Hoi, Om even bij het begin te beginnen... Halfweg december werd onze dochter wat verkouden. Neusje zat vol e.d. en wat hoesten. Niets om je zorgen over te maken, immers het gaat flink rond. Zoutoplossing(neusspray), hoestdrankje en genoeg drinken aanbieden. Ze bleef steeds maar wat verkouden en hoesten met wat pieken en dalen. Vorige week begon het weer erg te piepen, en aangezien ze dus al 4weken hoest en neusverkouden was vond ik het tijd worden voor een bezoekje aan de HA. Helemaal omdat ze ook koorts erbij kreeg (39,5) Donderdagmorgen konden we terecht bij de HA, die heeft geluisterd en haar longen klonken op dat moment schoon. Ook heeft hij in haar oortjes en keel gekeken. Hij dacht in haar oortje een middenoorontsteking te zien. Ze is toen begonnen met amoxiciline (AB-kuur), de benauwdheid die ze op dat moment had gooiden we eigenlijk op de verkoudheid. In de loop van die dag stijgde haar koorts naar 40graden, maar na een zetpil knapte ze weer wat op. Toch bleef ze benauwd. Tegen het einde van de middag had ik het idee dat ze wat benauwder werd, maar mijn man had dat idee niet. Rond 19.00uur werd het steeds erger en ze werd suf, reageerde slechter, kon niet meer goed op haar benen staan e.d. Ik heb gelijk de HAP gebeld en we konden langskomen. Daaraan gekomen heeft de dienstdoende arts haar bekeken en die vond het verstandiger haar toch maar even door te sturen naar de kinderarts. Onderhand trok ze behoorlijk het huid in tussen haar ribben bij elke ademhaling, ze was aan het hangen in mijn armen en werd steeds suffer. Ik vroeg nog of we met eigen vervoer heen moesten omdat ze toch hard achteruit ging en of ze iets tegen die benauwdheid kon krijgen. Dat wouden ze liever niet doen want dan had de kinderarts niet een objectief beeld, en we konden prima met eigen auto. Onderweg ging het rap achteruit. Mijn schoonmoeder zat achterin bij haar, en ik was aan het hangen over de stoelen om haar maar bij te houden. Ze zakte namelijk steeds weg en stopte vaak met ademen. Dat was goed te horen aangezien ze namelijk enorm zwaar ademde. Mijn man had onderhand ook door dat er behoorlijk spoed bij kwam en heeft de auto maar wat extra gas bij gegeven, terwijl hij normaal heel rustig rijdt als ik of J. bij hem in de auto zitten. Aangekomen in het ziekenhuis heb ik haar uit de auto gepakt en zijn naar binnen gesneld. Bij de spoedopvang moesten we van de assistente even rustig zitten tot de verpleegkundige ons ophaalde. Ik heb denk ik 10seconden gezeten en vervolgens mijn man heen gestuurd dat er NU hulp voor haar nodig was. Ze werd grauw, reageerde niet meer en was helemaal slap. Ze ademde heel zwaar.. Ik ben nog nooit zo bang geweest als toen, ik dacht dat we haar kwijt waren. De verpleegkundige kwam er snel aan en voor we het wisten was de kinderarts er ook al en stond de kamer vol met verpleegkundigen, co-assistent en de arts zelf. Ze werd gelijk verneveld met ventolin en kreeg zuurstof. Ineens kwam ze weer wat bij, kreeg kleur, begon weer wat te praten. Wat een opluchting was dat!!! Nu bleek ze een longontsteking te hebben en bronchialehyperactiviteit. Door de longontsteking waren de bronchien waarschijnlijk wat geirriteerd en gingen dicht knijpen. Deze werden verwijdt door de ventolin waardoor ze weer zuurstof kon opnemen. Ze is zaterdag thuis gekomen uit het ziekenhuis met verhoogde amoxiciline, ventolin pufjes welke afgebouwd moesten worden, en nog een hele rij aan medicijnen. Donderdag moest alles afgebouwd zijn, AB-kuur zou klaar zijn, ventolin voor de laatste keer e.d. Gisteren was de eerste dag zonder AB-kuur en ventolin. 's Morgens ging het nog goed, maar in de middag begon ze weer meer te hoesten. Aan het einde van de middag begon ze weer wat te piepen. Ik heb de huisarts weer gebeld waar we gelijk terecht konden. Daar bleek dat de longontsteking nog niet weg was. Ze heeft nu dus weer een nieuwe AB-kuur gekregen en krijgt zo nodig 4x p/d 1pufje ventolin. Om 17.00uur gistermiddag heeft ze de eerste ventolin gehad, om 21.00uur weer. Om 1uur was ze weer dusdanig benauwd en aan het piepen dat ze 2pufjes ventolin heeft gekregen. Vanmorgen werd ze vrolijk wakker maar was wel weer aan het piepen, om 10uur heeft ze 2pufjes ventolin gehad. Om 13.00uur heeft ze weer ventolin gehad. Maar onderhand is het nog maar 16.00uur en nu begint ze weer te piepen! Dat zou dan al de derde keer zijn, terwijl ze al meer krijgt dan eigenlijk de bedoeling is. Ik weet eigenlijk niet echt wat te doen.. Moet ik me gewoon aan de 4x p/d 1pufje ventolin houden met daardoor een benauwde dochter? Moet ik toch 2pufjes gaan doen zoals ze ook kreeg voorgeschreven vanuit het ziekenhuis? Moet ik de AB-kuur de kans geven om te gaan werken? Of toch even overleggen met de HAP? Ze is verder wel vrolijk, speelt, drinkt goed, eet goed e.d. Ze is nog lang niet de "oude" weer, maar ze is herstellende en krabbelt steeds een beetje op. Ik twijfel heel erg... Helemaal omdat het verder wel goed lijkt te gaan met haar, op het piepen en lichte benauwdheid na dan. Toch nog even aanzien? Bedankt in elk geval voor het lezen van dit erg lange verhaal En al super bedankt voor de antwoorden
Net toch maar contact opgenomen met de HAP. Ze moet 4x daags 2pufjes ipv 1pufje.. Helpt dit nog niet voldoende en wordt ze vanavond/vannacht/morgen weer benauwd moeten we weer heen
Ze is net weer opgenomen in het ziekenhuis en wordt weer verneveld De longontsteking is niet meer te horen, maar ze vermoeden een virus wat de kopweer op steekt of een nieuw virus wat ze erover heen heeft gekregen. Afwachten maar, ze ligt nu lekker te slapen maar met 15minuten moet ze weer verneveld worden. Daarna kunnen we eerst voor 3uurtjes slapen tot de volgende ronde. Slopend dit, het ging echt de goede kant op van de week en sinds gisteren weer mis!
Beterschap en het klinkt raar, maar denk je ook een beetje aan jezelf? Al zou ik al ingestort zijn bij het zien van een ziekenhuis waarschijnlijk Ik hoop dat je meisje snel opknapt. Tis nogal wat.
Ze is gisteren thuisgekomen met een hoge dosis ventolin (6x p/d 4pufjes) Tot nu toe gaat dat goed! Betreft het virus, geen idee wat het is. Maar vanmorgen toen ze wakker werd had ze in haar bedje overgegeven. Heel zielig stond ze in een hoekje te wijzen met betraande oogjes "bah, bah" Vervolgens wijst ze naar haar buikje en zegt "daar", die deed "auw" Haar maar gelijk schoongemaakt, beddengoed in de was en schone er weer op. Ze heeft geen honger maar had toch wel zin in een appeltje. Dus ze zit nu naast mij een lekker appeltje op te knabbelen, gelukkig! Hopelijk is het nu wel een beetje klaar, dat ze maar snel weer helemaal beter is!!