Ik heb niet al je reacties gelezen, maar je krijgt vast een hele hoop verschillende tips. Tips die elkaar ook nog eens tegenspreken. Pik eruit wat bij jullie past. Een baby van 3,5 maand die niet zelf in slaap kan vallen is in mijn ogen heel normaal. Er zijn baby's die het altijd al deden, baby's die het opeens niet meer kunnen en baby's die de eerste maanden een lief warm mens bij zich nodig hebben om in vertrouwen in slaap te kunnen vallen. Ikzelf zie het nu achteraf als 'gelukkig, mijn zoon liet zich horen waardoor ik kon inspelen op zijn behoeftes'. Ik ben zo blij dat ik altijd naar mijn gevoel heb geluisterd. Ondanks al die tegenstrijdige adviezen. Daarom heb ik het stukje tekst van je even gequote. Het is niet voor niets dat je dit voelt. Dit is je moedergevoel en het is nooit verkeerd om te doen wat je voelt. Daarom vind ik het zo gek om vaak te lezen dat je een baby niet op moet pakken vanwege gewenning. Het is namelijk het enige wat hij op dat moment heel erg graag nodig heeft. Hoe kun je een baby laten wennen aan nabijheid? Op een gegeven moment zijn ze er zelf aan toe om steeds meer zonder mama en papa te kunnen. En natuurlijk werkt slaaptraining. De behoefte waar je niet op in gaat of op een andere manier op in gaat, wordt na een tijdje niet meer door de baby geuit. Maar wat gebeurt daar in dat koppie? Er is veel onderzoek gedaan naar het structureel laten huilen van baby's en ik vind dat als je hier voor gaat, je hier eerst meer over moet lezen. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Ik stond ook op het punt die 5 minuten methode te doen. Verder lezen heeft mijn mening compleet veranderd. Ik heb ook veel gewiegd, gelopen, gehobbeld, in slaap gevoed. Gedaan wat werkte. En dat veranderde steeds vanzelf. Ook de slaapjes werden steeds langer. Vanzelf. Zonder slaaptraining, zonder alleen te laten huilen. Ik probeerde mijn zoontje wel te stimuleren om met minder aandacht van mij in slaap te vallen. Dat deed ik door een kneuterdoekje mee te geven elke keer als ik hem bij me nam. Ik maakte de ruimte donker, deed een slaapritueeltje en legde hem in mijn armen en zei niets meer. Alleen mijn hartslag tegen zijn oortje. Net zo lang tot hij sliep. Hij huilde, krijste en woelde, maar ik was wel bij hem. En hij sliep steeds eerder. Op een gegeven moment merkte ik dat ik hem prima in slaap kon voeden. Ik gaf de fles weer met een 1 speen en meneer ging nog makkelijker naar dromenland. Op een dag, keek hij me na die fles met grote ogen aan. Ik dacht: "Oh en nu?", en ik legde hem in zijn bedje. Liep weg en hij viel zonder te huilen helemaal alleen in slaap. Ik vertel je dit, omdat er niet 1 manier is om met je kindje's slaapritmes om te gaan. En er is zeker niet maar 1 manier die werkt. Veel succes met het vinden van je eigen weg.
Dat is precies wat bij mij gebeurde. Mijn zoon was ook niet te troosten ook niet als we hem oppakte. Ik heb hem zeker tot anderhalf moeten wiegen. Hij had helemaal wielen onder het ledikant gekregen zodat we hem in bed konden wiegen. Ik heb daar uren gezeten. Nu met mijn derde niet aan wiegen begonnen. Al met 6 weken een vast ritme ingebouwd en vanaf 8 weken om 19.00 bad en naar bed. En met 3 maanden sliep ze door tot de volgende ochtend. Ook bijna geen avondvoeding. Bij 3 maenden ook overdag elk slaapje boven. Af en toe wat mopperen bij het in slaap vallen maar dat heeft ze gewoon nodig. Na een week volhouden en het in slaap vallen begeleiden sliep ze alle slaapjes boven. Ik voel me erg gezegend na het wieg gedoe van mijn zoon hihi. Bij mijn dochter ging het trouwens wel vooruit toen we haar op haar buik lieten slapen. Succes TS!
Wat ik deed als hij huilde? Ik luisterde goed, was het mekkeren of pure paniek.. Bij paniek bleef ik bij hem, ruggetje kietelen, hand op ze borst en zachtjes praten tot hij rustig was.. Bij spelen liet ik hem gewoon spelen (als je steeds de kamer in komt word hij weer alert, net zoals oppakken) En bij rustig huilen, steeds om de 5/10/15 minuten terug.. Het klinkt als een harde aanpak maar ik ben zó gelukkig dat het me is gelukt! Het kan dus écht anders..
Bedankt voor alle tips! Iedereen denkt er anders over... Ik denk dat het alleen beter is, en voor mijn zoontje en voor mij, als hij leert zelf in slaap vallen. Ik heb veel gelezen, veel gepraat met mijn vriend en vriendinnen en ik denk dat dat de beste keuze is. Ik merk nu al dat mijn manneke af en toe wat langere slaapjes doet overdag (zelfs 2 uur!) Tot een week geleden deed hij dat niet... Wij hebben nog wel moeilijke momenten maar ik hoop dat het alleen maar beter zal worden. xBella, bedankt voor je steun! Gaat het steeds beter bij jullie?