Ik mis mijn buik best wel een beetje.. Had dat niet gedacht toen ik zwanger was, maar ik mis hem echt.. Lig 's nachts met m'n handen over mijn buik te wrijven, voelt heel leeg.. Begrijp me niet verkeerd, ben dolblij dat ons mannetje gezond en wel ter wereld is gekomen, maar wat kan je je leeg voelen zeg..
Ha kylie, Ik herken je gevoel wel, ik heb op dit moment precies hetzelfde. Toen ik zwanger was, zeker op het laatst voelde ik me echt niet lekker, maar merk dat ik het nu echt mis, lekker met mijn handen over mijn buik wrijven en de schopjes. Troost is dat ik in de toekomst wel weer zwanger wil worden dus het vast nog een keer ga meemaken maar voor mijn gevoel wordt het nooit meer hetzelfde als de eerste keer )-: Ondanks dat geniet ik iedere dag met volle teugen van ons prachtige meisje!
oh dat gevoel blijft nog ff hoor! ik heb het nu soms nog steeds. En ik was ook zo van: weg met die buik haha..
Hier ondanks dat het alweer acht weken geleden is dat ik ben bevallen hetzelfde. Ik voel me ook erg leeg. Betrap mezelf er nog heel soms op dat ik met mijn handen op mijn buik lig. Nu weten wij niet of ervoor nog een derde zal komen, maar ik hoop het ooit nog wel, dat maakt het op dit moment wel iets makkelijker, maar ik mis het zwanger zijn, die schopjes, vegen, etc in mijn buik wel echt.
Ik zei vanmiddag tegen m'n man, hoe ik me voelde en dat ik er een beetje emo van werd.. Hij zei: Leeg voelt het hé.. Daar moeten we maar snel verandering in brengen.. Heb gezegd dat ik sowieso 9 maanden wil wachten..Heb geen makkelijke zwangerschap gehad, zat al vroeg in de zw door BI.
Heel herkenbaar! Ik mis m'n buik ook, het zwanger zijn. Ik vond het ook heerlijk om zwanger te zijn. Ook voor ons is het zeker niet de laatste keer. Wij zouden graag 3 of 4 kindjes krijgen Maar eerst even genieten van ons kleine mannetje.
Ik kan niet zeggen dat ik me leeg voel maar ik mis mijn buik ook ontzettend.. Juist ook omdat ik weet dat ik het niet meer mee ga maken. Heb alles heel bewust meegemaakt en geleefd omdat ik dit wist en ondanks dat ik het zwaar heb gehad heb ik er enorm van genoten en vind ik het jammer dat het er niet meer in zit...
Ik had dat aan het begin ook heel erg en ik heb het nu, na ruim 6 maanden, nog wel eens. Gelukkig niet vaak meer, maar toch.
Hier ook hoor! Ik hoop wel dat het weggaat hihi, na ons 2e kindje bleef het gevoel namelijk heel sterk en gelukkig hebben we nog n kindje mogen krijgen, maar nu is het wel goed zo. Drie kindjes is wat ik altijd graag wilde en dat hebben we gekregen, wat prachtig! Maar dat gevoel... Het moet vast slijten ofzo...
Hier ook herkenbaar. Mis mn buik en het zwanger zijn nog elke dag, en ipv dat het slijt lijkt het elke dag een beetje erger te worden. Voor mij is het idd ook een troost dat ik, als het allemaal lukt natuurlijk, nog een keer zwanger zal zijn. Maar ben wel bang voor de gevoelens daarna.. wat als ik het dan weer zo mis?
Herkenbaar! Daarom hebben wij ook zeker 1,5 jaar lang onze dochter op onze kamer gehad. Ze had zelf echt heel veel behoefte aan die veiligheid en wij ook.
Stom is dat hé! Heb oom een leegte gevoel, mis het hele zwanger zijn wel een beetje! Hoe ik de laatste weken het ziekhuis en het gebeuren eromheen ook vervloekt heb, nu lijk ik het te missen... Het bezig zijn met de kleine in je buik, maar ook de aandacht er omheen, ik mis het echt! Maar goed, dat zal vast weer wel minder worden. Hoe intens ik ook van mijn 2 kleintjes kan genieten!
Ik herken het ook wel, had het vooral de eerste twee maanden. Daarna eigenlijk niet meer (gelukkig). Het was zelfs zo erg bij mij, dat ik me in een vlaag van verstandsverbijstering afvroeg waarom de baby niet aan het schoppen was op zijn vaste plekje tegen mn ribben? Hmmm wellicht omdat hij OP mijn buig lag op dat moment?
Heel herkenbaar. Maar vooral van mijn eerste zwangerschap. Want toen was ik totaal niet voorbereid op dat gemis. Nu heb ik het ook wel hoor, maar niet zo erg. Ik zit niet met een enorme weemoed terug te denken en leef meer in het nu dan toen met mijn oudste. Ik had toen ook heel vaak dat ik dacht 'waar is ze nou'. Ik draag nu meteen heelveel in de draagdoek, misschien dat dat ook helpt haha! Bij mijn oudste ontdekte ik dat wat later en deed ik het sowieso minder. En net als bij Suusjeuh slapen we samen. Hebben we met de oudste ook gedaan tot ze echt hele nachten doorsliep. En dat was pas ver na haar tweede verjaardag Hier komt nog wel een derde. Dan zal ik echt afscheid moeten nemen misschien. Ik zou zelf wel 4 kindjes willen, weet nog niet of de situatie dat echt toelaat (drukte banen, inkomen, woonsituatie, opvang, etc)... en of mijn man dat ziet zitten. Ook al grapt hij altijd dat hij 8 dochters wil