Onze dochter van 2,5 is altijd een goede slaper geweest. Afgelopen zomer is ze echter wat begonnen te 'rommelen'. Eerst was het de hitte, daarna niet fit, etc etc, steeds wel een reden te bedenken waarom ze 's nachts wakker werd. Intussen is er veel gebeurd in haar leventje. In augustus is ze gestart op de peuterspeelzaal, ze vindt dit superleuk, maar ze beleeft alles erg intensief en dus veel indrukken en vermoeidheid. In oktober is haar broertje geboren, dit heeft uiteraard ook de nodige spanning opgeleverd, de eerste twee weken was ze megadruk, strontvervelend en supermoe... Omdat ze erg aan mij hing de laatste periode van de zwangerschap,was het voor haar extra wennen dat ze nu de aandacht moet delen en vooral dat ik niet meer continu beschikbaar ben voor haar en ze bijv ook wel eens door haar vader op bed gebracht wordt. Sindsdien slaapt ze ook slecht, ze wordt vaak wakker en is dan erg overstuur (dromen?) ze wil dan alleen 'mem', anders gaat ze nog meer schreeuwen, gillen en huilen. Ik had echt het idee dat ze mij op zo'n moment nodig had en heb haar een paar keer, geheel tegen mijn principes in, bij ons op bed laten slapen. Daarna ging het een periode wat beter, maar momenteel is het weer helemaal mis en van de week heeft ze weer een paar nachten bij ons geslapen. Op de psz kwam het toevallig ter sprake en de juf zei ook dat het waarschijnlijk wel even het beste was die veiligheid te bieden omdat het een spannende tijd is en ze veel moet verwerken. Gister was ze niet helemaal fit en werd in de avond steeds al wakker. Ze wilde wel steeds weer naar bed maar werd dan na vijf minuten alweer wakker. Goed, niet fit, dus hebben toegegeven en haar beneden op de bank onder een dekentje laten zitten en ' s nachts bij ons op bed. Vandaag was ze nog wel wat moe, maar absoluut fit verder. Vanavond op bed wilde ze echter niet slapen en schopte behoorlijk drama omdat ze naar beneden wilde en niet wilde slapen. Hier heb ik niet aan toegegeven omdat dit naar mijn idee echt uitproberen was en even niks te maken met veiligheid zoeken. Ze is gelukkig gaan slapen, maar ik vind het wel lastig. Hoe schat je nou goed in of je moet toegeven aan een behoefte aan veiligheid en geborgenheid of dat je gewoon even moet doorpakken? Voor haar kan het natuurlijk ook verwarrend zijn dat ze de ene keer wel bij ons mag en de andere keer niet..
Ik heb drie kids en alle drie sliepen op gegeven moment op mijn kamer wel eigen bedje jongste bij ons. Niet slim eigenlijk. Nu sinds een maand oudste is 7 andere 6 jongste 4. In eigen kamer met ze 3en. Me dochter van 6 met zoontje van 4 in groot een persoons bed. En het gaat nu redelijk goed De jongste komt standaard tussen 3 en 4 naar ons en slaapt meteen verder. Oudste roept nog wel is in paniek. Dochter hoor je nooit goede slaper altijd geweest Ik zou er lekker aam toe geven gaay vanzelf over Ik ben nu zwanger. En baby komt eerste twee jaar a drie bij ons op de kamer vind ik fijn Ik heb liever voor iedereen eem goede. Nacht rust dan de eeuwige strijd
Ik ga altijd even bij haar in bedje liggen... Als ze dan slaapt ga ik weg. Veiligheid maar kan ze geen "misbruik" maken van me... En ik vind het ook wel fijn!