Ik schrok net zo erg van de aardbeving dat ik mijn dochtertje heel snel uit haar wipstoel griste en naar buiten rende. Ik ondersteunde haar nek niet goed, waardoor ze met haar hoofdje naar achteren klapte waarna ze meteen begon te huilen. Zou dit kwaad kunnen? :x Wat doe je toch stomme dingen in zo'n situatie.
Hee lieve meis, Jeetje ik heb geen idee. Snap je reactie wel hoor, je schrikt je ook een hoedje natuurlijk! Anders misschien even voor de zekerheid de HAP bellen? Ze is natuurlijk nog maar heel klein en "slapjes"... Al is het maar even om je gerust te stellen. Sterkte meid!
Och jee meid wat een schrik, huilt ze nu nog? Anders idd ter geruststelling even de hap bellen hoor! Sterkte
Ik zou het niet weten maar je kunt even bellen met de huisartsenpost. Zij kunnen je vast telefonisch advies geven. Je reageert heel natuurlijk door haar zo snel mogelijk te willen pakken, meenemen.
Niet schuldig voelen. Heeft ze lang gehuild, kan ze haar hoofdje gewoon weer gebruiken zonder te huilen? Zoja, dan zal het ws meer de schrik zijn geweest. Bij twijfel gewoon even de hap bellen.
meiden bedankt. Ik vond het niet echt handig van mezelf inderdaad, maar ik schrok me een hoedje en ben alleen thuis dus dacht ik ga als een haas naar buiten. Maar ik bel ze voor de zekerheid even. Ze huilt nu nog met vlagen, maar dat is voor haar doen ook normaal eigenlijk rond deze tijd. Ze krijst niet ofzo...
Als het schadelijk was geweest had ze nu niet meer geweest (lees; gebroken nekje) dat merk je wel. Ik denk eerder dat het een schrikreactie is op een "hysterische" actie, ooit gehoord van kalm blijven , ademen en je ding doen straks is ze nog gewond van haar moeder ipv de aardbeving, volgende keer dus eerst ademen en dan pas handelen, no worries kan iedereen wel eens overkomen volgende keer beter
Ons zoontje kon op die leeftijd zijn hoofdje al redelijk zelf recht houden. Maar soms verraste hij ons door ineens zijn hoofd achterover te gooien. Niks kapot, hij doet het nog gewoon. Ik denk dat het verstandig is om de hap even te bellen, voor alle zekerheid. Maar vooral ook voor je eigen geruststelling! Ik kan me voorstellen dat je ervan schrikt hoor! Ik denk dat ik nu (met kind) ook anders reageer in schrikreacties dan voorheen. "Vroeger" overheerste bij mij de "vechten"-reactie, maar ik denk dat ik nu ook eerder zou vluchten.
Nou ik vind eigenlijk wel dat je goed gehandelt hebt, stel het was wel iets heel ernstigs had je toch maar mooi ff je baby gered! Je eerste instinct: baby pakken! ik vind het wel goed!
Isamedi, het was in een fractie van een seconde dat ik haar hoofd niet ondersteunde, het is niet zo dat ik als een wilde naar buiten ben gerend zonder ergens op te letten hoor Maar volgens mij gaat het goed hier, we houden het maar even in de gaten.
het was een geintje meid, maar volgende keer zou ik wel iets rustiger handelen 1 seconde inademen is beter als een kip zonder kop rondrennen in noodsituaties, gelukkig is alles goed weer..
Sommigen raken in paniek. Ooit van inleven gehoord? Nog steeds ren ik als een kip zonder kop rond als er iets gebeurd met mijn kind of met wie dan ook. Wil het liefst wegrennen en dit is niet fijn te hebben. Is kwestie van leren maar gaat niet ala minuut. Ts. Ben je wat gekalmeerd nu?
Wat schattig. Echt moederinstinct he!! Ik denk niet dat er veel aan de hand is. Je hebt het goed gedaan. Ik denk dat je zelf gauw genoeg in de gaten hebt als er iets aan de hand is.
Ik denk ook niet dat er iets aan de hand is, maar als het in je hoofd blijft zitten zou ik gewoon even de huisarts bellen.
Ik denk dat je baby misschien ook wel schrok dat je haar ineens heel plotseling en snel pakte. Ze dacht waarschijnlijk zelf ook: "wat overkomt me nu?" Ik denk zelf dat er niks is met haar nekje.
Ik denk ook dat het allemaal wel meevalt, al kan een telefoontje HAP nooit kwaad in zon situatie al is t maar ff voor je geruststelling! En ik denk dat zij ook jouw schrik voelde! baby's voelen dat heel snel aan hoe jij reageert.. heb zelf ook wel s dat er iets gebeurde wat achteraf weinig voorstelde maar dat ik daar ZO van schrok en hem ook snel en geschrokken vastpakte dan begon zoonlief ook keihard te huilen! en dan schrok ik nog meer want je hebt een gevoel van "ziejewel! hij huilt, er is iets niet goed!" uiteindelijk rustig geworden was er met hem ook niks aan de hand.. En das idd een reactie.. ik ben ook echt een nuchter en kalm persoon, denk dat ik in een ramp heel goed zou kunnen handelen bijv. maar sinds ik mama ben? drama kan al de paniek van binnen voelen bij t idee dat er iets zou gebeuren.. Had t zeker heel erg de eerste maanden na zn geboorte trouwens.. hoezo hormonen?!
bedankt allemaal voor de lieve reacties. Het gaat goed met haar, ze heeft er zoals ik merk niets van overgehouden. Ik denk dat ze inderdaad ook schrok van het zo snel oppakken en naar buiten rennen haha. Als ik er nu aan terugdenk
Als je je nu inleeft was je zelf ook geschrokken als baby zijnde?! hahahah Fijn dat er niks aan de hand is!