Mijn meisje is bijna 1 jaar en verlang al best wel een tijdje naar een weekendje voor mezelf. Nu kan ik met een vriendin weekendje Lissabon maar nu de boeking bijna definitief word, wil ik niet meer!! Zodra ik naar mijn meisje kijk word ik verdrietig en denk ik bij mezelf, ik kan toch niet weg zonder mijn meisje?! Wie herkent dit gevoel en wat zou je doen??? Ik heb mijn vriendin al gemaild dat ik het niet kan, ik heb wel de behoefte maar mijn gevoel zegt gewoon eigenlijk nee. Zij is zelf geen moeder en andere vriendinnen van haar die wel moeder zijn gaan wel vaak weg zonder kind, dus ook nog maar eens de vraag of ze mij zal begrijpen....
Meid als jij het niet wilt of kan moet je het niet doen. En of andere je begrijpen of niet dat is jou keus en niet die van een ander. Ennee anders gaan wij binnenkort een x op zaterdag met zn 2en de hort op lekker hapje eten en een filmpje er bij
Ik herken je gevoel zelf (nog) niet. Maar zou je anders niet een leuk weekendje in nederland doen? Mocht er dan iets zijn kun je makkelijk terug. Het idee dat je in geval van terug kunt stelt je misschien gerust dat je toch een heel leuk weekend hebt!
ik herken je gevoel helemaal, al moet ik zeggen dat ik niet5 echt de behoefte voel om weg te gaan. mijn dochter is nu over een paar maanden 3 jaar maar zelfs nog nooit uit logeren geweest gewoon omdat ik niet zonder haar kan. Oppas genoeg maar wil het gewoon liever niet. binnenkort heb ik iets waar ik niet onderuit kan en dan gaat ze waarschijnlijk een nachtje uit logeren en daar heb ik nu al buikpijn van. Ik weet het erg overdreven maar ik voel het nou eenmaal zo!
Dat had ik bij de eerste ook zo erg. Als ik haar een weekendje naar mijn moeder bracht, ging ik met tranen in mijn ogen naar huis. En als ik smorgens wakker werd belde ik als eerste om te vragen hoe het ging. Nu na 3 kids kan ik ze makkelijker weg brengen en kan ik er ook echt van genieten. Als je het echt niet wil moet je het ook niet doen. Idd iets in nl doen dan kan je sneller naar huis als er iets is.
Mijn vriendinnetje begrijpt het en heb dus besloten om echt niet te gaan! Er komt vast nog wel een tijd dat ik weg zal gaan zonder mijn meisje maar als ze wat ouder is en ik er klaar voor ben. Als ik nu weg ga, neem ik haar lekker mee
Als jij je er niet goed bij voelt moet je het niet doen.Maar het is wel wat lullig aangezien je al geboekt hebt met je vriendin. Misschien moet je het voor de eerste keer wat dichterbij zoeken en bekijken hoe dat bevalt? Ikzelf heb er totaal geen moeite mee om eens ff egw te gaan zonder de kids. Heerlijk samen met mijn vriend winkelen, eten, terrasje pakken. Vorige week zijn we nog heel toevallig 3 dagen in Rome geweest zonder Ruben en Guus. Dit doen we denk ik 2x per jaar.
Ik kan het wel begrijpen. Toch was ik, omdat je al geboekt had, toch gegaan. Je kleine meisje is veilig, er gebeurd niets in de tijd dat jij weg bent (behalve dat je d'r enorm mist) en je gaat maar een weekendje. Het had wellicht ook een uitdaging kunnen zijn! (en overal zijn telefoons te vinden)
heel goed. Ik vind een paar uurtjes wegbrengen al heel wat ( zoals nu zodat ik het huis even goed kon doen) Als ze een jaar of 4 zijn vinden ze het zelf geweldig om lekker uit logeren te gaan. Tenminste onze dochter vindt het erg leuk. Dus dan kun je makkelijker weer iets voor jezelf boeken. Maar zo klein zou ik persoonlijk zelf niet doen.
Nope totaal geen herkenning. Ik vind het heerlijk om samen met m'n man een nachtje weg te gaan. Dit gebeurt nu niet meer omdat we geen vaste oppas hebben maar voorheen deden we dit wel 3 keer per jaar en dan genoten we ook echt van de rust. Maar als jij je er niet goed bij voelt dan is het toch goed dat je afgezegd hebt. Gelukkig heeft je vriendin er begrip voor.
Ik herken het wel, maar de behoefte is zo groot om eens zonder kids weg te gaan dat ik het toch doe. Ik ben een pretpark fan en in oktober ga ik met een vriendin naar Disney. Wel maar 2 dagen/1 nachtje, met het vliegtuig. Als ik geen kinderen had gehad was ik zeker 3-4 dagen gegaan. Mijn man zorgt voor de kinderen eb als hij werkt zijn ze bij de gastouder. En als ze de tweede ochtend wakker worden ben ik er weer