mij dochtertje van bijna 2 jaar is erg bang voor sommige familie leden en ze heeft hun al paar x gezien maar toch is zij nog steeds bang voor komt het op een dag wel goed?? is dat wel normaal?
Ik weet niet of het normaal is, maar mijn dochter (3 jaar) heeft het ook. Ik neem aan dat het wel een keer over gaat, en anders heeft oom V een beetje pech gehad - is ze straks 18 en mag hij niet op haar diplomauitreiking komen Soms gaat het wat beter, maar dan maakt hij een grapje wat zij niet kan waarderen en is het weer een heeeeeele tijd mis. Ik trek me er maar niet te veel van aan en ik probeer niks te forceren. Ik ga normaal om met de mensen waar zij angst voor heeft, maar vraag haar niet om ze een knuffel te geven of zo.
haha dat komt me erg bekend voor helaas mij zusje hoeft maar haar naam te roepen en mevrouw begint dan kei hard te huilen en mij erg strak vasthouden en me niet los laten
Mijn oudste had dit ook vooral bij mannen met een bril op en donker haar, beide opa's en oom vielen in die catogorie. Wilde nooit bij ze op schoot en begon vaak te huilen. Nu doet ze dat niet meer, maar is niet zo vrij bij hun als bij anderen.
O, mijn dochter was rond 2 jaar ook een beetje bang voor mijn oma. Dat is ook een pittige, aanwezige vrouw, dus we vonden het niet zo raar . Meestal bleef ze dan op een afstandje en keek dr heel argwanend aan, nam een grote boog om dr heen. Gelukkig kon mn oma dr wel om lachen. Na een tijdje wennen ging t meestal wel beter. Overigens had ze dat in die tijd wel bij meer oude mensen. En nu heeft ze dr helemaal geen last meer van hoor .
Onze zoon had/heeft dat ook bij sommige familieleden, vooral bij de mannen.. Het gaat de laatste tijd wat beter, het zal er wel bij horen