Mijn zoontje van tweeënhalf jaar kan de laatste tijd ontzettend druk en baldadig doen als we op visite zijn bij opa en oma of ooms en tantes. Het valt me op dat hij vooral heel druk is bij mijn eigen familie, waarschijnlijk omdat wij daar meerdere keren per week komen. Vandaag een verjaardag gehad waar we hebben meegegeten. Mijn zoontje is voor het eten nog lekker naar de speeltuin geweest met opa, maar eenmaal binnen zie ik dat hij het heel lastig vindt om rustig te spelen met speelgoed, een boekje te lezen op de bank of netjes zijn drinken op te drinken. Hij springt, vliegt en rent van de woonkamer en weer terug. Als oma een boekje leest met zijn kleine neefje, staat hij er bovenop om het boekje dicht te klappen (jaloezie). Begrijpelijk, want er gebeurt heel wat op een verjaardag. Mensen komen en gaan, lopen van de woonkamer naar de keuken en weer terug, er is een overenthousiaste teckel die lekker mee springt en rent. Kortom, papa en mama zitten tijdens zon verjaardag op het puntje van de bank om hem enigszins in toom te houden. In zijn enthousiasme valt bijna zijn beker drinken om, knuffelt hij de hond iets te hard waardoor die in zijn vinger bijt, rent hij achter oma aan om te helpen en vervolgens binnen 1 seconde weer op de bank te ploffen om papa een knuffel te geven.....Het is allemaal net wat te luidruchtig en te druk... Ik corrigeer hem wel, maar het lijkt wel of ik aan de gang kan blijven! Twee keer waarschuwen, derde keer op de gang werkt thuis goed, hier echter maar 5 minuten, want het volgende dient zich aan. neefje van 7 maanden staat op de bank heen en weer te hoppen, zoonlief ziet dat en hopt ook op en neer op de bank, waarna ik uitleg dat hij dat niet mag omdat hij al zo groot is. Als oma een boekje leest met zijn kleine neefje, staat hij er bovenop om het boekje dicht te klappen (jaloezie). Kortom....om je nagels bij op te vreten terwijl ons mannetje enthousiast is en door heeft dat hij aandacht krijgt van iedereen (ze moeten er om lachen of doen ff baldadig mee....gevolg...kind nog drukker). Nu was hij ook wel erg moe, waardoor hij vanzelf al drukker is als normaal en slecht luistert. Is dit herkenbaar? Hoe gaan jullie hiermee om? Ik merk dat wij al veel minder graag naar mijn familie gaan omdat we weten dat we onze politiepet weer op moeten zetten. Soms negeer ik bewust dingen om niet in een negatieve spiraal terecht te komen...choose my battles, maar dat is lastig omdat ik niet weet of ik hier goed aan doe en ik zag zojuist dat het toch steeds erger wordt.. Ik voel me dan achteraf weer heel naar naar mijn familie toe omdat ze (denk ik)last hebben van mijn kind.
Het klinkt alsof hij zwáár overprikkeld raakt bij die gelegenheden. Dat heeft onze dochter ook bij mijn schoonmoeder, maar die is zelf ook niet rustig vanbinnen. Straffen doe ik niet, ik blijf zelf heel rustig en ga als het de spuigaten uitloopt een boekje voorlezen. Even uit de situatie halen en kalmeren. Is er iets waarvan je zoontje thuis rustig wordt? Een boekje, puzzel, even over zijn rug aaien, noem maar op? Dan zou je dat kunnen proberen om hem weer met z'n pootjes op de grond te krijgen. En misschien vragen of de anderen iets minder hun best willen doen en die teckel even naar zijn mand willen sturen. Vind ik sowieso een beetje onverantwoord. Wij hebben een boxer en een teckel en als er kinderen komen, moeten ze rustig op hun plaats blijven liggen, anders wordt het hier één grote onoverzichtelijke bende.
Mijn eerste indruk was ook, te veel prikkels. Kan oma het boekje niet aan beide tegelijk voorlezen? Of misschien helpt hem hem zijn oma te laten helpen. Theelepeltje aan iedereen geven voor bij de koffie, onderzetters klaarleggen, lekkers op tafel zetten, hond eten geven o.i.d. Zo krijgt hij ook aandacht op een pisitieve manier. Is er een hoekje waar hij rustig kan zitten, zonder afegeleidt te worden. Hier zitten ze bijv. vaak in de keuken te kleuren terwijl het feest in de kamer is.
Hier ook altijd bij familie. Maar nu moet ik ook bekennen dat onze familie ook druk is (lees: Italiaanse familie maar dan Nederlands hèhè). Ze neemt het over. Ik ga het niet veranderen. Als me iets niet aanstaat zeg ik er wat van en "voed" ik haar op. Als de hele familie zich daar dan mee bemoeit (wat dus vaak gebeurt) zeg ik; en nu allemaal stil ik probeer m'n dochter op te voeden. Maar goed hier zit het dus ook een beetje in de genen. Ze voelt zich daar ook heel erg thuis, komen ook meerdere malen in de week bijelkaar. Bij anderen (vreemden) is ze veel "netter".
Je zou inderdaad denken teveel prikkels, of misschien zijn idee dat het nodig is zo druk te zijn, omdat hij hier aandacht mee vergaart? Toen het kleine neefje van mijn dochter geboren werd heeft ze heel erg moeten wennen, ze was al 2 jaar het middelpunt gewoon om wie ze was. Dat middelpunt verschoof een stukje, en dat is normaal, maar wie ze was was niet meer genoeg om het middelpunt (wat toch wel erg leuk is toch?) te zijn, waardoor ze extremer uit de kast kwam, drukker werd, rennen, springen en ja ook dingen doen die bij een baby/dreumes schattig zijn, maar niet meer bij een peuter. Maar ja, als de dreumes aandacht krijgt bij een grote speekselachtig PFRRTTT tong, waarom zou je dan zelf ook niet even de mensen langs gaan? Het is vanzelf voorbij gegaan, en ik heb haar dat zelf laten oplossen, behalve als het te ver ging, dan nam ik haar even mee de gang op en daar een gesprekje gehad. Denk dat het dus wel heel erg belangrijk is waarom hij het doet, teveel prikkels, of het idee te hebben meer te moeten doen om gezien te worden.