En als die dag niet komt dan zit jij met de penarie, en probeer dan je kind maar duidelijk te maken dat mama ineens niet meer komt...
En jij mag dat vinden...maar het blijft jouw mening en jouw persoonlijke ervaring en die geldt niet voor iedereen. Elk kindje is anders en heeft wat anders nodig.
Tuurlijk moet iedereen het zelf weten maar ik denk dan precies zoals jij .. Over een tijdje krijgen we dan topics over hoe ze duidelijk moeten maken dat hun kindje in hun eigen bed moeten slapen en mama niet elke nacht nog 3x er uit kan komen..
Nogmaals, ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor de toon die je interpreteert. Ik geef hem de borst, zittend of liggend. Als hij slaapt leg ik hem op zijn plekje en ga weg. Als hij duidelijk niet gaat slapen, dan neem ik hem weer mee om het een half uurtje later weer te proberen. Soms is hij onrustig en zoekt mijn borst, dan geef ik hem zijn speen. Soms werkt het, soms niet.
Zolang hij het nodig heeft of zolang jij het nodig hebt? Ik ga altijd uit van de kracht en de kunde van mijn kind... ook met 6 weken al... wel lekker hoor, zelden gebroken nachten.. deze mama is nooit ernstig vermoeid geweest. weet je, je kunt hier tijden over door blijven emmeren. Je moet gewoon doen wat jij goed dunkt maar laat dan ook andere doen wat zij goed vinden. Nuanceer je reacties en stel vragen.. zou een boel schelen.
Wie zegt dat ik er anders over denk . Ik heb al meerdere keren aangegeven dat mijn zoontje ook wel eens even wat jengelt voor hij in slaap valt. Ik vroeg me net alleen af wat jij verstaat onder een "echt huiltje". Dat vind ik namelijk een vaag begrip en is denk ik voor iedereen anders.
Ik heb een groep jonge mama's om mij heen, die min of meer dezelfde opvoeding geven, en de kindjes groeien op in vertrouwen. Ze zijn er van 2 die alleen willen en ze zijn er van 4 die dan pas alleen willen. Ik heb het vertrouwen dat die dag wel komt. Het hoort namelijk bij de normale ontwikkeling en het zelfstandiger worden. Ik ga uit van het beste en niet van de kans dat ik in de penarie kom. Die kans lijkt me overigens uitgesloten want zo zal ik het nooit voelen.
Tuurlijk hebben babies hun ouders nodig dat snappen denk ik de meeste ouders wel daar gaat het niet om.. Nogmaals, de meeste ouders horen wel aan het huiltje of het echt is of niet. Je verwaarloosd je kind echt niet hoor als je het even laat huilen .. Je verwend je kind juist als je bij iedere kik die die geeft naast zijn bedje staat, hem er uit haalt, in je bed neemt en hem daar verder laat slapen.
Zie mijn vorige reactie. En het is heel anders praten als je kinderen vanzelf doorslapen. Dan zou ik ook altijd uitgerust zijn. Het is natuurlijk gedrag samen slapen. Ik heb ook nog nooit een dier geziek dat een kinderkamer heeft of gebruikt. Wij hebben enkel kinderkamers omdat mensen tegenwoordig zoveel verdienen dat een ruim huis met meerdere kamers betaald kan worden. Het is een statussymbool geweest en dat is nu de norm. Ik blijf erbij dat ik slaaptraining naar en ook wreed vind. Je ontzegt een kind op dat moment je liefde en aandacht. Dat vind ik.
Wie bepaald wat echt is? Jij kan wel vinden dat je kind zeurt, maar als je kind dan heel bang of eenzaam is? Is dat niet echt?
Behalve dat het te kort door de bocht is om te zeggen dat je kindje even laten jammeren/jengelen om in slaap te komen slecht is, is het ook veel te kort door de bocht om te zeggen "Over een tijdje krijgen we dan topics over hoe ze duidelijk moeten maken dat hun kindje in hun eigen bed moeten slapen en mama niet elke nacht nog 3x er uit kan komen..?". Mijn kinderen zijn tot ze ca. 3 maanden waren nooit zelf in hun eigen bed in slaap gevallen. Altijd of bij mij op schoot/in de armen (dochter) of in de kinderwagen terwijl ik hem heen en weer rolde in de woonkamer (zoontje). Inmiddels zijn mijn kinderen 2 jaar en 10 maanden en slapen ze super. Ze worden 's avonds wakker in bed gelegd en gaan (bijna) altijd direct slapen.
Jazeker, alleen is de werkelijke reden van het huilen niet altijd duidelijk. Soms merk je pas na een paar dagen dat er een tandje komt, heeft het kind wel pijn aan gehad. Wat jij zeuren noemt, kan ook angst zijn om alleen op een kamer te liggen. Kindje kan het niet vertellen.
Zucht ... Laat maar, ik verwaarloos lekker emotioneel mijn kindjes ( jouw woorden ) en dan doe jij het lekker op je eigen verwende manier ... Oke ? Nou fijne avond he ..
Wat een zwart-witte reacties hier!! Ik heb zelf mijn kindje ook in haar bedje 'leren' inslapen door ze eventjes (max. 10 minuten) te laten huilen (wel pas toen ze een week of 10 was), en dat is prima gegaan en ze slaapt nu super. Ik ben blij voor haar én mezelf (als dat ook even mag) dat ik dat gedaan heb. Dus ik begrijp de mama's die dit een goede methode vinden. Maar ik vond dat zeker niet gemakkelijk, heb er vaak over getwijfeld, dus ik begrijp de mama's die het niet doen ook hoor! Maar waar ik me wel een beetje aan stoor is de steeds terugkerende zin 'je wéét toch wat er met je kindje is als het weent, kén je je kindje dan niet?' .... euh nee, vaak kan ik het wel inschatten wat er is, maar soms weet ik écht niet waarom ze weent... zoals zovele beginnende mama's vermoed ik, al mag dat blijkbaar niet hardop gezegd worden!
Ehm.. sorry hoor. Maar de strekking in dit artikel is toch dezelfde als in het artikel in Wij Jonge ouders..?? Er staat dat rust en regelmaat belangrijk is (volgens Wij Jonge ouders 'een vast ritueel'). En dat je adviezen om je kind 30 minuten moet laten huilen naast je neer moet leggen. In Wij jonge ouders staat dat je je kindje niet hoeft te laten huilen, of dat je je kindje een paar minuten laat huilen (dat zijn er dus ook geen 30)..
toch bijzonder dat in mijn omgeving alle kindjes doorsliepen voor 3 maanden en die allemaal dezelfde methode hebben gebruikt... vanzelf? Ach, ja.. natuurlijk.. het idee dat je je kindje iets kunt leren voordat je NEE gaat zeggen omdat hij / zij aan je radiosnoeren gaat zitten rukken, is natuurlijk heel vreemd.. Rij jij een auto? Heb je een fiets? Heb je een badkamer? Goh, allemaal dingen die dieren niet nodig hebben maar die nu wel de norm zijn. Ik ga de rest van dat stukje van je reactie maar verder negeren, ik geloof dat je nu zelf wel door hebt hoe dom die was. (en anders moet je even terugdenken aan biologie lessen) Als JIJ aan slaaptraining zou doen, dan ontzeg JIJ je kinderen liefde en aandacht.. oordeel niet over een ander.
Ik hoor aan het huiltje van mijn eigen kind wat er aan de hand is. Als ik Mats met 7 weken (geen idee hoe oud) niet had laten huilen had ik nu nog 3x per nacht mn nest uit gemoeten. Sorry maar ben het met het artikel eens. Soms is het goed om babies te laten huilen. ze moeten ook hun dag verwerken en dat doen ze soms dmv huilen. Ik laat de jongste soms nog een uur lang huilen, omdat ik weet dat er niets aan de hand is en dat mr gewoon aandacht wil.
Ik snap ook niet zo goed wat er mis is met een goeie nachtrust??? (ook omdat dat prima zonder huilen kan.. maar op de een of andere manier is nachts voeden heel goed en geweldig en je kind aan de borst in slaap laten vallen geweldig.. die van mij sliepen gewoon in een bed en konden en kunnen prima alleen in slaap vallen (nadat ze liedjes gezongen hebben, boekjes hebben gelezen, de dag hebben besproken met schaap, nijntje etc.. en ook dat doen ze allemaal alleen). mijn kindjes zijn mensjes, eigen persoontjes, geen verlengstuk van mezelf... loslaten begint op dag één en nee, dat hoeft niet met te laten huilen maar er is niets mis met een goeie nachtrust! (dat is zelfs heel bevoordelijk voor de wijze waarop ouders liefde en aandacht kunnen geven!)
Jammer genoeg kunnen ze het ook niet vertellen als ze overprikkeld zijn en gewoon even rust willen en zich even willen laten gaan.