Hoi allemaal, Onze zoon van 16 maanden heeft sinds een week dat hij 's nachts wakker huilend wordt, dan zit hij rechtop in zijn bed en kalmeert als ik hem optil. Ik til hem liever niet op (zodat hij er niet aan went), dus nu geef ik hem een knuffel in zijn bedje, zeg dat hij lekker moet gaan liggen (dat doet hij ook) en dan aai ik hem over zijn hoofdje/ruggetje en dan gaat hij lekker rustig liggen en kalmeert hij helemaal. Aai ik even niet, dan doet hij één oog open en als hij me ziet, dan is het goed. Als ik aanstalten maak om wel te gaan, dan gaat hij weer heel hard huilen. Hij roept dan ook om "mama", "papa", "opa", "oma". Ik heb het gevoel dat hij ons mist en bij hem wil hebben. Ik wil hem graag laten weten dat ik er ben, maar wil niet elke nacht steeds mijn bed uitmoeten (en ondanks dat het me heerlijk knus lijkt leg ik hem het liefst tussen ons in bed, maar dat doe ik niet, omdat ik niet wil dat hij daaraan went. We hebben dat ook nog nooit gedaan). Wat kan ik nu het beste doen om hem weer uit deze "fase" te helpen? (als het tenminste is wat ik denk). Ik heb geprobeerd om hem te laten huilen, maar na een uur is hij dan nog niet klaar met huilen, na 5 min stil o.i.d. begint hij dan weer... Ik vind een uur laten huilen toch wel erg lang en veel langer gaat erg in tegen mijn gevoel, maargoed, het uiteindelijke doel is wel dat hij weer zelf gaat slapen. Hij vindt het trouwens nooit leuk als er iemand de kamer uit loopt, dan kijkt hij heel verdrietig en gaat diegene roepen; zoals papa, mama, opa of oma. Hij heeft graag iedereen om zich heen. Alvast bedankt voor de reacties!! Liefs AA