Klopt hoor sgaaphoofd, ik kreeg op het CB ook het advies om de kookwekker maar op 30 minuten te zetten. Ik kon dat niet, kon het niet zien als iets goeds, maar ik kan mij best voorstellen dat als zoveel mensen het zeggen dat je dan gaat twijfelen en het wel doet. Dat vind ik ook zo erg aan dit soort artikelen en adviezen van CB, want er is niets mis met een kindje dat niet de hele nachten doorslaapt!
Dat ben ik idd met je eens. Toen mijn zoontje met 5 mnd nog voor een avond voeding kwam werd er ook gezegd nou dat is niet normaal.. Nou ik vond dat wel normaal. Tis een zuigeling en die hebben die behoefte nou eenmaal.
Wat een APERTE ONZIN, dat je kind niet liefdevol zou opgroeien of niet zal weten dat mama er voor hem/haar is, als je het wel eens laat huilen als ze klein zijn. Mijn moeder liet ons huilen tussen de voedingen in als we "te vroeg" wakker werden, zo was dat vroerger. En wij hebben alle drie een top relatie met onze moeder en kunnen met alles bij haar terecht (en ook bij onze vader, die vroeger helemaal nooit iets deed). Nooit 1 seconde aan getwijfeld. Overigens is slapen bij ons 3 nooit een issue geweest en bij mijn eigen kinderen ook niet (tussen de nachtvoeding(en) door!). Ieder doet het op z'n eigen manier.
Ja, precies en jij bent dus sterk genoeg om je eigen gevoel te volgen, dat het wel normaal is, maar er zijn zoveel moeders die dat soort dingen maar klakkeloos aannemen. Niet omdat ze niet het beste voor hun kindje willen, maar omdat het CB/tijdschrift zegt dat het niet normaal is. Daarom baal ik zo van dit artikel, er wordt gewoon gedaan alsof het abnormaal is als een baby niet direct doorslaapt. Een baby van 4,5 week, ik bedoel waar gaat dat over. Ik ben sowieso dus tegen laten huilen, maar vind dat er nog een behoorlijk verschil zit tussen 4,5 week oud en 1,5 jaar oud.
Nou ja, jij kunt het er niet mee eens zijn, prima, maar je hoeft het geen onzin te noemen. Het is een bewezen feit dat laten huilen slecht is voor de (emotionele) ontwikkeling van een kind. Dat jij het daar niet mee eens bent, dat kan. Dat jij daar geen direct schade van hebt ondervonden, nog mooier, maar dat wil niet zeggen dat het onzin is. En ik heb niets beweerd over wel of niet liefdevol opgroeien hoor, lees maar even terug.
Ja? Krijg jij een warm, gelukkig gevoel van binnen bij de gedachte dat je kindje alleen in een kamertje ligt te huilen? Ik krijg dat wanneer ik mijn kindje dicht bij me heb. Ik heb ook dit soort nare adviezen gekregen op het cb. Maar het cb zegt ook dat je vanaf 4 maanden kunt gaan bijvoeden. Een beetje gezond verstand is dus wel nodig wanneer je je richting deze instantie begeeft. Ik ben dan ook erg blij dat mijn familie onze manier van opvoeden onderstreept en aanmoedigt. Dat is heel belangrijk. Ik denk dat veel moeders het moeilijk hebben, omdat we tegenwoordig zo individualistisch leven. Het gezegde it takes a village to raise a child, ben ik het helemaal mee eens. Toen we nog in groepen leefden, konden we het werk van elkaar overnemen, afwisselen, werd je gesteund. En kreeg je advies van mensen die echt vanuit hun liefde en instinct handelden. Nu worden we eigenlijk aan ons lot overgelaten. En krijgen we adviezen van mensen die geen binding hebben met ons en onze baby. En van sommige adviezen kreeg ik echt het gevoel dat ze niet het beste met mij en mijn kind voorhadden. Het laten huilen is een recente ontwikkeling. Duizenden jaren werd er vanuit instinct gezorgd en (niet geheel toevallig viel dit samen met de opkomst van het Christendom) de afgelopen eeuwen is dit veranderd. Borstvoeding werd vies, intimiteit te ranzig voor woorden, dus vooral geen contact maken met je baby. En dat beïnvloed ons vandaag de dag nog. Alhoewel, niet ONS, want ik weiger met deze stroom mee te gaan. En gelukkig zijn er meer ouders die het zo ervaren. Zo en dan gaan we nu naar de kinderboerderij, dus niet teveel kwekken hier want dan hou ik het niet meer bij
Bij mijn dochter was ik er echt op tegen om haar te laten huilen. Heb ik dan ook nooit gedaan. Moet zeggen dat zij een hele goede slaper was. Mijn zoontje was een ander verhaal. Elke nacht om de twee uur wakker en ik hield eraan vast dat ik hem niet wilde laten huilen. Liep dus de hele nacht met hem op. Heb hem na een maand of 7 een paar nachten gecontroleerd laten huilen en het slapen werd beter! Hij was gewoon te gewend dat er iemand naast zijn bed stond als hij een kick gaf... Ik vond het vreselijk, maar het moest echt. Tot 3 maanden zou ik ze sowieso nooit door laten huilen, maar ik ben dus niet meer anti
Ik leer mijn kinderen dat ze altijd mogen vertellen wat ze denken en vinden, of dat in andermansogen 'nuttig' is bepaalt degene voor zichzelf wel.
Jij beweert dat jouw optiek de enige juiste is, en dat is onjuist en aldus onzin. Het is JOUW mening en niet een onbetwist gegeven. Dat wetenschappelijke bewijs dat huilen slecht zou zijn voor de emotionele ontwikkeling van een kind is mij namelijk onbekend (of ben je toevallig net op het onderwerp gepromoveerd?, zo ja, dan hou ik me gaarne aanbevolen voor een kopie van je proefschrift). Bovendien zouden er dan wel heel erg veel (emotioneel) slecht ontwikkelde kinderen zijn. Je impliceert door je opmerking dat een kind niet zou weten dat je er voor haar/hem bent als je het laat huilen, dat het daardoor niet liefdevol opgroeit. Dat doe je overigens in al je reacties. Het is allemaal niet zo zwart wit. Tenslotte, als je meer dan 1 kind heb zal er helaas ook wel eens 1 langer dan een minuut moeten huilen omdat je nu eenmaal niet overal tegelijk kan zijn.
Je weet niet waar ik wel en geen ervaring mee heb. Zo mooi, dat mensen hier dat weten in te vullen. Je weet ook niet hoe oud mijn zoon is en hoeveel kinderen hier wonen....
Om gewoon even op het topic te reageren: Ik kan me heel goed voorstellen dat je ontzettend gestresst kan raken van een baby die de hele dag door huilt en er geen aantoonbare reden lijkt te zijn waarom ze dit doen. Je voelt je dan zo machteloos als ouder... En daarom kan me ook heel goed voorstellen waarom sommige moeders op een gegeven moment alles - echt alles- proberen waaronder dus ook even laten huilen. En een baby heeft toch veel meer aan een moeder die lekker in dr vel zit? Hoe beter jij je als mama voelt...hoe beter je voor je kindje kan zorgen...toch? En daar profiteert je baby ook weer van. Vind het zelf ook ontzettend moeilijk om mijn kind te horen huilen maar toch......ik begrijp die moeders die hier wel voor kiezen ook wel hoor. Lijkt me toch niet echt wenselijk (voor jezelf en kind!) dat je in een depressie raakt na 1.5 jaar $) huilen! Begrijp dan heus wel dat je alles aangrijpt! Maar als ik eerlijk ben heb ik er niet echt heel veel ervaring mee want wij hebben over het algemeen gewoon het geluk dat ons zoontje slapen als hobby heeft!
dat hadden we allemaal al lang geprobeerd. Niks hielp. En nee, dat half uurtje dat hij huilde deed ik geen oog dicht. Maar daarna wel en dat was dan in ieder geval een stuk vroeger dan 3 uur s nachts
Helemaal mee eens, je moet behoorlijk stevig in de schoenen staan tegenwoordig om je eigen moederinstict te kunnen volgen. En iedereen doet het idd op eigen manier. Ik geloof ook echt dat een kind overprikkeld kan zijn en soms de spanning 'uit moet huilen'. En dat hoor je inderdaad aan het huiltje. Ik vind het ook verkeerd als babys maar constant gesuusd worden of stil worden gehouden met eten. Dat getuigt naar mijn mening ook van weinig respect voor de gevoelens van de baby. Moeder kan het gehuil niet aanhoren en het kind MOET stil worden. Want een huilbaby of een kind met reflux/kiss/kma enz houdt niet zomaar op met huilen, met alle liefde van de wereld niet. Soms ook niet na het oplossen van het medisch probleem. Tot zover snap ik als mensen zeggen dat hun kind even moet ontladen. Wat ik dan echt niet begrijp is waarom het kind dan alleen moet zijn? Dat vind ik echt zielig (ja, letterlijk). Een kleine baby heeft geen besef van tijd en ruimte, die weet niet dat mama beneden is, en die onthoudt al helemaal niet dat mama 5min geleden is wezen kijken. Hun wereld bestaat uit hier en nu, als ze je niet zien ben je er gewoon niet en is de baby 'verlaten'. Die angst gunt toch niemand zijn eigen kind? En natuurlijk is de baby dan dolgelukkig als die mama weer ziet! En dan lees ik dat sommige mensen bang zijn dat het kind alleen meer overprikkeld zal raken door mama/papa. Tenzij je staat te springen en zingen door de kamer kan dat toch helemaal niet. Ik ging gewoon in het donker naast het bedje zitten met mijn hand op het kind, om te laten weten dat ik er ben. Of in de stoel met de baby tegen mijn blote borst, en dan gewoon stil zitten. Mijn zoon ging soms nog door met huilen (prematuur en heel snel geprikkeld, maanden later veel last van verlatingsangst), maar hij hoefde iig niet alleen in die kamer te liggen.
Omdat het werkt maakt het toch niet meteen kindvriendelijk? Slaan werkt ook hoor, maar is niet kindvriendelijk. Het gaat niet om het resultaat maar wat je doet om het resultaat te behalen.
Ik kan nergens vinden waarin jij zegt waarom jij het niet kan accepteren dat er mensen zijn die hun kids anders opvoeden dan hoe jij het doet ? Iedereen doet het op zijn eigen manier en geen enkele manier is de beste manier, waarom is dat zo moeilijk om te begrijpen ??
Jeetje, nooit geweten dat de Gebroeders Grimm hier op zwangerschapspagina zaten met hun enge verhaaltjes. Of zullen het Hollywood schrijvers zijn? 'Het kleine kindje lag machteloos alleen in een donkere enge kamer, waarbij hij vastgebonden op bed ligt, krijsend, gillend, wetend dat hij zijn ouders voor de rest van zijn leven zal HATEN'. Right. *edit* tiepfaud
Omdat ik het gewoon echt diep van binnen heel naar vind dat er kinderen zijn die eenzaam en alleen in hun bedje worden gelegd en het maar moeten uitzoeken, soms zelfs ingebakerd. Deze kindjes worden monddood gemaakt. Ik vind dat heel naar en heel verkeerd en daar kan ik geen respect voor opbrengen.