OMG. LOL.. Weet zo een kind veel dat we niet meer in de oertijd leven? of hoe weet dat zo een kind nou dat dat ooit bestaan heeft en dat dat toendertijd kon gebeuren allemaal. Ik vind die theorie wel heel ver gezocht hoor.
Eens. Angst voor enge dieren en monsters ed komt pas later, als de fantasie gaat mee spelen. Een baby denkt niet, waar is mn moeder, straks word ik opgegeten door een tijger..
Instinct en reflexen. Zoals te zijn bij dieren. Die weten ook niet, die reageren op instincten en refexen.
Oké, instincten en reflexen. Een baby is 'bang' om te worden opgegeten door 1 of ander wil dier. En gaat dus huilen.... waar is de logica? Heb je ooit een baby hertje horen huilen toen hij zich in het gras schuil hield voor een cheetah? Of een welpje, die alleen is achter gelaten omdat zijn moeder eten moest zoeken? Over instincten en reflexen gesproken. Zo lust ik er nog wel 100, als een lül op een drumstel.
Mijn ervaring met een oudere baby was iig wel dat wanneer ik bij haar bleef om in slaap te vallen, dat het veeeeel en veeeel langer duurde voor ze ging slapen en dat ze ook veel huilde. Ik heb uren op haar kamertje doorgebracht. Ondanks dat heb ik haar nooit lang alleen gelaten met huilen. Ik ben altijd wel om de zoveel tijd even kort gaan troosten. Voor mij was het trouwens wel redelijk zwart-wit. Ik had twee keuzes. Of haar altijd bij me houden, bij me slapen en heel erg veel voeden (wat ze echt niet meer nodig had). Of haar laten huilen. Beide waren keuzes die ik niet wilde, dus heeft ook lang geduurd voor ik alle tussenliggende oplossingen geprobeerd had en tot de conclusie kwam dat het niet werkte. En dan kies je voor hetgeen waar je uiteindelijk allebei het meest bij gebaat bent. Voor ons was dat haar laten huilen. Tot 3-4 maanden heb ik haar overigens wel altijd gevoed, gedragen en rondgehobbeld. Naar haar behoeften geluisterd dus. Of haar enorm laten gewenning aan teveel aandacht? En ik zou het prima gevonden hebben hoor, als ze gewoon rustig bij me op de bank kon liggen en dan goed zou slapen of iig rustig was. Maar nee hoor, dan moest je de hele tijd rondbanjeren, ging ze alsnog steeds meer gillen, moest je nog harder hobbelen etc etc, tot ze uiteindelijk van oververmoeidheid(?) maar in slaap viel. Ik werd daar dood en doodmoe van en ook best wel gestresst. Want ík moest het natuurlijk allemaal alleen doen. Papa of een ander was niet goed genoeg.. Nou ja, leuk voor 3-4 maanden, maar daarna was ik er redelijk klaar mee .
Je staat er ook niet voor open dus mijn uitleg komt toch niet aan. Baby apen slaan wel degelijk alarm, als ze al alleen worden gelaten. Oh, wacht... Mama is er altijd! Goh....
Oh wacht ik moet even luizen gaan pluizen en opvreten.. Want dat doen apen ook.. Kom op hej! We zijn mensen geen apen. We leven in 2012 en niet in de oertijd!
Vlinder heeft idd een erg levende fantasie. Maar wat ze bedoelt is dat een mens een instictieve reactie heeft op gevaar. Dat is aangeboren en hebben we ook nodig om te overleven. Daarvoor hebben we angst/adrenaline en pijn. Om juist te kunnen reageren op gevaar. Een baby heeft deze dingen ook gewoon meegekregen bij de geboorte. Die weet alleen nog niet wat 'gevaar' is, maar kent wel angst. En is volkomen afhankelijk van de ouder, dus kan alleen maar reageren door te huilen. Wel vreemd dat zoveel mensen dit soort basis-biologie kennis missen. Ik dacht echt dat het algemeen bekend is wat de basis reflexen, aangeboren verdedigingsmechanismen enz zijn. Ik vond het gedeelte over mensheid het leukste bij de biologie. Ook bijv waarom babys zich altijd aan onze haren vasthouden als ze gedragen worden (als je zelf lang haar hebt) .. Ra ra
Klopt, maar dat wil niet zeggen dat baby's niet op hun instincten reageren. En die stammen uit die tijd.
Jaja dus uit instinct weten we dat de oertijd bestaan heeft en welke enge dingen er kunnen gebeuren of bestaan? Das handig... Als alles dan meteen al ingebouwd zat, hoefden we ook niet meer naar school... Hoeven we onze kindjes helemaal nooit los te laten...
Niet te vergeten op je rug dragen of hangend op je buik lopend op handen en voeten want dat doen apen ook
Begrijp je het verschil tussen instincten, reflexen en dingen 'cognitief weten?' Uit je reactie blijkt van niet.
Ik vind dat je als moeder zijnde wel degelijk hoort als je kindje huilt om ''alarm'' te slaan of omdat hij of zij gewoon ergens geen zin in heeft. Mijn zoontje schrikt ook wel eens wakker en huilt dan zo zielig. Dat is gewoon niet te negeren. Dat geldt ook voor het huilen om honger of een vieze luier, daar kom je niet omheen! Jengelen daarintegen wel! Hij heeft wel eens vaker zijn hummetje niet en dan komt hij moeilijk in slaap en is niks goed. Ook geen knuffel van mama. Dan leg ik hem in zijn box of in bed en na 2 seconden ''weeh weeh'' doen valt hij in slaap. Hij heeft ook wel eens geen zin in mij namelijk! Hij kan het trouwens ook best hard op een krijsen zetten hoor, tranen en tuiten huilen, maar waarom? Omdat zijn koekje op is! Nou, sorry daar ga ik dan ook verder niet op in. En hij krijgt dan al helemaal geen nieuw koekje meer en niks anders is goed, behalve een nieuw koekje. Nou sorry, daar ga ik dan voor ZIJN bestwil en voor de mijne even niet op in en laat hem heel eventjes maar lekker huilen.
Tuurlijk, Dat begrijp ik ook allemaal wel.. Klonk alleen wel heel ver gezocht. Natuurlijk zullen baby's heel snel heus wel angst kennen. Maar niet elk huiltje is meteen uit angst.. Soms is het ook gewoon licht slaap gejengel. En nee, toen Julia nog heel klein was heb ik dr ook vrijwel niet laten huilen. Vond ik niet nodig, Maar nu dat ik dr meer begrijp.. Weet ik dat ze soms even jengelt in dr slaap, dan hoor ik 2 keer whee, en is ze weer stil.. En dan ga ik er echt niet heen hoor.. Maar toen ze heel klein was vond ik dat wel wat anders, Ik snapte er nog niet veel van.. En ben er ook van overtuigd dat ze niet zomaar huilen. Vooral zo jong niet. Maar een slaapjes jengel of wanneer ik dr even in de box zet omdat de bel gaat of weet ik het. Tja dan is het even heel jammer hoor. Dan weet ik dat het is omdat ik ineens wegloop. Ik kan er op dat moment even niks aan veranderen.