@Arevinol.. moet geen doel zoen om 'de andere kant' stil te laten zijn of ze te overtuigen van je gelijk. Fatsoenlijk tegen elkaar doen zou fijn zijn maar dat geld voor beide standpunten.
Kan ik helemaal onderschrijven. Wij hebben ons ook laten inspireren door AP, en nee hoor, geen jankkinderen. De oudere kinderen en jonge volwassenen die ik ken die in een AP-georienteerd gezin zijn opgegroeid zijn ook allemaal probleemloos, harmonieus en gebalanceerd. Prettige mensen om mee om te gaan, zonder het stiekume gedrag dat je vaak bij pubers ziet.
Ik heb ook niet gezegd 'jankkinderen', ik heb aan TS gevraagd wat ze gaat doen over een paar jaar, als blijkt dat de methode misschien toch niet zo geschikt was/haar kindje CONSTANT aan haar rok hangt. En ik heb enkel als antwoord gekregen; 'ik geloof niet dat dat gebeurd' Hoe moeilijk is het om toe te geven dat je het mis KUNT hebben en dat zoiets wel KAN gebeuren en dat 'emotionele verwaarlozing' gewoon een rotterm is? Ik geef grif toe dat mijn opvoeding misschien niet de beste is hoor, maar ik doe wel m'n keiharde best, en dan wordt het hier gewoon afgedaan als 'emotionele verwaarlozing', dàt stoort mij gewoon enorm, die oogkleppen, en het niet kunnen toegeven dat er misschien een petieterig klein ini mini kansje is dat iemands anders 'methode' ook prima is, al is het niet jouw persoonlijke keus!
Haha ik degene die vast blijft zitten in het zelfde commentaar. Heb jij jullie reactie's gelezen??? Lees de hele tijd dezelfde onzin,niks vernieuwends hoor
Vlinder, ik ben blij voor je dat jouw kind(eren) nooit het laten huilen nodig hebben gehad, serieus! Ik heb het bij de oudste wel toegepast met 10 maanden, omdat hij bleef drammen, versvhrikkelijk! Maar uiteindelijk werd hij er wel degelijk gelukkiger van, omdat hij eindelijk voldoende sliep. Maar het is een harde en verschrikkelijke methode. Alleen soms moeten ze ergens doorheen om er uiteindelijk beter van te worden denk ik. Het hangt echt van je kindje af, bij mijn jongste zou het niet werken.
Nou dna zal ik nog een keer mijn verhaal neerzetten,maar wel lezen dan he Dit verhaal gaat over mijn zoontje en waarom het bij hem hielp. Hij sliep totaal niet en wij hebben 3 maanden lang alles geprobeert. Bij me houden,draagdoek,inbakeren,medische onderzoeken,bij hem op het kamertje blijven noem maar op wij hebben het geprobeert. En niet eventjes maar lang genoeg. Als wij op zijn kamertje bleven werd hij alleen maar nog meer overstuur. Als ik hem vast hield of in een draagzak deed werd hij alleen maar boos en wou zichzelf alleen maar loswurmen. Uiteindelijk zatten wij in een vicuele cirkel dat hij niet kon slapen daardoor steeds slechter ging drinken. Als wsij hiermee te lang door gesukkeld hadden en gewacht hadden dan had hij na het zh gekunnen vanwege uitdroging en oververmoeidheid. Het enige wat nog te proberen viel was laten huilen. En ja dat is moeilijk,maar liever dat dan mijn kind hulpeloos in een zh zien liggen. (werk zelf in een zh dus heb vaak zat ouders langs het bed van hun kindje zien zitten) AL binnen een dag werd ons zoontje rustiger. En na 2 dagen sliep hij wel weer normaal. En nee daar bedoel ik niet mee de nacht doorslapen maar normaal aan zijn rust komen. Van een verdrietig oververmoeid jochie kregen wij nu ineens een jochie die onwijs vrolijk werd en lekker actief bezig kon zijn met zijn ontwikkeling. Daarom zij ik in het beging al,wees blij dat jou kindje graag door jou getroost wilt worden en dat dat voor jullie beide wekt. Ik had ook liever gewild dat ik mijn zoontje op z'n manier in slaap kon krijgen en rustig kon krijgen. Maar je kan helaas niet zomaar gaan oordelen als je de verhalen niet kent of niet wilt lezen. Wij moesten letterlijk kiezen voor 2 uiterste en zo zullen meerdere moeders voor z'n dilema gestaan hebben. Ik veroodeel jou aanpak niet als dat voor jou helpt,maar ik wens graag ook hetzelfde terug.
Ben ik nou de enige die het zielig vind dat er mensen zijn die hun kind gewoon geen rust geven en hun kind zich niet laten uiten?
Maar geen enkele methode is de beste methode, iedereen handeld naar zijn moeder gevoelens en iedereen heeft het beste met zijn kindjes voor, daarom snap ik ook niet dat de andere partij ( om maar in hun woordspeling te blijven ) er maar zo op door blijft hameren dat hun manier de beste is want dat is gewoon niet zo. Nogmaals iedereen heeft het beste met zijn kind voor dus niemand doet wat verkeerds ( uitzonderingen daargelaten natuurlijk )
Het nadeel is bij mensen die extreem streng in welke leer, welk geloof, idee of denkwijze dan ook zijn, dat ze het gevoel hebben dat ze daadwerkelijk de wijsheid in pacht hebben en dat de rest van de wereld stomweg het licht nog niet heeft gezien. Dat gevoel van hen is écht en valt niet makkelijk te veranderen; het hoeft volgens hen immers niet veranderd te worden, want zij hebben gelijk. Zij spreken de enige waarheid, de rest van de wereld is dom, gevaarlijk, zielig of op z'n minst dwalende en zijn hoe dan ook wezens waar je stomweg alles tegen mag zeggen. (Want dat mag, als je gelooft dat jouw werkelijkheid de waarheid is.) Mijn ervaring is dat je niet moet verwachten van dat soort mensen, dat ze verder nadenken dan hun neus lang is of naar compromissen zoeken. En áls ze dat al eens doen, dan is 't vooral om wederom aan te geven dat ze ooit gedwaald hebben en dat hun denkwijze/idee/geloof/leer toch echt de enige echte waarheid is. En het is aan mij om te zien of ik daar wel of niet mee om wil gaan eigenlijk. Vooralsnog zou ik dit inzicht graag iets eerder gehad willen hebben, dan had ik dit belachelijke topic gewoon fijn links laten liggen.
Ben het met je eens, vooral die laatste zin, ik vind het jammer dat andere niet open kunnen staan voor andere manieren van opvoeden, ik persoonlijk sta altijd open voor andermans tips maar sluit mij af als het me word opgedrongen. Jammer dat de andere partij zich zo opstelt, het zou ze sieren als ze het gewoon accepteren dat niet iedereen het zelfde is.
Niet laten uiten? Lachen & huilen, alles mag. Maar hem alleen laten huilen is wat anders Foxter. Zodra mijn zoon moe wordt, gaan we naar boven, geef ik hem de borst en dan kan hij in slaap vallen, dan leg ik hem weg. Valt hij niet in slaap, dan was hij nog niet moe genoeg, over een half uur probeer ik het dan weer. Je bent wel heel zwart wit. Alsof AP ouders continue op de lip van hun kind zitten. Zoon jengelt nu wat in de box, hij is het zat en wil er uit. Laat hem dat gewoon even doen. Misschien pakt hij weer een nieuw speeltje om te ontdekken. En als ik denk hij vind het nu echt niks meer en hij gaat (bijna) huilen, dan pak ik hem bij me. Dus doe nou niet dat we bij elk geluid en elke scheet bij ons kind staan, want dat is niet het geval. Het wordt een beetje vermoeiend dat ik, Vlinder, Tord dat telkens moeten uitleggen. Het ingaan op de uitingen en behoeften van je kind is wat anders dan bij elke hik of scheet kijken wat er scheelt. Babies huilend in bed hebben en dat maar negeren, is het negeren van hulpsignalen van je kind. En je kind is hulpeloos, kan zichzelf niet helpen en dus vind ik dat wreed. Met een veilige hechting keert het kind zich naar zijn ouders voor hulp, geborgenheid en verzorging. Alleen al de fysieke nabijheid van een ouder kan een gespannen kind geruststellen. Het kind vindt de gezamenlijke intieme en liefhebbende relatie prettig en reageert hier op. Het kind ontwikkelt nieuwsgierigheid naar zijn omgeving en ontwikkelt ook het verlangen en de mogelijkheden om deze omgeving te onderzoeken. Dus als mijn zoon opgroeit in vertrouwen, zal hij niet aan mijn rokken blijven hangen. Hij heeft het vertrouwen de wereld te ontdekken. Door deze onderzoeking ontwikkelt hij een gevoel van competentie en beheersing, terwijl hij weet dat hij kan terugkeren naar de veiligheid die zijn ouders hem kunnen bieden op het moment dat de spanningen even te groot worden. Een veilig gehecht kind reageert op verlies of verstoring van een significante relatie met woede, acuut verdriet, huilbuien, angst en opstandig gedrag. Het kind kan pogingen tot troost afweren, kan op zoek gaan naar de 'verloren' ouder en ervaart een intens verlangen naar diens aanwezigheid. Het signaal dat een kind dus niet meer getroost wil worden, is imo dus alarmerend. Hij kan teruggetrokken en lethargisch zijn en de intensiteit van deze gedragingen wordt hoger als tijd verstrijkt. Een afgesneden eerste hechting kan voor een veilig gehecht kind betekenen dat het zich daarna angstig hecht aan anderen. Geel = Originele tekst Zwart = Wat ik wil benadrukken Rood = Mijn commentaar Ik vind dit een nuttig draadje, en mijn intentie is helemaal niet het doen lijken of dat ik het perfect doe zoals sommigen beweren. Maar zoals er mensen zijn dus 'Huilen' verdedigen, mag ik 'niet huilen' verdedigen. Ik hoop dat iedereen deel blijft nemen in deze discussie, maar probeer dan wel met iets zinnigs te komen en onderbouw wat je zegt. Ik weet zeker dat net als ik Tord en Vlinder al jullie reacties lezen, maar er is nog niemand met goed onderbouwde kritieken gekomen waarmee wij te overtuigen zijn. Opmerkingen over dat mijn zoon met zijn 18e nog zijn eigen kont niet kan afvegen snijden geen hout. Laat ons maar zien dat huilen geen kwaad kan.
Ik en vele met mij, Willen je niet overtuigen. Ik doe het op mijn manier, omdat ik dat goed acht... Jij doet het op jouw manier omdat jij dat goed acht. En dat is prima. Maar Jullie willen ons eindeloos overtuigen.. En daar hebben we geen zin in. Je hoeft niet met bewijzen te komen waarom je voor deze methode kiest.
Maar zo komen jullie wel over, nu ik alles gelezen heb zie ik het volgende beeld voor me: Een kind dat moe in de draagzak ligt, net een beetje te warm en niet lekker van de slaap. Moeder die maar heen en weer blijft lopen omdat haar kind geen enkel huiltje mag hebben. Een moeder die er op een gegeven moment zelf ook helemaal door heen zit en niet leuk meer is voor haar omgeving en alleen maar met de baby bezig is. Het zal vast allemaal heeeeel anders zijn, maar zo komen jullie op mij over, veel te overheersend naar de baby toe. En nu kunnen jullie weer zeggen dat ik te overheersend ben omdat ik mijn baby in haar bed laat huilen voor ze in slaap valt, maar ik snap gewoon niet waarom jullie kinderen niet mogen leren zelf iets te doen. (in slaap vallen dus) Mijn dochter huilt ook van frustratie omdat ze nog niet om kan rollen. Dat mag ze van mij uiten, dat is namelijk ook frustrerend. Ik snap jullie best, ieder zijn manier, ik wilde alleen even laten weten dat jullie anders overkomen dan dat jullie bedoelen (denk ik)
Sorry hoor maar wanneer is het voor jou dan goed onderbouwd??? Heb je net nog een keer heel duidelijk onze ervaring uigelegd. Uitgelgd dat wij moesten kiezen in laten huilen of later een zh opname. Heb je gezegd dat ik jou keuze respecteer als die voor jou en jou kindje werkt. Ik krijg een beetje het gevoel dat jij helemaal niet open staat voor andere meningen maar simpelweg met deze topic jou mening probeert door te duwen. Nou een tip dat werkt alleen maar averechts.
Rechts (of links) bovenin je scherm vind je een kruisje. Als je er geen zin in hebt of het boeit je gewoon niet, ga dan gewoon.
Waarom moeten veel mensen overal een verklaring voor, of het nou van het CB komt, uit een boek als 'oei ik groei' of van een of andere AP/UP goeroe, onderzoeksresultaten zijn nooit betrouwbaar, want of het komt van een ziekenhuis en is gesponsord door....of het is van een site als Eurolac, borstvoeding.com o.i.d. die ook alleen plaatsen wat in hun straatje past. Er is gewoon niet overal een antwoord op, simpelweg omdat je niet in het hoofd van een baby kunt kijken, omdat het van zoveel factoren afhankelijk is wat voor persoon het later als volwassene wordt etc. Wij vullen gewoon als moeder zelf antwoorden in, of dat nou is dat je baby geen seconde alleen mag huilen of dat hij misschien wel even alleen uit mag huilen. Iedere moeder doet dat toch met de beste bedoelingen? Garanties heb je niet, met beide opvoedmethodes. Het is gewoon niet zwart wit. Ik zit zowel op dit forum als D&V, ik vind het interessant om het van beide kanten te bekijken, op sommige vlakken pas ik meer daar, op andere punten kan ik me er totaal niet in vinden of ik hang er gewoon tussenin, dat kan toch ook. Niets is zaligmakend en ik heb ook geen behoefte om alles volgens 1 en dezelfde manier of denkwijze te doen. Overigens, op D&V heeft ondertussen iemand precies zo'n zelfde topic geopend .
Kijk en nu leg je het op een normale ( niet met het wijzende vingertje ) manier uit. En komt dit al heel anders over als al je andere berichten. Zo is het ook een stuk duidelijker wat jij wil bereiken zonder dat je verwijten maakt naar anderen als je dit bericht eerder had gepost had er denk ik een hele andere discussie ontstaan.
Het boeit ons wel anders zijn wij hier niet, het irriteert ons alleen dat jullie manier van handelen ons word opgedrongen, dat is helemaal niet nodig. Sta er gewoon voor open dat niet iedereen het zelfde is en dat iedereen anders handelt en dat mijn manier niet de beste is maar jouw manier ook niet. Is het nou echt zo moeilijk om dat te accepteren ?