Hoi Allemaal, Nadat wij ontzettend zijn verwend met onze oudste (nu ruim 3 jaar) die tussen 0-6 maanden iedere nacht doorsliep hebben we nu een terror slaper (10,5 maand) en het lijkt alleen maar erger te worden... Waar ze tot de 6 maanden vaak maar 1 keer per nacht kwam, even voeden (borstvoeding) en sliep daarna weer lekker verder. Vanaf september is het echter drama. Nu heeft ze in 4,5 maand ook wel 8 tanden en 4 kiezen door gekregen maar inmiddels zijn we zover dat ze alleen aan de borst te troosten is. Gewoon bij ons liggen is huilen/krijsen, in bed leggen en erbij blijven is krijsen (en inmiddels ook gaan staan), ze houd het gerust 1-2 uur vol (bij ons liggen) en is dan pas echt stil aan de borst. De laatste tijd is het ook zo dat ze, wanneer we haar slapend weg leggen ze wakker wordt zodra haar hoofdje het bed raakt. Vanmiddag naar de osteopaat, oren etc zijn gisteren nog allemaal nagekeken en niks aan de hand. Wij zijn op, mijn bekken (bekkeninstabiliteit) speelt ontzettend op wanneer ik onvoldoende slaap en mijn man heeft diabetes waarbij slapeloze nachten zijn gezondheid ook niet veel goeds doen. Ze komt nu meestal minimaal om de 3 uur maar vaker om de 2 uur en duurt gerust 1 uur voor ze weer in bed ligt (meestal duurt dit langer) Iemand nog de tip waar we nog niet aan gedacht hebben? Oja, lang/kort slapen maakt geen verschil. Laten huilen werkt niet (ook niet gecontroleerd) Erbij blijven helpt niet Flesvoeding voor slapen helpt niet Papfles zorgt ervoor dat ze 15 minuten langer slaapt. Help!
Bij jullie in bed laten? Dan kan ze aanhappen zonder dat je eruit hoeft en kunnen jullie allebei weer verder slapen.
Nee geen optie, 1 gaat ze dan ook niet slapen en wanneer ik haar liggend voed kan ik al na 5 minuten niet meer liggen door de pijn in mijn bekken. Daarnaast slaap ik dus niet door de pijn maar ook omdat ik bang ben op haar te rollen slaap ik zo mogelijk nog minder.
Meestal slaapt ze maar 1 keer en dit kan verschillen tussen 1 en 3 uur (lengte maakt niks uit). S ochtends wilt ze ook echt niet gaat slapen, alleen als ze echt doodop is doordat ze de dag al om 5 uur is begonnen. Verlatingsangst heb ik ook aan zitten denken maar waarom is ze dan niet rustig als ik bij haar blijf of dr bij me laat liggen in bed. Ze krijst namelijk ook echt als ze bij mij ligt (of bij mijn man, dan probeert ze naar mij toe te komen) alleen aan de borst is ze dan stil (en valt vaak ook snel in slaap maar wegleggen is laatste tijd dus ook drama).
Jaa dat is lastig. Hier werkte bij ons in bed op een gegeven moment ook niet meer, was een feestje. Hij heeft tot 10 maand bij ons op de kamer gelegen, waarbij hij elke anderhalf uur wakker werd, toen op eigen kamer gelegd, sliep toen 3 uur achter elkaar. Maar hij werd wakker, ik ging erheen, hij dronk en sliep weer verder, meestal max een kwartier voordat ik weer in bed lag. Nu nog veel sneller. Maar hij slaapt nu bijna alle nachten klokje rond. Liggend voeden vind ik juist ideaal voor m’n bekken. Lekker op m’n zij, kussen tussen m’n benen. Momenteel heb ik een voedingskussen in bed, die leg ik achter de rug van dochter (5 weken) dan onder m’n benen door en de rest in m’n rug. Past precies. Maar met 10 maand lukt dat vast lastiger. Al heeft ze dan geen kussen meer nodig om makkelijk op dr zij te blijven liggen. Hoe komt het dat het zo lang duurt voordat ze weer slaapt?
Geen idee of het werkt bij jullie hoor, maar juist meer slapen overdag en een heel strak ritme zorgde voor iets betere nachten met 10 maanden. Onze jongste werd regelmatig 10 keer per nacht wakker. Meestal sliep hij snel weer in, maar half uur later weer wakker. Uiteindelijk zijn we heel streng geworden overdag, zo min mogelijk er op uit, elke ochtend van 10 tot 12 en elke middag van 3 tot 5 slapen. Het begintijdstip stond gewoon vast. Als hij wakker werd (soms moesten we hem echt in slaap krijgen, door bij hem te zijn, te aaien, etc, maar we zorgden dat hij in slaap viel, op welke manier dan ook), dan haalde ik hem er weer uit, en daarna dus echt pas om 3 uur weer in bed, en 's avonds om 19.00 uur. Toen opeens kwam hij nog 'maar' 4 keer per nacht. Dat was al een opluchting.
Die van ons wisselde rond die tijd van 2 naar 1 slaapjes overdag. Kon ze toen nog niet hebben dus ma twee weken rommelen besloot ze toch weer even twee te hanteren tot iets van een week geleden. Hier gooi ik dr nu om 13:30 dan ook naar bed en rond 15:30/16:30 komt ze er weer uit en dan is t flink laten spelen en om 19:00 afgepeigerd maar tevree na dr groentehap en toetje naar bed. Van die dingen die je vroeger wellicht wat sneller zou proberen dan rond deze leeftijd helpen ook niet? Gedragen shirt van jou om matras heen (mits goed strak), spuugdoekje met je luchtje, een veilige knuf in bed, nachtlampje (wij hebben er een op batterijen van de hema, de kat vindt zd fantastisch) bijv.
Zou ze last kunnen hebben van maagzuur? Omdat ze steeds wil drinken en ze zal bij jou misschien ook wat meer rechtop slapen dan in haar bed.
Krijgt ze voldoende bijvoeding? Kortom is honger uitgesloten? Een kindje dat blijft huilen lijkt op pijn (oren was mijn 1e gedachte) of wellicht honger
Vandaag bij osteopaat geweest. Omdat ze voldoende (bij)voeding krijgt en oren etc het niet zijn lijkt het er toch sterk op een kindje wat alles mee wilt maken en daarbij de slaap niet toelaat. Ze is doodmoe maar gunt haarzelf de slaap niet. Naast dat ze dus behandeld is ook zslf een manier zoeken om hier mee om te gaan. Vanavond heb ik dr (tegen mijn principes in) een pyjamapapje gegeven. Ze heeft 150 cc op en is nog geen 3 uur later weer wakker. Ondanks voeden (en ze sliep toen heel diep) alweer 1,5 uur drama. Krijsen etc.
Lijkt er niet op. Ze slikt niet de hele tijd oid. Ook een allergie lijkt me onwaarschijnlijk aangezien ontlasting etc goed is en ze overdag gewoon vrolijk is.
Tja. Mijn zoontje was ook goedgekeurd door de huisarts én kinderarts qua oortjes. De kno dacht daar anders over...
Ja hier ook. 2 kinderen die allebei met 10 maanden buisjes kregen. Huisartsen zagen nooit iets in hun oren. KNO zag het meteen.
Een allergie kan ook minder symptomen hebben. Mijn zoon groeide als een beer, prima ontlasting, geen huidklachten, maar toch veel pijn in zijn buikje. Wat vooral s nachts optrad, want overdag was er veel afleiding natuurlijk. Door dit niet typisch beeld kwamen we er pas na een jaar achter. Arm kereltje.. Ben nog elke dag blij dat ik nooit wat met die gecontroleerd laten huilen- adviezen heb gedaan. Mijn moeder gevoel bleek toch juist (ondanks dat geen 'deskundige' me ooit serieus nam)
Even een kleine update. Het lijkt iets beter te gaan in de zin dat ze nog wel regelmatig wakker is maar dat het echte krijsen een stuk minder is geworden. Het is nu vaak zelfs dat als ze wakker wordt bij het in bed leggen ze wel even huilt maar inplaats van overgaan naar krijsen gaat ze vlak daarna slapen. Met even huilen gaat het dan tussen de 3 huiltjes tot 1-2 minuten. Verder is ze nu 's nachts ook weer te troosten door bij ons te nemen en niet alleen door de borst. Hopelijk gaat de gewenning van waak wakker worden er ook nog een keer vanaf maar ik ben al heel blij met deze verbetering!