Hoi allemaal, tis weer zo'n week...Finn wil helemaal niets en doet allemaal maar moeilijk, jammeren, driftig, huilen... wil niet goed eten, niet in de box, niet op de mat, niet op de bank...maw dan zit ik met mijn handen in mijn haar... als mijn partner dan ook nog eens tegenwerkt en het mijn pakkie aan maakt draai ik soms even door... dan ben ik alles zooo ontzettend spuug zat. Ik weet dat Finn hier echt wel een reden voor heeft, zich blijkbaar niet lekker voelt door zijn tandjes en dat vind ik heel erg maarja dat wil niet zeggen dat ik dan fijne dagen heb zo vind ik een weekend echt bal en er niets aan. Ik werk daarnaast ook 3 dagen en mijn partner 4 en is alles me soms te zwaar..(ik moet werken ivm financien) hoe gaan jullie met deze dagen om? kan wel gillen! liefs, Dora
Hoi hoi! Wat naar voor je.. Ik weet hoe je je voelt want ik heb het momenteel met Mali ook. Ik denk een sprongetje of tandjes. Ze wilt niet spelen ze wilt niet op schoot ze wilt niet eten en niet slapen. Gister had ik ook een moment dat ik dacht: IK WORD GEKKK! Alleen maar jammeren en huilen en niets willen. En ik heb ook met mijn man dat ik dan soms denk MOET IK ER HELEMAAL ALLEEN MEE OMGAAN?Omdat hij dan zooo relaxed nog is. Maar op t moment dat hij zegt ik doe t wel dan voel ik me weer schuldig naar Mali en wil ik t zelf doen haha!Deze momenten zijn echt ontzettend uitputtend, ik weet echt hoe je je voelt.Maar het is vooral zo uitputtend omdat we als moeders zo graag willen dat ze gewoon helemaal vrolijk en happy zijn! Maar gelukkig zijn deze periodes vaak van korte duur! Heel veel succes! Groetjes Eline
zoooooo herkenbaar! Tijn is de afgelopen 2 weken net zo! Maar..dan alleen thuis! Dus voor andere een heeeeel lief mannetje, en thuis een draakje! jengelen, krijzen, huilen... En manlief blijft relaxe en snapt niet dat ik er zo moehoeeeee van wordt! grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr..nou geloof me, na een hele week alles zelf moeten doen met mijn binkie en dan de hele zondag ook nog eens alleen zijn, kan je mij bij het grofvuil zetten! ben kapot! Probeer maar zo te denken, het is een fase, maar dat wil niet zeggen dat het niet heel vermoeiend is! kus miek
nou, als man lief het niet snapt zou ik zeggen, ik ga ff een rondje voor mezelf, veel plezier met die draak.... hier gelukkig weinig last, maar toen lars kleiner en dus afhankelijker was had ik ook af en toe een uurtje voor mezelf nodig. mijn man werkt 5 dagen en is dan van 8 tot minimaal 8 van huis, maar als hij dan thuis is doet hij alles met lars.
Zeer herkenbaar. Merel heeft er ook weer net een tandje bij en de 8e is ook in aantocht. Sommige dagen is er echt niks mee te beginnen! Dan word ik ook echt gillend gek! Wat ik dan doe.....laat mijn man 's avonds met haar bezig zodat ik even kan bijtanken, ga veel met Merel op pad want bij anderen of buiten is er niks aan de hand . Vandaag de hele dag weggeweest en ze was echt het zonnetje in huis. Nu zijn we thuis en wil ze met geen mogelijkheid naar bed. En beneden is het huilen, jengelen, krijsen enz..... De ene keer kan ik alle geduld van de wereld opbrengen en de andere keer neemt mijn man het over. Maar op dagen dat ik alleen ben......dan loop ik soms een hele dag met haar heen en weer en jank dan met haar mee, soms zit ik er helemaal doorheen, maar probeer toch de gedachten te houden dat het een periode is, dat helpt me dan wel een beetje en zoveel mogelijk de mooie momenten in mijn hoofd houden! Ze heeft er een reden voor bedenk ik me dan maar......en huilen is dan voor mij een uitlaatklep. Daar lijkt Merel ook wat rustiger van te worden . Maar goed, de mooie dingen overheersen toch wel heel duidelijk! Die neem ik me dan voor ogen en dan wordt het huilen enz toch wel een beetje dragelijker.....
Hoi Dora, Erg herkenbaar helaas Heb net dit stukje op de site gezet: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewtopic.php?t=84432 Groetjes Otje
Och, wat herkenbaar,zeg! En wat duren de dagen dan lang, he?! Ik sliep wanneer hij sliep , puur om geestelijk en lichamelijk tot rust te komen. Ik zat toen ook nog in de ziektewet vanwege bekkeninstabiliteit, en al die hormonen erbij... Op 1 of andere manier was het van de ene dag op de andere over en heb ik me er doorheen weten te slaan. Ik wens je veel sterkte en probeer je rust te vinden! Groetjes, vonneg
ooh wat fijn dat ik hier niet alleen in sta, jullie verhalen, raar maar waar, beuren me weer op.... vandaag moest ik werken en is manlief thuisgebleven. voor mij wel even goed, een rustmoment (en dat op mijn werk haha) maargoed even geen gehuil, gebrul, gemep, gedoe... kan ik er vast weer sneller tegen. sterkte allemaal! jullie verhaaltjes staan gelijk aan die van mij.