Hoe lang laten jullie je baby huilen? Melody heeft gegeten/schone luier maar ligt nog steeds te krijsen... Als ik bij haar kom dan is ze stil... zodra ik weer weg loop... hetzelfde liedje pfff maar ik moet toch echt ook even mn eigen dingetjes doen! Vindt het heel moeilijk als ze huilt... weet niet zo goed wat ik moet doen, het liefst loop ik bij elk geluidje weer naar haar toe! Denken jullie dat een baby van 6 weken hier al "misbruik" van maakt?
Hoi Melody, Dit klinkt als een sprongetje en volgens mijn boek, is het ook tijd voor een sprongetje. Ik denk persoonlijk dat zij hier nog geen misbruik van kan maken... Wat ik altijd bij Iman doe in zo'n geval: Ik laat haar 10 minuten huilen (kijk op de klok), natuurlijk niet als het echte paniek wordt. Dan ga ik naar haar toe, geef haar een speentje, leg een hang op haar hoofdje en zonder wat te zeggen en zonder haar in haar ogen aan te kijken loop ik weer weg. Blijft het zo, dan ga ik 5 minuten erna, naast haar bedje zitten, zonder haar aan te kijken, met een hand op haar hoofdje en neurie een liedje... Zodra ze in slaap is gevallen, haal ik mijn hand weg en ga ik al neuriend naar de deur... Zo gauw als het sprongetje voorbij is, slaapt Iman zelf weer in.
wij zijn ook deze wek net voor het eerst begonnen met een speen... soms wil ze hem niet maar als ze hem wel neemt en hij valt later weer uit haar mond dan is het direct krijsen! dat vindt ik wel een nadeel, het is alsof ze er nu al opeens niet meer zonder kan! ik begrijp gewoon niet waarom ze zo ineens kan gaan krijsen... ik vraag me echt af of dit wel normaal is??? en als het idd aan het sprongetje ligt... moet ik haar dan wel laten huilen of toch maar direct troosten gaan... na 10 minuten is ze zeker nog niet stil! dus ik kan daar wel op gaan wachten maar dat heeft geen zin.
Ik liet Danique nooit lang huilen zeker niet in het begin, heeft ze misschien nog honger of misschien wil ze gewoon wel even lekker knuffelen. Het is altijd een beetje lastig te bepalen in het begin maar later ga je de huiltjes herkennen en weet je hoe je moet reageren.
Dan zou ik ernaast gaan zitten, maar je moet haar niet aankijken... Als ze een sprongetje hebben dan hebben ze meer behoefte aan hun moeder... Iman heeft dan ook een soort verlatingsangst...
hi ik heb michael gewoon laten huilen hoor. In het begin was het ook huilen maar elke keer wanneer je je gezicht laat zien was ie stil. Als het gewoon een beetje drijnen is dan is het jammer voor michael en meestal na een minuut of 20 valt ie lekker in slaap. Als ie ech hystirisch krijst (net als laatst met die storm) dan haal ik m er wel ff uit hoor want dat vind ik nou ook weer niet nodig. Maar ik merk wel dat wanneer ie bij mijn ouders is (en die reageren op elk kikje) dat ie veel onrusitger is dan thuis. Eeen baby huilt altijd even voor het slapen gaan. Dit is voor hun een verwerking van de dag. Dus dat is echt niet erg. Maar je moet er wel zelf tegen kunnen natuurlijk.
Ja daar heb je gelijk in Natascha, maar Melody heeft dit nooit gedaan volgens TS... En aangezien de leeftijd, laat het me eerder aan een sprongetje denken... Ik laat Iman ook even huilen voor het slapen gaan hoor, maar als ze in een sprongetje zit schenk ik haar toch wat meer aandacht... Want het is voor haar zelf al rot genoeg.
Hihi een sprongetje is een sprong in de ontwikkeling van de baby. In zo'n periode leert hij opeens een heleboel bij. Hierdoor veranderd zijn wereld en raakt hij in paniek en wil daardoor veel meer bij mama zijn. Sommige babys slapen bijna niet, sommige willen vaker eten... Vaak is de baby een beetje 'lastig' ... Maar als je weet waar het vandaan komt en hoe de baby zich voelt is het wel makkelijker te accepteren. Het boek 'oei ik groei' is een echte aanrader.
Ik geloof niet in het nut van laten huilen bij een gewone gezonde baby dus ik laat ze nooit huilen. Nu nogsteeds niet. Helemaal als ze zo klein zijn hebben ze gewoon nog dat contact nodig. Als ze er al misbruik van gaan maken heb je dat gauw genoeg door
melody heeft nu zeker al een half uur gehuild, ik ben tussen door wel even weer haar luier wezen controleren en toen was ze weer stil, maar zodra ik weer weg liep wéér huilen... mn vriend is nu weer naar haar toe om een flesje te geven (maar die had ze een uur geleden ook al gehad Ze sabbelt een beetje aan de fles maar drinkt bijna niet dus honger heeft ze ook niet..... Ik begrijp écht wel dat ze (tijdens een sprongetje of gewoon) contact met mij (of haar vader) nodig heeft maar ik moet ook gewoon eten en huishoudelijke dingen doen dus dan kan ik toch niet de hele tijd met haar op de arm gaan lopen.... En begrijp me niet verkeerd hoor, ze is verder helemaal niet moeilijk, ze huilt niet constant of elke dag.
Komt goed hoor met melody (wendy), het is gewoon even een fase waar ze door moet. Ik heb in het begin ook zo een problemen gehad met het herkenen van een huiltje en wat er dan precies aan de hand was. Wij liepen ook constant met een flesje naar hem toe bij ieder kikje, maar dat hielp niks. Het heeft even geduurd, maar net was sweetangel zegt, ze zit in een sprongetje en deze zou niet zo lang moeten duren. En wat je zegt over je huishouden, klink mij ook heel herkenbaar. Kwam aan niks toe wat ik wilde doen, maar daar wordt je vanzelf heel makelijk in hoor. Het hoort ook bij je hormonen en je hebt net een keizersnee achter de rug, dus dan word alles je een beetje te veel, je moet zelf nog herstelen ervan Laat de boel de boel, hoe moeilijk het ook is en denk mijn kleintje heeft mij nodig en de rest komt wel.
ik liet rene ook nooit lang huilen kon ik niet vond ik zielig. liet de boel de boel. maar toch moet je op een gegeven moment iets doen. zo vond hij het heerlijk om bij zijn vader op zijn borst te liggen en pitten maar o wee als je meneer weg legde in bed of box. nu heb ik gewoon mijn vaste tijden dat ik hem op bed leg zodra hij begint te geeuwen gaat ie naar boven en dan ligt ie altijd ff te huilen maar nu is het niet meer als een min of 2 a 3 en dan is ie vertrokken. tijdens het sprongetje huilde hij ook erger als anders. ik ben begonnen met 10 min laten huilen en dan weer even gaan kijken en dit zo tot nu aan hij slaapt nu als een roosje(meestal dan). het is moeilijk maar probeer het eens uit.
@ patricia... dankje... jouw verhaal stelt mij wel even weer gerust... (en die van sweetangel ook hoor, en dat boek "oei ik groei" heb ik trouwens zelf ook en ik heb er ook best veel aan maar in de praktijk is het toch weer even wat moeilijker )
Zeeuwsmeisje zei: "Ik geloof niet in het nut van laten huilen bij een gewone gezonde baby dus ik laat ze nooit huilen." Ik ben van een heel andere mening. Na een poosje hoor je het verschil tussen honger, natte luier etc en weet je wat je moet doen. Nooit laten huilen vind ik ook niet "gezond". Een kind moet zelf leren zijn gevoelens te onderkennen en soms zijn er gewoon geen aanwijzingen waarom hij huilt maar dan huilt hij toch. Dit kan verwerking zijn of gewoon gemoedstoestand. Niemand heeft 24 uur p/d dezelfde gemoedstoestand. Heb je zelf nooit dat iemand zegt"waarom ben je zo triest ? "en dat je daar gewoon geen antwoord op hebt ? Op de opleiding (AW) werd gezegd dat je moest proberen het huilen te herkennen en daar op te antwoorden. En soms heb je het kind al verschoond, heeft al gegeten, heeft het niet te warm/koud en is ook niet stil na het troosten. Soms is het voldoende als je aanwezig bent en kun je gewoon niets doen.....
Gelukkig dat ik je weer wat heb gerustgesteld, ik begrijp het echt. Weet precies wat je doormaakt nu, zeker na zo KS! Komt echt allemaal goed, is moeilijk, maar het contact en het herkenen van die huiltjes word steeds beter..............echt waar! Ik zie en hoor nu alles wat sem wil of heeft, ik zie wanneer hij moe is wanneer hij pijn heeft, of zich niet lekker voelt, of gewoon aandacht nodig heeft. Het heeft even geduurd, maar nu is het echt genieten Als ze zo klein zijn en nog niet duidelijk kunnen maken wat ze nu willen, dat is zo moeilijk voor alle kersverse mamma's en pappa's. En zeker als jezelf nog moet herstelen van een KS en dat duurt zo 6 weken, maar dat kan nog veel langer bij mij was het zo totaal 12 weken voordat het beter ging, maar ik zat ook in een depressie. Nu is sem aanstaande vrijdag 5 maanden en mamma gaat per 1 februari eindelijk eens werken, even eerst halve dagen en dan na zo 2 weken 3x 7. Ach was wel even fijn zo een lange tijd thuis zijn met je zoon hihi Nou meis knuf en groetjes van Patricia
Als ik triest/verdrietig ben wil ik ook getroost worden en een arm om me heen, gewoon maar laten liggen dan vind ik erg hard. Ik zou niet willen dat het mij zou gebeuren dus doe ik het ook niet bij mn kind. Juist bij die hele kleintjes vind ik het erg belangrijk dat ze weten dat je er voor ze bent. Voor een baby is het allemaal moelijk te verwerken wat er om hem heen gebeurt, mijn dochter heeft gewoon zelf aan gegeven waneer het niet meer nodig was om die troost te krijgen (vanaf een maand of 4 ging het steeds beter) Vanaf die tijd sliep ze gewoon rustig in zonder huilen en dat doet ze nogsteeds, ze huilt werkelijk nooit in bed. In mijn ogen juist omdat ze weet dat als er iets is ik er meteen voor haar ben... Ze is nu anderhalf en ik ben er al maanden niet meer uit gehoeven voor haar en dat hebben we bereikt op een rustige ontspannen manier zonder dat ik beneden de minuten zat te tellen dat ze lag te brullen. Misschien zal niet iedereen het kunnen opbrengen want het is best intensief maar dit werkt voor ons goed dus bij een tweede doe ik het gewoon weer zo.
ik heb rene dus wel laten huilen en heb hier geen problemen van gehad. ik weet hoe mijn kind is ik herken de huiltjes als ie langer dan 3 min huilt nu in bed weet ik dat er iets is. als ik hem in bed leg huilt ie altijd eventjes en dan valt ie in slaap ik zie hier geen verkeerde dingen in. de dingetjes die die gedaan heeft verwerken daar kan ik inkomen doen wij ook alleen huilen wij er niet bij toch. verder slaapt ie vredig en rustig en als ie wakker is is het een vrolijk kereltje dus het laten huilen heeft geen verkeerd effect naar mijn mening.