slaapprobleem dochter 20 mnd

Heeft ze geen knuffels waar ze mee wil slapen? Wij hebben al 22 mnd een nachtbraker, maar het inslapen gaat goed. Als ik haar nar bed breng zeg ik dat de beren in bed al slapen, dus ze moet zachtjes doen, ik fluister dan ook tegen haar en vertel dat de beer zachtjes geaaid wil worden als hij net slaapt. Mijn dochter gaat hier compleet in mee en gaat rustig slapen. Ook hebben we een nachtlampje en daar is ze blij mee. Het hele ritueel duurt overigens nog geen 5 min. Succes ermee. En ja, ze slaapt dus met 5 knuffels in bed, maar zij is er blij mee, als ze er niet zijn vraagt ze erom.

 

Ik zou lekker bij haar blijven. Hebben we bij M ook gedaan (tot het moment dat het heel lang ging duren voordat ze in slaap viel) en we doen het nu meestal ool bij T. Bij S wisselend - hij heeft nu een fase dat hij ons wat meer nodig heeft maar hiervoor wees hij naar zn bedje.

Wat zou er slecht aan zijn om erbij te blijven zitten?

 

De Nanny methode steeds iets verder weg gaan zitten al geprobeerd?

 

Herkenbaar helaas. Weet het momenteel ook niet echt meer. Hier gaat het middagslaapje prima zonder problemen. Maar 's avonds.... hij kan niet in slaap komen en wordt niet rustig. Hij trappelt maar met zijn benen en gilt alles bij elkaar. Ben net 1,5 uur bezig geweest met hem vast houden etc. en eindelijk voor het slaapkamerraam auto's kijken en rustig vertellen wat we zagen is hij van ellende in slaap gevallen.

Ik lees mee, misschien komen er wat tips die ik ook kan gebruiken.

 

Ik probeer ook altijd mijn gevoel te volgen maar soms, heel soms wordt je uit je balans gehaald en komen er twijfels... of je het wel goed doe.

Gevoel is (vindt ik dan) altijd de beste raadgever.

Het blijft moeilijk. Ben al blij dat hij vandaag om 21.15 sliep. Afgelopen weekend heeft hij het gepresteerd om op zaterdag om half 6 's morgens wakker te worden, een klein uurtje 's middags geslapen en pas midden in de nacht om half 2 ging hij eindelijk slapen na een hele avond overstuur te zijn geweest. Pff. En op zondag overdag niet geslapen en pas om 23 uur in slaap.

Vindt het soms er lastig en moeilijk vooral omdat je ze graag wilt helpen maar niet kan.

 

Hier had de jongste t ook van 16-19 maanden.
Nu slaapt ze in een peuterbed en dat gaat erg goed en ze slaapt weer uit voor ons doen

 

Zou er gewoon lekker bij blijven liggen als je dat wilt kind sneller in slaap en zonder drama.s. Heb dit zo wel met dochter nu als met zoon altijd gedaan., Ja ze liggen en lagen ook nog bij mij in bed. En ze sliepen vaak zo in en rustig. Wel dochter die ( regelmatig s nachts wakker word) al hoe wel ik moet zeggen dat het op het moment wat beter gaat.

En ooit vallen ze echt wel van zelf in slaap hoor. Ik zou dus gaan voor ( het makkelijke tja dan wennen ze er aan maar dan heb je dus ook minder drama en voelt het ook beter)

Doe wat jou het beste lijkt niet wat andere er van vinden.

 

Je maakt je kind verdrietig en jezelf gek door iets dat 'men' zegt...
Ik zou echt naar je gevoel luisteren en naar de behoeften van je kind. Verlatingsangst rond 1,5 jaar is echt heel heftig, echt geen pretje voor je kind, en enige wat ze nodig heeft is dat Mama even bij haar blijft.

Ik heb deze fases met alle drie kinderen meegemaakt. En mijn ervaring is dat het kind JUIST een heel veilig gevoel creëert rond de bedtijd als je wel toegeeft aan haar behoeften. Verlatingsangst gaat het snelste over ( qua gevoel, niet qua uiting) als je kind weet dat je er bent, altijd als je nodig bent.

Wij hebben 1,5 maand samen met kinderen geslapen tussen 18 en 20 mnd. We mochten helemaal niet weg ( papa sliep bij zoontje op een matras en ik sliep met 2 dochters in ons bed). Daarna zijn ze gewoon vanzelf weer zelf gaan slapen. Geen gedoe, geen 'gewenning', alleen veiligheid. Ze weten dat ze niet bang hoeven te zijn, als ze roepen staan wij naast hun bed. Dus roepen ze amper ooit.

 

Onze dochter heeft heel veel moeite met in slaap vallen. Moeite met de dag gedag zeggen net zoals ze moeite heeft met afscheid nemen in het algemeen. Dat zit gewoon in haar.

Nu nog is zij van het nog even dit en dat. Na het slaapritueel nog een verhaal over wat er op school is gebeurd / slokje water / plas / kus / knuffel beneden vergeten etc. We zijn nu wel wat strenger (ze is bijna 6) maar we accepteren dit ook als iets dat bij haar hoort.

De hele dag is ze lief en meegaand en behulpzaam. En voordat ze kan slapen heeft ze wat extra's nodig.

Haar broertjes hebben dat veel minder. Wel de behoefte aan onze nabijheid en veiligheid. Maar dat gaat nooit gepaard met drama of 'gezeur' oid. Gewoon het ritueel en ze gaan slapen (bij S een enkele keer terug voor een knuffelkusaaioverbol).

 

Ik zou doen wat JIJ wil en niet wat anderen zeggen. Als jij er bij blijft zitten en ze valt dan lekker in slaap, lekker doen!! Waarom jezelf en je dochter zoveel ellende aan doen. Is toch niet nodig.
Lekker zo'n dochter waarschijnlijk verlatingsangst en dan moet je de angst alleen maar gaan bevestigen door haar lekker te laten huilen. Ja ze zal misschien na een hoop gegil uiteindelijk stoppen met huilen omdat ze dan weet dat er niemand voor haar zal zijn. Is echt de maatschappij tegenwoordig, je mag er niet meer teveel voor elkaar zijn. Laat ze maar snel voelen hoe het is om er alleen voor te staan.

Ik ben er dus echt op tegen. Ik heb mijn dochter ook een keer laten huilen, ze ging helemaal over de toeren en was daarna 2 uur bezig met haar troosten. Nu lig ik nog steeds naast haar en valt ze snel in slaap. Ze voelt zich geborgen en huilt niet meer als ze wakker word, ze weet dat we er voor haar zijn. Mijn tip, doe waar je je goed bij voelt en wat werkt.