Mijn man heeft mij wel al eens geslagen (en mij eens opgesloten ook) o en een glas water naar mij gegooid. Maar het is inderdaad niet zo makkelijk om weg te gaan of terug te slaan. Tuurlijk zou ik willen terugslaan, maar als er een schreiend kind staat op te kijken dan bind je wel in. En waar moet je naartoe als je weg gaat, je hebt wel kinderen hé. Maar hij is verwittigd, nog 1 keer en dan roep ik mijn kleine broertje (1m85 en 90 kg).
Nee, hij heeft me nooit geslagen, en zou hij in principe ook nooit toen. Maar hij zegt niet 'ik sla geen vrouwen', want als een vrouw hem slaat, slaat ie gewoon terug. En daar geef ik hem gelijk in ook nog! Want waarom mag een vrouw wel een man slaan, en een man dan niet terug slaan? een vrouw moet net zo goed haar handen thuis houden.
mijn vriend heeft weleens gezegt al was je een man geweest die zo tegen me tekeer ging dan had je wel een klap gekregen maar hij zal nooit slaan dat weet ik 10000000000000000000% zeker
Ja weet je als je je kindje het goede voorbeeld wilt geven ga je gewoon weg, wat voor les geef je over zelfwaarde en over hoe hij vrouwen moet behandelen als je bij hem blijft wonen, ik zou alleen al voor mn kinderen iets anders zoeken, er is ALTIJD een weg maar je moet wel de moeite willen doen natuurlijk, juist je kinderen zijn de perfecte motivatie, voor jezelf kan je nog schipperen (ook al snap ik dat niet) maar mij kinderen zou ik zoiets nooit aandoen...
Vind dit niet zo'n leuk berichtje naar haar toe eigenlijk Zoals er eerder al door mij en een aantal andere gezegd werd durf je vaak uit angst niet weg en ook met je kinderen niet. Ik neem aan dat als zij dat wel gedurfd had ze echt wel weg had gegaan hoor. Niet gelijk zo veroordelend zijn als je niet weet hoe zij zich voelt. Denk dat ze het al moeilijk genoeg heeft door bij hem te blijven.
Ik ben zelf gevlucht tijdens mijn zwangerschap,ik wou mijn kind niet in een gewelddadige omgeving opvoeden. Wel heeft het me maanden gekost om uiteindelijk de stap te durven nemen en om een plan te hebben. Want waar ga je heen? Naar familie? Die van mij nam het voor hem op zo goed kon hij manipuleren. Ik heb mijn beste vriend in vertrouwen genomen, heb hem op een avond gebeld toen ik alleen was en hij heeft me opgehaald. Het is heel makkelijk roepen,ga weg wat voor voorbeeld ben je voor je kinderen? Ik heb mijn leven en die van mijn zoon (die toen nog in mijn buik zat) op het spel gezet door weg te gaan. Want als hij me de eerste paar dagen nadat ik weg was had gevonden weet ik niet of ik hier nog wel was geweest. Het is heel makkelijk oordelen helemaal als je nooit in een soort gelijke situatie hebt gezeten. Je kunt wel zeggen ik zou me nooit laten slaan. Dat heb ik ook altijd geroepen. Maar het is me toch overkomen. Ik had gelukkig de kracht en het lef om weg te gaan,maar ik kan begrijpen dat sommige vrouwen te bang zijn! En weet je op een gegeven moment ben je zo gewend aan hoe het gaat, dat het slaan bij het dagelijkse leven gaat horen. Een ander leven is dan ineens helemaal onbekend. Zoals voor jou een leven met een man die slaat onbekend is.
Nee, hij slaat mij niet. Maar wat een heftige verhalen staan er in dit topic zeg Onwijs naar! Knap dat jullie hier zo voor uit komen.
wie zegt dat dat onbekend is, ik ben ook geslagen heb het alleen niet gepikt heb hem uit het huis gegooid, alle kleren op straat erachteraan en mijn vader op de bank ter bescherming ik weet dondersgoed waar ik het over heb en kan je zeggen dat ik dus ook heel goed kan zeggen wat ik wel of niet pik en wat voor voorbeeld ik nodig heb, dat het soms tijd nodig heeft dat snap ik ook, dat het erin sluipt dat snap ik ook (begint met een duwtje, gemene woorden, waar trek je de lijn?) maar juist MET kinderen zou ik sneller weg wezen dan zonder. Ik vind het zo slecht voor hun opvoeding als ik zoiets zou pikken, dat zijn niet de normen en waarden die k wil meegeven aan ze....
Maar dat jij zo sterk in je schoenen staat en wel duidelijk weet waar je die grens moet trekken betekend niet dat het voor een ander ook zo makkelijk is. Als dat namelijk wel zo had geweest dan hadden er niet zoveel vrouwen in een blijf van me lijf huis gezeten. En de ene man is de ander niet. Wat ik al zei ik ben 5x! weggegaan en 5x! heeft ie me gevonden en weer mee gesleurd met alle gevolgen van dien de 6e keer denk je echt wel na voor je weggaat. Met of zonder kind.
Maar denk je nou echt dat het de waarden en normen zijn die deze vrouwen willen meegeven aan hun kinderen? Als jij ZO goed snapt dat het erin sluipt en dat het tijd nodig heeft, hoe kun je dan zo denken? Als je zelf weet hoe het is om geslagen te worden of psychisch mishandelt zou je juist moeten weten dat het niet zo makkelijk is als dat jij nu doet voorkomen. Het is knap dat jij het lef had om zo te handelen, maar denk dat je ook wel kan begrijpen dat niet voor iedereen dit geldt.
Met alle respect. Ik denk dus niet dat je weet waar je het over hebt. Je kent het gedeelte dat je erin 'vast' zit en dat je totaal niet meer weet welke kant je op moet. Jij trekt je scheur open en laat wel eens even weten wie er de broek aan heeft. Weet je wat ik ook indirect vind, dat je nu tegen alle andere moeders zegt die niet gelijk op staan en weggaan dat ze hun kinderen slecht opvoeden. Dat ben ik ook niet met je eens. Niet één situatie is hetzelfde, niet één mens is hetzelfde. Er bestaat niet een éénduidig goed als het om zulke verhalen gaat. Omdat dingen een geschiedenis hebben. Ik hoop voor iedere vrouw die ooit zo verstrikt komt te zitten in een relatie met een man die zich niet gedraagt, ergens ooit gaat zien dat het zonder zo'n man echt beter is. Dat je het niet verdiend hebt dat iemand je slaat, dat hij ook geen schatje is als hij het daarna weer goed komt maken, dat een man je met respect hoort te behandelen. Dat dit de meeste vrouwen met hun verstand wel weten, geloof ik wel, maar als je dit gevoelsmatig niet geloofd dan ben je zo waanzinnig kwetsbaar! Kijk maar naar iemand die anorexia heeft, je kan nog zo mager zijn, maar als je geloofd dat je moddervet bent. Als je jezelf waardeloos vind, dan is het niet zo raar als iemand je ook waardeloos behandeld. Je kunt er dan wel een hele grote mond over hebben, maar dat bevestigd alleen het geloof van deze vrouwen, namelijk dat ze dom en waardeloos zijn. Ik hoop dus dat bij iedere vrouw die in zo'n situatie zit een gezond stukje waardegevoel tot leven komt. En dan hoef je van mij echt niet met heel veel spektakel weg te gaan en wel eens even te laten zien 'wie er de baas is'. Als je dan in stilte weg gaat, maar wel zorgt dat je daarna je leven weer op poten krijgt, heb ik er zeker zo veel of misschien nog wel veel meer respect voor.
Als ze maar weggaan dan ik zeg toch niet dat het met bombarie moet ofzo? alleen dat vrouwen dit jaren pikken snap ik niet, in mijn relatie sloop het ook erin maar toen het echt slaan werd (en geloof me ik weet precies waar ik het over heb) heb ik daar de streep getrokken voor mezelf dat zegt dat ik anders in elkaar steekt (dat klopt) maar zegt niets over dat ik niet weet waarover ik praat, dat weet ik precies (want het was niet zomaar een klapje wat ik gekregen heb hoor maar daar wil ik niet over uitwijden, what's done is done, dat ligt in de geschiedenis) Als je de statistieken leest van kinderen die hun vaders gedrag nadoen in een later stadium is dat alleen al reden genoeg om weg te gaan, ik vind hun moeder laten slaan net zo erg als hun zelf laten slaan, dat is mijn persoonlijke mening, want bij een kind doet hun moeder laten slaan net zo'n pijn, misschien wel meer pijn dan werkelijk slaan.
Heel mooi gezegd! Ik ken iemand die ook zo vast zat in haar relatie. Als die man jaren daarvoor aardig is geweest en de perfecte man heeft gespeeld, dan kan ik me voorstellen dat je niet meteen weggaat, je hebt een geschiedenis. Het sluipt er ook in he. Ik kon 100 keer tegen haar zeggen dat ze weg moest gaat, maar er waren net zoveel redenen om van hem te houden, als om hem te haten. Bovendien was hij alles wat zij had, dus hij was haar redder en ondergang in 1. Erg lastig hoor.
Maar nogmaals als je gaat en je word gevonden en vervolgens aan je haren over de grond mee naar de auto gesleept waar je vervolgens een beuk op je gezicht krijgt en later dat de peuken op je armen uitgedrukt worden denk je de 6e keer wel na voor je gaat... Dat jij weg kon gaan zonder dat hij je achter na kwam dat geldt helaas niet voor ons allemaal hoor. En dat jij gewoon weg ging vind ik knap maar niet iedereen heeft die kracht/moed die zijn bang en niet bang bang nee die mensen hebben doodsangsten. En vergeet niet dat het vaak niet alleen slaan is. Maar ook dreigementen ik weet je te vinden en ik weet je familie te vinden. Ze pakken alles en iedereen om je heen misschien bedreigt hij de kinderen wel weet jij veel. Jij bent niet bij haar binnen dus kun je niet oordelen wat haar situatie is. En zoals kwekijzer ( en ik eerder ook al zei ) Elke man is anders elke vrouw is anders.
Je weet dus wat het is om geslagen te worden. Dat is wat anders dan weten wat het is als je emotioneel gevangen zit in een relatie waarin geestelijke en lichamelijke mishandeling speelt. Ik ben echt geen katje om zonder handschoentjes aan te pakken. Maar mij is het wel overkomen. Ik had er zo nog een half jaar langer in kunnen blijven hangen. Het was dat de man in kwestie op mij uitgekeken raakte en weer een nieuw slachtoffer voor ogen had. Je hebt er wel gelijk in dat het heel schadelijk voor het kind is om dit te zien. Maar een mens is niet een statistiek. We weten met zn allen ook wel hoe slecht verkeerde vetten, suikers en al die Enummers zijn (toch ook wel redelijk aangetoond) of welke invloed schreeuwen langs het voetbalveld, schelden in de auto, tv en pc op langer termijn heeft, toch vinden we het ook lastig om zoiets van het menu te skippen. Altijd het juiste doen omdat dat het beste is voor je kind, is niet voor iedereen even vanzelfsprekend/gemakkelijk.