Het is een probleem omdat daardoor kan ik me amper bewegen en Hij word klaarwakker en gaat tegen me praten zeuren om tv te kijken etc ( cb 3u nacht) ik kan geen tv op me kamer kijken, kan niet met me vriend privacy hebben en samen kletsen etc ... Het is af en toe echt geen probleem, maar heeft een eigen bed en kamer en daar hoort ie. Wil gewoon dat hij snapt mag best bij ons af en toe maar hoeft geen dagelijkse gewoonte te worden. Grotendeels ligt t aan mij omdat ik d'r strenge stap niet kan nemen omdat ik hem niet verdrietig wil maken. Overdag is t ook een doorzetter om zijn zin te krijgen en eerlijk ja ik geef snel op n toe... Moet eerst mezelf veranderen denk ik... T kwaad is al geschied en nu wil ik m corrigeren.... Ik wil gewoon een lieve leuke mama zijn , maar pak t verkeerd aan door te denken als ik zijn zin geef dan houd ie van me... Ik wil gewoon mijn kamer weer terug , onze privacyplek en dan slaap ik wat beter en de kleine trouwens ook wat in de nacht is ie tijdje wkkr, ligt te draaien op t matras ( ligt vast minder fijn) waardoor hij ook niet uitgerust is. Misschien maar uitproberen om naast zijn bed ff zitten tot ie slaapt en aangeven steeds te blijven liggen... Steeds ernaartoe helpt ook niet want als ik wegloop roept ie alweer of krijsen...
Je hoeft mij niet uit te leggen hoor, waarom je je zoontje op z'n eigen kamer wil hebben... Mijn ervaring is wel dat je met kindjes op die leeftijd echt al wel afspraken kunt maken, en dat er aan bepaald gedrag (positief of negatief) consequenties zitten. Dus.. hoppakee.. schop onder je kont en consequent blijven. Daar hebben jij en je zoontje later alleen maar profijt van.. Succes, want het is altijd lastig om jezelf te veranderen.
Hahaha zag vraagtekens dus dacht je bent op zoek naar antwoorden dacht als ik uitleg kun je tips bedenken Ja afspraken maken doe ik ook alleen hij zegt later in de nacht dan laat die afspraak maar ... Maakt geen indruk dus. Niet zielig of erg als ie gaat krijsen en huilen nachten / uren/ dagenlang tot t doordringt? Zou t puur gewenning zijn en eigenwijs? Straks zet ik door en pak ik zijn veiligheid af? Hahaha heb een schop onder me kont nodig idd, alleen d'r stap zetten schuif ik uit want weet dat t moeilijk word
Het is vast niet gewenning waardoor het erin geslopen is... Maar die gewenning is wel de reden dat je het gewoon lastig afleert. Zowel voor jezelf als voor je zoontje.
Na paar keer nachten blijven wakker worden en huilen bij me gepakt en dus wel gewenning geworden... En gebleven ... Kan geen andere reden bedenken wat er speelt ... T afleren ben ik t met je eens, gaat erg lastig worden voor ons allebei!
@snoopy: als je er echt klaar mee bent lukt het wel hoor. Maar je komt nog een beetje twijfelend over Maar ik denk niet dat ie tot z'n 18e bij jullie blijft slapen. Je verzint vast een oplossing die ook voor jou werkt.
De twijfels zijn er idd, een aantal punten spelen mee... Maar ben er klaar mee idd en moeten echt een oplossing vinden waar iedereen vredig mee is vooral mama want mama wil gen verdrietig kindje Dat hoop ik niet tot zijn 18de hahaa
Hier ligt onze oudste ook geregeld bij ons. Ze valt wel altijd zelf in slaap en als ze huilt, troosten we haar in bed en blijft ze vrijwel altijd in haar eigen bedje. 's Nachts komt ze zelf regelmatig naar ons toe en kruipt dan tussenin. Ze weet dat ze stil moet zijn en moet gaan slapen en dat doet ze ook. Hier in elk geval de avonden voor ons zelf, dat vind ik wel fijn en dan heb ik er ook geen hinder van als ze halverwege de nacht bij ons komt liggen. De jongste komt vaak na 12 uur voor een voeding en ligt daarna in de cosleeper. Deze week zijn haar speentjes de deur uit gegaan en nu komt ze s avonds laat vaak al bij ons. Dat laten we nu eerst even zo en kijken of dat vanzelf weer veranderd. Mochten we er erg last van krijgen en het echt vervelend worden, gaan we er al wat mee doen. Voor nu vind ik het prima en als zij er behoefte aan heeft om bij ons te zijn, zij dat zo.
Dit is dus precies hoe t bij ons is loopt momenteel.. Komt tussen ons in liggen in de nacht, halverwege de avond al bij ons willen, bij ons op de kamer willen zijn etc... Hier weet hij ook dat hij stil moet zijn, maar vanwege mijn bekken slaap ik al amper dus ligt echt niet fijn met een gekke slaper naast me, hij slaapt erg wild. En ik dacht ook vin t geen probleem ff en kijken t wel aan gaat vanzelf weer zijn bed in maar nee hoor ... Dus nee t aankijkproces is verlopen hier en we willen dat hij een goede nachtrust heeft... Ik dacht ook als ik er laat van krijg los ik t zo weer op, maar hij is t zo gewend dat t nu echt geen makke meer is af te leren... het is zo moeilijk te doorbreken, wil Gwn geen kindje in slaap laten huilen... Maar andere optie ... Moeilijk! Wij hadden er ook geen moeite mee , maar na 3jr wil je wel je kamer en je bed terug ...
Het enige wat ik me kan bedenken. Waarom draai je het niet om. Leg die matras bij zijn bed en ga bij hem liggen als hij om je roept. Gewoon niets zeggen er gaan liggen en net doen alsof je verder slaapt. Zo heeft hij wel de veiligheid van mama maar leert hij ondertussen ook dat hij in zijn eigen bed moet blijven. En dan als dit normaal is geworden de volgende stap en b.v de matras wel op de kamer laten liggen maar niet meer pal naast hem ofzo.
Dat is ook een goede tip. Dan hoef je er niet knikkebollend naast te zitten, maar ga je er naast liggen, en wie weet val je nog lekker in slaap ook. En dan de matras steeds een stuk verder van het bed af. Wij hebben deze week een ziek kind, en dan zijn we dus ook weer helemaal terug bij af. Ze mag als ze ziek is bij ons bed namelijk. Vannacht is ze 1 keer wakker geworden, maar toen ben ik er even naast gaan zitten en ze sliep weer binnen een paar minuten gelukkig, dus het viel mee.
Helaas is dit geen optie omdat t matras niet past in de kamer, het is klein en zijn broertje slaapt er ook... Wat ik wel kan doen is op de grond zitten en wachten tot ie slaapt... Maar ben mrt elke optie bang dat ie daar weer een gewoonte van maakt... Als ik iets 2x doe dan wil hij dit elke dag en kan mij uren in de gaten houden. Ik zou t kunnen proberen om te draaien zodat we iig zijn kamer niet meer afkomen, dat is al heel wat.
Helaas is de ruimte dus te klein en als ik matras verderweg zou doen lig ik in de gang Ja idd als je bij ziekte of voor 1x iets toelaat word t soms een gewoonte weer ... Als ik weet dat ie binnen paar min wegvalt wil ik best op zijn kamer , maar hij valt helaas niet zo snel in slaáp en houd mij echt in de gaten.... Ik wil gewoon in mijn bed kunnen slapen en niet op kinderkamer op de grond , ik slaap dan niet lekker ... En buiten dat om, wil ook gewoon met vriend lkkr de nacht door kunnen brengen ... Wil gewoon dat iedereen zijn plek en privacy moet hebben...
Ik snap het. Heb je al een idee wat je gaat doen? Ik zat ook te denken, hoe lang heb je dat ernaast zitten geprobeerd? Het is ook een kwestie van het vertrouwen krijgen van je kind. Ik bedoel daarmee, je kind moet op een gegeven moment het vertrouwen krijgen dat je er voor hem bent, naast hem. Als hij dat vertrouwen heeft (en dat duurt bij de een veel langer dan bij de ander) dan zou hij eerder en vaster in slaap moeten vallen. Ik probeerde eerst ook (ongeduld dat ik ben) weg te gaan als ze net sliep, dan werd ze ook wakker. Nu wacht ik echt tot ze diep in slaap is, dan kan ik makkelijk weg lopen, of is jouw zoontje een extreem lichte slaper?
We waren sinds donderdag bij familie logeren, vanavond naar huis. Vanaf maandag wil ik gaan proberen uitleggen dat ie moet blijven liggen en eventueel aanbieden dat ik even bij hem blijf tot ie slaapt... Heb t eerder eens geprobeerd , gefaald maar ga t opnieuw proberen en elke keer als hij uit bed komt terugbrengen. Ik zal t matras in mijn kamer weghalen en zeggen dat ie kapot en oud was dus weggegooid kijken wat zijn reactie is... Misschien helpt t te weten dat er bij mij geen matras meer ligt... Is een idee om mee te beginnen , geen idee of t zal werken. Hij zal wel erg krijsen, tegenstribbelen en mening doordringen dat hij met mij mee moet Nasr mijn kamer. Kijken Hoelang ik t volhou en hij ook... T is een start..
Ik denk dat je duidelijker naar hem moet zijn. Je kan toch tegen hem vertellen dat je wil dat hij niet meer op je kamer slaapt? En dat je daarom het matras weg doet? Nu lieg je erover. Vind je het zo erg om hem verdrietig te zien dat je er een smoesje van maakt? Is er iets (gebeurt) waardoor je het moeilijk vind om hem verdrietig te zien of hem meer los te laten? Er wordt veel genoemd over veiligheid. Ik vind veiligheid geven aan je kind óók duidelijk en eerlijk zijn. Ik vind dat voorkomen van een verdrietig kind niet gelijk staat aan veiligheid bieden. Zo kan jij je zoontje toch ook onzeker en angstig maken? Het zou toch fantastisch zijn als hij blij en trots is als hij de hele nacht in zijn eigen bed heeft geslapen? Gun hem dat. Maak samen een beloningssysteem en wees consequent met terugleggen. Prijs hem als hij de hele nacht in z'n kamer heeft geslapen. Wat wij wel eens doen is bijvoorbeeld de slaapkamerdeur open laten. Dat geeft mijn jongste dochter een veiliger gevoel. Hopelijk komen jullie er samen uit!
Je zegt telkens dat je bang bent dat het niet gaat lukken. En weet je, je hebt helemaal gelijk. Als je met die insteek ergens aan begint is elk plan gedoemd om te mislukken. Je zoontje heeft dat echt wel door, die voelt dat feilloos aan. Werk aan je zelfverzekerdheid, dan straal je uit wat je zegt, ook al weet ik ook wel dat zoiets in de nachtelijke uren erg moeilijk is, haha! Veel succes!
Onze beide kinderen zijn geen beste slapers. De oudste heeft lang s nachts gerommeld. De jongste is heel vroeg wakker. Te vroeg om op te staan. In beide gevallen deden we wat hier al een keer is genoemd, wij gingen daar liggen. En bij beide heeft dat geholpen. Roan is nog steeds vroeg wakker, maar met een aai over z'n bol is het nu voldoende om hem nog een uurtje langer te laten slapen. Succes!