Elke avond is het raak..onze dochter wil dan niet slapen. Krijsen gieren brullen..we halen haar er dan uit aangezien ze een makkelijke spuger is. Ik weet niet meer wat te doen , de een zegt laten huilen want ze heeft nu heel goed door dat als ze zo doet eruit gehaald word. De ander zegt meenemen , ik vimd t erg vervelend want heb totaal geen avondje voor mezelf zeg maar. Hoe zouden je dit aanpakken ?
Vervelend. Kun je er niet op een krukje bij zitten? Haar handje vasthouden en verder niets. Misschien voelt ze zich dan veiliger en gaat ze lekker slapen. Zodra je ziet dat ze gaat slapen zachtjes weg lopen. Is het altijd zo of is het een fase?
het is heel lang zo gegaan, toen weer een paar weken goed en nu begint het dus weer. na dat ik dit bericht postte is ze gaan slapen..hoe toevallig. ik loop nu om de 5 minuten terug leg haar weer goed aangezien ze gaat zitten en staan in bed, aai over der bol en loop weer weg. op het moment dat ze ziet dat ik weg loop begint ze weer. nu liet ik haar dus 5 minuten gaan en werd het ineens stil, net gekeken en ze slaapt. dat op het krukje heb ik idd gedaan met 4 maanden , zat avonden naast der bed..had het krukje nog net niet in me billen staan. maar nu trapt ze er niet in en gaat ze geinen
Komt me bekend voor, huilen en als je er weer bent is het lollig. Dan blijf ik wel even weg hoor, of het is na 10 minuten stil of ik wacht een kwartier en ga dan weer terug. Is het weer keten, 20 minuten, en daarna helemaal niet meer. Meestal slaapt ze al eerder en anders is het niet meer leuk, dan krijgt ze een slokje water en gaat slapen. Gelukkig heeft ze deze fratsen niet zo vaak maar de eerste keer was zo rond 9 maandn ongeveer.
Beruchte fase van verlatingsangst. Ik zou haar niet laten huilen als je dat kan voorkomen. Bij de oudste werkte het goed om haar even naar beneden te halen, kreeg ze later nog ff wat drinken en ging ze slapen. Bij de jongste werkte dat niet en die is prikkelgevoelig en moet op tijd haar bedje in. Tijdje geprobeeed haar bij mij op ons bed. En legde ik haar later slapend over. Maar duurde soms 1,5u voor ze sliep en overdag werd het ook brullen en kon ik niet met haar gaan liggen. Heb haar steeds maximaal 5min laten huilen en gaf haar dan even de borst (is hier gelinkt aan slapen. Dat herhaalde ik dan steeds. In het begin moest ik 3x heen maar ik denk na een dag 1 of 2x. Al snel daarna slapen zonder huilen. Bij mij op bed huilde ze trouwens ook flink en moest ik haar stevig tegen me aan houden tot ze toegaf aan haar slaap.
ik denk ook verlatings- angst ,want overdag zet ze het ook op een brullen als ik alleen al moet plassen en ze ziet me weg gaan. als ik het doe zodra ze niet kijkt is er niks aan de hand. gister namen we haar ook mee, toen is ze uit eindelijk bij mijn man op schoot in slaap gevallen. ik vind het zo dubbel, want soms heb ik dan ook weer t idee dat ze er een spelletje van maakt
Lijkt me niet meer dan logisch dat ze blij zijn als je er bent en gaan brullen als je weggaat met deze leeftijd. Bij de leeftijd van mijn oudste zou ik het een ander verhaal vinden maar ik vond verlatingsangst wel iets wat je serieus moet zien en niet als uitproberen.
nee dan idd niet. maar lijkt me ook niet goed dat ze tot 1 uur half 2 beneden zit te spelen ..en zodra we haar op bed leggen ze weer opnieuw begint en dan weer wilt spelen.. ze kijkt dan niet eens naar ons om. en naast der bed zitten helpt ook niet , dus dan snap ik het verband niet helemaal geloof ik. dan zit ik pal naast der en is het ook niet goed.
Naast haar bed zitten heeft hier nog nooit gewerkt. Ik zou haar niet te lang mee naar beneden nemen, max een half uur. Mits ze moe is natuurlijk. Overigens hier wel gehad dat ze t doorkreeg dat we steeds naar beneden gingen. Dat toen niet meer gedaan en op haar kamer gebleven. Ik probeerde troosten, bv en anders weer in bed. Brullen natuurlijk, na minuut of 3 er weer heen en opnieuw. Net zolang tot ze ging slapen.