Oke dan nog een linkje,maar dan houdt ik op met linkjes neerzetten Een baby kan leren slapen. | Babyblog over slapen & voeden Hier staan mooie voorbeelden en duidelijke uitleg over inbakeren en laten huilen. Wanneer zoiets toepassen en de gevolgen daarvan. Het komt een heel eind op neer dat iedere moeder moet kijken wat voor haar en d'r kindje werkt. Dat kan troosten zijn maar dat kan in sommige gevallen ook laten huilen zijn.
Ik denk dat zeggen: ik laat mijn kindje nooit (overstuur) huilen, erg makkelijk gezegd is. Ik zei dat ook hoor , maar nu een kindje dat spanning van zich af moet huilen. Duurt meestal maar heel eventjes, maar wel heel erg hard/hartverscheurend. Als ik dat echter niet doe, dan heb ik aan het einde van de dag een kind dat uren zo huilt (ook op mijn schoot, in de draagdoek, in de wagen etc) omdat hij dood en doodmoe is. Dus ... kijk heel erg goed naar je kindje en blijf dichtbij jezelf . de stelling: "laten huilen is schadelijk" is denk ik te kort door de bocht evenals: "je kindje altijd in slaap wiegen is slecht". Dat laatste hebben we bij M gedaan en dat past ook echt bij haar. T die sliep gewoon als een roosje, soms wat jengelen. En nu dus weer een ander exemplaar + dito methode. Ik hoorde laatst via via dat een ouderpaar hun kleine baby'tje 1,5 uur hadden laten brullen. En vervolgens een kind dat probleemloos is slaap viel én doorsliep. Mijn eerste reactie is: SCHANDE! Maar als je met 1x zo lang laten huilen bereikt dat je kindje makkelijk in slaap kan vallen ... das ook fijn. M kan dat niet (wellicht karakter, maar wellicht door ons mede veroorzaakt) en dat geeft nog steeds heel veel frustratie, ook voor haar. Naar bed gaan vindt ze niet leuk, in slaap vallen gaat altijd moeizaam. Als ik nu zou moeten kiezen tussen ruim 4 jaar problemen met slapen of 1x zo lang laten brullen ... kweedutnie hoor (aan de andere kant: ik denk niet dat het bij haar had gewerkt, nogal eigenwijs namelijk ). Dus ... zoals alles met opvoeden (en het leven): het is genuanceerd en afhankelijk van de omstandigheden/betrokkenen *** Ik vond het artikel in de WIJ trouwens best genuanceerd: ging uit van verschillende methoden waarbij je vooral dichtbij jezelf moest blijven. Eén daarvan was 'niet laten huilen' ...
Ik wil even inhaken op het dikgedrukte stukje. Hoe Me, Suus, Vlinder en ik opvoeden is níet beschermend opvoeden. Het houdt juist in dat je je kind de vrijheid geeft om zelf te ontdekken en te bepalen. Uiteraard wel onder toezicht, om te voorkomen dat er gevaarlijke situaties bestaan. We zijn er echter wel altijd voor ze, ook al zou het om een "nephuiltje" gaan. Nephuiltjes bestaan in onze ogen niet. Het kind krijgt door deze combinatie zelfvertrouwen, en groeit op als een onafhankelijk, liefdevol persoon. Juist niet als een overbeschermd kind. Me, Suus, Vlinder... ik hoop dat jullie oke zijn met dit verhaal en het gebruiken van jullie namen, maar ik schat zo in van wel .
Ook niet als je er mee kunt voorkomen dat een kind moet worden opgenomen of de ouder chronisch ziek wordt of niet meer voor haar kind kan zorgen?
Er is weer een hoop geschreven zeg, sorry maar heb nog niet de helft onthouden En we gaan nog steeds in een kringetje, welles/nietes. Wat ik jammer vind, is dat sommige voorstanders van huilen, ons afschilderen als plakmoeders die hun kind geen moment rust gunnen. En seks? Da's altijd zo'n leuke die erbij betrokken wordt. Maar als je je afvraagt hoe AP-moeders seks hebben, DZe22, dan mis je toch echt een stukje creativiteit hoor. Seks in bed hebben wij altijd al saai gevonden Er zijn genoeg momenten waarop dat heel goed mogelijk is. En hoe is jouw seksleven? Lukt dat een beetje? En wat betreft bewijs dat laten huilen schadelijk is. Tja, we kunnen een kind geen vragen stellen of onderzoeken in laten vullen. Maar als je bv de cortisolniveau's meet van een kind dat bij een van de ouders is en een kind dat alleen ligt te huilen, dan zijn de verschillen significant. En we weten dat cortisol invloed heeft op de groei en ontwikkeling van de hersenen. Ook kunnen we idd niet stellen dat een kind dit of dat gevoel of die gedachten heeft, Cygnet. Maar je kunt toch echt niet gaan ontkennen dat een mens geboren wordt met een aantal eigenschappen. Niet voor niets wordt o.a. het schrikreflex kort na de geboorte gecontroleerd. Blijkbaar is dat erg belangrijk. Bovendien vind ik het persoonlijk van ondergeschikt belang waarom een kind huilt. Als moeder reageer ik op de communictaie van mijn kind. Onze taal is overigens niet onze belangrijkste vorm van communicatie. Onze lichaamstaal is nog altijd het meest opvallend en zowel een uitgestrekte hand als een afwerende hand, zeggen heel veel. Als moeder kijk ik naar mijn kind als geheel.
Salapio, ik quote even een stukje van je lap tekst . Ik vind het dus niet fijn dat een kind leert doorslapen op basis van alleen gelaten worden. Het kind gaat dan slapen uit wanhoop omdat er toch niemand bij hem komt kijken. Dat is toch verschrikkelijk? Ik heb de stiekeme hoop dat zelfs de "tegenstanders" in dit draadje niet achter dit verhaal staan.
En moet eerlijk zeggen dat ik het stiekem heerlijk vind dat hij zjjn handje op mijn wang legt als we in bed liggen. Of dat ik wakker 'gekust' word doordat hij met zijn kwijlmondje gaat kluiven aan mijn kin of neus hahahaha. Toen hij ziek was sliep hij ook alleen maar naast mij. In bed wou hij ook niet, dan schrok hij steeds wakker. Om hem dan nog te laten rusten (en mezelf) deed namelijk ook geen oog dicht van de bezorgdheid sliep hij tussenin. Maaaar ik laat hem ook wel eens jengelen. Niet in bed, maar vooral in de box of kinderwagen of koekjes situaties. Ik zou hem niet over zijn toeren kunnen laten raken.
Dan is er meer aan de hand dan een "slaapprobleem", maar dan nog vind ik (en dat is mijn persoonlijke mening) een slaaptraining geen oplossing. Ik denk ook echt dat er te vaak onrealistische dingen van een baby worden verwacht.
Als je een stukje terugleest dan lees je dat ik niet zo creabea meer ben sinds ik veroordeeld ben tot condoom. Snif
Agnes, het is weer een stukje van Ria Blom, net als je vorige stukje. Dit is de visie van Ria, niet een onderbouwd stuk waaruit blijkt dat huilen niet schadelijk is. Alleen dat laten huilen kan helpen inslapen, maar dat wisten we al. Daar gaat het niet om, het gaat over dat het schadelijk is om een kind alleen laten huilen.
Over het stuk van Foxter: ik heb zeker wel moeite met te weinig slaap, maar wij hebben gekozen voor andere oplossingen dan onze kindjes te laten huilen. Voorbeeld: als ik echt heel moe was gingen mijn man en ik wisseldiensten draaien. De een vroeg op bed, de andere laat en die ging dan 's ochtends uitslapen etc. Of zelfs wel eens apart geslapen zodat 1 van ons goed kon slapen, die ander kon dat dan de volgende dag inhalen. Ok, niet altijd even gezellig, maar het kwam de sfeer wel ten goede, want als je allebei moe bent zie je het ook niet altijd even helder, echt dat weet ik, na 4 jaar onderbroken nachten.
Ik ben het op zich helemaal met je eens, gevoelsmatig. Maar als ik dan denk aan mijn dochter die echt een probleem met slapen heeft (had ik overigens ook als kind, pas overgegaan toen ik mezelf in slaap kon lezen en pas echt overgegaan toen ik kinderen had die me zo moe maakte dat ik zelfs zonder lezen in slaap kan vallen ) ... tja ... weegt dat op tegen anderhalf uur verhoogde cortisolniveaus ... Ik weet het niet hoor . Ik denk ook niet dat die anderhalf uur heeft gezorgd voor blijvende schade bij het kindje. Ik hoop het niet, want S is de derde en die moet soms gewoon even huilen, omdat ik met 1 van de andere bezig ben (maar goed, das geen 1,5 uur)
Dan zou ik nog eerder mijn ouders, zusjes of vriendinnen inschakelen om ons te helpen, dan dat ik mijn kind laat huilen. Ik denk namelijk dat we de hulp van onze 'stam' heel hard nodig hebben. En dat het gewoon keihard werken is om dat als stel alleen te doen. Het huidige systeem is niet geschikt voor ons soort. 1 gezin per woning, beide ouders die buitenshuis werken, kinderen die in groepen van hun eigen leeftijd op het kdv bv, opgroeien ipv de vroegere stammen, waarbij iedereen elkaar hielp en de kinderen met jong en oud in aanraking kwamen en de taken wisselden en de zorg voor het kind van een ander vanzelfsprekend was. Bovendien zien we in stammen die nog op die manier leven, zelden een kind dat huilt. Dus de vraag hoe we een huilprobleem op moeten lossen, is een vraag die mi te laat gesteld is. de vraag is: hoe kunnen we dit voorkomen? En ja Tord, akkoord
Nou ja, wat cortisolgehaltes bij psychische stress bij baby's betreft, is er ook wel weer een onderzoek dat dat tegenspreekt: Geen verband tussen moederzorg en stressrespons bij jonge baby | Gezondheidskrant.nl
Slaapgebrek: hier ook gehad en idd opgelost met wisseldiensten ed (hoewel dat nu zo goed als onmogelijk is met M en T, maar goed, dat komt wel weer). En ook slaapgebrek gehad met T die zeer goed in slaap viel/valt, maar het eerste jaar absoluut niet doorsliep en meerdere keren wakker werd voor een voeding. Dus makkelijk zelf in slaap vallen is echt geen garantie voor doorslapen . En dat deed T niet omdat hij zo getraind is, maar omdat hij zo is ...
Ik kan dat stukje zo gauw even niet vinden? Maar wij gebruiken ook condooms hoor, hormonale ac is voor mij (ik heb een stollingsafwijking) geen optie. Waarom zou dat de creativiteit beperken?