Even van me afschrijven... Ik word zo ontzettend gek van dat slaapgezeik hier, grrrrrrrr!!! Daar zit ik weer naast dat bed, te wachten tot ze eindelijk gaat slapen. Als ze dan slaapt dan heb ik een kwartier, soms een half uur en dan is ze weer wakker. Maanden gezeik gehad met slapen en het ging eindelijk wat beter. Kon zowaar 's middags weglopen en ze sliep ook echt twee uur of soms zelfs langer. Maar helaas, ik heb te vroeg gejuicht, we zijn weer terug bij af. Janken, krijsen, gillen als ik wegloop. En uit ervaring weet ik dat niks nada noppes helpt. Alleen rustig wachten tot deze fase weer voorbij is. Hopelijk binnen 6 weken, want er komt straks een baby bij. En nu ben ik dus echt benieuwd hoe ik dat straks ga doen als de baby er ook is. Het had me gewoon zo fijn geleken als het eindelijk rustig zou worden, of in ieder geval gewoon iets makkelijker. Maar helaas, het is mij gewoon echt niet gegund.
Het klinkt misschien heel kort door de bocht hoor wat ik nu ga zeggen, en wellicht denk ik ook veel te simpel...maar het is toch van de zotte dat je bij een kind op deze leeftijd nog steeds naast het bed moet zitten zodat zr in slaap vallen. Dan gaat er toch al iets fout lijkt me! Ik veroordeel het niet hoor, want ik snap dat je uit alle macht probeert om haar aan het slapen te krijgen. Maar ik zou zeggen, lekker laten schreeuwen. Volgend mij is het dan even een paar dagen heel vervelend, maar ik denk dat ze op een gegeven moment wel door krijgt dat ze gewoon moet slapen. Gaat het alleen om overdag? Misschien heeft ze dat slaapje overdag niet meer nodig, mijn nichtje is net 2 maar slaapt al een tijdje nauwelijks overdag. Dus dat verschilt per kind.
Eerlijk...ik zou in dit geval ook gewoon laten schreeuwen. Uitleggen dat er geslapen moet worden en gewoon boos laten worden. Ik denk echt dat het dan na een paar dagen al een stuk beter gaat. Maar erbij blijven zitten zou ik dus echt niet doen op deze leeftijd. Jij kent je kind echter het beste dus als je je er niet lekker bij voelt moet je het ook niet doen.
Ik zou juist nu inderdaad gewoon laten schreeuwen! Straks met een baby erbij kan dat niet meer en dat heeft ze razendsnel door! Of inderdaad de middagslaapjes afschaffen als ze toch niet meer gaat slapen. Vooral niet teveel moeite doen: alles wat je nu aanleert, zoals naast blijven zitten, heb je zo aangeleerd, maar heel moeilijk afgeleerd!
Dit was ook mijn eerste gedachte! Ik zat echt met grote ogen te lezen dat je er bij blijft zitten terwijl ze slaapt! Ik heb zelf ook altijd gehoord dat het juist goed is als ze - voor ze in slaap vallen - zien dat je weg gaat. Anders kunnen ze wakker worden tussen twee slaapcyclussen en schrikken omdat mama weg is en ze alleen zijn. Dan zijn ze natuurlijk meteen helemaal wakker en kun je die tweede slaapcyclus wel vergeten. Als ze al weten dat mama weg is, en ze zelf in slaap gevallen zijn, kunnen ze dat plaatsen en blijven ze rustig. (Als ze het gewend zijn.) Ik ben het eens met mijn voorgangsters en zou haar ook maar gewoon boos laten worden.
Misschien wilt ze gewoon niet meer slapen in de middag? kan best toch? En wat ik zou doen gewoon laten gillen op deze leeftijd kan dat gewoon het is toch van de zotten dan je elke dag ernaast moet gaan zitten tot ze slaapt? En hoe gaan de avonden?
Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ze het veel te gezellig vind dat je er bent. Als je zeker weet dat ze moe is, even laten huilen. Ze zal toch een keer moeten leren om zelfstandig in te slapen. Je kunt ook met je rug naar haar toe zitten, zodat ze weet dat je er nog bent. Maar ik weet niet of dat nog werkt op die leeftijd. Ik zal heel eerlijk zijn: ik laat mijn dochter liever niet huilen, maar als we 2x het slaapritueeltje hebben gedaan en ik heb haar getroost en wel in bed gelegd, dan laat ik haar soms ook huilen. Dan ga ik na 5-10 minuten terug, maar pak ik haar niet meer op. Ze is dan vaak zo moe dat ze dan wel in slaap valt. En als ze dan echt nog over de rooie is gaat ze in de draagzak of beneden in de schommelstoel tot er weer slaap is Sterkte.
Ik moest ook meteen denken aan de 5 minuten methode. Dus na 5 minuten terug als ze blijft huilen en dat opbouwen naar 10 minuten. Maar ik heb geen idee of dat op bijna 2jarige leeftijd nog helpt. Ik weet wél dat de zus van mijn vriendin er bij haar oudste ook altijd bij bleef en dit kon ze dus mooi blijven doen tot hij 7 of zo was en dat wil je waarschijnlijk ook niet...
O en ik vraag me ook af of ze dat middagslaapje überhaupt nog nodig heeft, of is het huilen ook 's avonds bij het naar bed gaan?
Eens met de dames hierboven. Meid, dit is geen doen zo! Ik zou rustig uitleggen dat het tijd is om te gaan slapen, aai over het bolletje en weggaan. Vervolgens iedere 10-15 minuten een keertje binnen komen om te troosten en het daarbij laten. En echt: de aanhouder wint. Zoals je zelf al zegt: dit is geen doen straks met een nieuwe baby erbij. Je hebt nu nog even de tijd om haar te laten wennen aan deze nieuwe situatie Enneuh.... Middagslaapje eraf?
Ze huilt niet uit boosheid, maar het is paniek. De driftbuihil herken ik inmiddels als geen ander. Ze is vrijdag heel erg geschrokken van het onweer en is ook ineens bang voor de stofzuiger en de boor. Als ik haar laat huilen dan is ze zo overstuur dat ze poept. Dan moet ik er wel uit halen want ik laat haar niet in er poepbroek liggen. Dit is nu dus drie keer op rij gebeurd. S avond doet ze trouwens hetzelfde..
Vervelend zeg! Dan zou ik toch, op het verschonen na dan, haar laten liggen en steeds eventjes bij haar gaan kijken. De 1e keer nog uitleggen dat alles goed is en dat jij in de buurt ben en de keren erop niet meer tegen haar praten,maar wel eventjes een geruststellende hand op haar hoofd. Laten gillen als ze echt in paniek is is ook zielig vind ik. Maar ik zou er niet naast gaan zitten. Over de angst voor de stofzuiger, helpt het niet om haar spelenderwijze hieroverheen te helpen, door haar te laten helpen met stofzuigen? Vaak kun je de zuigkracht minder hard zetten, is ook het geluid niet zo eng? En heeft ze 's avonds een klein nachtlampje op haar kamer? Wie weet scheelt dat?
Wat raar dat iedereen zegt 'ik zou haar laten huilen'. Ik blijf er ook bij tot ze slaapt. Eigenlijk doe ik dit omdat ik weet dat ze toch wel slaapt en het fijn vindt dat mama er nog even is (dit duurde vanmiddag 5 minuten maar meestal zelfs minder). Tsja, pedagogisch gezien zal het wel niet helemaal kloppen maar ik ben toch al ontaard want mijn dochter van bijna 2 drinkt ook nog uit de fles. Lang verhaal kort, elk kind/elke moeder is anders en elke moeder kent haar kind het best. Kan je het misschien het een beetje afbouwen? Eerst heel dichtbij haar zitten en dan steeds iets verder weg en uiteindelijk op de gang? Dit zou ik wel tegen haar zeggen. Ze snappen heel veel op deze leeftijd. Zoiets van 'mamma is er' of mamma gaat op de gang zitten.
ik zou haar dan dus verschonen, uitleggen dat ze moet slapen en weer weg.. een kindje van bijna 2 kan heeeeel goed manipuleren! als ik zie hoed goed mijn kind van net 1 dat al kan, en dus ook stopt als ik zeg dat ze nu heel snel dr pruillip moet wegvegen! gewoon laten blèren, en dan de 2-5-7-10-15-20-30-40... minuten regel gaan hanteren. strakjes heb je 1 kind van 2 wat niet slapen wil, en een newborn die jou aandacht ook nodig heeft!
Hier poepte ze ook tijdens zoon huilbui, ik deed haar verschonen en legde haar weer terug soms zo 3 luiers masr geloof me na 3 dagen was het over. Gewoon weg gaan en om de 5 a 10 min even laten merken dat je er bent. Ik zou in haar bijzijn ook gaan stofzuigen en uitleggen wat je doet/ haar laten helpen, zelfde met de boor.. leg uit dat papa daarmee spullen in elkaar kan zetten etc iig proberen die angst weg te nemen en laten zien dat het niet eng is. Volgende x met onweer samen naar kijken en erbij vertellen.
Heb je een nachtlampje? Misschien is ze bang in het donker? Of zachtjes muziek opzetten voor in slaap te komen? Geeft haar misschien rust? Of helemaal het omgekeerde, tijdens het huilen 2 keer de 5 minutenregel, wil ze nog niet mee naar beneden nemen en enkele dagen volhouden, ooit zal ze wel zo moe worden dat ze blij is haar bed te zien
Jeetje wat vervelend zeg! Heb je een vast bedritueel? Misschien helpt het als ze voor het slapen gaan lekker in bad gaat of onder de douche, daar word onze dochter altijd wel relaxed van. Lees haar daarna een leuk verhaal voor terwijl je samen gezellig op haar bedje zit. Probeer met haar de dag door te nemen, wat vond ze leuk, wat niet? Weet niet of het misschien door je zwangerschap komt dat ze in de bonen is, maar misschien kun je haar er naar vragen? Misschien heeft ze nu al het gevoel dat ze een 5e wiel aan de wagen is.... En waar ik ervaring mee heb; als je zelf gestresst bent of al van te voren gaat denken:"onee, het is weer avond, dáár gáán we wéér...." dan pikt zo'n kindje dat meteen op. Hoe jong ook, kinderen zijn enorm gevoelig voor veranderingen/stemmingen etc. Ik hoop voor je, en je dochter natuurlijk ook!, dat het een fase is. Maar zou wel proberen om elke dag even een moeder-dochter moment te hebben, zeker als de baby er straks is zal die alle aandacht op gaan eisen, en dan kan je dochter onder sneeuwen. Veel sterkte en succes!!!
Ik begrijp echt helemaal niets van alle adviezen van iedereen die zegt "laat maar krijsen". TS zegt namelijk dat haar kindje huilt van paniek!! Dan lijkt het mij juist zo ontzettend belangrijk en fijn dat het kindje weer leert vertrouwen dat het allemaal oke is en dat mama in de buurt is als ze dat nodig hebben? Kindje is bang en in paniek... en dan laat je huilen omdat je er zelf geen zin in hebt? Ja, leuk is het niet nee. Maar je kindje heeft je wel heel hard nodig.
Ik denk ook niet dat iedereen bedoelt dat je je kind maar moet laten krijsen.. er zijn diverse methodes om je kind gecontroleerd te laten huilen, dat is iets heel anders. Heb je zelf anders bruikbare tips? Denk dat ze daar meer aan heeft dan advies afkraken