Ze is vannacht om 3.45 in slaap gevallen. Ze heeft een uur op haar eigen kamertje gelegen in dr ledikant, ging eigenlijk wel heel goed, soms even een minuutje huilen en dan ging ik troosten, verder lag ze lekker te tutten en soms hoorde ik een "beer". Uiteindelijk om 3.30 huilde ze heel hard, toen zag ik ook dat ze stond te tollen van moeheid. Heb ze op schoot genomen en gewiegd en toen sliep ze bijna meteen. Vanmorgen wel om 9 uur wakker gemaakt en nu is ze echt toe aan bedtijd.
Wat een toestand... Maar vraagje; met die snotneus was ze toen zelf wakker geworden of had je haar wakker gemaakt? dat troosten kun je denk ik steeds verder afbouwen, want dan "leert" ze dat beer haar ook kan troosten. En maak onderscheid tussen -helemaal overstuur huilen- en -ik wil wel slapen maar ik kan het nog niet- huiltjes. Alleen bij die eerste ga je troosten. Maarrrre respect en volgens mij zitten jullie op de goede weg! Wat zei het CB? GRTZ.
He meid, pittig allemaal zeg. Ik las al even mee, maar wist niet echt goede adviezen. Je zult ieg een routine moeten vinden die bij haar en jullie past, denk ik. Duidelijkheid over het troosten en dat ze dan zelf weer verder moet gaan slapen lijkt me in elk geval heel belangrijk. Hier een meisje dat voor het eerst in haar leven sinds ruim twee weken doorslaapt . Ik moet zeggen dat ze ook niet ziek is nu, en al even niet geweest, maar we zijn ook heel consequent kort gaan troosten en niet meer aanleggen, wel kalmeren bij overstuur, en dan na 5, 10 en 10 minuutjes terug. Dat is denk ik twee keer echt een drama geweest. Ook was er nog een nacht dat ik haar echt een beetje zielig aantrof: heel warm, en met een dichte neus en droog mondje. Toen heb ik haar gewoon aangelegd, neusspray, schone luier, weet ik veel, alles om haar weer comfortabel te maken. Het was echt niet weer mis de volgende nacht. Ik bedoel te zeggen: kort en duidelijk met troosten, maar wel goed opletten dat alles goed met haar is. Ik hoop dat het langzaamaan (snel ) beter wordt met haar slapen!
Wbt gister avond: Manlief zei al dat ze heel onrustig sliep, toen ik om 22.30 naar bed ging lag ze idd te woelen en te draaien en wat te jammeren. Op den duur ging ze rechtop zitten, fopspeen uit en zei ze "Nee" en gooide fopspeen weg. Toen ging ze weer liggen, maar door de verkoudheid kreeg ze bijna geen lucht. Toen kwam ze dus tegen mn borst/buik aanliggen, maar omdat ze niet kon fopspenen en ademen tegelijk, ze heeft zelfs nog vinger sabbelen geprobeerd, werd ze toch helemaal wakker. Dus vandaar dat ze wakker was. Ik heb haar -toen ze helemaal wakker was - neusspray en vixs gegeven, wat wel hielp. Vanmiddag is ze om 2uur in dr bedje in slaap gevallen, heerlijk bovenop haar knuffel, met een reserve fop in haar handje. Ik heb ook even een uurtje geslapen, ga dr zo wakker maken om vanavond door te gaan slapen. CB is heel erg van het laten huilen, ik gaf aan te denken toe te zijn aan de 10 minuten regel, ze kwam met een alternatief: Slaapritueel, weggaan en NIET terugkomen. Ik vroeg hoelang je dat dan door liet gaan, ze zei "Al is het 3, 4 uur lang, plak een briefje op de deur met NIET NAAR BINNEN GAAN, ze proberen je zo uit blablabla" Had daar een beetje een akelig gevoel over ( Ik geloof niet in uitproberen, een moe meisje gaat veel liever liggen slapen als uren spoken... ) Maar in overleg met manlief toch besloten het een week te gaan proberen, op haar kamertje en alleen gaan kijken als ze 5-10 minuten gehuild heeft. Het lastige vind ik ook... Soms wil ze niet gaan slapen, hoe moe ze ook is, omdat ze nog moet poepen. Dat was vanmiddag dus ook! Na een uur spelen op bedje ging ik even kijken, en rook toen ik ze optilde poep. Ze gaat niet slapen met een poepbroek, maar als je dus niet gaat kijken, weet je niet of er gepoept is? Ze huilt daar niet anders door ofzo, blijft dan gewoon spelen. En dan denk ik altijd; is weer zo zonde, dat uur spelen met poepbroek had ze ook kunnen slapen met schone bibs?
Pff, nou dat was me wat... Het is heel akelig als ze continue tussen het huilen door "Mama, mamaaaa" roept... Lekker naar peuter bed gebracht, voorgelezen, flesje, kus, en slaap lekker. Ik naar beneden, ze jammerde even en toen hoorde ik wat raars, jahoor meisje zat lekker eigenwijs in slaapzak op de gang te spelen! Dat is niet handig. Maar goed dat het ledikant er ook staat ( Nieuwe slaapkamer is voor dochter + buikbaby ) dus opnieuw een verhaaltje en met de knuffels naar het ledikant verhuisd. Ja, krijsen dus he! Eerst ben ik na 5 minuten gaan kijken, zielige tranen, snik snik, mama! Getroost en weer weg maar zoals de CB mevrouw zei "Iedere keer als je gaat kijken en weer weggaat gaat ze weer opnieuw huilen" dat deed ze dus ook. Na al met al een half uur denk ik huilen heb ik ze op schoot gepakt, ze was echt heel overstuur en heb ik ze getroost. Ze is op schoot in slaap gevallen en toen heb ik ze slapend in het ledikant gelegd. Lastig lastig! Dat gehuil is echt verschrikkelijk, maar ik wil ze eigenlijk ook gewoon ( net als 's middags ) leren zelf in slaap te vallen. 's Middags kan ze het namelijk wel, dan gaat ze lekker spelen en valt dan vanzelf in slaap. ( 's middags heeft ze al een paar keer in peuterbed geslapen en klimt er dan ook niet uit, nu vanavond dus wel direct ) Maarja. Nu heb ik haar natuurlijk wel laten zien "Mama komt wel, ik troost je wel" ik vind het ook belangrijk dat ze zich veilig voelt, dat ze weet dat we er voor haar zijn. Wie helpt me hier doorheen? Ik vind het heel fijn om jullie tips, ervaringen, aanmoedigingen, vragen te lezen! En nogmaals; ik ben altijd heel erg anti huil maar zit er nu zelf zo doorheen, dat het moet veranderen! ML vind het ook moeilijk haar te laten huilen, hij wou erheen, toen vroeg ik of hij dan de komende anderhalf jaar alle avonden ging doen? Toen bleef hij ook maar zitten... Ik hoop dat we dit het weekend volhouden, en dat het werkt!
Snap het heel goed dat je haar toch eruit haalt hoor! Het peuterbedje deed het hier ook niet en nu slaapt ze nog steeds in het ledikant. Kan je verder geen tips geven, slleen maar sterkte wensen! Weet niet wat het hier heeft gedaan, opeens werkte het gewoon. Ik was het ook zo zat, mssn voelde ze mijn vastberadenheid? Moest mijn man ook echt aan de stoel vastplakken hoor . Terwijl ze voorheen bleef krijsen sliep ze toen opeens wel na een 15min (ging ook iedere 5 min terug). Dit werd iedere avond korter en nu alleen nog maar als ze erg moe is. Hoop dat het jullie lukt en ze het toch gaat oppakken!
Probeer haar niet te laten merken hoe erg je het vindt dat je haar laat huilen, kindjes voelen dit perfect aan. Wij hebben dit meegemaakt na een ziekenhuisopname van dochter(in het kort nierbekkenonsteking en 5 koortsstuipen in 36 uur), ze wist op een gegeven moment dat we bij iedere kick omhoog sprongen en naar haar toe gingen. Ik vind laten huilen ook echt verschrikkelijk maar hier was het wel een patroon wat doorbroken moest worden. We hebben 3 nachten volgehouden en toen was het over. We gingen dan wel om de 10 minuten troosten, terugleggen etc. Sindsdien wordt ze wel wakker maar gaat zitten spelen (of liedjes zingen) en valt vanzelf weer in slaap. Ze komt/kwam ook uit bed, ze kan de kamer niet af, en viel ook weleens op de grond in slaap en dan leggen we haar weer terug. Begin van de week zijn we begonnen met een nachtlampje, lampje aan=in bed blijven en als het lampje uit is dan mag ze eruit (timer staat op 6.30 uur) . Eerste paar dagen vaak terug moeten leggen maar afgelopen 2 ochtenden, bleef ze netjes in bed. Zat wel te spelen maarja goed ze bleef in bed. Ik weet hoe zwaar het is maar ik zou dus proberen het komend weekend even vol te houden!!
Er kwam net iemand aan de deur en haar kamerdeurtje stond nog open dus werd ze huilend wakker. Ik heb haar neergelegd, hand op dr rug en ze sliep heel snel weer in. Zie dat wel gunstig, ze durft iig zelf te gaan slapen in het bedje...
Haha, sorry, hier moest ik een beetje om lachen.. Zag het helemaal voor me en zie het mijn zoontje ook gerust doen als hij straks in z'n peuterbed mag ! Ik weet hoe je je voelt, al was het bij ons niet perse het inslapen, maar het 's nachts wakker worden. Niet meer willen slapen, huilen, krijsen... pff wat een drama was het... Hij hield gewoon niet meer op tenzij ik hem uit bed haalde.. Dit heeft van afgelopen december tot een week of drie, vier geleden geduurd.. Bijna elke nacht... 3 a 4 uur achter elkaar. Op een gegeven moment weet je niet meer waar je het moet zoeken. Wij lieten hem tussen ons in op bed tv kijken, zodat we zelf nog een beetje konden 'dutten' ernaast. (Dat is natuurlijk al helemaal niet de bedoeling, maarja je moet wat.. ) En opeens een paar weken geleden was het over.. Ik schrok 's ochtends gewoon dat hij de hele nacht geslapen had... Ik heb geen tips verder en ik ben zelf ook aboluut van het NIET laten huilen.. (dit komt ook door veel oorontstekingen die mijn zoontje heeft gehad en ik altijd bang ben, dat als hij 's nachts huilt, hij pijn o.i.d. heeft aan z'n oren, terwijl hij nu buisjes heeft en dit eigenlijk het geval nooit meer is, maar toch...) Maar wil jullie wel even sterkte wensen hiermee, want het is toch zeer vermoeiend, al helemaal als je allebei ook nog moet werken, zwanger bent, e.d. ernaast. Ik hoop dat het bij jullie ook snel over is!!
Volgens mij moet je zelf even uit deze situatie of niet? Ik denk niet dat je dit nog langer trekt en ik heb echt het idee dat je het laten huilen niet wilt? Kan je eventueel je kindje een nachtje laten logeren? Met een grote waarschuwing voor die persoon. Maar ja, een nachtje moet wel te overleven zijn voor deze persoon. Misschien dat je hiermee even de cirkel doorbreekt? Ik weet natuurlijk niet of dit iets doet, maar denk wel dat dit voor je eigen rust erg goed is en dat je er dan eventueel met frisse moed weer "tegenaan" kan? Meid, ik duim voor je!
Hoe troost je haar? Je kunt er ook voor haar zijn zonder daadwerkelijk te troosten... Het bedritueel doe ik maar 1 x. Daarna is het even geruststellen (weinig contact maken, niet oppakken etc, maar laten merken dat je er bent alleen hand op voorhoofd bijvoorbeeld). en eventueel uit beeld verder rommelen. Als je haar gaat oppakken, dat ze op schoot mag inslapen etc... zou ik ook fijn vinden en daar zou ik ook even "wakker" van/ voor worden of uit mn bedje voor gaan... En verwacht niet dat t meteen beter gaat... nog 1 week volhouden en dan gaat t echt (veel) beter! Sterkte!
Voor ons lag de oplossing (bij elke 5, 10 min terug) in zo kort mogelijk, maar wel effectief troosten. Hoe meer overstuur, hoe liefdevoller troosten. Maar, wel resoluut wegleggen ook al wordt ze dan boos. Dat duurde dan niet lang. Maar als ik haar erg overstuur weglegde werd het steeds erger en duurde lang Als ze bij jou op schoot rustig wordt, en een keer erg overstuur is, kun je een volgende keer haar op je schouder leggen, en verder dezelfde dingen doen. En altijd geruststellend hetzelfde zeggen: schatje je gaat nu lekker slapen, beer gaat ook slapen, papa is bij jou, mama is bij jou, alle kindjes slapen, alle vogeltjes slapen, nu gaat .... ook slapen. Ofzoiets. En zo hopelijk steeds korter/minder intensief troosten. Als ze alleen een beetje boos is kun je haar kort maar liefdevol vastpakken en weer neerleggen. of idd alleen even aaien en toespreken. Dus in principe consequent, herkenbaar, stellig en kort. Maar bij erg overstuur net wat meer om haar weer rustig te helpen worden. En bij lichamelijk ongemak: verhelpen. Als ze lang speelt voor het slapen: aan de deur snuffelen of je poep ruikt? En idd: nu even volhouden. Schrijf je aanpak nog eens op, zorg dat je overtuigd bent, en je moet echt verschil gaan zien hoor!
Zooo schattig! Hier ook zo´n soort mantra; Lieveling, ga jij lekker slaaaaaapen, mamma houdt van jou, pop is bij jou, LIEVE pop mamma kusje aan pop, S kusje aan pop en ga dan maar lekker slaaaaaaapen! ! Maar dit doe ik dus alleen maar de eerste keer (of ze moet erg overstuur zijn). Zou n leuk topic zijn; hoe praat jij je kindje in slaap ?! Verder eens met Babel... zo doen wij het ook!
Hier indd ook zoals Babel troosten als Tycho overstuur was. Wel in zn bedje laten liggen tenzij hij echt over de rooie was, dan nam ik hem op schoot. maar ik zei indd ook zoiets als: het maantje gaat slapen, het zonnetje slaapt al, beer en muis gaan slapen, papa slaap, mama slaapt en ook opa en oma slapen enz. En dat op een rustige toon terwijl ik hem over zn hoofdje aaide. En als hij dan rustig was liep ik weg. Als hij dan begon te huilen liet ik hem 5/10 minuutjes gaan en dan ging ik weer terug. Soms aai ik alleen over zn hoofd en zeg ik sssttt. Het was hier wel doorzetten en indd niet laten merken dat ik er moeite mee had (ik vond het zo moeilijk!!) En nu helemaal want als hij nu niet kan slapen zegt hij mama mama mammaaaa op een hartverscheurende manier En wat misschien nog iets is: probeer zoveel mogelijk hetzelfde te doen elke keer. Dus niet de ene keer wel uit bed halen en de andere keren diezelfde avond niet. Anders is het voor haar verwarrend. xxx
Haha, bedankt! Ze was eigenlijk alle keren helemaal over dr toeren, helemaal rood aangelopen, tranen tot op dr slaapzak, snikken en hikken. Heel zielig. En als ik ze dan rustig had, zonder haar op te tillen dus aai over bol en ga maar lekker slapen, dan begon ze weer als ik weg liep. Voor ons niet echt de ideale optie. Gister middag ging ze ook flink tekeer, ik kon 't niet hebben, dus uiteindelijk heel gemeen staan schreeuwen "Hou nou 's op met dat gehuil!" haar getroost, lekker op schoot. Toen ze rustig was en nog wakker, heb ik haar in haar bedje gelegd waarop ze weer wou gaan huilen maar toen merkte ze dat ik niet weg ging, ik ging naast 't bedje zitten en ze zakte zo weg! Vanmiddag heb ik haar in bed gelegd, ze ging niet huilen(!) en spelen. Ik zat aan de andere kant van de kamer met mn rug naar haar toe een boek te lezen en haar te negeren. Toen ging ze een beetje zitten jammeren/huilen, zachtjes, rustig, dus heb ik haar neergelegd, ze wou harder gaan huilen maar ik ging weer zitten en keek haar niet aan, zei niets etc. Ze ging zonder morren liggen slapen! Ik denk dat wij hier tevreden mee zijn! Ze huilt niet, ze gaat slapen zonder dat wij aan haar zitten, zonder dat ze ons claimed. Als de baby er straks is, dan kan die bv de borst krijgen terwijl zij rustig in bedje ligt. En hopelijk, als ze er een poosje aan gewend is dat wij op haar kamer zitten, haar te negeren, vind ze het ook in de toekomst goed als we in de gang rommelen ofzo. Het is voor ons nogal een overstap en verbetering dat ze 1) in haar eigen bedje ligt 2) in slaap valt zonder dat ze lichamelijk contact met ons heeft. Vannacht heeft ze wel een deel van de nacht (vanaf een uur of 1 of 3 ofzo tot 7 uur ) bij ons geslapen, 't was zo kouden ik hoorde ze veel hoesten, toen ik ging kijken voelde ze ook echt koud aan, dat doet ze bij ons in bed ook vaak, dan dek ik haar extra toe. Maar ze ging vanmiddag dus zonder morren in dr eigen bedje liggen. Ik vind 't al heel fijn als ze haar bedje niet associeert met huilen en verlaten worden door papa en mama.
Klinkt goed Suusjeuh, Onze kleine geeft er nu zelfs de voorkeur aan om alleen in slaap te vallen en zonder lichamelijk contact... Ik vind en vond dat nog wel eens jammer hoor, maar ja ze kan zich goed met pop vermaken en dat vind ik ook fijn. Volhouden zo hoor, komt vanzelf helemaal goed... Al moest ik vandaag nog even "rommelen" voordat t goed was en ze ging slapen ! LFS!
Nou goed, toch "beweging" in elk geval Behoorlijk veel bereikt! Wel opletten dat er niet weer de "klad" in komt, misschien kun je rustig aan nog wat verder "afbouwen" als je dat wilt, steeds minder contact/jullie nodig om te gaan slapen. Als je een paar keer weer meer moet doen, als het weer eens slechter gaat, niet "vergeten" daarna weer vrij snel "af te bouwen", anders ben je zo weer terug bij af...
Inderdaad, goede tip! Merk wel, maar dat is 't aldoor al, dat ze 's middags makkelijker gaat slapen als 's avonds...