Ik voel me zo slecht

Kan een keer gebeuren dat je je geduld verliest.

Echt tips heb ik niet , kabouter wil wel eens mij slaan en als ik daar op reageer gaat ze harder slaan, vandaag anders gedaan, totaal genegeerd , ze werd alleen maar bozer maar ze stopte wel en ging staan mokken in de hoek zonder dat ik iets gezegd heb over de hoek.

 

Ik begrijp dat er pas een nieuw kindje in jullie gezin is.
Misschien wil je zoontje wat meer (alleen) aandacht? Dat is sowieso goed.
Kinderen krijgen liever negatieve aandacht dan helemaal geen aandacht..
Ik zou proberen de negatieve cirkel te doorbreken.
Hem veel positieve aandacht geven. Dan gaat hij zich ook anders voelen.
Wordt het weer gezelliger en kan iedereen wat meer hebben van elkaar.

Succes!!

 

Oja, het is in mijn ogen helemaal niet verkeerd dat je zoontje merkt/ ziet dat jij ook grenzen hebt.
Je ziet zelf (gelukkig) in dat dit de juiste manier niet is, maar je geduld verliezen is heel menselijk.

Maar wat is dan de juiste manier? Tja...
Ik ga meestal door mijn knieën en spreek hem kort en duidelijk toe. "Dat mag niet. Je mag wel..."
Of ik probeer hem af te leiden. En ik heb nog een strafstoeltje.

 

In dit geval meteen weg zetten op zijn strafplek en pas er af laten als hij sorry wil zeggen tegen jou en de baby.
Maar ik weet precies hoe het voelt als je al de hele dag bezig bent geweest en ze dan nog net even doorgaan. Je ontploft.... Het is zaak om juist op zo'n dag wat meer rustmomenten te creeeren zodat je niet op het ontplofpunt komt... Dus af en toe lekker even tv kijken of een boekje lezen. Met zijn allen op bed spelen etc...

 

Verder zou ik er toch nog even op terugkomen bij je zoon en even met hem er over praten. Ik zou zelf ook sorry tegen hem zeggen voor de tik en het schreeuwen (wel duidelijk maken dat wat hij deed ook niet door de beugel kan natuurlijk). Klinkt misschien heel dom, maar naar mijn gevoel werkt dat het beste om ook je zoon te laten realiseren dat jij ook wel eens dingen fout doet maar dan ook je verontschuldigingen aanbiedt.

 

Tips heb ik niet meteen maar wil wel even zeggen dat je je geen slechte moeder hoeft te voelen hoor. Dit overkomt iedereen. Ik ben ook wel eens veel te kwaad geworden en helemaal door het lint gegaan. Achteraf denk je dan had ik niet moeten doen. Maar dat is heel normaal. Voel je dus geen slechte moeder!!!

 

Het beste straffen bestaat niet in mijn ogen. Straf vind ik een machtsmiddel en werkt ook niet. Negeren en belonen werkt beter, positief gedrag bekrachtigen. Maar dat is wel een manier die mer inspanning en tijd van je vergt en die heb je momenteel misschien even niet.
Wel heb ik zelf uit ervaring geleerd dat straffen, boos worden en hysterisch doen (heb ik ook wel gedaan hoor) het negatieve gedrag alleen maar versterkt en dan krijg je een sneeuwbaleffect.

Probeer de knop om te zetten, probeer je kindje af te leiden, blijf kalm en blijf rustig praten. Sta jezelf niet toe om je op de kast te laten jagen en gebeurt dat wel, ga dan tot 100 tellen, desnoods op de wc met de deur op slot. Ik heb het zo gedaan en al binnen 2 weken merkte ik dat mijn dochter (net zo oud ongeveer) mij meer ging waarderen en moeite ging doen om het mij naar de zin te maken.

Ik weet hoe killing het kan zijn hoor, onze kindjes zijn ongeveer even oud. Maar inspanning wordt echt wel beloond!

 

Ik snap helemaal hoe je je voelt. Soms dramt onze puber-peuter zo en schreeuwen en huilen. We hebben hem wel eens in een hoek gezet of op de trap, maar dat heeft nou geen zin meer want daar gaat hij zelf zitten. Sorry zeggen helpt ook niet, want hij gaat daarna gewoon door met zijn vervelende gedrag. We hadden nooit het idee dat we bijvoorbeeld een toetje zouden weigeren als hij zijn bord niet leeg eet, maar als hij nu zo vervelend is aan tafel krijgt hij geen toetje en koekje bij het drinken 's avonds. Voel me soms ook echt rot als ik mijn stem heb verheven of naar mijn idee te stevig vastpak, maar soms kun je hem echt achter het behang plakken. Vind het al helemaal frustrerend dat wanneer er andere mensen zijn hij de voorbeeldpeuter is. Hij kan het dus echt wel .

 

Jij hebt vast niet zo'n kind als dat ik heb

 

Ach, ik denk dat elke mamma wel zo'n moment in haar mamma-cariere heeft. Hoe positief je ook bent. Alhoewel ik echt pertinent tegen slaan ben.... Voor de rest kan ik je niet vertellen wat het beste werkt voor jouw kindje. Dat is denk ik een kwestie van uitvinden. Bij mijn dochter is het vaak een kwestie van verveling dus gaan we iets doen: even naar buiten, de was samen doen, iets knutselen of bakken of zo....

Ik kan je wel vertellen dat het heel erg helpt om als je denkt dat het uit de hand begint te lopen gewoon de tv aan te zetten, kind ervoor te planten met wat lekkers en even weg te lopen, op de wc gaan zitten of iets voor jezelf te doen. Even stoom afblazen!

 

Guppie: Mijn zus zei altijd precies hetzelfde als jij en is daar inmiddels gelukkig op terug gekomen en doet het bij haar jongste toch weer anders.

Ze geloofde ook niet in straffen en probeerde alles op te lossen met afleiden, positief gedrag belonen en negatief gedrag negeren.
Resultaat? Twee zwaar vervelende jongens, stront verwend die totaal niet van grenzen weten. Iedereen heeft het erover hoe vervelend ze wel niet zijn en niemand wil er ook maar 5 minuten bij zijn. Ze luisteren voor geen meter, doen alles waar ze zelf zin in hebben en nemen een loopje met hun moeder. Weet je wat zij nodig hebben? Straf, gewoon eens een even duidelijke grenzen.

Ik geloof echt dat het voor sommige kinderen werkt om niet te straffen, maar voor een hoop kinderen ook niet. Sommige kinderen hebben wel "straf" nodig omdat zij anders de grenzen niet duidelijk voor ogen krijgen.
En "straf" is helemaal niet iets slechts, ik heb soms het idee dat mensen straf vergelijken met een tik geven maar dat is toch helemaal niet zo. Even duidelijk tegen een kindje praten, hem of haar even op de trap of op het stoeltje zetten en zeggen dat ze weer terug mogen komen als ze sorry hebben gezegd, dat vind ik prima kunnen.

 

Heeel herkenbaar. Hier ook een baby van bijna 9 weken en een dochter van 3. Ik merk dat ze wat dwarser is sinds een paar weken. Laats was de baby er een dagje niet en dat was zo een verschil. Geen boze buien hier. Even aandacht voor de oudste is heel goed.

En slaan dat gebeurt soms wel eens. Mijn dochter had van het weekend ook haar zusje een tik gegeven omdat ze aan het huilen was. Ik werd zo boos, heb een keer geschreeuwd, kon em nog net inhouden om geen tik te geven. Ben toen naar buiten gelopen, weg van het gehuil en heb een sigaret aangestoken. Toen ik weer rustig was ben ik naar binnen gegaan en mijn dochter even aangesproken dat ze niet mag slaan.

 

Mijn dochtertje is af en toe (lees min 3 x per week) ook zo strontvervelend. Als ik haar dan op bed leg trapt ze me in me gezicht en slaat ze me. Op een gegeven moment was ik zo kwaad dat ik moest huilen en boos huilend ben weggelopen. Daar is ze zo overstuur van geweest omdat mama echt verdrietig was, dat ze het daarna nooit meer heeft gedaan. Ze had dus echt door dat ze te ver was gegaan. Wij slaan ook niet. Maar ik vind een tik op vingers geen slaan. Als ze echt zo stierlijk vervelend zijn breekt het je. Ik straf dus alleen met het in de hoek zetten. En dat werkt vaak wel (soms niet, en ja dan is het doorzetten totdat ze naar bed gaat).

Ach, en ik schreeuw ook wel eens hoor. Als je daarna maar uitlegt dat mama eigenlijk niet mag schreeuwen maar dat mama het echt niet leuk vond en even niet wist wat ze moest doen. En dat je daarom per ongeluk ging schreeuwen.

Sterkte en onthoudt dat we (bijna) allemaal dit doorgaan!

 

Mijn zoontje is wat jonger en nog niet in de peuterpubertijd, maar op z'n tijd al wel onuitstaanbaar vervelend. Ik heb er geen problemen mee om hem heel af en toe een tik over de vingers te geven als hij echt niet luisterd of echt te ver gaat. Een keer een tik geven hoef je je naar mijn idee echt niet slecht over te voelen (al wordt daar tegenwoordig vaak raar tegenaan gekeken). Denk dat het helemaal niet verkeerd is voor een kind als het merkt dat papa of mama nu echt boos is.

 

@Sidmick, hoezo? Mijn dochter is van tijd tot tijd echt wel poepvervelend hoor. Toen haar broertje net geboren was sloeg ze hem dagelijks, dus hoezo engeltje? (en denk dan niet dat ik haar alsnog positief probeerde te benaderen, toen ze dat deed verloor ik mijn zelfcontrole nog wel eens)

@mvLiam, mijn dochter krijgt zeker wel grenzen, en er is hier zeker wel strijd om dingen die niet mogen, maar dan nog kies ik ervoor om niet te gaan schreeuwen of boos tegen haar te praten. Het gebeurt wel eens, maar ik wil dat dus niet. Ik ga niet om elk wissewasje boos worden of haar op de gang zetten, dat doe ik alleen om belangrijke dingen.
Moet zeggen dat ze de laatste tijd wel sneller van me aanneemt dat iets niet mag en dat ze nog weinig strijd maakt. Wil niet zeggen dat ze nooit op de gang heeft gezeten...

 

ik herken wat je verteld.
alyssa kan momenteel ook het bloed onder mn nagels vandaan halen en dan vooral als ik daymian de fles aan het geven ben.
vanmiddag lag ik languit op de bank daymian de fles te geven en alyssa lag erbij met haar voeten naar mij toe en ze begon te schoppen (precies tussen mn benen, auw!) heb haar toen ff heel streng toegesproken en ik weet niet wat ik gedaan had als ik daymian niet bij me had gehad.
van de week heb ik nog tegen haar lopen schreeuwen (schaam) omdat ze het bloed onder mn nagels vandaan haalde.
ben toen even weggelopen (even de was uit de machine gehaalt) en heb er later met alyssa over gepraat.
ik heb haar uitgelegt dat ik het niet leuk vind dat ze zo dwars was en dat het van mij niet goed was om zo te schreeuwen.

ik ben van mening dat je kinderen veel kan uitleggen en dat ze best mogen weten dat papa en mama ook wel eens dingen verkeerd doen en dat papa en mama ook sorry moeten zeggen.
ik behandel alyssa waar het kan als gelijk met ons.
voorbeeld: alyssa mag niet slaan, wij ook niet. doet iemand het wel dan moet het uitgepraat worden en weer goedgemaakt worden.

liefs doris

 

Ik ben ook weleens uit mijn slof geschoten, ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen.
Ik zet hem op de gang als hij iets doet wat écht niet mag en verder probeer ik bepaalde dingen te negeren om niet de hele dag negatief bezig te zijn met hem. Moet zeggen dat het de laatste tijd best goed gaat.

Vind alleen dat de opmerking van Guppie over dat straffen niet werkt, een beetje kort door de bocht. Dat is toch voor ieder kind anders? Hier doet ons zoontje soms iets wat ik écht niet ga negeren, dus vind het een vreemde opmerking dat straf niet goed is. Daar leer je een kind juist mee dat er ook grenzen zijn en dat bepaalde dingen simpelweg niet mogen....
Je gaat het toch bijvoorbeeld niet negeren wanneer je in je gezicht geslagen word door je kind?? Ik sla niet terug, maar hij gaat echt voor een poosje de gang op en mag pas terugkomen als hij sorry zegt. Ik leg hem dan uit dat het niet mag en waarom hij op de gang gezet is.

 

Straffen en grenzen aangeven zijn 2 afzonderlijke dingen hoor!
Het is niet zo dat het ligt aan het verschil in kinderen maar meer in verschil in ouders.
Zelfs kinderen met de grootste gedragsproblemen kun je positief gedrag aanleren zonder te straffen. Het kan dus wel degelijk, het is alleen een andere insteek. Plus een ander idee achter het woord straf. Als ik mijn dochter op haar stoeltje zet doe ik dat niet omdat ze straf heeft, maar omdat ik wil dat ze even tot rust komt en uit de situatie wordt gehaald. Ze krijgt geen negatieve aandacht op haar negatieve gedrag.

@ts
Het is goed dat je bewust bent van je boosheid.
Wat iemand anders ook al schreef ik zou wat meer tijd steken in tijd met je zoontje. aLs de kleine slaapt, ga lekker samen bouwen of knutselen.
Verder zou ik als hij wel slaat duidelijk benoemen dat je hem heel lief vind, maar dat hij niet mag slaan. Geef hem een ander alternatief om zijn boosheid te uiten. bijv. op een kussen slaan, met een bal tegen een muur gooien, papier scheuren etc. Ik bedoel naar mijn idee mogen ze boos zijn, maar moeten ze alleen nog leren hoe ze daar uiting aan moeten geven.