Ben ik het helemaal mee eens. Ik laat ze niet huilen. Jengelen wel, dat heeft de jongste nodig (soms) om in te slapen, maar huilen echt niet. Dan ben ik erbij, haal ze eruit troost ze zolang nodig is en leg ze dan terug. En dat gebeurt in fases *kloptaf* dan weer een paar dagen gaan huilen nadat hij al een paar uur geslapen heeft, dan huilt hij heel intens (krampen??) en valt direct in mijn armen in slaap. Leg ik hem te vroeg terug begint het overnieuw. Laat ikh em even dieper in slaap vallen in mijn armen slaapt hij gewoon door in eigen bedje. Dan is dat weer een paar weken over. Dus gewenning geloof er niet in. Zowel de oudste als jongste komen de ene nacht wel en de andere nacht niet in ons bed terecht. Vannacht alleen de oudste en het was half 6. Prima! Hij slaapt dan verder. De jongste is echt wel 2 maanden rond 400 bij mij in bed gekomen, dan begon hij te huilen en wilde hij tegen me aan liggen. Heerlijk! Huilen over. Lekker knuffelen en samen nog iets slaap pakken! Ben ook van mening, eer ze 18 zijn willen ze niet meer bij je liigge!
Ben ik het niet mee eens! Onze oudste hebben we geadopteerd en voor hem is dat zooooo niet vanzelfsprekend. En zo kan ik nog wel tig dingen verzinnen waardoor ook kinderen van ouder dan 1 jaar nog niet het vertrouwen hebben in de ouders dat deze er altijd zullen zijn. (ziekenhuisopnames, prikkelbare kindertjes, kindjes met zo jong al een rugzakje enz enz enz)
Heb het ook nooit gedaan resultaat nu nog een dochter vaak wakker midden in de nacht en ze is bijna 3.. Kon het ook niet hoor maar vind het knap dat sommige ouders het wel lukt om het te door breken. Hadden we hier ook eerder aan moeten beginnen. En mijn dochter is bijna drie en nu begin ik het s nachts echt beu te woorden. Eerlijk is eerlijk ben het al een jaar of 2 zat elke nacht me bed uit. Nu ben ik wat strenger geworden en je raad het al het gaat beter. Anders zat ik nu nog elke nacht met een spelende peuter midden in de nacht en een super kwade puberbroer. Die het ook zat was. Juist voor hem heb ik het lang vol gehouden van hij moet ook slapen dus daar ging ik weer naar mijn dochter maar zo heb ik het probleem wel in stand gehouden en of ze het nu weet dat ze s nachts moet slapen na dat ik pas geleden echt boos was op haar nu is het mama mag ik wat drinken s nachts in plaats van gillen krijzen en nog wat meer. Rondjes rennen in de huiskamer dvd aanzetten op de bank willen slapen genoeg is genoeg. Ts zo te lezen doen jullie het met beleid en dat kan nooit kwaad. Goed gedaan.
@ Ukoldaatje, dat is idd een andere situatie. Maar ik iig heb het over een gezond en blij kindje waarvan zielsveel gehouden wordt. Maar zoals ik al eerder poste, overdag worden er grenzen gesteld en op een gegeven moment moet je dat denk ik 's nachts ook gaan doen. Het is niet leefbaar om 's nachts 5 van de 8 uur met een kindje van 14 maanden in de arm rond te lopen. (Tot voorkort bij ons een paar keer per week het geval was)
Inderdaad ging het hier over gezonde kindjes en niet over zieke, zwakke, geadopteerde en gehandicapte kindjes. Maar dan kan een kindje zich ook misschien minder goed zelf redden.
Jij troost de kleine niet maar gaat alleen zitten erbij? Dit vraag ik omdat wij de kleine meestal oppakken en het terugleggen na het troosten dan een drama kan zijn, de ene keer slaapt hij wel verder (ook na soms nog even gulzig gedronken) te hebben en de andere keer is het brullen.
@Supi. Ja, dat werk de laatste paar dagen het best. Ik troost haar door wat te sussen en te zeggen dat ik er ben en er niets aan de hand is. Dan leg ik haar op haar buik. Dan wordt ze eigenlijk al rustig en ligt dan een beetje te woelen tot ze slaapt. Maar goed, dit werkte gister avond. Vanavond kan alles alweer anders zijn!
ja dat is zo haha, hier gaat hij vaak in bed staan springen en als je hem neerlegt brullen en zo snel mogelijk weer opstaan om te gaan springen. Boefje is het ook
Herkenbaar, die fase heeft onze kleine ook gehad toen ze zich begon op te trekken. De wereld was alleen nog maar leuk verticaal! Nu er weer wat tanden doorkomen staat ze vaak letterlijk aan de bedrand te knagen. Cavia!
Wij gebruiken een co-sleeper. Echt ideaal. Na de eerste huiltjes 's nachts verkassen we haar naar ons bed en slapen we gewoon verder.
Nooit een nachtvoeding gegeven na 2 maanden (niet nodig geweest) Nooit laten huilen (zoon max 10 minuten, dat werkte een stuk beter dan troosten) Zelden in bed gehad (alleen dochter toen zij jonger was dan 1 jaar sporadisch) Nooit gedoe met naar bed gaan of doorslapen (uitgezonderd 2 x enkele weken na vakanties met dochterlief) Heerlijk Ik geloof niet in laten huilen maar er zijn veel wegen die naar Rome leiden en verwaarlozing is niet snel aan de orde. Ik geloof niet in samen slapen of nachtelijke voedingen. Gelukkig heb ik daar ook nooit over na hoeven denken. Hier geen last van krampjes, tanden of staan. De nacht doorslapen van < 2maanden en sindsdien zelden moeilijkheden gehad.
Cygnet, dan ben je echt gezegend! En een uitzondering, denk ik ook. Zeker met borstvoeding zijn nachtelijke voedingen heel normaal. Ik maak daar ook geen punt van, dochter slaapt verder erg goed en met het naar bed gaan ook nooit drama.
Ik snap je gevoel. Hier hebben we ook al bijna 7 maanden gebroken nachten met de jongste. En niet alleen maar 1 voeding.. Soms meer en soms lange pozen wakker (niet tevreden). Wij zijn ook zeker niet voor laten huilen, maar in gedachten speel ik er wel eens mee. Ik vind haar nu ng veel te jonge, maar de kans bestaat dat we het wel gaan proberen al ze een stukje ouder is. Ook rondom of voorbij een jaar. Want ja... Het is slopend..!
Gezegend zeker (gewoon fijne kinderen ) Uitzondering? Nee, dat denk ik niet..als ik een beetje in mijn omgeving om me heen kijk
Wat wel echt niet fijn is, is dat vuurwerk nu steeds. Onze knul word nu om de haverklap wakker door de bommen die gewoon door de straat heen gaan. Dit worden een paar leuke avonden/nachten tot 2 januari... Heb net even met onze knul op mijn arm gelopen (in donker in eigen kamer) tot hij weer gekalmeerd was en weer kon gaan slapen. De hele avond al steeds wakker door vuurwerk. Zijn we het sprongetje net een beetje voorbij en dan krijg je de ellende die vuurwerk heet. De afgelopen dagen sliep hij waar wij ook waren met kerst en konden hem zo weer meenemen in maxicosi, thuis nog omkleden en tanden poetsen en ging gewoon netjes in bed weer verder slapen. Nu met het vuurwerk merk ik dat er veel onrust in bed is. Soms even 1 minuut huilen en verder slapen maar soms ook echt even hard huilen en niet meer slapen.
Denk ook zeker geen uitzondering. IK denk - zonder mensen tegen het hoofd te willen stoten- dat het ook een stuk met consequent zijn te maken heeft. Vanaf het begin af aan de kinderen in hun eigen bedje laten slapen. Zonder uitzondering. Gelukkig zijn ze praktisch nooit ziek. In dat geval vind ik het wat anders. Vanaf een week of 8 (zoon) en 4 ( dochter) geen nachtvoedingen nodig gehad. Bij zoonlief dus een moeilijke periode tussen de 11 en 14 maanden gehad met wakker worden en in slaap krijgen met een fles, maar gelukkig kunnen corrigeren door - jawel- een keer te laten mopperen/ huilen. Maar dit doe je ook alleen als je weet dat je een structureel "probleem" hebt gecreëerd. Als al het medische, honger, pijn, dorst, angst hebt uitgesloten. En ik denk dat je als ouder je kind goed genoeg kent als het al maanden zo aan de gang is, om te weten of het een stukje gewenning is geworden of dat er "echt' wat speelt. Iedereen troost op zijn eigen manier. Wij verwaarlozen onze kinderen echt niet door ze, die ene keer in de week dat ze snachts eens huilend wakker worden, kort en ongezellig te troosten bij een enge droom, op hun eigen kamertje, of even bij de jongste een aai over de bol te geven en opnieuw in te stoppen. Tot nu toe werkt dit prima en afdoende om ze weer lekker door te laten slapen. En daar ben ik heel blij mee. Natuurlijk slapen ze liever in hun eigen bed als ze 18 zijn. Maar ik zou toch graag ruim voor die tijd mn eigen bed/ man/ nachtrust terug willen hebben
Helemaal mee eens. Denk ook dat het veelal een kwestie is van consequent zijn en duidelijk naar je kinderen. Het ene moment iets wel mogen om het later weer niet te mogen is niet heel erg duidelijk voor je kind, is mijn mening.