M'n derde kindje nou met reflux. De eerste twee hadden daar ook KMA, noten en ei allergie bij. Ik merk dat mensen het enorm onderschatten. Sowieso staan ze niet stil bij het enorme slaap te kort als mamazijnde. Daarnaast krijg je van die irritante opmerkelingen als " je moet hem niet zo veel dragen hoor, daar wordt hij door verwend" Of.. " gewoon laten huilen, ze leren het wel" Beseffen ze nou echt niet dat het zielige kind enorme pijn heeft?! Beseffen ze echt niet dat je als mamazijnde helemaal gek wordt van het gehuil de gehele dag en nacht?! Wat ik met dit topic wil.. Niks.. Gewoon m'n hartluchten
Veel mensen hebben het geluk geen huilbaby te hebben, niet te maken hebben met kea of andere allergien en weten simpelweg niet wat het precies is om mee te maken. Als je niet weet hoe iets is kan je het vaak lastig inschatten. Heel veel sterkte met jullie derde kindje en een dikke knuffel voor jou.
Andere mensen weten altijd goed te vertellen hoe het moet. Lekker laten lullen! Zelf weet je het toch echt vaak wel het beste wat je kindje fijn vind. Valt me ook op dat anderen altijd hele makkelijke kinderen hebben die nooit huilen en meteen doorslapen. Jaja..... Het zal wel. Ik geloof ook niet meer alles wat mensen zeggen. Doe vooral wat jou het beste lijkt. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
Jullie kindjes hebben een hele lieve moeder die ze het beste geeft, soms ten koste van haar zelf! Je doet goed..... Laat ze maar kletsen..... Knuffel!
Heel herkenbaar!! Ons zoontje heeft/ had verborgen reflux,wou niet plat liggen,wij sliepen tussen de 4en 5 uur verdeeld over 2 a3 keer en de rest van de tijd lag hij boven op ons of liepen met hem. Hij schreeuwde heel wat uurtjes! We waren doodlopende! Toen het door de medicijnen "goed" ging was het al snel, hij huilde toch niet viel,hij moet toch in bed slapen,heb je hem nog bij je liggen/ slapen.nu na 6.5 maand is hij van de medicatie af (sinds deze week) en gaat het wel goed maar moet nog leren om alleen in slaap te vallen en dat is moeilijk. Na zwangerschap met heel veel blaasonstekingen,vroeggeboorte (5 weken 2 dagen) weer ziek na geboorte, uk in ziekenhuis, reflux tja een hele optelsom valt het me nog zwaar,als ik er aan terug denk kan ik nog huilen. Gelukkig hebben we een vrolijk mannetje die alles goed maakt,een echte schat! Sorry dat ik het zo uitgebreid verslag van heb gemaakt. Kortom ik begrijp je!!
ooh meid knuffel! het is zwaar! En het is niet voor te stellen hoe het is als je het niet meemaakt, weet ik uit eigen ervaring. Eerste kindje; sliep vanaf dag 1 door (ja echt) , alles liep van een leien dakje. Huilde niet veel behalve bij de beruchte darmpjes periode maar toen bracht een draagdoek uitkomst. Tweede kindje: mega darmproblemen, mega reflux. Man o man de eerste 8 weken huilen huilen van de pijn. Ontroostbaar kindje. Mijn man en ik vonden het ontzettend zwaar en keken zowat de tijd vooruit naar 3 maanden want dan wordt het vaak beter. En dat werd het hier ook en nu met 4 maanden gaat het super goed met medicatie voor de reflux. Geen darmissues meer. Het gehuil, het harde harde gehuil... het is zwaar , je bent net bevallen vol hormonen en nog verre van een hersteld lijf. Nog steeds kunnen wij elkaar weleens aankijken en zeggen 'jeez, wat was het zwaar hé die eerste tijd' . sterkte meid
Dragen, gewoon dragen...hier krijg ik ook vaak negatieve opmerkingen maar dochtertje heeft reflux en kma en veel medicatie, in de drager is ze stil.......Dan heeft ze geen pijn of last en voelt ze zich prettig en veilig. Lekker doen hoor! En gebroken nachten breken op!! Nu is het niet dochtertje bij ons wat daarvoor zorgt want ze slaapt gewoon van 1900 t0t 700, maar zoontje van 2,5 zorgt met regelmaat voor gebroken nachten...
Helemaal mee eens! En weet je waar ik me ook zo aan ergerde in de 1e weken/maanden? de zin:"geniet er lekker van":x Onze dame was gezond geboren, maar huilde snel en veel(overigens geen huilbaby). Het is onze 1e, dus ik moest als nieuw bakken mama ook alles uit zien te vinden, daarbij wou de BV ook voor geen meter. Heb het 3 maand volgehouden, maar ik doe het NOOIT meer! Wat een gedoe. Daarnaast is onze dochter ook nogal een temperamentje, tja, word het ook niet makkelijker van. Ik was doodmoe en heb zelf ook heel wat af gejankt in die periode, en dan maar weer je masker opzetten; oh, het gaat geweldig(not!). Ik kon iedereen wel een rotschop verkopen die met allerlei vragen en opmerkingen aan kwam zetten:x Nu trek ik me er niks meer van aan(dochter is nu ruim 14 maand). Laat maar lekker lullen! en je hoeft je ook niet verplicht te voelen elke keer een heel verhaal af te steken hoor, ben je ook snel van het gezeur af. Sterkte en suc6!!!
Nee, ook hier de ervaring dat er toch erg veel mensen zijn die dat niet snappen. Wat ook lastig is, want als je een gezond kind hebt dat je even laat jengelen voor het zelf in slaap valt, kun je je ws niet voorstellen dat laten huilen geen optie is... Probeer het het ene oor in en het andere uit te laten gaan en stel grenzen. Dat hoef je niet altijd letterlijk te doen, maar bij mensen die begonnen te zeuren over hoe ik het allemaal aan moest pakken om een modelbaby te krijgen, bracht ik het gesprek gewoon op iets anders en zorgde ik dat ik niet meer begon over alle problemen. Scheelt je weer de frustratie van al die mensen die het niet begrijpen Ik had hier niet overleefd zonder draagdoek en zonder een moeder die af en toe kwam helpen Verder hebben mijn man en ik zoveel mogelijk proberen af te wisselen: om de beurt nachtdiensten draaien, zodat de ander een nacht redelijk door kon slapen, (voor zover je dan niet wakker werd alsnog van het gekrijs ). Mijn man had de neiging om huishoudelijk bij te springen, maar als het even kon, gaf ik hem de kleine in handen en ging zelf even hersenloos staan poetsen ofzo: liever dat hij dan even onze dochter had en ik iets anders kon doen, dan dat ik echt letterlijk 24/7 met een huilende baby zat En wat een goeie was voor mijzelf tijdens het vele huilen en in slaap wiegen: op ons bed met TV aan en geluid uit/ondertiteling aan. Had ik afleiding van al dat huilen en kwam het wat minder binnen
Of mensen die dan zeggen: ach, als ze groter zijn komt het allemaal goed en ben je het zo vergeten. Ja, dat zal ook best. Maar als je er midden in zit dan voelt het zo ellendig! Dan kan je niet genieten en denken dat het beter wordt. Denk er nog regelmatig aan, het gehuil van mijn dochter. Of de opmerking: ja dat is bij de eerste vaak zo. Daarna word je wel makkelijker en maak je je niet zo druk meer. Jaja!
Herkenbaar. Hier werd ik echt gek van de "tja, ik ben daar gewoon altijd duidelijk in geweest: slapen doe je in je bed".... ARGH! Het gaat toch helemaal niet over grenzen stellen, wel over je baby troosten als hij/zij pijn heeft. Of toen ik aan schoonzus zei dat ik best jaloers was op haar rustige, zorgeloze babytijd. Waarop zij antwoordde: "ach, jij had een baby met pit, dat is toch ook fijn?" Toen ik "nee, ik had een baby met pijn" antwoordde, was ze boos omdat ik toch altijd overdreef...
Ach sterkte, arm kleintje! En inderdaad, moeders die zelf 'makkelijke' baby's hadden denken schijnbaar dat zij daar iets goeds in hebben gedaan. Zucht, echt zo kortzichtig en arrogant. Het heeft volgens mij weinig zin om het ze uit te leggen. Misschien gewoon maar zeggen dat je het geen helpende, aardige opmerking vind en dan weglopen. Een vriendin van mij heeft nu ook helaas een kindje met refluxklachten en ze beseft zich nu pas hoe ongelooflijk heftig, verdrietig en machteloos je je dan als moeder kan voelen. Goed dat je je irritatie van je afschrijft en ik hoop dat je kleintje zich snel beter gaat voelen!
Sterkte, ik laat mijn kinderen ook niet huilen, hoewel het vaak wordt aangeraden. En dan zijn ze nog niet eens ziek.
Zo herkenbaar! Hier ook 3 met reflux en het breekt je wel goed op, die zielige kindjes. Ze hebben er gewoon echt pijn door en huilen echt niet voor niets. Mijn jongste kon ook echt niet op zijn rugje liggen, dan hoorde je hem zichzelf verslikken in het zuur, vreselijk hoor.
Herkenbaar... Het laatste dat je erbij kunt hebben, zijn mensen die het beter weten. Ik antwoordde standaard dat alles goed ging, had helemaal geen zin in zulke gesprekken. Sterkte meid!
Herkenbaar! Twijfel nog steeds of ze reflux heeft maar kinderarts en homeopaat zeggen van niet dus dan denk je al gauw "het zal wel niet dan". Hier dus een meisje wat snel huilt, nog veel ontevreden, nket willen slapen overdag.. bekend verhaal! Inbakeren hielp niet!! En dan loop je in het dorp "aaah, wat ligt ze heerlijk te slapen!" Ja, schiet maar op want nog 10 tellen hier stil staan met jou en ze is weer huilend wakker denk ik dan... En die kaartjes met "geniet van deze mooie tijd" kwamen me de keel uit. Genieten?? Waarvan? Een huilende baby.. Weg die kaarten BAH!
Het lijkt me heel zwaar: zowel het slaapgebrek als het weten dat je kindje pijn heeft. Gelukkig heb ik een aantal goede vriendinnen waarmee ik goed kan praten over de zwaardere kanten van moeder zijn. En volgens mij ervaart iedere moeder die minder leuke kanten, het is alleen niet altijd makkelijk om hierover te praten. Sterkte!
Ook een mooie opmerking vorige week. Een collega heeft net een dochtertje gekregen met reflux, spuugt 1 a1.5 meter. Dan kun je toch beter verborgen reflux hebben. Dan adem je maar diep in en tel je tot 10. Ik had liever zoveel schoon moeten maken dan de pijn die uk had.