Slaapverlamming..wie ook?

Mijn man heeft hier af en toe last van. Tot voorkort weten we dat dit slaapverlaming heet. Hij heeft altijd gedacht dat er "iets" in huis was. Maar dat bleek dus de slaapverlaming te zijn. Hij probeert dan ook met man en macht te schreeuwen/aan te raken, maar blijft verstijfd liggen en kan helemaal niets. Dit duurt zo'n 10 a 15 min en dan is het over.

Heb het nog nooit gezien, dit is wat hij me heeft verteld.

 

Ook hier zo af en toe last van slaapverlamming.
Ben blij dat ik het al een tijd niet meer heb gehad.
Ik hoor dan dat er iemand de trap op loopt,en voel dat mijn man niet meer naast me ligt.
Dan wil ik zijn naam roepen maar dat lukt niet,of de lamp aan doen maar kan me niet bewegen.
Ik raak dan ook altijd bang want wat ik de trap op hoor komen voelt niet goed aan.
Toen ik ging googelen kwam ik er dus achter dat dit slaapverlamming is,en sinds ik dit weet heb iik er gelukkig geen last meer van gehad.

Lucide dromen heb ik ook,maar dat vind ik eerlijk gezegd fijn
Heb ik een nachtmerrie dan weet ik dat en blijf ik staan,want als het gevaar nadert word ik telkens wakker.
Of ik vul dan in dat ik kan vliegen en zo weg vlieg van het gevaar.
Maar het is ook fijn als je een leuke droom hebt,nog leuker maken of verlengen van je droom

 

Ik heb precies t zelfde, heb t al zolang ik t me kan heugen. Lijkt net echt of er iemand aan mn bed staat en me t matras indrukt! Naderhand word ik pas echt wakker.

 

Lucide dromen heb ik ook,maar dat vind ik eerlijk gezegd fijn
Heb ik een nachtmerrie dan weet ik dat en blijf ik staan,want als het gevaar nadert word ik telkens wakker.
Of ik vul dan in dat ik kan vliegen en zo weg vlieg van het gevaar.


Apart he, ik heb dat ook!

 

Jeetje wat een ervaringen.

Zelf heb ik, toen ik ongeveer 17/18 jaar was, ook vaak last gehad van slaapverlamming.
De 1e keer dat dit gebeurde wist ik niet wat me overkwam. Ik gilde en gilde om hulp, in mijn hoofd dan. Want mijn mond kreeg ik niet open.
Ik probeerde armen en benen te bewegen, ook dit ging niet. Allerlei rode lichtjes om me heen en stemmen die ik hoorde. In mijn hoofd. In een taal die ik niet kende.

Later leerde ik zo'n slaapverlamming herkennen, voelde het letterlijk aankomen. Dat voel je dat je lichaam begint te vallen.
Soms dacht ik: no way, geen zin. Dan ging ik veel bewegen en hield ik het tegen haha.
En soms dacht ik: kom maar op, ik ga testen wat ik wel en niet kan. Toen kwam het over mij heen en probeerde ik ledematen te bewegen. Sjonge, het duurde echt een eeuw en kostte me zeeën aan moeite om 1 arm op te tillen haha. Maar het lukte uiteindelijk dus wel.

En wanneer het voorbij was twijfelde ik altijd of het echt wat gebeurd. Ik herinnerde me alles volledig, maar op de 1 of andere manier voelde het minder echt aan dan wanneer het nog bezig was. Vreemd hoor.

Gelukkig al een hele tijd niet meer gehad.

 

ik weet dat ik een keer in de gang stond, ik dacht dat ik wakker was geworden uit de slaapverlamming maar ik kon me daar ook niet bewegen, een vies gevoel over me, ineens lag ik weer in bed

ook als ik uit de slaapverlammingen wou komen en heel hard mn best deed om me te bewegen, dat leek soms te lukken, dan kon ik met moeite naar de kant van mn vriend bewegen en hup enkele seconden of minuten later werd ik dn echt wakker, aan mijn kant,...niet bewogen

 

Lucide dromen doe ik eigenlijk sowieso al, vind het juist raar als ik dat niet kan. Als ik bijvoorbeeld droom waar ik geen controle heb over dat moment, echt naar wakker worden! Maar dat gebeurd niet zo heel vaak, kan gewoon zelf weten waar ik over droom en onthoud inderdaad ook alles.

Over slaapverlamming, ik wist niet eens dat dit bestond. Ik voel regelmatig trillingen maar heb niet het idee dat ik verlamd ben? Zo zie ik ook regelmatig dingen in mijn kamer, ik zie ze (vormen, mensen, schaduw) en blijf ze zien maar ik heb er nooit op gelet of ik dan ook werkelijk niks meer kon met m'n lichaam. Of het dus echt slaapverlamming is? Geen idee, maar het lijkt er wel op.

 

Ik herken beide, maar bij mij hebben lucide dromen en slaapverlamming niet iets met elkaar te maken.

De slaapverlamming kwam na de geboorte van mijn zoontje, gepaard met een angstaanval, oorsuizen en letterlijke verlamming van bepaalde lichaamsdelen (alsof je een verdoving van de dokter heb gehad ofzo)

De lucide dromen (wist trouwens niet dat het zo heette en dat het niet volstrekt normaal was) ervaar ik meestal als grappig..

De slaapverlammingsverschijnselen zijn overgegaan nadat ik bij een chiropracter ben geweest.. gelukkig maar want op een gegeven moment durfde ik echt niet meer te gaan slapen (en dat helpt zeker niet )

 

Hahahahahaha!

 

Is het niet gewoon een epileptische aanval?

 

Ik heb ook vaker slaapverlamming, eens in de paar maanden. Tijdens de zwangerschap geen enkele keer maar daarna weer wel. Ik voel het nu aankomen (gebonk in oren en soort gevoel dat bij mijn benen begint en steeds hoger gaat) en dan probeer ik snel te bewegen zodat ik kan opstaan. Als dat lukt ga ik ff wat drinken en kan daarna gewoon weer slapen.
Het is inderdaad heel eng als je geen flauw idee hebt wat er is!

 

Herken het ook. Heb het ook gehad overdag toen ik ernstig ziek was. Zakte zo van de bank af en kon helemaal niks meer. Net alsof ik in mijn eigen lichaam gevangen zat.. Ml schrok toen zo erg dat ik een week lang mijn zoontje niet meer mocht dragen. (D was toen 2 weken) Maar kon ook amper zelf traplopen. De dag erna lag ik met 41 graden koorts op de bank 22 uur te slapen. Kon net 5 min. wakker blijven en dan viel ik weer weg. Verder heb ik het al vanaf mijn 14de, maar nog nooit zo erg als toen. Heb ondertussen wel geleerd hoe ik mezelf eruit krijg. Meestal als ik het heb dan lijkt het ook wel alsof ik geen adem meer haal en als ik er dan ''uitkom'' snak ik dan naar adem.

 

ik vind het raar dat meerderen het helemaal niet hebben tijdens de zwangerschap.

bij mij stopte het ongeveer 2 weken voor ik de positieve zwangerschapstest in mn handen had