Mijn dochter gilt de laatste weken ontzettend veel, om aandacht, als ze haar zin niet krijgt... Hoe moet ik hiermee omgaan? Continu nee zeggen of het juist negeren? Ik probeer het laatste te doen, maar het is erg af en toe erg moeilijk, ik hoop echt dat dit een fase is en niet de voorloper van de peuterpuberteit. Het is ook zo'n rotgeluid, lijkt soms wel een aasgier...
Herkenbaar... Onze oudste dochter heeft het ook een tijdje gedaan rond deze leeftijd en jongste dochter doet het nu ook... Ze gilt zo hard dat de buurvrouw zelfs een keer aan de deur heeft gestaan of alles wel goed ging Ik probeer het te negeren, maar als ze het blijft doen zeg ik ook wel eens op duidelijke toon "Nee, je mag niet gillen" (niet dat dat iets helpt trouwens ) Maar hopelijk gaat het net als bij de oudste ook gewoon weer over.... Het is een faaaaaaaaseeeeeeeee
Hahaha, ik hoop het!! Soms brult ze zó hard, met luier verschonen bv, dat ik inderdaad denk dat de buren het AMK gaan bellen. Gelukkig hebben ze zelf een meisje van 5 en wonen we op de hoek.
Heel herkenbaar dst gillen. Mijn zoontje van 11 maand doet het ook. Het liefst in een winkel of in kleine ruimtes. Zoals de badkamer en de keuken. Negeren of zeggen dat het niet mag helpt niet, dat vind hij alleen maar leuker en gaat dan nog harder gillen. Ik denk dan maar, het gaat wel weer over, het gaat wel weer over
Het gaat vanzelf over, gewoon negeren of zelf bijv. gaan fluisteren. Dat werkt hier nog altijd erg goed.
Verschillende redenen, de ene keer uit frustratie, als ze bv uit de box wil, dan weer gewoon voor de leuk , dan weer als je bv iets afpakt. Maar dan geef ik wel iets anders om af te leiden, dit werkt meestal wel.
Tsja, als ik niet zou kunnen praten zou ik ook gaan gillen als iemand iets van me afpakt. Logisch toch? Dat vind ik, zelfs naar een baby, sowieso respectloos.
Oh hier ook zo herkenbaar. Hoge gilletjes, zowel om te spelen, aandacht te trekken, wanneer hij z'n zin niet krijgt... Hopelijk is deze fase snel voorbij want ik krijg er de kriebels van
Mijn zoontje is iets jonger, maar tijdens het verschonen en als hij z'n zin niet krijgt (zo komt hij bij mij over) ook helemaal uit frustratie gillen. Zodra de luier erom heen zit, en zn broekje weer aan is, helemaal niks meer. Geen luieruitslag, geen rode plekjes, dus het zal wel een fase zijn. Als ik het idee heb trouwens, dat hij z'n zin niet krijgt, en dus hard gilt of een trillipje opzet (jaja.. die doet hij ook al), dan probeer ik daar zo weinig mogelijk aandacht aan te geven...En het werkt wel, want na meestal nog geen 10 sec, is hij het alweer vergeten. Ik heb bij sommige dingen ook wel het idee dat het hem frustreert, dat het niet snel of makkelijk genoeg gaat hoor Hij heeft het karakter van zn vader haha..
je weet toch niet wat ze afpakt? als mijn dochter de afstandsbediening in handen krijgt pak ik die ook af hoor, voordat ze ermee op kasten/broer/zus/kat gaat slaan
Mijn dochters deden dit beiden ook rond die leeftijd, echt vreselijk frustrerend. Het kwam vooral doordat ze totaal nog niet konden communiceren. Nu mijn jongste 16 maanden is gaat het wel wat beter. Ze gaat nog wel veel op de grond liggen uit frustratie, haha.. Maar ze kan zich nu veel duidelijker maken door middel van bepaalde gebaren, een paar woordjes en ja, nee schudden. Dat scheelt echt heel veel. En zoals eerder gezegt, probeer het gegil te negeren waar mogelijk, anders blijven ze alleen maar langer zo communiceren.
Hier gilt ze meestaal van blijschap maar als ze zin niet krijgt krijst ze met gezicht op de vloer/zand/modder maakt haar niet uit. Kan lang doorgaan. Als eten wordt afgepakt (bijv kippenpotje) of als eten op is of ze speen niet mag of ze schoenen aanmoet maar wil niet of ze ergens moet maar wil andere kant lopen, of ze moet slapen en wil niet etc. Bij verschonen draait ze gewoon gelijk lukt haar niet vasthouden soms huilt ze soms niey als afleiding helpt. Het verschilt hoe we omgaan als het snachts is en buiten troosten en afleiden als het thuis is om kippenpotje of omdat eten nog nie klaar is dan blijft ze gewoon op grond liggen krijsen. Na 5 min kom ik, knuffelik haar en probeer haar kalmeren en afleiden Fase?? Hier niet hoor het is zeker karakter want communiceren kan ze ook al op andere manier met aanwijzen of iets zeggen of meenemen ergens etc.
Oeh dan ben ik echt een ongelovelijk respectloos figuur. Ik pak namelijk de afstandsbediening af die ze dusdanig gesloopt heeft dat hij bij oppakken uit elkaar valt.. Ook pak ik alles af wat niet bedoeld is voor spelen of eten... en als ze iets gericht kapot aan het maken is...pak ik het ook af.. En ja...ze zet het vaak op een gillen en geeft een show van de meest zielige driftbui die ze heeft. Echter moet ze ook leren dat niet alles voor haar is. Dus Ze krijgt af en toe gewoon nee te horen....en als ze dan een driftbui in de strijd gooit gaan we toch echt op negeer stand.
Ook afstandsbedieningen pak ik niet af hoor. Hoe wil je een kind leren dat je niks van een ander mag afpakken als je het zelf wel doet? Bij de oudste heb ik in 3 jaar misschien 5x iets uit haar handen gepakt als het echt heel teer of gevaarlijk was. Maar ik denk dat dat bij de jongste niet gaat lukken. Met een peuter in huis slingert er tegenwoordig zo'n hoop onder kniehoogte waar ze niet aan mag zitten...
Maar dan is het toch je eigen schuld als ze iets te pakken heeft waar ze niet aan mag zitten? Dan heb je het niet hoog genoeg weggelegd En als een kind gericht iets kapot aan het maken is, is het een ander verhaal. Dan leg ik het ook weg. (Hoewel ik denk dat je daar met 1,5 jaar nog niet van kan spreken) Maar fysiek uit haar handen trekken... nee. Maar ieder z'n ding. Ik ben in ieder geval blij dat mijn oudste nu nooit iets van haar zus afpakt. Weet niet of dat ook zo zou zijn als ik niet altijd het "goede voorbeeld" had gegeven.Misschien wel, misschien niet
Ik doe vaak 'Sssss' met m'n vinger voor m'n mond, je weet wel. En dan praat ik op een zachte toon verder ("niet gillen"of iets van die strekking) en vervolgens ga ik in op wat ze wil. Maar éérst stoppen met gillen. Herkenbaar hoor, hier nog steeds gillen...
Tja das een andere manier van opvoeden. Ik wil dat ze leert dat het antwoord ook wel eens nee is. Niet alles waar ze bij kan is voor haar...zo simpel is het. en als ik dingen nog hoger weg moet leggen mag ik dingen aan het plafond gaan plakken...ze kan overal bij. En wie zegt dat we iets op een grove manier uit de handen trekken? Je maakt er wel een hele gemene verbeelding bij zeg. Ik vraag gewoon of ze het wil geven..of we ruilen voor iets wat ze wel mag hebben. Mijn dochter kan trouwens prima delen en is niet de hele dag op dievenpad hoor. En hoezo kan een kind niet iets gericht kapot maken? Mijn dochter is nog geen 1,5 maar ze weet dondersgoed waar een boekje tegen kan en hoe je hem sloopt. Net als dat dochterlief niet de speeltjes van de hond in dr mond mag stoppen mag de hond niet haar speeltjes in zijn bek stoppen. Ook mag ze niet op de krabpaal van de katten klimmen...en de katten mogen niet met haar speeltjes spelen. en ja ze spelen ook vaak genoeg samen..dat ze een balletje gooit en de hond het terugbrengt. Maar duidelijkheid, regels en structuur horen erbij. Hoe doe je dat trouwens als je op bezoek bent bij iemand? Of heeft iedereen dan alles perfect opgeruimd en weggezet?