Vrijdag wordt hij 5 jaar. Het is een heel erg pittig kind, altijd al geweest. Maar ik weet niet meer wat ik met hem aan moet. Hij kan zo'n lief jongetje zijn maar ook zo'n boos en vreselijk gefrustreerd jongetje. Zo zie ik kinderen nooit zoals hij kan zijn. Met regelmaat heeft hij een woede uitbarsting waar hij maar heel moeilijk uit komt als hij zijn zin niet krijgt. En wat we allemaal niet naar ons hoofd geslingerd krijgen niet normaal! We moeten maar dood gaan, we zijn stom en hij is ongelooflijk brutaal. Ik weet niet meer hoe ik hem gepast moet straffen want consequent zijn (en dat zijn we) helpt gewoon niet. M'n man kan inmiddels al niet meer normaal doen tegen hem, hij heeft het geduld er niet meer voor. En ik zit ook op een randje. Nog een puntje: hij kan niet tegen veranderingen. Dit is ook zoiets moeilijks om mee om te gaan. Ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken. Misschien dat iemand iets herkent of tips heeft.
Mijn zoon zit nu bij een kinderpsychologe/pedagoge wegens gedragsproblemen thuis, deze komen (oa) voort uit verveling en aanpassingsgedrag op school. Thuis kan hij 'zichzelf' zijn. Heeft er al iemand hulp geboden? Hoe gedraagt hij zich op school?
Ik herken t een beetje. Mijn neefje heeft adhd en zegt ook lelijke dingen tegen zijn ouders. Hij slaapt best veel bij ons en ik weet dat kinderen tegen over andere zich beter gedragen. Maar bij ons kan hij ook lelijk doen. Mijn neefje kan dan wel tegen veranderingen. Maar ik zou dus bij jouw zoon zo min mogelijk onverwachtse dingen doen. Misschien een pictobord aanschaffen. Bij woede hem in zijn kamer laten uitrazen. Heel veel duidelijkheid geven en meer dan normaal 1 op 1 aandacht geven. Mijn neefje heeft bij ons geen woede uitbarstingen etc. Maar bij hem thuis wordt in t weekend gezegd out of the blue naar bed. Niet leuk en hij doet dan maar alsof hij slaapt. Ondertussen zit hij toch tv te kijken of achter zijn pc ( hij is ouder dan jouw zoon maar hij heeft helaas alles op zijn kamer) Wij geven hem van te voren een bedtijd aan en vaak slaapt hij al ervoor of gaat zonder morren naar bed. Misschien eens Jo frost EHBO kijken voor tips bij bijv adhd kinderen. (Ik zeg niet dat jouw zoon adhd heeft hoor, maar adhders geven soms ook zulk gedrag, dus misschien kan je dingen op jouw zoon toepassen) Verder zou ik je via de HA door laten sturen naar iemand die ook tips kan geven.
heel herkenbaar!! Onze oudste zoon is precies zo. Hij heeft autisme met normale tot hoge iq. Op school gedraagt ie zich perfect. Houdt zich de hele dag in en thuis komt dat eruit. Hij zit wel op speciaal onderwijs maar ook daar is het moeilijk om door alles heen te prikken dus word ie vreselijk overvraagd. Ook heeft ie enorm veel last van angsten. Vooral sociaal. Bang voor andere kinderen en situaties. Als ik jou was zou ik zeker praten met school maar ook met de huisarts om een verwijzing te vragen voor hulp. Laat je niet uit het veld slaan als ze op school zeggen dat ie het zo super doet en dat ze niks zien. Bij onze zoon zagen ze ook niet veel abnormaal gedrag en hij heeft toch zeer zeker autisme. Sterkte! En tot die tijd probeer alles zo duidelijk mogelijk voor hem te maken. Dus met plaatjes wat er gaat gebeuren enzo. En probeer te bedenken dat ie er niks aan kan doen dat ie zo gemeen doet. Er zit een reden achter. Je moet alleen nog uit zien te vinden wat die reden is.
Op school gedraagt hij zich normaal. Het enige is dat hij huilt bij het wegbrengen. Dit gaat maar niet over. We zijn thuis in alles al heel duidelijk tegen hem. Dat scheelt wel. En we brengen hem ook wel naar zijn kamer maar hij komt er gewoon uit. Als hij er wel op blijft schreeuwt hij de boel bij elkaar en verbouwt hij z'n kamer.
Ik zou inderdaad eens met de huisarts/ centrum voor jeugd en gezin gaan praten om te kijken of er een onderzoek nodig is. Wellicht helpt het in ieder geval voor jullie om te weten of en wat er aan de hand is en dan kun je daar handvatten voor krijgen. Wellicht is opvoedondersteuning dan ook een fijne, zeker als je zegt dat je man ook niet meer normaal kan doen. Dit gaat dan wellicht van kwaad tot erger en nu ben je er nog op tijd bij. Succes!
Mijn vriendin heeft dit ook met haar zoon, sterker nog 2 vriendinnen van mij. Het klinkt heel herkenbaar wat je schrijft. Je zoon is in ieder geval niet de enige. Wat ik je in ieder geval wil meegeven is: Stop met vergelijken met andere kinderen! Verder zou ik naar de huisarts gaan en je door laten sturen naar een specialist (gedrag oid). Ook zou ik je man proberen te laten inzien dat "geduld" nu echt heel erg belangrijk is. Hij kan nog beter in zo'n situatie weglopen dan er heftig op reageren.
Als het al zo erg is dat je man niet meer normaal kan doen tegen hem en jij niet meer weet wat je met hem aan moet, denk ik dat jullie hulp moeten inschakelen. Ik zou de huisarts bellen. Wij zijn toen mijn zoontje twee was al het traject ingegaan, gestart via integrale vroeghulp. Nu wordt hij bijna 4 en zit inmiddels op een kdc en gaat het eigenlijk heel erg goed. Mijn zoontje heeft een ass. Je kindje reageert idd niet voor niets zo en waarschijnlijk zitten jullie nu in zo'n negatieve spiraal dat het alleen maar erger wordt. Sterkte!!
Als je al aangeeft dat je niet meer normaal op je zoontje kan reageren dan is het tijd om hulp te zoeken om dat patroon te doorbreken. Daar zit de oplossing. Jouw zoontje is zoals hij is, het is aan jullie om op een rustige en consequente manier te reageren. Ga zijn gevoelens verwoorden. Geef straf dat past bij zijn gedrag. Een kind bijvoorbeeld consequent op zijn kamer zetten als hij iets doet wat niet mag, is niet de juiste manier. Hier leert hij niets van. Dat levert alleen maar frustraties op voor je kind. Mijn advies: Ga rustig in gesprek met je man en je zoon. Samen aan tafel. Maak samen een papier met een aantal 'regels'. Ga uit van het gewenste gedrag en schrijf dat op. Een voorbeeld: We praten op een rustige toon met elkaar. Of: We zijn zuinig op onze spullen. Of: We luisteren naar elkaar. Jouw zoon mag ook zijn wensen uitspreken. Misschien vindt hij het bijvoorbeeld leuk om elke dag met jullie een spel te spelen of te worden voorgelezen. Deze 'huisregels' gelden dus niet alleen voor je zoontje maar voor iedereen. Het gedrag van je zoon te willen veranderen kan alleen als je ook kritisch naar jezelf gaat kijken.
Hey, wat rottig dat het zo escaleert nu. Super vermoeiend en frustrerend. Wat ik zou aanraden is advies vragen bij je wijkpedagoog, dat is via het consultatiebureau. Zij komen bij je thuis kijken en met je praten, met of zonder je kind er al bij. Dan geven ze echt advies op maat en blijkt er inderdaad meer aan de hand kunnen ze je doorsturen naar een centrum/bureau etc wat hun het best lijkt te passen. Wij hebben hier in elk geval veel aan gehad. Veel succes!
Ik sluit me aan bij Line. Fijn boekje is How2talk2kids. Heel andere manier van kijken naar 'negatief' gedrag en daar op een constructieve manier mee om te gaan. Bijvoorbeeld door echt in samenspraak regels te maken. Sterkte!
Ik Herken heel veel in je verhaal Ik heb eerst het boek geleZen How to talk to kids erg prettig boek Daarnaast heb ik boeken geleZen over hooggevoelig kindjes Daag staan heel veel goede en fijne tips in En nu... Nu zit ik aan mijn max en heb ik hulp gezocht! En word ik een deze dagen benaderd voor een intake gesprek!..
Op lihsk.nl is veel te lezen over hooggevoelige kinderen. Misschien ook interessant. How to talk to kids is inderdaad erg goed. Als je denkt dat je zoon gevoelig is, kan ik ook zeker de reeks van Kabouter Langmuts aanraden. KLIK Verder ben ik het eens met een aantal berichten voor mij. Het is aan jou en je man om ook naar jullie gedrag en reactie te kijken. Niet dat jullie schuldig zijn, daar geloof ik niet in, we doen allemaal ons best, maar omdat het zomaar zou kunnen dat jullie (onbedoeld!) een bepaald patroon in stand houden. Welk gedrag triggert jullie? Is dit een bekend thema dat elders ook voorkomt? Kan interessant zijn te onderzoeken. Jullie mannetje is nog maar 5 en is helemaal van jullie afhankelijk. Eerlijk gezegd zou ik als ik 5 was en papa 's middags altijd al boos op me is, ook niet heel erg blij worden.. Snap je? Het kan zo afleiden van de oorzaak en de oplossing, als jullie negatief op elkaar reageren. Wel heel goed dat je hulp vraagt, mijn complimenten! Misschien is er een kindercoach in de buurt die kan helpen? Of kan een familieopstelling iets brengen? Heel veel succes en geduld, maar vooral veel liefde en begrip toegewenst!
En als je een pictogrammenbord gaat aanschaffen. Wij hebben een magneetbord van de Xenos, met grote vakken en engelse dagen van de week (is er bij de Xenos jammer genoeg niet in het nederlands). Verder gebruik ik de picto's van Sclera picto's. Die print en knip ik uit, doe er een magneetplakbandje (ook Xenos) achter. Elke zaterdagavond maak ik weer een nieuwe week klaar. Geeft hier veel houvast. Ook bijv. als er dingen staan te gebeuren over 2 à 3 weken, dan vraag ik of het al op het bord staat. Nee? Dan hoeven we het er ook nog niet over te hebben. Succes!