Beste allemaal. Ondanks mijn verlangen naar een wondertje, (4jaar) nu eindelijk in vervulling is gegaan, en alles naar wens verloopt. Dacht ik eerst voordat ik zwanger zou worden (als hetooitnog kon) "ik ga heledag met een bigsmile rondlopen enzo veel mogelijk genieten" Nu eenmaal zwanger 17weken + is me leven eigenlijk precies het zelfde... Ik heb bijna geen buik je ziet het wel maar kan net zo goed pds zijn.. Waar ik ook mee kamp. Ik voel helemaal niets en denk ook daarom dat ik zo nuchter ben.. Herkent een van jullie dit? En kan dat ook door de hormonen komen? Ps. Begrijp me niet verkeerd ik hoop op het beste van me kind en maak me ook welzorgen, maar als ik het hartje hoor dan tja.. Ik hoor een hartje snap je? Ik besef niet datdat niet mijn hart is maar die van de babie
Ow ja hoor had ik ook.. Het zal wel wat echter worden als je het voelt Dan word het pas echt leuk hihi En toen nog steeds had ik t besef niet helemaal... Het was meer iets wat bij mij hoorde zeg maar.. Net als een arm ofzo haha Maar toen ie er eenmaal was... Toen was t wel echt
bij mij veranderde het gevoel vanaf het moment dat ik de baby voelde, toen realiseerde ik me echt dat er een levend wezentje in me zit,nu kan ik ook echt genieten misschien gaat dat ook zo bij u zijn
Dit is mijn 3de zwangerschap en die roze wolk waar de meesten het over hebben, heb ik ook niet gezien. Het enige verschil met de andere zwangerschappen is dat ik nu zo moe ben. Kan wel de hele dag slapen. Voor de rest nergens last van op t moment (oja en lage bloeddruk). Maak je maar geen zorgen. Als je het kind in je armen hebt dan verschijnt die glimlach vanzelf en vergeet je de rest van de wereld
Haai, Ik heb dat ook....ben 19 weken en heb een buikje, maar voel het nog niet. Kan me ook dood imiteren aan mensen die er van alles over vragen. Hoe voel je? Hoe gaat het? Ach je ziet al wat....dat soort dingen.... Ben één van de weinigen, merk ik....heb ook niet zoiets van moet de winkel leeg kopen... Begrijp me niet verkeerd, ben blij&gelukkig dat ik zwanger ben, maar de euforie zoals vriendinnen hebben, mis ik .....wordt er ook op aangesproken....ach ja ieder ervaart en voelt het op een zijn eigen manier...niets is goed en slecht....
Zelf had ik een heel andere voorstelling van het ´zwangerschapsgevoel´. Het gevoel van stralen en de ´roze wolk´ heb ik helemaal niet zo. Als ik anderen lees hoe blij ze wel niet zijn, soms tot het overdreven toe, dan denk ik soms: doe normaal! Het is bij mij meer een gevoel van : het is gewoon zo ! Misschien ben ik er te nuchter voor, ik weet het niet. Ben er superblij mee hoor, begrijp mij niet verkeerd ! Maar het is heel anders dan ik mij had voorgesteld. Haha...eigenlijk wat Alex zegt Ben ook nog niet veel aan het kopen ... ik heb nog steeds zoiets van: dat komt wel !
Oh wat naar... Nu heb ik ook nog niet echt het besef.. maar ben nog maar 6 weken.. Bij mijn eerste zwangerschap ging het pas na de eerste echo.. en daarna schopjes pas leven... Ik denk nu weer...dat gevoel is trouwens wel heerlijk.. Als je dat helemaal niet kent..tijdens de zwangerschap lijkt me wel naar... Maja.. het mooiste gevoel.. blijft de geboorte van je kind.. zo cliche.. maar zo waa!
Zo herkenbaar! Voor mij is het deze zwangerschap zoals je omschrijft.. tja, het is zo.. en je hoort een hartje.. en die buik, die groeit wel.. maar toen ik zwanger was van Beau was die roze wolk veel groter maak me er best wel zorgen over, en hoop maar dat het snel gaat komen.. hou mezelf voor dat als ik het ga voelen, en als ik de 20wk echo heb gehad en het geslacht weet.. dan komt het vast wel.................................... hoop ik......................... Vind het erg lastig dit gevoel, maar ben blij dat meerderen het herkennen
Ik doe er nog een schepje bovenop. Ik ben dolblij dat ik zwanger ben, we hadden echt de hoop al opgegeven. En ik wil heel erg graag dat dit wondertje blijft zitten, want dat is alles behalve zeker, maar... ik vind zwanger zijn niet leuk. Bij de oudste vond ik het ook maar matig. Er zijn hele gave momenten: voor het eerst voelen, voor het eerst een schopje buiten je buik zien, voor het eerst beeld bij een echo, noem maar op, maar in het algemeen vind ik het niet zo leuk. Ik ben kotsmisselijk, slopend moe, constant gespannen. Straks krijg ik last van mijn heupen, je loopt steeds langzamer, mensen vinden dat ze overal commentaar op mogen hebben en dat is niet altijd leuk commentaar, noem maar op. Die bevalling vind ik niet zo'n probleem, maar die zwangerschap vind ik gewoon niet zo leuk. Maar ik wil niks liever dan dit kind krijgen, en daar ben ik me wel heel erg van bewust. Zeker nu ik al zo'n ontzettend gaaf mannetje heb. Ik had nooit verwacht dat ik het ouderschap zo leuk zou vinden, en dat maakt die hele zwangerschap te dragen. By the way, schrik niet als je niet meteen na de bevalling roze wolken hebt. Ik was na de bevalling wel helemaal high van geluk, maar ik vind het moeder zijn pas helemaal geweldig sinds hij ene maand of 6 is. Daarvoor vond ik het leuk, maar ook heel zwaar. Nu vind ik het gewoon super. En dat is niet omdat alles zoveel makkelijker is, maar ik kan gewoon veel meer met een kind dat lekker terugkwebbelt en veel interactiever is.
hihi hier ook, test gedaan positief, helemaal gelukkig en even later. Oke en wat nu.... voel niets zie niets, waar ben ik zo blij om. Hobbelde door en ging gewoon mijn gang. Met 13 weken zware bloeding en toen heb ik echt wel gehuild, want toen had ik voor het eerst dat ik het idee had dat ik mijn kindje verloren had. 5 uur later een echo en kindje lag te duimen in mn buik... ok dol gelukkig en toen was het weer weg dat gevoel. Pas sinds dat de kleine meid levensvatbaar is, ben ik wel gelukkig. Nu heel actief eindelijk die wolk waar mensen het over hebben. Ik vind het nu heerlijk om zwanger te zijn maar dat is pas vanaf een week of 28, daarvoor was het meer ongeloof en wantrouwen, want als het dan geboren zou worden, dan zou het sowieso niet overleven. Beetje van bindingsangst denk ik. Gelukkig is dat helemaal weg gegaan Dus nee ik vind het niet raar.... de ongeloof had ik ook en straks zal ik nog raar kijken van is dat de kleine meid uit mij gekomen hahaha. En of dit door de hormonen komt weet ik niet
Heel herkenbaar en helemaal wat femkes zegt. Natuurlijk wil ik dit kindje en ben ik erg blij dat ik zwanger ben. Maar die roze wolk? Die is nergens te bekennen. Ik ben de eerste 16 weken zo ziek en moe geweest. Heb zelfs ziekenhuisopname gehad. Al die bijkomstigheden dat je steeds minder fit word kan ik nou niet echt van genieten. Mijn kleine heeft de voorkeur snachts lekker druk te zijn dus rustig slapen zit er ook niet meer in. En natuurlijk vind ik het heerlijk om zn hartje te horen, zn schopje te voelen, zn schopje te laten voelen aan mn man (of iemand anders). Maar dat zijn momenten. Ik vind het zwanger zijn ook helemaal niet zo geweldig als dat ik altijd alle vrouwen heb horen roepen. Ik ben wel heel benieuwd naar mn zoontje. Hoe zal hij eruit zien. Welke kleur en hoeveel haar, hoe zal hij naar mij gaan lachen enz...
dit is mijn jawel 6e zwangerschap, en heb nog nooit met een big smile rondgelopen, het hartje horen moet eerlijk bekennen die heb ik na 2 seconde wel gehoord echo's eigenlijk hetzelfde na 1o minuten blijft het voor mij hetzelfde "plaatje" ik denk dat die roze wolk iets fictiefs is want ik ken hem niet, pas toen de kleintjes gingen bewegen had ik het gevoel van hé er groeit iets in mij wow, maar toen de kids geboren waren wooow daar was die roze wolk, van het is écht, ik heb een kindje gekregen of ik heb alweer een kindje gekregen, tot omg ik heb écht alwéér een kind gekregen en nu weer hetzelfde eigenlijk genieten doen we allemaal op onze eigen manier, en we houden allemaal van onze kids
toch erg fijn dat jullie allemaal ook uitgebreid hebben gereageerd! moet gewoon ff geduld hebben tot volgendjaar haha! dan is het hopelijk geboren en kan ik er van gaan genieten!