Ik was gisteren bij mijn vriendin met haar zoontje van bijna 2 jaar. Helaas liep de dag niet zo leuk omdat haar zoontje echt continu aan de haren van ons zoontje trok (en echt zo hard dat er ook plukken haar los kwamen). Uiteindelijk ging het erom dat hij zijn speelgoed aan het beschermen wat en ons zoontje mocht nergens aankomen maar deed dat natuurlijk wel. Wij zijn uiteindelijk het huis uit gevlucht en met de kids naar balorig gegaan om daar ontspannen te kunnen spelen. Wij dachten dat het dus om territorium beschermen ging en dat het bij balorig anders zou gaan. Helaas was dat niet zo en ook daar heeft hij een aantal keren ons zoontje aan de haren getrokken en ook nog bij 2 andere kindjes. Heel lastig voor mijn vriendin en zij voelde zich machteloos. Nou heeft hij dit heel lang gedaan als baby maar de laatste tijd niet meer en ineens sinds het weekend doet hij het weer. Ik voel me steeds ongemakkelijker daar omdat ons zoontje eigenlijk bijna altijd met "schade" weer mee naar huis komt. We kunnen de kids eigenlijk nooit lekker laten spelen want er gebeurd altijd wel iets. Haar aanpak hierop vind ik veel te zacht maar goed dat is haar keuze. Toch vind ik het niet gepast om haar zoontje aan te pakken als hij het weer doet maar vind het wel echt sneu voor ons zoontje omdat hij elke keer weer de pineut is en toch steeds weer lief probeert te spelen met hem. Ons zoontje heeft dit soort gedrag nog nooit gehad en hij weet ook niet echt wat hem overkomt. Hij speelt heel vaak met andere kindjes en dat gaat altijd goed en hij is gewoon heel sociaal met andere kindjes. Pff vind het een lastige situatie want het zijn onze beste vrienden maar het word steeds ongemakkelijker om daar te zijn met hem. Wat zou zij hieraan kunnen doen en misschien wij?
Hoe oud is het zoontje?! Hier gaat zoonlief van bijna 2 gewoon een minuut de hoek in als hij herhaaldelijk iets doet terwijl papa of mama al aangegeven had dat hij daarmee oo moet houden. Werkt bij onze vent prima.
Lastig zeg, zeker ook omdat je ziet dat je vriendin zich hierin machteloos voelt. Geeft ze dat zelf ook aan? Want en zou je er evt op in kunnen spelen door aan te bieden dat jij er eens wat van zegt. Vermaningen van vreemden komen vaak harder aan, wie weet Maakt het zoveel indruk dat het werkt! Anders kan je misschien de tip geven eens contact op te nemen met het cb, zij zullen misschien ook wel tips hebben, Of op de crèche?! Als je het moeilijk vindt om te bespreken is het misschien een idee om als je met kinderen erbij afspreekt, dat je dan iets gaat doen waar jullie als volwassenen ook aan mee doen. Dus niet 'vrij' spelen, maar met elkaar koekjes bakken oid. Zodat ze niet bij de haren kunnen komen en op een andere manier met elkaar in contact komen. De kindjes (schuin) tegenover elkaar laten zitten en zelf actief deelnemen. Voor gezellig met je vriendin bijpraten zal je dan zonder kindjes voor moeten afspreken. Succes!