Mijn zoontje is bijna 1,5 en heeft ontdekt dat hij ook een andere kant op kan lopen als ik vraag of hij bij me komt (om bijvoorbeeld z'n luier te verschonen, schoentjes aantrekken dat soort dingen) Hij gaat zich dan 'verstoppen' of net doen alsof hij toevallig nog wat speelgoed wil pakken. Hij gooit nu ook met dingen als ik zeg dat hij iets niet mag. Hij moet persé iets anders hebben als dat ik hem geef op het aankleedkussen. Wilt er niet meer op liggen. Slaat je en als je er wat van zegt, lacht hij je recht in je gezicht uit. Hij doet express dingen om te kijken hoe je reageert.. En het lijkt wel alsof het niet uitmaakt hoe je reageert.. hij kijkt je aan alsof hij dikke schijt aan je heeft Best irritant dus haha Ik probeer zo rustig mogelijk te reageren en uit te leggen waarom hij iets niet mag of juist waarom hij even bij mama moet komen maar oef... wat moet je af en toe een geduld opbrengen. Maar bij het stukje dat hij bij me moet komen en dan wegloopt vind ik moeilijk. Ik heb een hele tijd gewoon gewacht of ben weggelopen tot hij zelf kwam. Het werkt ook wel maar soms heb ik daar simpelweg de tijd even niet voor. Hoe kan ik hem dan toch laten komen zonder dat hij het idee krijgt dat het een spelletje is en 'mama hem komt pakken' ?
Wat je schrijft is al heel goed en daarbij is het heel belangrijk dat je aangeeft wat wel mag. Want dat is juist hetgene dat kindjes graag willen horen. Verder is afleiden heel belangrijk, als jij wilt dat hij bij je komt dan kun je hem 'verleiden' met opmerkingen als: dan mag je mama helpen met je schoenen of je jas aandoen. Of: dan gaan we lekker met de fiets, of iets anders dat hij leuk vind. Of dat hij iets voor je naar de auto mag dragen. Probeer een reden te geven waardoor het voor hem interessant is om mee te gaan. Er achteraan rennen zou ik proberen zoveel mogelijk te vermijden idd. Dat wordt voor hem een spelletje en het is natuurlijk niet de bedoeling dat hij het leuk gaat vinden. Wel kun je bv zeggen: eens kijken of je sneller dan mama bij de kapstok kan komen.
Ik probeer zelf altijd gewoon de tijd te hebben. Als we weg gaan, dan kondig ik dat tijdig aan, en vaak gaat ze dan bijvoorbeeld zelf al bedenken dat ze haar schoenen moet pakken etc. Veel dingen moeten om een bepaalde reden en als ik Julia mee laat denken, dan doet ze het veel liever! Als ze echt stout is, of echt niet luisterd, dan ben ik wel duidelijk. Nee is nee, komen is komen. Ik pak haar dan bij haar arm en neem haar mee naar waar ik haar wil hebben. En eindeloos herhalen wat je bedoeld. Hij probeert je nog niet echt uit, maar hij weet nog niet dat 'niet luisteren' ook consequenties heeft. Over het algemeen kies ik dus voor de ontwijkende methode door haar gewoon goed voor te bereiden en ervoor te zorgen dat ze op een bepaalde manier begrijpt waarom ze iets moet doen wat ik wil (dat ze er zelf ook iets aan heeft, het leuk vindt om te komen bijv.). En als het niet anders kan, dan ben ik streng en moet er geluisterd worden. Als je er op dat moment een grapje van maakt, dan resulteerd dat er vaak in dat hij er zelf ook vaker een grapje van gaat maken als jij iets van hem wilt!
Wij laten ze ook steeds meer mee doen! Hier was het probleem dat zij wegliepen bij de auto, terwijl ze even moesten wachten. Ik kan dan niet achteraan lopen omdat ik het ander kind aan het uithalen ben. Ik zet nu mijn handtas altijd op de grond, haal het kind uit de auto en vraag 'Wil jij even op de tas van mama passen?' of 'Doe jij even de sleutels vasthouden?' Dat werkt heel goed! Ook als we weg moeten laat ik ze zelf de schoenen pakken, op de onderstende traptrede zitten en daarna zelf de jas pakken. Als ze zelf klaar zijn pakken ze ook mijn schoenen en geven die aan mij, en ze komen met mijn tas aangesleept. Zo word ik ook klaargemaakt om te gaan Hier dus net zoals bij Gentle: mee laten doen werkt veel beter!
Ja ik laat Tygo ook zelf zijn schoenen/jas/sjaal pakken. Hij rent ook nog wel eens lachend weg hoor, maar als hij dat doet loop ik rustig achter hem aan (maak er dus geen spelletje van) en laat hem staan tewijl ik zijn schoenen enz. aan doe. Wat betreft het gedrag op het aankleed kussen, dit hebben we hier ook. Slaan doet hij nog niet maar ik probeer hem zoveel mogenlijk af te leiden en rustig te blijven. Staand een luier verschonen lukt soms ook nog wel en als hij echt te erg aan het protesteren is verschoon ik hem op de bank voor de tv terwijl hij aan het drinken is.
Goeie tip voor bij de auto: Julia heeft geleerd 'Auto vasthouden!' en dan moet ze haar handjes aan de auto houden. Dat lukt aardig, en ze vindt het (de eerste minuut) leuk om te doen. Ze weet ook dat het niet zo heel lang duurt en dat ze dan mee mag. Maarrehh, uitdaging met 3 kids
Bedankt voor de reacties! Dat mee laten doen dat probeer ik inderdaad ook. Gaan we schoentjes aantrekken of teentjes verstoppen.. waar is de auto/fiets... Fieuw dan pak ik het toch redelijk aan Alleen dat gezichtje he als hij wéét dat hij eigenlijk moet komen en dan tóch de andere kant oploopt.. ... draken zijn het af en toe