Misschien moet je verder kijken als je neus lang is..... Je hebt een beeld in je hoofd die misschien wel niet juist is.
S'morgens krijgt hij een broodje en borstvoeding, tussendoor krijgt hij thee of water, maar in totaal drinkt hij daar meestal maar 1 beker van 200 cc op een dag van op. Tussende middag weer brood (meestal een halfje) en wat te drinken, naar bed voor anderhalf tot 2 uur, en daarna weer wat tussendoor met drinken. S'avonds eet hij met de pot mee met wat te drinken (als hij zin heeft tenminste) en krijgt hij voor het slapen gaan weer borstvoeding. Vannacht kwam hij om kwart voor 23 weer en om half 6. Gisteren was echt drama bleef hij tussen 3 en half 5 spoken en drinken willen (en toch ook want bijten). In bed willen drinken een paar slokjes maar dan duwt hij de beker weg en wil hij alleen bij mij drinken. Het vreemde is dat hij dus vanaf een week of 5 doordsliep totdat hij zijn tandjes kreeg, sindsdien wil hij weer nachtvoeding. Ik probeer zo consequent mogelijk te zijn, vast ritueel voor slapen en troosten, maar weet het nu gewoon niet, vannacht iets langer vastgehouden en toen viel hij gelukkig wel vlotter in slaap. Aandacht is beangrijk, maar onze nachtrust ook (met ons bedoel ik die van Jack, mij en papa). Zit nu wel te twijfelen of deze periode niet kan komen omdat ik ongesteld ben dat ik wat minder voeding heb ofzo. Zal er volgende maand wel eens op letten.
Ik zou eens bijhouden op de dag wat hij aan drinken krijgt. Ca 500cc is wel ongeveer het minimum ( altijd lastig bij te houden met BV natuurlijk, maar zeg daarnaast ca 300cc aan ander drinken dan lijkt mij dat je aardig boven de 500cc uit komt?) Dan zou hij geen dorst moeten hebben snachts.
Maar hoe weet jij dit? Ben jij dat kind? Jij weet toch niet wanneer iemand anders dorst heeft of niet? Ik vind dat altijd zo makkelijk praten. Ik zou er gewoon nog even aan toe geven. Probeer gewoon of hij eerst tevreden is met speen/water en anders geef je toch alsnog de borst? Dat blijft heus niet tot zijn 18e zo....
Maar waarom voed je hem niet gewoon s nachts? Dan slaapt hij en jullie het snelst weer en zo te lezen is dat je doel.
Wat is laten huilen? Onze jongste is nog net geen 2 maanden. Overdag wil ze vaak niet in haar bed slapen. We proberen het uiteraard wel. Als ze gaat huilen laten we haar dat 5 minuutjes doen, soms 10 (afhankelijk van het gehuil). Dan even troosten en als ze rustig wordt nog eens proberen. En anders vaak gewoon weer mee naar beneden hoor. Ze slaapt verder van pak en beet 00.30 uur tot 11 uur in haar bed met 1 ochtendfles tussendoor. Maar afijn, dat vind ik dus niet laten huilen. Daarnaast ging het met mijn oudste ook zo en die slaapt prima. Voelt zich ook veilig en geliefd. Ik denk om eerlijk te zijn dat er soms juist te snel gereageerd wordt. Baby geeft 1 kick en papa of mama reageren al. En het een jaar later dan vreemd vinden dat ze gaan huilen als mama niet in zicht is. Liefdevol opvoeden is, naar mijn mening, ook zachtjes loslaten. Laten huilen? Nee, maar nogmaals wat is laten huilen? Ach weet je, opvoeden is sowieso moeilijk. Je leert het met vallen en opstaan. En ieder op zijn eigen weg. Xxx
Ik voed hem ook wel s'nachts maar hij bleef maar huilen na het drinken en niet willen slapen. Dan weer proberen met aanleggen en dan bijten (heel leuk maar niet heus). Nu is hij wat rustiger geworden, heb echt het idee dat hij misschien wat minder voeding krijgt als ik ongesteld ben. Ook begon hij vanmorgen weer te brullen om 6 uur en toen ik even ging nadoezelen (hij was rustig geworden toen ik het licht aan deed en ging spelen) is hij weer in slaap gevallen tot 9 uur. Denk misschien dat hij bang is in het donker? Vannacht maar eens een lampje proberen.
Je hebt natuurlijk ook nog een heel grijs gebied tussen laten huilen en bij elke kik reageren. Ik laat mijn kinderen niet huilen. Maar dat betekend absoluut niet dat ik op elke kik reageer of dat ze hierdoor verwend zijn.
Dat is hier ook zo als ik ongesteld ben. Meestal duurt dat 2 à 3 dagen en dan is het weer over. Na een paar keer ongesteld worden, werd dat hier steeds minder heftig hoor...
Ik heb ook vaak gedacht: ach ritme houden en consequent zijn, dan komt hetvanzelf goed. Onze oudste deed het dan ook prima en zelfs voorbeeldig. Laten huilen was ik toen al niet voor en als er rottige fases waren, dan deden we dat ook niet maar zorgden we op een andere manier voor een tevreden baby. Maar nu hebben we de tweede en we doen niets anders dan met de eerste. Maar alles gaat en is anders. Zij is een heel andere baby en ik denk vaak niet lekker in haar velletje. Maar we zijn er nog steeds niet echt achter en ik zou er ook na 7 slopende maanden nog steeds niet echt iver na denken om haar te laten huilen. Een beetje jammeren soms, maar meestal werkt dat toch niet. Als het met een jaar of 1,5 nog zo is en alles is uitgesloten, dan zullen we een slaaptraining gaan toepassen op onze manier. Maar daarvoor echt niet. Dus ik denk echt: als je alleen maar makkelijke kinderen hebt, dat je echt niet goed kunt zeggen wat je wel en niet zou doen in zulke situaties.
Hier inmiddels rust! Kennelijk hebben we voor onze dochter de goede aanpak gekozen. We laten haar jammeren, maar niet overstuur raken. Zodra dat dreigt te gebeuren gaan we naar haar toe en even naast haar zitten tot ze weer rustig is gaan liggen. Daarna steeds een stapje verder van het bedje af tot de deur. En dan erdoorheen........ Dat is al zeker al een week niet meer nodig geweest want ze slaapt door! En wordt nu ook later en vrolijker wakker dan voor die tijd. 7.00 gemiddeld en als we mazzel hebben 8.00 uur! En dit alles dus zonder nachtvoedingen. Ze is nu ruim 14 maanden overigens.
En idd, er bestaan zeker makkelijke kids, ik heb er een paar in mijn omgeving. Onze dochter is alleen 'moeilijk' qua slapen. Verder is ze mega makelijk! Speelt lekker zelf zodat ik in mn boek kan lezen, eet als een bouwvakker en we kunnen haar overal mee naartoe nemen, zij vermaakt zich wel. Ze heeft altijd en overal met iedereen sjans omdat ze altijd lacht. (even een beetje opscheppen want ben mega trots op haar! haha)