Schepper ook van mij Meneer”, zei Abigail terwijl ze weg ging.
“Ik zal het de Schepper vertellen Abigail, maar ik denk niet dat dit is wat de Schepper voor je in gedachten had toen je deel werd van de Creatie”, zei de Manager bedroefd.
“Ik weet het Meneer, maar dit is iets wat ik heel graag wil proberen”, zei Abigail nog.
Abigail werkte en werkte en had eindelijk een lijst met ervaringen die ze wilde ondergaan teneinde te kunnen groeien. Ze had diep in haar zelf gekeken en had zó’n enorme intentie om te groeien ontdekt. Ze kon ook niets bedenken wat ze niet wilde doorstaan, om de volgende stappen op haar evolutionaire spiraal te behalen.
Toen stapte ze het kantoor binnen van haar Engelen Adviseur en legde de lijst met gebeurtenissen voor hem neer, samen met de lijst voor de benodigde medespelers.
De Adviseur concentreerde zich, las de lijst door en keek haar toen bedrukt aan. “Abigail, dit is een erg intensieve lijst die je hier hebt, weet je zeker dat je door al dit verdriet, angst, pijn en wanhoop wilt gaan teneinde sneller te groeien? Zoals we al vaker besproken hebben, er zijn andere manieren om te kunnen groeien.”
Abigail antwoordde, “Ja, we hebben hier al vaker over gepraat maar deze ervaringen zijn allen nodig om mijn huidige Engelendoel te bereiken.”
“Ik begrijp het, ik ben zelf ook een kleine Engel geweest”, zei de Adviseur.
“Je weet je laatste ervaring nog?”, vroeg hij verder.
“Ja, zei Abigail, maar dit is belangrijk voor me, dus help me hiermee.”
“Abigail, ik zal je zo goed mogelijk helpen. Het zal wel heel moeilijk voor ons zijn om je door al deze horrors te zien gaan die je voor jezelf uitgestippeld hebt,” zei de Adviseur. “Eenmaal op Planeet Aarde, waar je verbonden bent met deze acties, is er geen terugkeer mogelijk, begrijp je dat?”
“Ja, ik begrijp het,” antwoordde Abigail een beetje gespannen, ”maar ik kán dit voor mezelf doen.”
“Je weet het alternatief toch hè Abigail? Door iemands Beschermengel te worden? Dit zou ook voor ervaring en groei zorgen”, zei de Adviseur nog.
“Ja, zei Abigail, maar de groei is veel langzamer en groei is erg belangrijk voor me op dit moment.
“Oké dan, vind al je medespelers en laat ze even hier komen,” zei de Engelen Adviseur. “Nog één ding Abigail. Ik geef me zelf vrijwillig op om één van je Beschermengelen te zijn. Zo kan ik je tenminste de liefde sturen waarvan ik weet dat je die verdient, ook al zul je dat gevoel of mij niet meer herinneren als je daar bent. Abigail, realiseer je hoe moeilijk het voor mij en voor alle anderen die je kiest zal zijn om dit aan te zien?”
Abigail keek naar de Adviseur. “Ja natuurlijk, en jouw aanwezigheid zal zéker verschil maken, ik weet het zeker, dank je.”
“Abigail, de Aardse materie is zo dicht en je herinnering zal compleet versluierd zijn, maar ik doe m’n uiterste best om je te helpen herinneren als je daar bent,” zei de Engelen Adviseur. Abigail lachte maar leek nog wat meer gespannen toen ze “Dank je.” zei.
Al de medespelers kwamen naar het kantoor van de Adviseur en stemden bedroefd toe in hun rol. Allen hoopten dat Abigail van gedachten zou veranderen en zeker de helft van de gebeurtenissen van de lijst zou schrappen. Niemand was er wel zo zeker van of Abigail zich wel realiseerde waar ze zich aan verbond, maar allen stemden toe omdat ze van haar hielden. De rol die de meesten moesten spelen, was afgrijselijk en laf, maar ze begrepen haar verlangen naar groei en dus accepteerden ze met onbaatzuchtige liefde.
Abigail had contact gemaakt met haar Aardse Moeder via Moeders’ Spirituele Essentie Zelf. Een geboorteovereenkomst werd gesloten en de Aardse datum vastgesteld. Met alle huidige Aardse medespelers werd zo contact gemaakt en een overeenkomst gesloten.
De tijd brak aan voor Abigail’s neerdalen in de materie. Nog éénmaal werd ervoor gepleit om er niet mee door te gaan, maar zonder succes.
Diegenen die nog niet op Planeet Aarde waren, stelden zich op om hun herinneringen te laten versluieren en de kleinst mogelijke portie van hun essentie, werd gescheiden van hun Grotere Zelf. Dit kleine stukje essentie werd de duisternis ingeworpen, vallend, vallend, vallend, zwaarder en zwaarder wordend toen het materiële voertuig aangetrokken werd. Abigail’s Beschermengelen en die van de medespelers, wachtten op hun aankomst, zodat het Aardse experiment kon beginnen.
Abigail’s Spirituele Familie en Beschermengelen hingen rond een hongerige Moeder met Aids, in barensweeën van haar 7de kind. De andere 6 kinderen waren gestorven omdat de Moeder, die zichzelf niet eens kon voeden, ze alleen had gelaten. Ze leefde in één van de meest geweldadige plaatsen op Aarde.
Dus Abigail (door haar Aardse Moeder, Mary genoemd) werd geboren bij een Moeder met Aids. Mary zelf was ook besmet. De Moeder knuffelde deze kleine hongerige baby tegen zich aan en huilde alleen maar. Terwijl ze liefdevol naar de nog natte nieuwgeborene keek zei ze “Je weet dat ik je niet voeden kan en ik ben zelf zo ziek, ik weet niet wat er van je komen zal, maar misschien zul je overleven”, terwijl er een traan langs haar wang drupte op Mary’s kleine natte gezichtje.
Mary huilde en huilde, hongerig, nat en angstig. Haar Spirituele Familie en Bescherm-engelen dromden samen om haar heen en stuurden haar liefde, het Grotere Zelf observeerde en stuurde haar liefde. Mary leek wat rustiger te worden en begon toen weer te huilen.
Soldaten die een baby hoorden huilen, gooiden de doos om waar de Moeder onder was gekropen ter bescherming. Ze vermoordden haar met één schot. Ze namen de minuten-oude baby bij een beentje en zeiden, “Alweer een meisjeskind, nét wat we niet nodig hebben” en ze slingerden Mary tegen de muur. Mary’s kleine lichaampje werd kreupel. De soldaten namen geen moeite om te kijken of Mary dood was, ze gingen gewoon verder. De Spirituele Familie en haar Beschermengelen waren bij haar, Mary’s Grotere Zelf straalde liefde. Ze probeerden Mary te bereiken, maar ze hield vast aan haar Aardse leven. Ze stuurden haar liefde, weenden voor haar en stuurden haar nog meer liefde.
Een oude vrouw kwam de hoek om, zag de baby en pakte haar op. Ze wikkelde haar in haar sjaal en nam haar mee. Ze had geen voedsel om haar te geven, maar ze kon haar even vasthouden om haar wat liefde te geven. Ze had zo’n medelijden met deze arme vrouwelijke baby. Er was in dit land, gevuld met haat, geen leven voor een vrouw.
De oude vrouw nam Mary mee naar een groep vrouwen die zich rond het vuur verzameld hadden om warm te blijven. Eén vrouw had net haar baby verloren en ze nam de kreupele Mary in haar armen en probeerde haar zonder water zo goed mogelijk schoon te maken. Ze begon tegen de kleine te zingen, onderwijl heen en weer schommelend en Mary opende haar oogjes. De vriendelijke vrouw lachte naar haar, voedde haar en Mary viel in slaap. Mary’s Grotere Zelf bleef observeren en liefde sturen, de Spirituele Familie en Beschermengelen weken geen moment van haar zijde.
Mary’s leven werd er niet beter op vanaf toen, want meer en meer afschuwelijke gebeurtenissen volgden en altijd waren haar Spirituele Familie, Beschermengelen en Grotere Zelf daar om liefde te sturen. Ze probeerden haar in haar dromen te laten herinneren wie zij waren en dat zij zelf al deze gebeurtenissen zo gepland had.
Mary daarentegen, voelde zich alleen, getraumatiseerd en in constante angst. Haar leven was kort, maar 15 jaar, in tegenstelling tot velen uit haar dorp, maar dat maakte niets uit. Elke dag als Mary ontwaakte, wenste ze dat ze dood was. Aids had haar lichaam vernield. Ze had honger, was ziek en had het gevoel dat niemand van haar hield. Mary’s Grotere Zelf hield toezicht, steeds liefde stralend, haar Beschermengelen en Spirituele Familie waren altijd aanwezig en stuurden constant liefde. Ze probeerden steeds weer om contact met haar te krijgen via elke weg die maar mogelijk is binnen de Universele Wetten van de Vrije Wil, maar geen enkele glimp van herinnering kwam.
Het moment kwam dat ze haar laatste Aardse adem uitblies en iedereen was zoals altijd aanwezig, liefde sturend. Toen ze voor het laatst ademde, kwam er een glimp van herkenning bij Mary, terwijl haar Beschermengel (haar Engelen Adviseur) tegen haar sprak en vertelde wat er gebeurde en dat het tijd was om naar huis te gaan. Ze lachte, draaide haar gezicht om hem te zien en begon tegen hem te praten. Een paar mensen uit haar dorp, die bij haar stervende lichaam aanwezig waren, snapten niet waarom ze lachte en tegen wie ze probeerde te praten.
De Engelen en Spirituele Familie schaarden zich rond haar kleine essentie, toen die zich scheidde van het materiële voertuig en terugreisde naar huis om weer met het Grotere Zelf herenigd te worden. Tijdens de reis was ze stil. Haar Engelen Adviseur (Bescherm-engel) vertelde haar, “Abigail, het zal wat tijd kosten om te assimileren en te integreren wat je ervaren hebt tijdens deze incarnatie. Het is oké om stil te zijn. We zijn zó trots op je. Je deed wat je gepland had en je deed je uiterste best. Je hebt de groei die je in deze reis gezocht hebt verdiend.”
Abigail lachte, keek naar haar Adviseur en zei “weet je, terwijl ik het ervaarde, leek het lang zo verdrietig niet dan toen mijn leven zich nogmaals voor mijn spirituele ogen afspeelde. Je had gelijk toen je me zei dat ik van tevoren niet goed realiseerde hoeveel trauma ik voor mezelf gepland had. Ik ben blij dat het voorbij is. Af en toe, tijdens mijn dromen op Aarde, herinnerde ik me dat je probeerde contact te maken. Ik bleef het gevoel houden dat ik naar je reikte, maar dan was het moment weer weg.”
Ze keek naar alle anderen die toegestemd hadden om hun deel in haar drama te spelen en ze zei, “Ik wil jullie hiervoor danken en vraag om vergeving want ik realiseer me dat ik jullie gevraagd heb om moordenaars, verkrachters en alle andere vormen van afschuwelijke wezens te spelen. Jullie deden dit uit liefde voor mij. Ik heb mijn groei bereikt en ik ben jullie allen zeer dankbaar. Niemand kan me meer kleine Abigail noemen, want ik ben enorm gegroeid tijdens deze periode.
Abigail vierde haar groei en besloot een andere richting in te slaan. Aarde was niet langer een bestemming die ze wilde volgen voor komende groei.

Mijn Geliefden, het verhaal van Abigail geldt voor ieder van jullie, want jullie zijn niet dit fysieke voertuig en dit zijn overeengekomen ervaringen die jullie hebben. Het lezen van dit, is jou teken van herkenning, nú is de tijd voor herinnering.
Ik Ben Aartsengel Michaël, de Scheppers’ Bode van Liefde, Waarheid, Wijsheid, Vrede en Vertrouwen. Er wordt ontzettend veel van jullie gehouden Mijn Prachtige Wezens van Licht. Dit is jouw moment om te herinneren wie je bent.

Bron:mijnspirituelenatuur.nl

Mensi: Overleden dierbaren komen vaak naar iemand toe via dromen. Dan is de mens het meest open en ontvankelijk en kunnen ze je beter bereiken. Ik ben er dan ook van overtuigd dat je via die dromen echt contact hebt gehad met je vader, en koester die dromen. Heel mooi!

Liefs Angela.

 

een mooi gedachte. zo denk ik er zelf ook over.

 

Nee sorry ik kan hier helemaal niets mee

Ik heb zelf Multiple Sclerose en weiger mij door wie dan ook wijs te laten maken dat mijn ziel daarvoor gekozen heeft om 'zo veel te leren'.

Twee kindjes van mijn zus hebben taaislijmziekte, Cystic fibrose. Voor hen geldt exact hetzelfde

Mijn ouders, mijn zus en ik (en onze echtgenoten en overige familie) zijn zulke sterke persoonlijkheden dat wij dit allemaal wel aankunnen? Of juist zó zwak dat wij dit allemaal moeten leren in dit leven? Schei toch uit!

Ik kan zelfs heel erg verdrietig en boos worden van dit soort ideologieën.
Leuk voor degenen die hier hoop uit putten, maar ik persoonlijk vind het ronduit kwetsend, sorry

Groetjes Kirsten

 

dit is exact wat ik geloof!

 

ik geloof daar ook niet echt in, het is wel een mooie gedachte hoor

 

http://www.tarotconsult.com/pages/oude% ... zielen.htm

Dit is wel een interessante site over dit onderwerp. Over zwangerschap en het uitkiezen van ouders en ook een antwoord op de vraag die hier gesteld werd over het waarom kiezen voor pijn /armoede /miskramen en kindjes die vroeg overlijden.

Ik weet niet echt wat ik moet geloven maar ik vind het altijd wel interessant om te weten hoe anderen denken en dingen verklaren.

 

ik was misschien iets te kort door de bocht. maar heb wel een uitleg.

Ik zie het leven op aarde ook asl een onderdeel van allemaal lessen. het aardse leven is een tussenstukje, weliswaar essentieel.

Ik heb een keer een consult gehad met een medium, die mij dingen wist te vertellen die niemand wist. dingen die binnenshuis gebeurd zijn. iets te prive om hier neer te zetten.

Maar het komt erop neer dat mijn jeugd niet eenvoudig is geweest. Op de vraag waarom ik dit heb mee moeten maken heb ik als antwoord gekregen dat ik mijn kinderen in een vorig leven hetzelfde heb aangedaan, en nu om de les te leren een omgekeerd leven heb terug gepakt. Dat wil zeggen dat ik inderdaad zelf mijn les heb uitgekozen in de vorm van een vader en moeder waar ik terecht ben gekomen.

Overigens voldeed de beschrijving van mijn vorige leven exact aan een eerdere beschrijving die ik hier al eens op had gekregen.

Ik praat er nooit zo openlijk over, ik zie het als een geloof. Ik wil niemand overtuigen van mijn geloof en vind dat iedereen voor zichzelf moet kijken waar hij/zij zich het beste in kan vinden.

 

Ik vindt dit wel heel moeilijk om te lezen ,ik heb al 4 miskramen gehad ,3 waren spontaan weg na de 6 de week en de laatste met 8 wkn en 4dgn had een kloppend hartje .
Ik heb om dit kindje heel erg gehuild ,want wat doe ik fout ,ik ben zelf gelovig ,vind God mij geen goed mens,maar dat was toen,ik heb gelukkig een dochtertje van 6,dus God houdt wel van mij.

Als het in mij KISMET is om een gezond kindje te krijgen dan word ik wel zwanger.
Ik ben nu een jaar bezig met zwanger worden na de mk ,het heeft nooit zo lang geduurd.
Na de laatste mk was ook dit het laaste wat ik wenste ,ik hoop dat ik zwanger wordt maar dat ik ook zwanger blijf anders hoeft het voor mij niet,nog een mk zou ik niet aankunnen,je voelt je toch gebroken of je tekort doet .
En op die site stond dat het oude zieltjes zijn die toch weer teruggaan.

Ik vond het verhaal van Abigail heel mooi.
Alles wat in je leven gebeurt ,gebeurt met een reden,dat denk ik .

ik blijf hopen op een wondertje!

Ally

 

Manouk die site is heel mooi en ik geloof ook zeker daar in.
Op het moment probeer ik te begrijpen waarom wij ons kindje moesten verliezen, één ding weet ik wel..
Telkens als ik verdrietig ben en ik hoor de vogeltjes buiten tjilpen en de zon straalt op mijn gezicht, weet ik dat m'n kindje nog steeds bij me is..