De titel zegt het al... Afgelopen week was het dan zover: 3 januari was mijn eerste werkdag weer. Had ik afgelopen week nog mazzel dat ik maar 2 dagen moest werken. Heb 3 vaste dagen: maandag, woensdag en donderdag. Maandag viel al af vanwege nieuwjaarsdag. Maar verder uitstellen kon niet meer. Moet het toch ff zeggen: viel me heeeeeeeeeeeeeeeel erg tegen. Wat had ik een moeite om Lucas achter te laten. Woensdags en donderdags gaat hij naar de KDV. Maandags is het papa-dag. Ik zie er zo tegenop dat ik morgen (maandag) weer moet. Kan gewoon na 3 en halve maand geen afstand nemen. Vind het helemaal niks! Heb gewoon heimwee naar huis. Terwijl ik er best wel weer zin in had. Tja nu dus niet meer Komt dit bekend voor bij jullie? Denk het wel, maar hebben jullie ook heimwee naar huis dan? Ben het hele weekend al gestresst erom. Kan de hele dag wel huilen Hoe hebben jullie het opgelost met de zogenaamde verlatingsangst... En zijn jullie er over heen gekomen? Arghhhhhhhh ](*,) wordt gek! Wie helpt me met tips om hier een beetje overheen te komen?
Ik heb er geen ervaring mee, maar kan het me helemaal voorstellen. Zeker naar het KDV, omdat dat natuurlijk helemaal nieuw is. Ik denk dat het wel steeds makkelijker wordt...Veel succes de komende week.
Erg herkenbaar hoor. Ik moest 4 januari weer beginnen. Een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant wel zin om weer te beginnen, maar aan de andere kant wilde ik zo graag bij mijn meisje blijven. Om 15 uur had ik het ook wel gehad op mijn werk en wilde wel weer naar huis. De dag duurde zoooo lang. Ik denk dat dit iets is waar je door heen moet, het is natuurlijk erg wennen. Wanneer je een aantal weken aan het werk bent en weer een ritme hebt opgebouwd, zal het misschien wat makkelijker worden. En ik geniet weer meer van de dagen dat ik wel thuis ben. Ik weet het meer te waarderen. Helaas geen tips voor je verlatingsangst. Je moet in ieder geval een goed gevoel hebben bij de opvang/oppas. Hierdoor is het makkelijker om los te laten. En ik moet morgen ook weer aan de slag.
Ik heb helaas niet werk dat ik een keertje makkelijk even wat eerder naar huis kan. Heb ook nog eens werk met een risico. Heb er nooit zo over na gedacht, maar ik denk dat ik maar beter voorzichtig naar ander werk moet gaan zoeken. Werk namelijk op het waardentransport en kan niet maar zomaar de auto af tussen het werk door. Mag geen mobiel eigenlijk bij me hebben. Vraag me niet waarom, maar smokkel hem gewoon mee. En jullie zullen vast wel eens over overvallen op waardentransport gehoort hebben. Tijdens de zwangerschap en daarvoor nooit er zo over na gedacht, maar nu ik z'n lief klein hummeltje heb begon ik daar de eerste dag wel over na te denken en weet ik dus niet of ik dat wel wil. Probleem is: heb alleen een beveiligingsdiploma. Niet echt een diploma waar je verder mee komt. Iemand idee-en of tips over werk dat ik kan doen in combi met bijvoorbeeld een cursus?
Ik kon ook niet eerder naar huis, ik wilde het alleen wel. Met een beveiligingsdiploma kun je toch ook terecht bij bedrijven die beveiliging nodig hebben (zoals ziekenhuizen) zou daar eens op gaan zoeken.
Heb al gezocht, maar dit zijn allemaal onregelmatige diensten waar je in de weekenden, 's nachts en op feestdagenmoet werken. Zeg maar -> 24 uur per dag, 7 dagen in de week, 12 maanden in het jaar. Dat soort werk heb ik jaren gedaan en gezien de ervaringen van mijn collega's destijds is dat in combi met een kleine niet echt een groot succes... We vinden wel een keer wat. Ben denk ik gewoon toe aan wat nieuws. En dat is gewoon een stuk moeilijker als je een kleine hebt en je er al voor gekozen hebt om ook maar maximaal 3 dagen in de week te werken. Gelukkig is er eventueel een optie om helemaal niet meer te werken voorlopig, maar dat is wel mijn uiterste redmiddel... Zoek gewoon nu naar part-time werk wat te combineren is met de kleine en straks ook als hij naar school moet, zonder al te veel risico te lopen. Gek dat je daar pas aan gaat denken en dat gevoel van veiligheid wil hebben als de kleine er eenmaal is. Of toch niet.... :-k
ik herken het helemaal! Toen ik net begonnen was, was alles wat ik wilden STOPPEN! Maar naarmate je wat meer werkt wordt het inderdaad minder erg hoor! Ik denk dat iedereen hier wel in het begin last van heeft. Vond je de baan wel leuk voor je zwanger was? Dan zou ik zeker niet in een opwelling stoppen, maar even doorbijten! Succes!
Hoi Hoi, Ben nog niet aan het werk maar dat duurt niet lang meer. Moet 26 januari beginnen. Ik zie er zoooo tegen op. Kan die kleine ook niet meer wegbrengen. Ik kan ook niet zo even naar huis omdat ik best ver van huis werk. Gelukkig moet ik beginnen op de dag dat mijn man papa dag heeft (vrijdags). Aanstaande donderdag gaat Damien een dag naar het dagverblijf zodat hij en ik kunnen wennen. Zie ook hier echt tegenop. Ik zou hem zo ziek willen melden. Het liefst ga ik gewoon helemaal niet meer werken. Lekker thuis met de kleine. Ik geloof wel dat het een kwestie is van wennen alleen kan me er gevoelsmatig niets bij voorstellen. Groetjes Karin
Hoi, ik zie er ook mega tegenop, ik ben afgelopen weer even op mijn werk langs geweest op de thee en nu zie ik er nog meer tegenop de kleine gaat tegen die tijd naar een gast ouder toe en ik heb haar al 1 keer ontmoet en toen had ik er wel een heel goed gevoel over maar voor die tijd ga ik er nog wel een keertje heen om te wennen en laat ik de klein een half dagje daar om te zien hoe het gaat... Het liefst stop ik met werken en blijf ik voor altijd bij mijn dochtertje maarja financieel gaan we dat niet trekken...
Ik heb gister mijn eerste werkdag gehad.. Ik vond het verschrikkelijk om mijn meisje achter te laten bij haar opa en oma.. En dan zit je op het werk, en het is net of je nooit weggeweest bent.. Ik vond het om 4 uur ook wel weer mooi geweest en ben snel naar huis gegaan... Misschien is het wennen, misschien wen ik er nooit aan.. Mijn werk is leuk, maar ik zit toch liever bij mijn meisje thuis.. Voelde me ineens heel erg schuldig dat ik haar 'dropte'.. En gisteravond was ze dan ook helemaal uit haar doen Ze krijgt erg veel prikkels bij opa en oma (continu aandacht.. ) terwijl je haar vooral blij maakt met een poos lekker in de box om haar heen te laten kijken.. Wat doe ik mijn meisje aan Voor de financien hoeven we het niet echt te doen, dat ik ga werken.. Dat is wel een heel rustig gevoel, ik probeer het gewoon braaf, maar als ik dit gevoel blijf houden, blijf ik lekker thuis bij mijn kleintje..
Ik heb het 3 maanden geprobeerd maar ga nu lekker stoppen. Heb alle financien op een rijtje gezet en het moet lukken (goed opletten, dat wel). Moet nog 5 dagen werken en dan ben ik per 1 februari officieel gestopt. En ik heb er een supergoed gevoel over.
Ik moet nog niet gaan werken, maar ik ben al een paar keer een halve dag weesten werken, niet omdat ik dit wilde maar ik werk op een adm.kantoor en doe daar de loonadministratie. Mijn baas nam mijn taken over en heeft bij sommige dingen er een potje van gemaakt, en ik kan het niet over mijn hart krijgen dat mijn loonklanten hier de dupe van zijn. Het was wel lekker om even wat anders te doen, maar thuis vermaak ik mij ook heel erg goed. Morgen gaat ze voor het eerst een halve dag naar opa en oma, die dagen dat ik ging werken heeft mijn man haar opgevangen, en dit is toch anders. Het is dat we het geld nodig hebben, anders stopte ik er echt mee na mijn verlof. Groetjes Monique76
Ik moet de 31ste weer beginnen en zie er minder erg tegenop als toen met mijn eerste kindje. Toen bracht ik haar 3 dagen weg naar 3 verschillende personen. Nu ga ik 2 dagen werken. 1 dag breng ik ze naar de ene oma en de andere dag komt de andere oma bij ons in huis. Geeft een heel gerust gevoel. Maar als ik niet hoefde te werken zou ik ook stoppen. Misschien ooit..... 8) Gr maantje
Ik ben op 5 december weer gaan werken (leuke dag he.....) ik zag er ook heel erg tegenop. Niet zo zeer om weer te gaan werken, maar om mijn kleintje "achter te moeten laten" bij zijn opa en oma. Ik werk 3 dagen en zou het liefste ook helemaal niet meer gaan werken hoor. Zou het liefste bij mijn Silvester blijven, maar helaas hebben wij ook niet die luxe situatie dat we dat kunnen. Dat redden we financieel gewoon niet, 3 en een half jaar geleden een huis gekocht en we zijn nog steeds aan het verbouwen. Ik moet wel zeggen dat het ook wel weer lekker is om aan het werk te zijn. Ik heb dan ook leuke collega's en er wordt regelmatig een geintje gemaakt. Wat mij heel erg heeft geholpen is dat ik een fotoboekje mee had genomen en omdat ik kolf een bandje met zijn stem had opgenomen. Ik mag een kwart van mijn werktijd besteden aan kolven en heb soms echt het idee dat mijn werk niet af komt daardoor, maar kan dan wel in alle rust naar mijn ukkie kijken en naar hem luisteren. Voor iedereen die binnenkort weer moet beginnen, heel veel sterkte en bedenk dat het over een tijdje (hoe lang dat duurt weet niemand!) niet zo zeer meer doet om je ukkie weg te brengen. Heel veel liefs, Qwizzle.
Ik merk wel dat mijn reactie niet eens zo heel gek is... Heb me zelf iig al voorgenomen om me zelf wel de tijd te gunnen om er aan te wennen. Mocht dat niet lukken ga ik verder kijken. Met een beetje mazzel kan ik ook in de luxe zitten om niet meer te hoeven werken, maar denk dat ik eerder iets verder vooruit ga kijken en dat ik me ga laten informeren over avondopleidingen om zo ander werk te doen wat misschien wel in deze situatie beter bij me past. Heb wel gemerkt sinds ik een kleine heb, ik veranderd ben. Anders naar dingen kijk en andere intresses heb... Misschien dat ik daar maar eens wat verder in moet kijken en me gevoel eens moet volgen als het niet lukt met dit werk.